Ik heb me eventjes teruggetrokken om een toehoorder te kunnen zijn.
Leren, denken en mediteren.
dinsdag 31 januari 2012
zondag 29 januari 2012
Meer werelden
Niels is vandaag jarig. Hij wordt 14 jaar.
We gaan dus zo op reis.
In Nederland zijn we niet zo aan grote afstanden gewend en al is het maar 45 minuten rijden met de auto, het is toch verder dan in de stad blijven. Het kind reist de dagen dat hij niet hier overnacht op en neer voor school.
Verder ben ik (nog stees) heerlijk aan het schilderen,
Dit schilderij gaat niet alleen over puberende jongeren maar ik heb het ook gemaakt omdat het levenslang niet altijd eenvoudig is om begrip te hebben voor de wereld van de ander. Ieder maakt zo zijn eigen interpretatie van wat het leven is en voor hem of haar betekent. Daar kunnen, zelfs onder precies dezelfde omstandigheden heel andere dingen een rol spelen. Niets is hetzelfde en alles is uniek.
Geweldig natuurlijk, maar ook moeilijk als de communicatie niet klikt.
We gaan dus zo op reis.
In Nederland zijn we niet zo aan grote afstanden gewend en al is het maar 45 minuten rijden met de auto, het is toch verder dan in de stad blijven. Het kind reist de dagen dat hij niet hier overnacht op en neer voor school.
Verder ben ik (nog stees) heerlijk aan het schilderen,
Dit schilderij gaat niet alleen over puberende jongeren maar ik heb het ook gemaakt omdat het levenslang niet altijd eenvoudig is om begrip te hebben voor de wereld van de ander. Ieder maakt zo zijn eigen interpretatie van wat het leven is en voor hem of haar betekent. Daar kunnen, zelfs onder precies dezelfde omstandigheden heel andere dingen een rol spelen. Niets is hetzelfde en alles is uniek.
Geweldig natuurlijk, maar ook moeilijk als de communicatie niet klikt.
zaterdag 28 januari 2012
Het campinggasje
Vroeger heette dat een primus.
Als kind, ik denk dat ik niet veel ouder was dan een jaar of 5, het was eind jaren '40 begin jaren '50, ging ik kamperen met mijn ouders en oom en tante. In een ouderwetse leren jasje gehesen dat mijn moeder zelf had genaaid van een oude, een leren riem erom en een linnen kapje op mijn hoofdje werd ik door mijn vader op de schoot van mijn moeder in het zijspan getild die hij en mijn oom gemaakt hadden op zolder. Mijn vader als machine bankwerker het geraamte en mijn oom als timmerman de bak. Hij werd prachtig rood geschilderd met een zwarte punt. De tassen en achterplek van de motor waren helemaal opgetast met de nodige kampeer artikelen. Een tentje, alluminium bordjes, lepels, vorken en messen. Metalen bekertjes etc. Luchtbedden waren er nog niet of misschien waren die er wel maar niet geschikt voor onze portemonnee.
Aangekomen in 'Het grote bos" tussen Doorn en Driebergen werd er eerst stro gehaald en daarop een bed gefabriceerd. Er werden een paar schuimrubber kussens van de motor gehaald en daarop zaten we voor het tentje. Mijn moeder en tante konden het primusje niet bedienen en dat wilde ze ook niet leren ze wilden in de vakantie weleens genieten van hun vrijheid. Dat deden mijn oom of vader en er moest gepompt worden tot de peterolie vergaste en er gekookt kon worden. Gezamenlijk zaten we rondom het primusje te wachten tot het eten of het water gekookt was. Ik genoot van alle gebeurtenissen die nodig waren en was steeds weer verrast wanneer de mooie blauwe vlammen na het pompen uit de gaatjes van de vergasser spoten . Dat is het eerste campinggasje dat ik me herinner. Later en heel langzamerhand werd kamperen steeds luxer maar er zijn geen mooiere campinggas herinneringen dan deze.
I
Als kind, ik denk dat ik niet veel ouder was dan een jaar of 5, het was eind jaren '40 begin jaren '50, ging ik kamperen met mijn ouders en oom en tante. In een ouderwetse leren jasje gehesen dat mijn moeder zelf had genaaid van een oude, een leren riem erom en een linnen kapje op mijn hoofdje werd ik door mijn vader op de schoot van mijn moeder in het zijspan getild die hij en mijn oom gemaakt hadden op zolder. Mijn vader als machine bankwerker het geraamte en mijn oom als timmerman de bak. Hij werd prachtig rood geschilderd met een zwarte punt. De tassen en achterplek van de motor waren helemaal opgetast met de nodige kampeer artikelen. Een tentje, alluminium bordjes, lepels, vorken en messen. Metalen bekertjes etc. Luchtbedden waren er nog niet of misschien waren die er wel maar niet geschikt voor onze portemonnee.
Aangekomen in 'Het grote bos" tussen Doorn en Driebergen werd er eerst stro gehaald en daarop een bed gefabriceerd. Er werden een paar schuimrubber kussens van de motor gehaald en daarop zaten we voor het tentje. Mijn moeder en tante konden het primusje niet bedienen en dat wilde ze ook niet leren ze wilden in de vakantie weleens genieten van hun vrijheid. Dat deden mijn oom of vader en er moest gepompt worden tot de peterolie vergaste en er gekookt kon worden. Gezamenlijk zaten we rondom het primusje te wachten tot het eten of het water gekookt was. Ik genoot van alle gebeurtenissen die nodig waren en was steeds weer verrast wanneer de mooie blauwe vlammen na het pompen uit de gaatjes van de vergasser spoten . Dat is het eerste campinggasje dat ik me herinner. Later en heel langzamerhand werd kamperen steeds luxer maar er zijn geen mooiere campinggas herinneringen dan deze.
I
vrijdag 27 januari 2012
zware blogjes
Na zoveel 'zware' blogjes zou je bijna gaan denken dat het Boeddhisme alleen maar diep filosoferen is, maar dat is niet alleen maar waar.
Natuurlijk is het zinvol je gezonde verstand te gebruiken, maar 'Boedhistische spiritualiteit' is nauw verwant met leven in het hier en nu. Heel aards en praktisch je eigen beste kwaliteiten van Liefde en Mededogen naar boven 'toveren'.
En zo wil ik graag een fijn weekend ingaan ervan uitgaande dat we allemaal naar eer en geweten en naar beste vermogen handelen en dat is goed genoeg toch!! Iedereen heeft zulke mooie menselijke kwaliteiten in zich. Als ik o.a. al die blogjes lees waar mensen mee bezig zijn. Geweldig toch!
Aankomende week gaat het echt winteren en daar ben ik nu niet zo blij mee, want volgende week ga ik vier dagen 's morgens vroeg de deur uit om in Nijmegen weer de lessen te volgen. Daar verheug ik me op, maar het wordt wel krabben denk ik.
Natuurlijk is het zinvol je gezonde verstand te gebruiken, maar 'Boedhistische spiritualiteit' is nauw verwant met leven in het hier en nu. Heel aards en praktisch je eigen beste kwaliteiten van Liefde en Mededogen naar boven 'toveren'.
En zo wil ik graag een fijn weekend ingaan ervan uitgaande dat we allemaal naar eer en geweten en naar beste vermogen handelen en dat is goed genoeg toch!! Iedereen heeft zulke mooie menselijke kwaliteiten in zich. Als ik o.a. al die blogjes lees waar mensen mee bezig zijn. Geweldig toch!
Aankomende week gaat het echt winteren en daar ben ik nu niet zo blij mee, want volgende week ga ik vier dagen 's morgens vroeg de deur uit om in Nijmegen weer de lessen te volgen. Daar verheug ik me op, maar het wordt wel krabben denk ik.
De zintuigen
Als het je aan begrip ontbreekt en je niet in staat bent je geest te beheersen, gehoorzamen je * zintuigen niet, net als onwillige paarden een koetsier niet gehoorzamen.
* horen, zien, ruiken, proeven, voelen en in deze traditie ook het denken dat daaronder valt.
Upanishads
De Upanishads zijn heel oude wijsgerige Hindoe geschriften.De oudste Upanishads behoren tot de Vedische geschriften. Upanishad betekent letterlijk 'neerzitten bij', het neerzitten van de leerling aan de voeten van de meester. Het betekent dus ook onderricht en wel onderricht dat voorafgaat aan het verkrijgen van vrijheid, fysieke vrijheid, mentale vrijheid en geestelijke vrijheid.
Uit deze traditie is het Boeddhisme voortgekomen. De Boeddha was een Hindoe uit de stam der Sakya's, de ridderorde.
* horen, zien, ruiken, proeven, voelen en in deze traditie ook het denken dat daaronder valt.
Upanishads
De Upanishads zijn heel oude wijsgerige Hindoe geschriften.De oudste Upanishads behoren tot de Vedische geschriften. Upanishad betekent letterlijk 'neerzitten bij', het neerzitten van de leerling aan de voeten van de meester. Het betekent dus ook onderricht en wel onderricht dat voorafgaat aan het verkrijgen van vrijheid, fysieke vrijheid, mentale vrijheid en geestelijke vrijheid.
Uit deze traditie is het Boeddhisme voortgekomen. De Boeddha was een Hindoe uit de stam der Sakya's, de ridderorde.
donderdag 26 januari 2012
Karma
Ik probeerde Plato een antwoord te geven waar hij om vroeg op het vorige logje, maar het werd niet geaccepteerd. Het was te lang. Vandaar dat ik er dus een nieuw logje van maak.
Plato
Ik spreek vanuit een Boeddhistische context, laat dat duidelijk zijn. Die onderzoekt op basis van analiseren, logisch redeneren en mediteren.
In jouw vraagstelling en opmerkingen worden allerlei ideeën tradities en dingen die je zou moeten GELOVEN door elkaar gehaald. Een God met menselijke eigenschappen, die weet hoe wij in elkaar zitten en denkt en ervaart via de mens???
Met zulke uitgangspunten zijn er heel andere zaken aan de orde dan binnen een zorgvuldig opgebouwde Boeddhistische argumentatie, die op een andere basis is gebouwd.
Op basis van het Boeddhisme zijn vele uitspraken hierboven (in de reactie van het vorige logje) ondenkbaar. Jouw uitspraken zijn op de chr. traditie van een God gebaseerd en pakken daar verdraaide B. theorieën bij.
Ook gaat het in het Boeddhisme niet over Karma zoals jij en misschien vele anderen met jou dat invullen.
Karma is één van de meest lastige filosofieën om te begrijpen. Daar kun je in B. zin jaren mee vooruit als je je alleen al in dat onderwerp verdiept en dan is het ook nog eens gebaseerd op ander onderzoek en andere filosofiën die daarop betrekking hebben. De totale filosofie houdt verband met elkaar en is met elkaar verbonden.
Al dat hap snap van hier en daar is voor mij niet te volgen. En het brengt alleen maar meer verwarring inplaats van helderheid. je denkt hopelijk toch niet dat ik op een logje even de bouwstoffen van het Boeddhisme uiteen kan zetten waar ik zelf 20 jaren voor nodig had om alleen de grondprincipes te leren kennen.:-)
Als je daar echt meer over wilt weten is een logje niet de juiste plek.
Ga je eens werkelijk verdiepen in de filosofieën van het Boeddhisme dan wordt het misschien eenvoudiger er samen over te praten. ER is genoeg goede lektuur op de markt. Hierboven (in het vorige logje) noemde ik al iets.
Voorop gesteld dat je niet allerlei principes die nu in je hoofd zitten weer gaat vermengen met het Boeddhisme want die komen misschien iets dichter bij de christelijke traditie??? Je kunt die twee niet met elkaar verwarren.
Toch zal ik zo goed en kwaad als het gaat op een Boeddhistische manier proberen te reageren op je vragen hierboven. Maar ik ben ook daarin niet alwetend dus...???
Is het niet zo dat je pas je karma kunt aflossen als je er één hebt opgebouwd?
In het B. is geen enkele sprake van Karma aflossen of oplossen. Zie ook de volgende vraag. Ook Boeddha had karma tijdens zijn leven.
Hebben wij niet allen een karma?
In het B. wordt gezegd: We ZIJN Karma en dat is heel wat meer dan oorzaak en gevolg of alleen maar negativiteit.
Is daarom niet elk leven, hoe fout wellicht ook geleefd, zinvol?
In het B. bestaat geen fout leven.
Is het soms niet nuttig om volkomen te mislukken om uiteindelijk tot de bron te komen?
In het B. Is het niet nodig of nuttig te lijden of te mislukken. Er IS lijden en mislukken en als dat er IS kun je er gebruik van maken om het te veranderen of ermee te werken. Dit is een fundamenteel andere stellingname. En in het B. wordt nooit over een Bron gesproken omdat daar fundamenteel anders over gedacht wordt. Het gaat me te ver om hierop in te gaan.
Kan een (zo op het oog) niet zinvol leven niet de noodzakelijke opmaat zijn voor inzicht en daardoor verbetering?
Wie zegt dat een leven niet zinvol is? Dat is in het B.niet afhankelijk van een oordelende vermenselijkte God of Bron of wat dan ook. Evenmin als lijden niet noodzakelijk is, geldt dat ook hier. Een niet zinvol leven is niet noodzakelijk. Het is dus, na aanleiding van al het voorgaande, afhankelijk van wat je met je leven doet en hoe je ermee omgaat, zinvol of zinloos. De motivatie kan het zinvol maken. Het B. geeft eveneens handvaten om je leven zinvol te laten zijn onder alle omstandigheden met goed onderbouwde argumenten.
Dit houdt dus allemaal in dat er nog heel wat te onderzoeken is aan die stellingen voordat je ze kunt plaatsen en als logisch kunt gaan kennen. Ze zijn fundamenteel anders dan al je vragen doen vermoeden. Want die vragen zijn gebaseerd op een heel andere leerstof. De chr. context met verbasteringen.
Aan jou de keus.
Pfff ik heb het naar beste weten geprobeerd wetend dat het allemaal erg kort door de bocht is, maar ik heb geen andere keus.
En wat reflexxus zei:
Ja alles is veranderlijk ook het karma dat we B. gezien ZIJN en dat kunnen we aanwenden ten behoeve van vele anderen. Helemaal mee eens.
Gelukkig wel.
Ook de Boeddha kwam op deze wereld dankzij zijn karma dat hij volkomen kende.
Plato
Ik spreek vanuit een Boeddhistische context, laat dat duidelijk zijn. Die onderzoekt op basis van analiseren, logisch redeneren en mediteren.
In jouw vraagstelling en opmerkingen worden allerlei ideeën tradities en dingen die je zou moeten GELOVEN door elkaar gehaald. Een God met menselijke eigenschappen, die weet hoe wij in elkaar zitten en denkt en ervaart via de mens???
Met zulke uitgangspunten zijn er heel andere zaken aan de orde dan binnen een zorgvuldig opgebouwde Boeddhistische argumentatie, die op een andere basis is gebouwd.
Op basis van het Boeddhisme zijn vele uitspraken hierboven (in de reactie van het vorige logje) ondenkbaar. Jouw uitspraken zijn op de chr. traditie van een God gebaseerd en pakken daar verdraaide B. theorieën bij.
Ook gaat het in het Boeddhisme niet over Karma zoals jij en misschien vele anderen met jou dat invullen.
Karma is één van de meest lastige filosofieën om te begrijpen. Daar kun je in B. zin jaren mee vooruit als je je alleen al in dat onderwerp verdiept en dan is het ook nog eens gebaseerd op ander onderzoek en andere filosofiën die daarop betrekking hebben. De totale filosofie houdt verband met elkaar en is met elkaar verbonden.
Al dat hap snap van hier en daar is voor mij niet te volgen. En het brengt alleen maar meer verwarring inplaats van helderheid. je denkt hopelijk toch niet dat ik op een logje even de bouwstoffen van het Boeddhisme uiteen kan zetten waar ik zelf 20 jaren voor nodig had om alleen de grondprincipes te leren kennen.:-)
Als je daar echt meer over wilt weten is een logje niet de juiste plek.
Ga je eens werkelijk verdiepen in de filosofieën van het Boeddhisme dan wordt het misschien eenvoudiger er samen over te praten. ER is genoeg goede lektuur op de markt. Hierboven (in het vorige logje) noemde ik al iets.
Voorop gesteld dat je niet allerlei principes die nu in je hoofd zitten weer gaat vermengen met het Boeddhisme want die komen misschien iets dichter bij de christelijke traditie??? Je kunt die twee niet met elkaar verwarren.
Toch zal ik zo goed en kwaad als het gaat op een Boeddhistische manier proberen te reageren op je vragen hierboven. Maar ik ben ook daarin niet alwetend dus...???
Is het niet zo dat je pas je karma kunt aflossen als je er één hebt opgebouwd?
In het B. is geen enkele sprake van Karma aflossen of oplossen. Zie ook de volgende vraag. Ook Boeddha had karma tijdens zijn leven.
Hebben wij niet allen een karma?
In het B. wordt gezegd: We ZIJN Karma en dat is heel wat meer dan oorzaak en gevolg of alleen maar negativiteit.
Is daarom niet elk leven, hoe fout wellicht ook geleefd, zinvol?
In het B. bestaat geen fout leven.
Is het soms niet nuttig om volkomen te mislukken om uiteindelijk tot de bron te komen?
In het B. Is het niet nodig of nuttig te lijden of te mislukken. Er IS lijden en mislukken en als dat er IS kun je er gebruik van maken om het te veranderen of ermee te werken. Dit is een fundamenteel andere stellingname. En in het B. wordt nooit over een Bron gesproken omdat daar fundamenteel anders over gedacht wordt. Het gaat me te ver om hierop in te gaan.
Kan een (zo op het oog) niet zinvol leven niet de noodzakelijke opmaat zijn voor inzicht en daardoor verbetering?
Wie zegt dat een leven niet zinvol is? Dat is in het B.niet afhankelijk van een oordelende vermenselijkte God of Bron of wat dan ook. Evenmin als lijden niet noodzakelijk is, geldt dat ook hier. Een niet zinvol leven is niet noodzakelijk. Het is dus, na aanleiding van al het voorgaande, afhankelijk van wat je met je leven doet en hoe je ermee omgaat, zinvol of zinloos. De motivatie kan het zinvol maken. Het B. geeft eveneens handvaten om je leven zinvol te laten zijn onder alle omstandigheden met goed onderbouwde argumenten.
Dit houdt dus allemaal in dat er nog heel wat te onderzoeken is aan die stellingen voordat je ze kunt plaatsen en als logisch kunt gaan kennen. Ze zijn fundamenteel anders dan al je vragen doen vermoeden. Want die vragen zijn gebaseerd op een heel andere leerstof. De chr. context met verbasteringen.
Aan jou de keus.
Pfff ik heb het naar beste weten geprobeerd wetend dat het allemaal erg kort door de bocht is, maar ik heb geen andere keus.
En wat reflexxus zei:
Ja alles is veranderlijk ook het karma dat we B. gezien ZIJN en dat kunnen we aanwenden ten behoeve van vele anderen. Helemaal mee eens.
Gelukkig wel.
Ook de Boeddha kwam op deze wereld dankzij zijn karma dat hij volkomen kende.
zinloos of zinvol
Het leven is zinvol, evenzoveel als het zinloos is.
Zin geven aan het leven doen wijzelf of niet.
De enige handreiking die een religie, een kerk, een gemeenschap of een filosofie
ons kan bieden is ons een motivatie aanreiken
en laten zien hoe een leven zinvol gemaakt kan worden.
Helaas laten groepen of kerken buiten de leerstukken om, ons ook de
onheilzame gevolgen van een verkeerde interpretatie zien.
Daarom is het noodzakelijk dat, ieder persoonlijk,
zichzelf blijft controleren op zuiverheid en een eigen verantwoording op zich neemt..
Leerstukken moeten getest worden op basis van een werkelijkheid,
logisch redeneren en analyseren.
De Dalai Lama zegt.
Spiritualiteit is niet louter een hersenspinsel, maar iets wat werkelijk bestaat.
Het Boeddhisme hecht veel waarde aan logisch redeneren.
Als de basis van onze spirituele beoefening louter een product van de verbeelding was, zou deze niet het vermogen hebben onze geest te veranderen en te transformeren.
Meer goed en wijs onderbouwde argumentatie voor de liefhebbers over liefde, lijden, mededogen, wijsheid, leegte, vele 'soorten' meditatie en methoden. Dit keer geen gemakkelijke kost maar een diepgaand onderzoek met veel uitleg over de Boeddhistische filosofie die ik nog niet zoveel tegenkwam in de boekhandel, want er is een verschil tussen Boeddhistische lezingen en lessen en de verschillende boeken. Dit boek gaat dieper op de stof in:
De fasen van meditatie
Dalai Lama
ISBN 90 389 1217 X
NUGI 613
Zin geven aan het leven doen wijzelf of niet.
De enige handreiking die een religie, een kerk, een gemeenschap of een filosofie
ons kan bieden is ons een motivatie aanreiken
en laten zien hoe een leven zinvol gemaakt kan worden.
Helaas laten groepen of kerken buiten de leerstukken om, ons ook de
onheilzame gevolgen van een verkeerde interpretatie zien.
Daarom is het noodzakelijk dat, ieder persoonlijk,
zichzelf blijft controleren op zuiverheid en een eigen verantwoording op zich neemt..
Leerstukken moeten getest worden op basis van een werkelijkheid,
logisch redeneren en analyseren.
De Dalai Lama zegt.
Spiritualiteit is niet louter een hersenspinsel, maar iets wat werkelijk bestaat.
Het Boeddhisme hecht veel waarde aan logisch redeneren.
Als de basis van onze spirituele beoefening louter een product van de verbeelding was, zou deze niet het vermogen hebben onze geest te veranderen en te transformeren.
Meer goed en wijs onderbouwde argumentatie voor de liefhebbers over liefde, lijden, mededogen, wijsheid, leegte, vele 'soorten' meditatie en methoden. Dit keer geen gemakkelijke kost maar een diepgaand onderzoek met veel uitleg over de Boeddhistische filosofie die ik nog niet zoveel tegenkwam in de boekhandel, want er is een verschil tussen Boeddhistische lezingen en lessen en de verschillende boeken. Dit boek gaat dieper op de stof in:
De fasen van meditatie
Dalai Lama
ISBN 90 389 1217 X
NUGI 613
Gelek Rimpochee geeft les in Nijmegen.
Volgende week is het weer zover.
woensdag 25 januari 2012
Leeg logje
Ik ben een beetje leeg voor wat de logjes betreft.
Weer wat geschilderd en daar heb ik wel zin in. Ik hoop ermee door te gaan en dat is natuurlijk niet hopen, maar gewoon doen. Op inspiratie moet je niet gaan zitten wachten. Al werkend komt het naar boven. Het is de vrucht van je bezig houden met... en daaruit worden de gevolgen merkbaar en in andere gevallen zichtbaar.
Weer wat geschilderd en daar heb ik wel zin in. Ik hoop ermee door te gaan en dat is natuurlijk niet hopen, maar gewoon doen. Op inspiratie moet je niet gaan zitten wachten. Al werkend komt het naar boven. Het is de vrucht van je bezig houden met... en daaruit worden de gevolgen merkbaar en in andere gevallen zichtbaar.
dinsdag 24 januari 2012
Bankhangen
Vandaag even wat meer tijd genomen voor gewoon mezelf zijn. Ik was moe. Er is nogal veel gebeurd de laatste tijd en nu de rust weer wat is teruggekomen merk ik dat ik moe ben.
Vanmorgen rustig mijn meditaties gedaan en koffie gedronken. Met schoonmama naar podoloog en boodschappen en na het broodje heerlijk staan schilderen. Vaak merk ik dat de beste resultaten tevoorschijn komen wanneer ik dat geschilder helemaal niet meer zie zitten en dan met veel velf en losse kwast aan de gang ga, oplettend dat ik niet de verkeerde dingen wegschilder. Nu nog kijken wat er verder aan moet gebeuren.
Intussen is Niels uit school thuis gekomen, wat gedronken en nu zit hij evenals ik achter zijn computertje.
Echt een dag om even uit te blazen. Even wat gaan lezen, dan voor het eten zorgen. en vanavond languit op de bank helemaal niets... voor de TV hangen. Of dat er ook van komt is alweer toekomst, dus ik zie wel.
Vanmorgen rustig mijn meditaties gedaan en koffie gedronken. Met schoonmama naar podoloog en boodschappen en na het broodje heerlijk staan schilderen. Vaak merk ik dat de beste resultaten tevoorschijn komen wanneer ik dat geschilder helemaal niet meer zie zitten en dan met veel velf en losse kwast aan de gang ga, oplettend dat ik niet de verkeerde dingen wegschilder. Nu nog kijken wat er verder aan moet gebeuren.
Intussen is Niels uit school thuis gekomen, wat gedronken en nu zit hij evenals ik achter zijn computertje.
Echt een dag om even uit te blazen. Even wat gaan lezen, dan voor het eten zorgen. en vanavond languit op de bank helemaal niets... voor de TV hangen. Of dat er ook van komt is alweer toekomst, dus ik zie wel.
zondag 22 januari 2012
De dansers
Er is verschil tussen geluk en vreugde schreef Novelle laatst.
En omdat ik dat ook zo ervaar was ik enkele weken daarvoor al begonnen daar ook vorm aan te geven. Niet aan geluk, maar aan vreugde.
Vreugde zou ik willen determineren als iets dat altijd diep in mezelf verborgen is en met regelmaat aan de oppervlakte komt. Op de momenten dat het er niet is en ik diep weggezonken in de narigheid aanwezig ben weet ik dat het verborgen is en niet verloren is gegaan al lijkt dat soms wel zo te zijn. Er is altijd een draadje dat er verbinding mee maakt waardoor ik weet dat het er is. Zelfs wanneer ik in het diepe duister van moeilijke omstandigheden aanwezig ben kan het plotseling in onvoorstelbare heftigheid naar boven komen en uit het zich als een onvergetelijke ervaring van heelheid.
Door het dunne draadje dat altijd aanwezig is en de ervaringen in mijn leven word ik een danser in licht en donker.
Acrylverf op doek.
70 x 100
Enkele jaren geleden schilderde ik over hetzelfde onderwerp
50 x 70
En omdat ik dat ook zo ervaar was ik enkele weken daarvoor al begonnen daar ook vorm aan te geven. Niet aan geluk, maar aan vreugde.
Vreugde zou ik willen determineren als iets dat altijd diep in mezelf verborgen is en met regelmaat aan de oppervlakte komt. Op de momenten dat het er niet is en ik diep weggezonken in de narigheid aanwezig ben weet ik dat het verborgen is en niet verloren is gegaan al lijkt dat soms wel zo te zijn. Er is altijd een draadje dat er verbinding mee maakt waardoor ik weet dat het er is. Zelfs wanneer ik in het diepe duister van moeilijke omstandigheden aanwezig ben kan het plotseling in onvoorstelbare heftigheid naar boven komen en uit het zich als een onvergetelijke ervaring van heelheid.
Door het dunne draadje dat altijd aanwezig is en de ervaringen in mijn leven word ik een danser in licht en donker.
Acrylverf op doek.
70 x 100
Enkele jaren geleden schilderde ik over hetzelfde onderwerp
50 x 70
Dat hoor ik niet graag.
Schrijfveer
"O wat heerlijk," dacht ik toen ik op het raam van de coupé 'stilte' zag staan. Ik was in een stilte coupé terecht gekomen. Veel ervaring met treinreizen heb ik niet en sedert nog geen jaar maak ik sporadisch een treinreisje. Leuk vind ik het. Ik ging er gemakkelijk bij zitten, want voorlopig hoefde ik niets anders dan stilletjes naar buiten kijken en genieten van de beelden die zich voor mijn oog ontrolde zonder afgeleid te worden door van alles en nog wat.
Bij het volgende station vulde de ruimte zich met nieuwe passagiers die kennelijk ook een leuk tripje hadden. Nou ja, ze zouden zo wel stil worden, veronderstelde ik. Maar nee hoor, ze kwettterden rustig verder en iemand merkte op dat het een stilte coupé was. Ik voelde de boosheid naar boven kriebelen. Zo aandachtig mogelijk keek ik ernaar en probeerde afstand van die emotie te nemen. Ernaar te kijken zoals ik dat de laatste jaren gewend ben te doen. Nee, dat ging niet zo eenvoudig en ik zuchtte maar eens diep.Het bleef kriebelen. De stilte diep in mijzelf, waar het uiteindelijk om draait was danig op de loop.
Bij het eerstvolgende station heb ik de moed opgegeven en ben ik ondanks alle aandacht en het inbouwen van rust, gevlucht voor mijn eigen boosheid die ik niet wilde. In de gezellige praatcoupé kwam ik weer een beetje op orde en vervolgde welgemoed mijn reis.
Ja, zo snel laat een mens zich beïnvloeden door een woordje. Stilte.
Er is dan kennelijk helemaal niets meer dat ik graag hoor.
"O wat heerlijk," dacht ik toen ik op het raam van de coupé 'stilte' zag staan. Ik was in een stilte coupé terecht gekomen. Veel ervaring met treinreizen heb ik niet en sedert nog geen jaar maak ik sporadisch een treinreisje. Leuk vind ik het. Ik ging er gemakkelijk bij zitten, want voorlopig hoefde ik niets anders dan stilletjes naar buiten kijken en genieten van de beelden die zich voor mijn oog ontrolde zonder afgeleid te worden door van alles en nog wat.
Bij het volgende station vulde de ruimte zich met nieuwe passagiers die kennelijk ook een leuk tripje hadden. Nou ja, ze zouden zo wel stil worden, veronderstelde ik. Maar nee hoor, ze kwettterden rustig verder en iemand merkte op dat het een stilte coupé was. Ik voelde de boosheid naar boven kriebelen. Zo aandachtig mogelijk keek ik ernaar en probeerde afstand van die emotie te nemen. Ernaar te kijken zoals ik dat de laatste jaren gewend ben te doen. Nee, dat ging niet zo eenvoudig en ik zuchtte maar eens diep.Het bleef kriebelen. De stilte diep in mijzelf, waar het uiteindelijk om draait was danig op de loop.
Bij het eerstvolgende station heb ik de moed opgegeven en ben ik ondanks alle aandacht en het inbouwen van rust, gevlucht voor mijn eigen boosheid die ik niet wilde. In de gezellige praatcoupé kwam ik weer een beetje op orde en vervolgde welgemoed mijn reis.
Ja, zo snel laat een mens zich beïnvloeden door een woordje. Stilte.
Er is dan kennelijk helemaal niets meer dat ik graag hoor.
zaterdag 21 januari 2012
Diep duiken.
Duik diep mijn geest, duik diep in de oceaan van Gods schoonheid. Als je in de onmetelijke diepte afdaalt, zul je de edelstenen van liefde vinden.
Bengaalse Hymne
Mama
De rol van de moeder
lees ik als opdracht voor schrijfveren.
Is dat niet verwonderlijk. Ik bekijk net de laatste fotootjes die ik van haar maakte toen ze nog met veel moeite in de stoel zat. Het enige waar ze, doodmoe, dement en blind mee bezig was, was het navoelen van haar kleding. of alles wel goed en netjes zat. Met haar ogen dicht bleef ze dezelfde handelingen verrichten. Van de onderrand van haar blouse gleden haar vingers naar achteren of alles glad zat, dan langs de knoopsluiting naar boven langs het kraagje en weer van voor af aan. Ze was zo moe.
Het enige dat ik kon doen was af en toe proberen tot haar door te dringen, maar ze was zo druk dat het bijna niet lukte.
Ze weigerde te eten en wilde ook niet drinken. Het waren haar laatste dagen. 's Middags brachten de verzorgsters haar met zachte drang naar bed. Overdag zou ze dat nooit doen.
"U bent ziek mevrouw, we brengen u lekker naar bed, dan kunt u even uitrusten".
Ze is niet meer opgestaan.
De rol van de moeder was klaar al jaren daarvoor had ik afscheid van haar in die rol genomen. De rollen waren omgedraaid. Ze had haar rol met zoveel discipline, aandacht en liefde vervuld. Het was haar rol mij een voorbeeld te zijn in dat opzicht. Zelfs toen ze die rol niet meer vervulde, spiegelde ze me doordat ik zo kon opmerken waar mijn tekorten zaten. Dat was goed, want ook daar leerde ik van.
Was haar rol als moeder afgelopen toen ze niet meer voor mij kon zorgen en de aandacht voor mij kon hebben die ik van haar gewend was?
Nee dus, ook in de omkering was ze mijn moeder die me tot het einde heeft laten zien hoe belangrijk het is in aandacht te leven.
Ik maakte die laatste dag dat ze in haar stoel zat, nu tien maanden geleden, een hele serie foto's van haar terwijl ze bezig was haar kleding goed te ordenen zoals ze dat vroeger deed als coupeuse en wanneer ze mij een nieuw jurkje aantrok.
Maar nu met haar ogen gesloten en letterlijk doodmoe.
lees ik als opdracht voor schrijfveren.
Is dat niet verwonderlijk. Ik bekijk net de laatste fotootjes die ik van haar maakte toen ze nog met veel moeite in de stoel zat. Het enige waar ze, doodmoe, dement en blind mee bezig was, was het navoelen van haar kleding. of alles wel goed en netjes zat. Met haar ogen dicht bleef ze dezelfde handelingen verrichten. Van de onderrand van haar blouse gleden haar vingers naar achteren of alles glad zat, dan langs de knoopsluiting naar boven langs het kraagje en weer van voor af aan. Ze was zo moe.
Het enige dat ik kon doen was af en toe proberen tot haar door te dringen, maar ze was zo druk dat het bijna niet lukte.
Ze weigerde te eten en wilde ook niet drinken. Het waren haar laatste dagen. 's Middags brachten de verzorgsters haar met zachte drang naar bed. Overdag zou ze dat nooit doen.
"U bent ziek mevrouw, we brengen u lekker naar bed, dan kunt u even uitrusten".
Ze is niet meer opgestaan.
De rol van de moeder was klaar al jaren daarvoor had ik afscheid van haar in die rol genomen. De rollen waren omgedraaid. Ze had haar rol met zoveel discipline, aandacht en liefde vervuld. Het was haar rol mij een voorbeeld te zijn in dat opzicht. Zelfs toen ze die rol niet meer vervulde, spiegelde ze me doordat ik zo kon opmerken waar mijn tekorten zaten. Dat was goed, want ook daar leerde ik van.
Was haar rol als moeder afgelopen toen ze niet meer voor mij kon zorgen en de aandacht voor mij kon hebben die ik van haar gewend was?
Nee dus, ook in de omkering was ze mijn moeder die me tot het einde heeft laten zien hoe belangrijk het is in aandacht te leven.
Ik maakte die laatste dag dat ze in haar stoel zat, nu tien maanden geleden, een hele serie foto's van haar terwijl ze bezig was haar kleding goed te ordenen zoals ze dat vroeger deed als coupeuse en wanneer ze mij een nieuw jurkje aantrok.
Maar nu met haar ogen gesloten en letterlijk doodmoe.
vrijdag 20 januari 2012
Loes Modderman's verwondering.
Ik ben zo blij dat ik er niet uit hoef. Het stortregent. Echt weer om met een boekje op de bank te kruipen, lekker weegezakt in de kussens en een muziekje op de achtergrond.
Maar wat ook kan is het E Magazine lezen van mijn vriendin Loes Modderman. Maandelijks stelt ze een leuk Magazine samen met allemaal wonderbaarlijke zaken. De enorme hoeveelheid informatie die ze ter beschikking heeft verwerkt ze in "Verwondering"
Als je haar een mailtje stuurt, zendt ze het je gratis maandelijks toe als PDF bijlage.
Hieronder de eerste vier bladzijde van de 29 in het januari nummer.
Veel leesplezier.
info@scienceart.nl
Maar wat ook kan is het E Magazine lezen van mijn vriendin Loes Modderman. Maandelijks stelt ze een leuk Magazine samen met allemaal wonderbaarlijke zaken. De enorme hoeveelheid informatie die ze ter beschikking heeft verwerkt ze in "Verwondering"
Als je haar een mailtje stuurt, zendt ze het je gratis maandelijks toe als PDF bijlage.
Hieronder de eerste vier bladzijde van de 29 in het januari nummer.
Veel leesplezier.
info@scienceart.nl
De doorzichtige vrouw
Schrijveer
Ze zou niets laten merken en heel stilletjes haar gang gaan. Het was nog vroeg in de ochtend en haar hele huis lag te slapen. Stil en in zichzelf gekeerd keek ze om zich heen. Alles stond nog precies zoals het hoorde te staan en dat was een geruststelling. Eerst haar ene been naar buiten. Het was koud bemerkte ze. Onder de deken was het veel aangenamer. Nee, niet zeuren gewoon ook het andere been eronderuit en overeind komen.
Op de rand van haar bed keek ze nogmaal om zich heen. Vreemd alles stond op de juiste plaats, maar toch kende ze het niet. Ze stond op en kleedde zich aan. Zo dat was goed genoeg. Eindelijk zou ze naar huis toegaan. Heel zachtjes verliet ze de kamer en l;ipe door de lange gang. Die was veel langer dan ze verwachtte. Onderweg twijfelde ze even. maar toen liep ze kordaat door. Ze ging naar huis. Hier voelde ze zich doorzichtig en ongekend. Thuis was het veel beter. Daar waren vader en moeder en de warmte van alles dat ze kende.
Bij de glazen voordeur stopte ze. Hoe ging die nou toch open? Ze liep wat heen en weer en zocht naar een handvat of deurknop, maar vond het niet. Ze keek in de rondte van een soort hal waar ze in terecht was gekomen.en begon te twijfelen. Het was nog erg donker zag ze door de glazen voordeur. Het park aan de overkant was nauwelijks zichtbaar. Gelukkig maar want dan dan konden ze haar ook niet zien en kon ze achter elkaar naar huis toe lopen.
"Mevrouw Jansen", klonk een stem achter haar. "Zo, u bent al vroeg uit de veren. Het is echt nog veel te vroeg om een ommetje te maken.".
Een zuster in uniform pakte haar onder de arm en met zachte dwang nam ze de doorzichtige vrouw mee terug naar de ongekende kamer.
Ze zou niets laten merken en heel stilletjes haar gang gaan. Het was nog vroeg in de ochtend en haar hele huis lag te slapen. Stil en in zichzelf gekeerd keek ze om zich heen. Alles stond nog precies zoals het hoorde te staan en dat was een geruststelling. Eerst haar ene been naar buiten. Het was koud bemerkte ze. Onder de deken was het veel aangenamer. Nee, niet zeuren gewoon ook het andere been eronderuit en overeind komen.
Op de rand van haar bed keek ze nogmaal om zich heen. Vreemd alles stond op de juiste plaats, maar toch kende ze het niet. Ze stond op en kleedde zich aan. Zo dat was goed genoeg. Eindelijk zou ze naar huis toegaan. Heel zachtjes verliet ze de kamer en l;ipe door de lange gang. Die was veel langer dan ze verwachtte. Onderweg twijfelde ze even. maar toen liep ze kordaat door. Ze ging naar huis. Hier voelde ze zich doorzichtig en ongekend. Thuis was het veel beter. Daar waren vader en moeder en de warmte van alles dat ze kende.
Bij de glazen voordeur stopte ze. Hoe ging die nou toch open? Ze liep wat heen en weer en zocht naar een handvat of deurknop, maar vond het niet. Ze keek in de rondte van een soort hal waar ze in terecht was gekomen.en begon te twijfelen. Het was nog erg donker zag ze door de glazen voordeur. Het park aan de overkant was nauwelijks zichtbaar. Gelukkig maar want dan dan konden ze haar ook niet zien en kon ze achter elkaar naar huis toe lopen.
"Mevrouw Jansen", klonk een stem achter haar. "Zo, u bent al vroeg uit de veren. Het is echt nog veel te vroeg om een ommetje te maken.".
Een zuster in uniform pakte haar onder de arm en met zachte dwang nam ze de doorzichtige vrouw mee terug naar de ongekende kamer.
donderdag 19 januari 2012
Kees van Dongen en de danseres
Ik word er toch wel een beetje iebelig van, Wat dat is?
Nou gewoon, ongeduldig. Wil ik het weblog gaan gebruiken voor schilderijen en daar ook wat over schrijven, maar het wordt me wel moeilijk gemaakt. Weblog functioneert nog steeds niet optimaal en nu heb ik besloten voorlopig mijn Magazijn vol te stoppen met van alles en nog wat , dus ook met dat wat ik heb bedacht voor Weblog.
Dit schilderij bijvoorbeeld. Ik zag het gisteren voor het eerst en wat ik zag boeide me.
Het is een schilderij van Kees van Dongen. 'De danseres'.
Rond de vorige eeuwwisseling sloot Kees van Dongen zich aan, evenals Jan Sluiter bij de Fauvisten die zich onderscheiden door het expressieve fauvistische kleurgebruik.
Kunstenaars zijn zoekende naar nieuwe vormen en nieuwe invulling van wat ze te vertellen hebben. Velen weten zich onbegrepen en vertrekken naar Parijs waar ze zich meer vrij voelen om zichzelf te kunnen zijn en vooral ook om elkaar te kunnen vinden. Ze zijn hun tijd ver vooruit. Een filosofische gedachtewereld wordt op het doek verbeeld en hoewel Kees van Dongen zijn schilderij de danseres noemt, heeft het bijna iets weg van een madonna met kind. De danseres draagt een kruis om haar hals en zij zowel als haar kind hebben een opvallend 'anders' geschilderd oog. Ook opmerkelijk is de deur die nog net zichtbaar is en daardoor op een kier lijkt te staan. Haar lange benen van een balletdanseres geven haar de aardse betrokkenheid van de danseres.
Veel schilders uit die periode waren lid van, of hielden zich bezig met het Theosofische gedachtegoed en gaven daar, ieder op zijn eigen authentieke wijze uitdrukking aan. Het zou niet vreemd zijn als in dit schilderij de invloeden daarvan ook te zien zijn.
Hieronder het schilderijtje van de Madonna zoals ik haar zag. Drie kruizen spelen er dominant doorheen.
doek op paneel 40 x 50
Nou gewoon, ongeduldig. Wil ik het weblog gaan gebruiken voor schilderijen en daar ook wat over schrijven, maar het wordt me wel moeilijk gemaakt. Weblog functioneert nog steeds niet optimaal en nu heb ik besloten voorlopig mijn Magazijn vol te stoppen met van alles en nog wat , dus ook met dat wat ik heb bedacht voor Weblog.
Dit schilderij bijvoorbeeld. Ik zag het gisteren voor het eerst en wat ik zag boeide me.
Het is een schilderij van Kees van Dongen. 'De danseres'.
Rond de vorige eeuwwisseling sloot Kees van Dongen zich aan, evenals Jan Sluiter bij de Fauvisten die zich onderscheiden door het expressieve fauvistische kleurgebruik.
Kunstenaars zijn zoekende naar nieuwe vormen en nieuwe invulling van wat ze te vertellen hebben. Velen weten zich onbegrepen en vertrekken naar Parijs waar ze zich meer vrij voelen om zichzelf te kunnen zijn en vooral ook om elkaar te kunnen vinden. Ze zijn hun tijd ver vooruit. Een filosofische gedachtewereld wordt op het doek verbeeld en hoewel Kees van Dongen zijn schilderij de danseres noemt, heeft het bijna iets weg van een madonna met kind. De danseres draagt een kruis om haar hals en zij zowel als haar kind hebben een opvallend 'anders' geschilderd oog. Ook opmerkelijk is de deur die nog net zichtbaar is en daardoor op een kier lijkt te staan. Haar lange benen van een balletdanseres geven haar de aardse betrokkenheid van de danseres.
Veel schilders uit die periode waren lid van, of hielden zich bezig met het Theosofische gedachtegoed en gaven daar, ieder op zijn eigen authentieke wijze uitdrukking aan. Het zou niet vreemd zijn als in dit schilderij de invloeden daarvan ook te zien zijn.
Hieronder het schilderijtje van de Madonna zoals ik haar zag. Drie kruizen spelen er dominant doorheen.
doek op paneel 40 x 50
Kunst, wat je daarvan leert.
Schrijfveer.
Gisteren zijn we in het Gemeente Museum van Den Haag geweest. Een hele reis vanuit Arnhem maar het bleek de moeite waard.
Eind jaren zeventig en jaren tachtig heb ik me bezig gehouden met moderne kunst. Het was een feest me daar toen in te verdiepen. Ik begon zo heel af en toe wat meer te begrijpen door de uitleg die ik kreeg van wat de kunstenaar dreef om dat te maken wat ze maakte.. Daardoor ging ik ook meer waarderen wat ik te zien kreeg.
De laatste jaren heb ik me door allerlei omstandigheden wat minder daarmee bezig gehouden. Nu het wat gunstiger is, lijkt het alsof ik weer meer tijd krijg voor het bewonderen van de moderne kunst en zo gingen we onderweg naar Den Haag.
Toen we een paar maanden geleden in Parijs waren was het er niet van gekomen naar Centre Pompidou te gaan en zowaar, ik kon nu de scha inhalen want er waren veel kunstwerken in bruikleen gegeven aan Den Haag.
Het was heerlijk daar rond te wandelen en alles als een soort herkenning te ervaren. Ik merkte dat ik veel werken wel herkende maar dat ik de naam van de maker er niet meer zo eenvoudig als vroeger op kon plakken. Dat vermogen ben ik kennelijk door de de jaren heen kwijtgeraakt.
Ik leerde mezelf weer kennen in de herkenning van de objecten en schilderijen. Daar waar mijn gevoel en aandacht naar uit kan gaan en waar ik veel inspiratie en energie uit kan halen. Heel blij ben ik dat ik dit heb kunnen zien en hervinden.
Wat ik ervan leer is dat je wortels zich nooit verloochenen en dat je altijd weer bij jezelf thuis kunt komen. Daar waar je aandacht, je gevoel en interesse naar uitgaat. De kunst zelf leert me ook kijken naar HOE ik kijk en interpreteer.
Gisteren zijn we in het Gemeente Museum van Den Haag geweest. Een hele reis vanuit Arnhem maar het bleek de moeite waard.
Eind jaren zeventig en jaren tachtig heb ik me bezig gehouden met moderne kunst. Het was een feest me daar toen in te verdiepen. Ik begon zo heel af en toe wat meer te begrijpen door de uitleg die ik kreeg van wat de kunstenaar dreef om dat te maken wat ze maakte.. Daardoor ging ik ook meer waarderen wat ik te zien kreeg.
De laatste jaren heb ik me door allerlei omstandigheden wat minder daarmee bezig gehouden. Nu het wat gunstiger is, lijkt het alsof ik weer meer tijd krijg voor het bewonderen van de moderne kunst en zo gingen we onderweg naar Den Haag.
Toen we een paar maanden geleden in Parijs waren was het er niet van gekomen naar Centre Pompidou te gaan en zowaar, ik kon nu de scha inhalen want er waren veel kunstwerken in bruikleen gegeven aan Den Haag.
Het was heerlijk daar rond te wandelen en alles als een soort herkenning te ervaren. Ik merkte dat ik veel werken wel herkende maar dat ik de naam van de maker er niet meer zo eenvoudig als vroeger op kon plakken. Dat vermogen ben ik kennelijk door de de jaren heen kwijtgeraakt.
Ik leerde mezelf weer kennen in de herkenning van de objecten en schilderijen. Daar waar mijn gevoel en aandacht naar uit kan gaan en waar ik veel inspiratie en energie uit kan halen. Heel blij ben ik dat ik dit heb kunnen zien en hervinden.
Wat ik ervan leer is dat je wortels zich nooit verloochenen en dat je altijd weer bij jezelf thuis kunt komen. Daar waar je aandacht, je gevoel en interesse naar uitgaat. De kunst zelf leert me ook kijken naar HOE ik kijk en interpreteer.
Parijs in Den Haag.
Gisteren een uitstapje naar het Gemeente museum in Den Haag.
Een prachtige overzichtstentoonstelling over de periode 1900- 1960 met medewerking van het Centre Pompidou over de vernieuwende kunst uit die periode.
Een feest van bijzondere kunstwerken bij elkaar. Vele buitenlanders verzamelden zich in Parijs. Nederlandse kunstenaars zoals o.a. Mondriaan die daar aan zijn vernieuwende inzichten vorm gaf en vele andere: Picasso, Miro, Modigliani, Matisse, Ernst, Arp. teveel om op te noemen.
Dat alles kon ik op de valreep nog even bekijken. Het was een feest van herkenning alle schilderijen en objecten van de kunstenaars te zien waarin ik me jaren geleden wat meer verdiepte.
Jean Tingueli maakte grappige objecten vaak van samengestelde materialen. Dit is een wat kleiner object met een motortje. Het witte papiertje zit in een klem en als je op het knopje drukt...
Raast het in een enorm tempo in de rondte, de rust in de tentoonstellingsruimte verstorend en een glimlach toverend op de gezichten van de aanwezigen.
Op mijn Weblog ben ik van plan wat meer foto's van wat ik zag te tonen.
Een prachtige overzichtstentoonstelling over de periode 1900- 1960 met medewerking van het Centre Pompidou over de vernieuwende kunst uit die periode.
Een feest van bijzondere kunstwerken bij elkaar. Vele buitenlanders verzamelden zich in Parijs. Nederlandse kunstenaars zoals o.a. Mondriaan die daar aan zijn vernieuwende inzichten vorm gaf en vele andere: Picasso, Miro, Modigliani, Matisse, Ernst, Arp. teveel om op te noemen.
Dat alles kon ik op de valreep nog even bekijken. Het was een feest van herkenning alle schilderijen en objecten van de kunstenaars te zien waarin ik me jaren geleden wat meer verdiepte.
Raast het in een enorm tempo in de rondte, de rust in de tentoonstellingsruimte verstorend en een glimlach toverend op de gezichten van de aanwezigen.
Op mijn Weblog ben ik van plan wat meer foto's van wat ik zag te tonen.
dinsdag 17 januari 2012
Huilen met de wolven
Schrijfveer
Ik ben heel blij met de traditionele Tibetaans Boeddhistische methode (Gom) voor meditatie die ik volg en niet minder met mijn begeleidster en leraar Gelek Rimpochee . Waarom dat iets te maken zou hebben met de titel?
Wel, gisteravond zat ik bij een groepje dat geleid werd op een minder traditionele manier . Het ging over meditatie en de uitleg vond ik niet duidelijk. Ik had vele vraagtekens bij de manier waarop het een en ander werd verteld en behandeld. Er zaten ook wel goede dingen bij, maar het werd me niet duidelijk wat precies de bedoeling was, hoe je ermee om moest gaan en wat je eraan zou kunnen hebben.
Mindfulness
Daarvan werd gezegd dat je alles wat zich op de voorgrond aandiende kon opmerken en veel verder dan dat kwam het niet. Zo zaten we een tijdje heel 'opmerkzaam' te wezen op wat er gebeurde in ons hoofd en in onze zintuigen. Na afloop vroeg iemand wat de bedoeling was en ze kwam met een heel verhaal over de associaties die ze bij de verschillende geluiden had die ze hoorde. Ik kreeg de indruk dat ze had begrepen dat het verdwalen in die gedachtenspinsels ook de bedoeling was. Ja dat kon allemaal als je daar een keus voor had gemaakt.
Klopt helemaal dacht ik, maar HEB je daar ook echt een keus voor gemaakt? Daar kom ik pas achter als ik me heb voorgenomen. eens een keertje niet met al die gedachten associaties in een meditatie te verbinden. Pas wanneer ik dat bewust doe en ervoor gaat zitten. dan pas kom ik tot de ontdekking of ik toch met mijn gedachten op de loop ga of dat ik me werkelijk tot het onderwerp van keuze kan bepalen. Dat is een eerste oefening om duidelijk te krijgen of je wel of niet bewust bezig bent en aandachtig kan blijven in een onderwerp. Pas wanneer ik dat op mijn kussentje geoefend heb en daar een klein beetje kijk op krijg dan pas kan ik door de dag heen meer oplettend worden en de aandacht richten waarop ik maar wil. En dan nog is dat heel moeilijk, want al ben ik nu jaren aan het oefenen ik dwaal nog regelmatig af en ben me nog lang niet ieder moment bewust van wat ik doe en mijn aandacht..
Natuurlijk zijn er ook mensen die het al meer van nature in zich hebben maar of dat zo is kan iedereen alleen maar weten door de lakmoes proef te gebruiken en te gaan zitten. De aandacht te richten op een subtiel object of ding en te kijken wat er gebeurd. Hoelang de aandacht zonder afdwalen daarop gericht kan blijven.
Nee zooo uit de losse hand proberen alle dingen te volgen die zich aan mijn zintuigen opdringen zet voor mij niet zoveel zoden aan de dijk en is huilen met de wolven. Ik zou om de haveklap verdwijnen in mijn eigen gedachten die een willekeurige weg volgen zonder dat ik daar grip op heb.
Ik ben heel blij met de traditionele Tibetaans Boeddhistische methode (Gom) voor meditatie die ik volg en niet minder met mijn begeleidster en leraar Gelek Rimpochee . Waarom dat iets te maken zou hebben met de titel?
Wel, gisteravond zat ik bij een groepje dat geleid werd op een minder traditionele manier . Het ging over meditatie en de uitleg vond ik niet duidelijk. Ik had vele vraagtekens bij de manier waarop het een en ander werd verteld en behandeld. Er zaten ook wel goede dingen bij, maar het werd me niet duidelijk wat precies de bedoeling was, hoe je ermee om moest gaan en wat je eraan zou kunnen hebben.
Mindfulness
Daarvan werd gezegd dat je alles wat zich op de voorgrond aandiende kon opmerken en veel verder dan dat kwam het niet. Zo zaten we een tijdje heel 'opmerkzaam' te wezen op wat er gebeurde in ons hoofd en in onze zintuigen. Na afloop vroeg iemand wat de bedoeling was en ze kwam met een heel verhaal over de associaties die ze bij de verschillende geluiden had die ze hoorde. Ik kreeg de indruk dat ze had begrepen dat het verdwalen in die gedachtenspinsels ook de bedoeling was. Ja dat kon allemaal als je daar een keus voor had gemaakt.
Klopt helemaal dacht ik, maar HEB je daar ook echt een keus voor gemaakt? Daar kom ik pas achter als ik me heb voorgenomen. eens een keertje niet met al die gedachten associaties in een meditatie te verbinden. Pas wanneer ik dat bewust doe en ervoor gaat zitten. dan pas kom ik tot de ontdekking of ik toch met mijn gedachten op de loop ga of dat ik me werkelijk tot het onderwerp van keuze kan bepalen. Dat is een eerste oefening om duidelijk te krijgen of je wel of niet bewust bezig bent en aandachtig kan blijven in een onderwerp. Pas wanneer ik dat op mijn kussentje geoefend heb en daar een klein beetje kijk op krijg dan pas kan ik door de dag heen meer oplettend worden en de aandacht richten waarop ik maar wil. En dan nog is dat heel moeilijk, want al ben ik nu jaren aan het oefenen ik dwaal nog regelmatig af en ben me nog lang niet ieder moment bewust van wat ik doe en mijn aandacht..
Natuurlijk zijn er ook mensen die het al meer van nature in zich hebben maar of dat zo is kan iedereen alleen maar weten door de lakmoes proef te gebruiken en te gaan zitten. De aandacht te richten op een subtiel object of ding en te kijken wat er gebeurd. Hoelang de aandacht zonder afdwalen daarop gericht kan blijven.
Nee zooo uit de losse hand proberen alle dingen te volgen die zich aan mijn zintuigen opdringen zet voor mij niet zoveel zoden aan de dijk en is huilen met de wolven. Ik zou om de haveklap verdwijnen in mijn eigen gedachten die een willekeurige weg volgen zonder dat ik daar grip op heb.
Huil maar niet
Het is toch niet zó erg.
het komt wel goed hoor.
maandag 16 januari 2012
Tas gestolen
Schrijfveren
Ik ben blij dat me dat nog nooit is overkomen. Wanneer ik winkel of over straat ga houd ik daar altijd rekening mee. Het kan je natuurlijk overkomen. Ik hang de tas schuin over mijn schouder en laat mijn hand erop rusten.
Toch hoorde ik van een vriendin die op de markt bij een lappenkraam aan het snuffelen was dat ze de tas die onder haar mantel over haar schouder hing, weg hadden gehaald omdat ze het warm had, had ze haar jas uitgedaan en hing hij daar los overheen., Waarschijnlijk hebben ze het hengsel dat om haar nek hing gewoon doorgesneden. Zo zie je maar, je kunt nog zo goed oppassen het kan je altijd gebeuren.
In de auto heb ik de tas altijd naast me op de bank staan. Niet dat het ongevaarlijk is, want ook daar kunnen ze hem zo grijpen als ze de deur lostrekken.
Ja als dat gebeurd dan is het niet anders. Ik hoop dan alleen dat ik ook daar weer goed mee om kan gaan en niet helemaal in een deuk of de paniek inschiet.
Ik ben blij dat me dat nog nooit is overkomen. Wanneer ik winkel of over straat ga houd ik daar altijd rekening mee. Het kan je natuurlijk overkomen. Ik hang de tas schuin over mijn schouder en laat mijn hand erop rusten.
Toch hoorde ik van een vriendin die op de markt bij een lappenkraam aan het snuffelen was dat ze de tas die onder haar mantel over haar schouder hing, weg hadden gehaald omdat ze het warm had, had ze haar jas uitgedaan en hing hij daar los overheen., Waarschijnlijk hebben ze het hengsel dat om haar nek hing gewoon doorgesneden. Zo zie je maar, je kunt nog zo goed oppassen het kan je altijd gebeuren.
In de auto heb ik de tas altijd naast me op de bank staan. Niet dat het ongevaarlijk is, want ook daar kunnen ze hem zo grijpen als ze de deur lostrekken.
Ja als dat gebeurd dan is het niet anders. Ik hoop dan alleen dat ik ook daar weer goed mee om kan gaan en niet helemaal in een deuk of de paniek inschiet.
zondag 15 januari 2012
Met losse handen
Met losse handen
en zwart pak
waggelend in de koude
januarizon
terug het verzorgingshuis in.
en zwart pak
waggelend in de koude
januarizon
terug het verzorgingshuis in.
zaterdag 14 januari 2012
Vangnet
Uit mijn dagboek 2009
Mijn darmen zijn nog niet op orde, maar de koorts is gezakt en de heftige krampen zijn verdwenen. Nog steeds verdraagt hij geen ontlasting en als dat de ontstoken plek bereikt is het zeer pijnlijk. Nadat ik naar het toilet ben geweest keert de rust weer iets terug.
Vanmorgen op bed heb ik niet meer geslapen en al denkend leek ik even contact te maken met een bijna schizofreen gevoel. Misschien mede ingegeven door de koorts van de laatste dagen maar toch, verwonderlijk hoe het mogelijk is verstrikt te raken in het eigen denken.
Ik merkte hoe mijn gerichtheid overal doorheen werkte. Hoe het bijna onmogelijk was wanneer je lichamelijk pijn hebt, daar los van te komen en te ervaren dat je niet alleen maar je lichaam bent. Plotseling zag ik mijn eigen gerichtheid overal in doorrazen terwijl ik dacht los te laten om dan in de volgende handeling van het denken vrij te kunnen zijn, bleek dat een volkomen misvatting te zijn, want ook daarin herkende ik mijn eigen kleingeestigheid en denken weer.
Ik draaide zo in een kringetje rond, ik merkte dat ik verwarde en vreemde gedachten kreeg die al min of meer aanwezig waren. Ik veronderstelde dat als het zo doorging of doorslaan, zou eindigen in schizofrene verwardheid. Want ik moet me toch ergens aan vast kunnen houden aan mezelf en aan mijn eigen logisch denken en toch gebeuren er rare dingen in mijn geest. Dan graai ik steeds meer verward om mij heen naar houvast.
Het is vreselijk als er dan geen vangnet is.
Toen herinnerde ik me waar ik me op kan richten , wat ik heb geleerd in meditatie en ervaring omdat ik door ervaringen daar vertrouwen in heb leren en kunnen vinden:
Tot aan de verlichting neem ik toevlucht tot Boeddha, Dharma en Sangha.
Ik merkte, nadat ik deze eenvoudige en door mij gekende woorden verschillende malen herhaalde plus de vervolg regels, hoe de rust in me weerkeerde en de herinnering zijn werk deed. Hoe mijn buik zich ontspande en alles wat er is op zijn plaats viel.
Die herinnering en de doorleving daarvan, is toch de kern van de zaak.Vanuit die positie keert de rust terug. Zijn alle handelingen- handelingen zijn alle woorden- woorden en al het denken- denken. Niet meer en niet minder dan dat.
Zolang alles wat ik doe en kan volkomen afhankelijk is van oorzaken en gevolgen en ik daar zelf nog zo weinig begrip en weet van heb, is een vangnet onontbeerlijk. Ik kan nog zo veronderstellen zelf de touwtjes in handen te hebben, maar schijn bedriegt.
Vanuit het loslaten of vanuit de overgave ( In het christendom gaat het om overgave.) , kan er een heel ander perspectief ontstaan en een motivatie van waaruit alle handelingen bepaald worden door de gerichtheid op de motivatie waarom ik doe wat ik wil doen, leef zoals ik wil leven en aandachtig en opmerkzaam wil zijn.
Overleven en zelfbeeld
Je wint aan kracht, moed en zelfvertrouwen door elke ervaring waarin je stopt om je angst onder ogen te zien. Je bent in staat om tegen jezelf te zeggen: "Ik heb deze gruwel overleeft. Ik kan alles aan wat nog op mijn pad komt."
Eleanor Roosevelt
Dit zal menigeen kunnen helpen om door allerlei problemen heen te komen. Toch zal het ook voor anderen (nog) niet werken omdat de angst te groot is om er doorheen te gaan en de mateloze angst bestaat niet meer aan het zelfbeeld te voldoen dat zo zorgvuldig is opgebouwd. Terwijl het 'slechts' een zelfbeeld, een idee is.
In essentie kan er niets verloren gaan.
Maar als de mateloze angst het overneemt is er heel veel zorgvuldigheid geboden met het omgaan daarmee.
En het kan nog veel gecompliceerder functioneren dan hierboven vermeld, waardoor het niet zo eenvoudig is op te lossen.
Er zal eerst inzicht nodig zijn en een vangnet.
Eleanor Roosevelt
Dit zal menigeen kunnen helpen om door allerlei problemen heen te komen. Toch zal het ook voor anderen (nog) niet werken omdat de angst te groot is om er doorheen te gaan en de mateloze angst bestaat niet meer aan het zelfbeeld te voldoen dat zo zorgvuldig is opgebouwd. Terwijl het 'slechts' een zelfbeeld, een idee is.
In essentie kan er niets verloren gaan.
Maar als de mateloze angst het overneemt is er heel veel zorgvuldigheid geboden met het omgaan daarmee.
En het kan nog veel gecompliceerder functioneren dan hierboven vermeld, waardoor het niet zo eenvoudig is op te lossen.
Er zal eerst inzicht nodig zijn en een vangnet.
Luchtkastelen ZIJN levensecht.
vrijdag 13 januari 2012
Levenszee
Het is moedig om in de volle onzekerheid van het leven te staan met aanvaarding van ieder moment, want wat weten we nou?
Een weg van bewustwording waarin de ruimte ontstaat voor al wat is.
Een weg van bewustwording waarin de ruimte ontstaat voor al wat is.
dinsdag 10 januari 2012
Schoonheid en wantoestanden
Vroeger doet me geen pijn meer. Ik heb het kunnen ombuigen tot de rust van nu door te aanvaarden en los te laten. Het ligt op mijn geopende handpalm en ik kijk ernaar.
Met tussenpozen herken ik steeds beter de spontane aanvaarding van het kind in mij en de verwondering over wantoestanden.
Schoonheid is er ook nu evenals misstanden.
Met tussenpozen herken ik steeds beter de spontane aanvaarding van het kind in mij en de verwondering over wantoestanden.
Schoonheid is er ook nu evenals misstanden.
Lets dance
En plotseling is het er weer. Dat waar ik maanden en misschien wel langer op heb gewacht. Waar ik helemaal in vast was gelopen door niets te doen of door er dingen mee te doen die mij niet eigen waren en waar ik ook niet achter stond. De aankomende kunstroute van mei had ik al afgezegd omdat er niets uit mijn handen kwam. Er stond al tijden een stuk op de ezel waar ik niet mee uit de voeten kon. Maar ik wil weer schilderen.
Schilderen.
Op de manier die mij past. Weer met mijn eigen handschrift en expressie.
Na het overlijden van mijn moeder heb ik geprobeerd haar op het doek vast te leggen en het werd één grote frustratie, want dat wat ze voor mij betekende was onmogelijk te schilderen, ook al omdat ik dat fotografisch probeerde te doen en dat valt nou eenmaal buiten mijn bereik.
Museum bezoek, kijken hoe echt goede schilders oplossingen voor de problemen vinden waar ik tegenaan loop en gewoon doorgaan met mijn eigen manier van kleuren, schilderen en het uitbeelden van dat wat ik wil.
Het is er weer helemaal en ik ben niet van plan daar voorlopig verandering in aan te brengen.
Ook op http://ellyvandoorn.weblog.nl/ ga ik meer aandacht besteden aan mijn eigen schilderijen zowel als aan die van gerenommeerde schilders en ze bespreken.
Nog niet helemaal af, maar ik ben weer op weg...
Schilderen.
Op de manier die mij past. Weer met mijn eigen handschrift en expressie.
Na het overlijden van mijn moeder heb ik geprobeerd haar op het doek vast te leggen en het werd één grote frustratie, want dat wat ze voor mij betekende was onmogelijk te schilderen, ook al omdat ik dat fotografisch probeerde te doen en dat valt nou eenmaal buiten mijn bereik.
Museum bezoek, kijken hoe echt goede schilders oplossingen voor de problemen vinden waar ik tegenaan loop en gewoon doorgaan met mijn eigen manier van kleuren, schilderen en het uitbeelden van dat wat ik wil.
Het is er weer helemaal en ik ben niet van plan daar voorlopig verandering in aan te brengen.
Ook op http://ellyvandoorn.weblog.nl/ ga ik meer aandacht besteden aan mijn eigen schilderijen zowel als aan die van gerenommeerde schilders en ze bespreken.
Nog niet helemaal af, maar ik ben weer op weg...
zondag 8 januari 2012
Zwijgen of uiten
Soms wil ik helemaal niet meer loggen, want ik kan nooit vertellen wat ik wil vertellen. Het zijn altijd uit hun context getrokken woorden die niet vertellen wat ik wil zeggen. Zo is het met alle expressie vormen.
Toch ga ik er gewoon mee door want me niet uiten is ook geen optie.
Carolientje
Marleen hoorde gerommel in de keuken. Was het kind al op? Ach ja natuurlijk, Ze moest weer in slaap zijn gevallen. Ze raakte er zo aan gewend dat ze zich zo goed zelf wist te redden. Ze kon haar eigen boterham en drinken al maken. Ook was ze groot genoeg om zelf naar school te gaan. Ze kon zelfs in de lift al bij het knopje van de 11de verdieping komen en haar ophalen uit school hoefde ook al niet meer te doen. Ze draaide zich om in haar warme bed. De dag was weer begonnen en wat moest ze zo vroeg op? Ze had toch geen plannen voor vandaag. Of zou ze vanochtend bij het arbeidsbureau gaan kijken of er een vacature was?
Carolientje at in stilte haar broodje en kleedde zich aan. Ze kon nog niet in de spiegel van de badkamer kijken, maar in de hal hing een heel grote spiegel waar ze zich helemaal in kon zien. Haar lange blonde krullen waren altijd een wanhoop. Die kreeg ze nooit goed in de paardenstaart. Ze stapte op het krukje om de borstel van het schapje in de badkamer te pakken en wandelende al borstelend naar haar evenbeeld in de hal.
Au! het lukte vanmorgen echt niet. Zou ze mama vragen haar te helpen? Nee, toch maar niet. Dat zou ze vast niet leuk vinden en dan begon ze misschien te mopperen. Nog maar even doorzetten met die borstel. Maar wat ze ook probeerde, ze kwam er niet doorheen. Er zat zo’n vreselijk dikke klit in. Natuurlijk, ze wist wel een oplossing. In de la lag de schaar, ze zou die dikke knoop er gewoon uitknippen dan had ze er geen last meer van. Gewapend met de schaar ging ze voor de grote spiegel staan. Kijk, daar zat hij. Netjes probeerde ze het warrige bosje van de andere haren te scheiden en zette de schaar erin. Zo dat was klaar. Kijk, nu ging het veel beter. Even later waren haar haren keurig in het elastiekje bij elkaar gebonden.
Ze legde de schaar netjes terug in de la en trok haar jasje aan.
Het was nog donker buiten toen ze over de galerij naar hal wandelde om op het knopje van de lift te drukken. Wachten duurde altijd zo lang, maar als ze eenmaal binnen was stond ze zo beneden. Misschien kon ze even met Astro knuffelen, die kwam ze vaker onderweg tegen.
Halverwege stopte de lift. Een grote hond stak zijn neus door de opening gevolgd door een zwaarlijvige buurman. De hond herkende haar onmiddellijk. Zijn staart zwiepte vrolijk heen en weer en moeiteloos legde Carolien haar armen om zijn nek. Ze was stapel op honden.
Al babbelend liep ze met de buurman naar de overkant van de weg. Ze moest goed uitkijken, maar nu kon ze dat rustig aan de buurman en Astro overlaten. Er werden veel kinderen naar school gebracht met de auto. Bij school gaf ze Astro nog een aai en buurman verdween in de richting van de uiterwaarden. De kinderen van groep vijf verzamelden zich in het klaslokaal.
vrijdag 6 januari 2012
Uitslapen
Vanochtend hoefde ik niet vroeg mijn bed uit. Het is nog vakantie voor wat de yoga betreft en die begint al om negen uur. Ook mijn kleinzoon heeft nog vakantie en overnachtte deze keer niet hier. Mijn partner had een vrije dag en we konden zonder problemen uitslapen.
Ja ja, dus was ik om zes uur wakker. Hoe krijgt een mens het voor elkaar. Altijd moeite met opstaan en dan...klaarwakker. Na twee uur viel ik toch weer in slaap.
Tien uur, ontbijten op ons gemak, praten en rondkuieren. Er moesten wat telefonische afspraken worden gemaakt. Een beurt voor de auto volgende week, wat financiën geregeld en boodschappen. Tja en dat was het dan weer. De uren vliegen je door de vingers. Maar het was toch een heerlijk rustig dagje.
Ja ja, dus was ik om zes uur wakker. Hoe krijgt een mens het voor elkaar. Altijd moeite met opstaan en dan...klaarwakker. Na twee uur viel ik toch weer in slaap.
Tien uur, ontbijten op ons gemak, praten en rondkuieren. Er moesten wat telefonische afspraken worden gemaakt. Een beurt voor de auto volgende week, wat financiën geregeld en boodschappen. Tja en dat was het dan weer. De uren vliegen je door de vingers. Maar het was toch een heerlijk rustig dagje.
Winters voorjaar
Het moet niet gekker worden...
Nog even en ik hang de plantenbakken die ik voor de winter op de grond zette weer aan de balustrade.
En de narcissen willen ook al aardig tevoorschijn komen.
Nog even en ik hang de plantenbakken die ik voor de winter op de grond zette weer aan de balustrade.
En de narcissen willen ook al aardig tevoorschijn komen.
donderdag 5 januari 2012
Een zware dag
Een zware dag vandaag. Pijn, waar ik zo ontzettend moe van word. Mijn benen worden er ook pijnlijk van en als lood zo zwaar. Het duurde bijna de hele dag. Gelukkig zakte het in de middag en kon ik opgewekt naar mijn kleindochter, alhoewel de vermoeidheid niet meteen over is.
Wat een schatje is haar zoon. Zo vrolijk en opgewekt hobbelt hij de kamer door nu hij een jaar is klimt hij zelf op de bank en laat zich er ook weer netjes af glijden. Ik heb hem nog niet dreinerig boos of huilerig gezien. Hij lacht altijd. Wat een schatje. Toen ik mijn jas weer aantrok zat hij op de grond en begon met dat kleine handje te zwaaien. 'Dat heeft hij nog nooit gedaan', zei mijn kleindochter. Genieten zo'n kleine vent.
De computer is weer veilig voor een jaar, St Marten in the Field bespeelt de radio en ik hang achter de computer uit te zakken terwijl de regen alweer op de bak van het rolluik tikt.
Wat een schatje is haar zoon. Zo vrolijk en opgewekt hobbelt hij de kamer door nu hij een jaar is klimt hij zelf op de bank en laat zich er ook weer netjes af glijden. Ik heb hem nog niet dreinerig boos of huilerig gezien. Hij lacht altijd. Wat een schatje. Toen ik mijn jas weer aantrok zat hij op de grond en begon met dat kleine handje te zwaaien. 'Dat heeft hij nog nooit gedaan', zei mijn kleindochter. Genieten zo'n kleine vent.
De computer is weer veilig voor een jaar, St Marten in the Field bespeelt de radio en ik hang achter de computer uit te zakken terwijl de regen alweer op de bak van het rolluik tikt.
Behaaglijk thuis
De regen raast horizontaal aan mijn raam voorbij en klettert tegen de ramen aan de zijkant van het huis. Vanmorgen heb ik vensterbanken droog moeten maken omdat het via de bak van de rolluiken langs het lint naar binnen loopt. Niet echt weer om vrolijk van te worden. Ik hoop dat de wateroverlast in verschillende streken van ons land niet al teveel uit de hand gaat lopen.
Veel mensen worden depressief van het eindeloze sombere en soms heftige noodweer. Ik kan niet zeggen dat ik daar last van heb, maar het zou toch wel heerlijk zijn als het zonnetje eens een koude heldere winterdag veroorzaakte. Dat geeft een heel ander gevoel.
Echt weer om binnen aan de slag te gaan. Later op de middag heb ik pas een afspraak, dus nog even behaaglijk thuis aan de gang.
Veel mensen worden depressief van het eindeloze sombere en soms heftige noodweer. Ik kan niet zeggen dat ik daar last van heb, maar het zou toch wel heerlijk zijn als het zonnetje eens een koude heldere winterdag veroorzaakte. Dat geeft een heel ander gevoel.
Echt weer om binnen aan de slag te gaan. Later op de middag heb ik pas een afspraak, dus nog even behaaglijk thuis aan de gang.
woensdag 4 januari 2012
Verhuizen
Ik ben al een paar keer met een nieuwe notitie begonnen die ik uiteindelijk verhuisde naar mijn Magazijn..
Dat schiet ook niet op hier.
Vanmiddag nog even een cadeautje gehaald voor mijn achterkleinkind, Ja ja, één jaar is hij geworden. Morgenmiddag even op verjaardagsvisite.
En ik heb alle kerstspullen alweer weggeruimd tussen de bedrijven door, want mijn jongste zoon, vrouw en kinderen kwamen ook nog langs.
Dat schiet ook niet op hier.
Vanmiddag nog even een cadeautje gehaald voor mijn achterkleinkind, Ja ja, één jaar is hij geworden. Morgenmiddag even op verjaardagsvisite.
En ik heb alle kerstspullen alweer weggeruimd tussen de bedrijven door, want mijn jongste zoon, vrouw en kinderen kwamen ook nog langs.
Leven, sterven en de Big Bang
Gisteravond, voor ik in slaap viel overdacht ik, zoals ik dat wel vaker doe, de overeenkomst tussen in slaap vallen en dood gaan. De overeenkomsten lijken mij vrij groot te zijn.
Vaak probeer ik me bewust te zijn van het moment dat ik wegzak en in slaap val. Dan is er een mogelijkheid, voordat ik in slaap val mij weer bewust te worden van wat zich tijdens die overgang tussen slapen en waken afspeelde en ik herinner me de gedachten die steeds minder tastbaar, onlogischer en subtieler worden voor de waarneming. Die vage, nauwelijks waarneembare spinsels hebben, zo lijkt het, bijna niets meer met mijzelf te maken . Op dat moment is er volkomen vrede en rust in mijn geest. Ik zorg ervoor dan nog bewust aanwezig te blijven tot de slaap me overvalt. Dan is er geen bewuste waarneming meer. Als dat 'voorspel' overgaat in slaap is er niets. Of niet iets, want ik ben er nog wel maar onbewust. Wanneer de hersenen volkomen stil zijn voor de waarneming en vanuit dat 'niet iets' weer overgaan in een droom of in het weer wakker worden de volgende ochtend is er geen herinnering aan dat niet iets. Slechts de droom is iets dat ik me, niet eens altijd, kan herinneren. Die totale onbewuste en bewuste staat van dag en nacht rolt als vanzelfsprekend aan ieder mens voorbij. Het is zijn persoonlijke universum van bewustzijnstaten.
Dat oppoppen van een droom of het wakker worden vanuit dat niet iets, de onbewuste staat van zijn waarin wel alles aanwezig is maar ongekend is, doet mij denken aan de documentaire die ik zag van Hawkins die stelde dat de Big Bang van het grote universum uit het volkomen niets is ontstaan. Daarvan is ook in de Geheime Leer van H.P. Blavatsky sprake, als het niet iets, het onbewuste dat uit het niet iets tevoorschijn komt en zich herhaalt als in een eeuwigdurende ademhaling.. Komende en gaande in cirkels van duur. Ook dat universum heeft een komen en gaan. Al is dat voor ons zo onaanwijsbaar groots dat het bijna niet te bevatten is.
Ik ben ervan overtuigd dat de manier waarop het dagelijks leven wordt ingevuld dit menselijke nachtelijke proces kan beïnvloeden, want als ik voor het slapen gaan een heel onrustige dag heb erg druk ben en er geen aandacht aan heb besteedt om in mijn middelpunt te verblijven, met mijn gedachten constant op de loop dan val ik ook al draaiend en kerend rusteloos in slaap met misschien ook onrustige dromen.
Zo is Zijn en Niet Zijn van het persoonlijke leven evenals het hele universum in gote en kleine cirkels gevat.
Ik veronderstel dat sterven en de cirkelgang van levens een zelfde soort proces is. Zo zullen leven en sterven elkaar ook beïnvloeden, zoals onze dag de nacht projecteert. Eveneens zal het hele doen en laten van de mens zijn uitwerking op het universum niet missen.
Als dat allemaal met elkaar verbonden is, wordt ons klein menselijke doen en laten plotseling heel belangrijk en dragen we een grote verantwoordelijkheid.
Gelek Rimpochee schreef een boek over goed leven en goed sterven, Voor de dood niet bang. Hoe je dit proces kunt leren beïnvloeden.
Vaak probeer ik me bewust te zijn van het moment dat ik wegzak en in slaap val. Dan is er een mogelijkheid, voordat ik in slaap val mij weer bewust te worden van wat zich tijdens die overgang tussen slapen en waken afspeelde en ik herinner me de gedachten die steeds minder tastbaar, onlogischer en subtieler worden voor de waarneming. Die vage, nauwelijks waarneembare spinsels hebben, zo lijkt het, bijna niets meer met mijzelf te maken . Op dat moment is er volkomen vrede en rust in mijn geest. Ik zorg ervoor dan nog bewust aanwezig te blijven tot de slaap me overvalt. Dan is er geen bewuste waarneming meer. Als dat 'voorspel' overgaat in slaap is er niets. Of niet iets, want ik ben er nog wel maar onbewust. Wanneer de hersenen volkomen stil zijn voor de waarneming en vanuit dat 'niet iets' weer overgaan in een droom of in het weer wakker worden de volgende ochtend is er geen herinnering aan dat niet iets. Slechts de droom is iets dat ik me, niet eens altijd, kan herinneren. Die totale onbewuste en bewuste staat van dag en nacht rolt als vanzelfsprekend aan ieder mens voorbij. Het is zijn persoonlijke universum van bewustzijnstaten.
Dat oppoppen van een droom of het wakker worden vanuit dat niet iets, de onbewuste staat van zijn waarin wel alles aanwezig is maar ongekend is, doet mij denken aan de documentaire die ik zag van Hawkins die stelde dat de Big Bang van het grote universum uit het volkomen niets is ontstaan. Daarvan is ook in de Geheime Leer van H.P. Blavatsky sprake, als het niet iets, het onbewuste dat uit het niet iets tevoorschijn komt en zich herhaalt als in een eeuwigdurende ademhaling.. Komende en gaande in cirkels van duur. Ook dat universum heeft een komen en gaan. Al is dat voor ons zo onaanwijsbaar groots dat het bijna niet te bevatten is.
Ik ben ervan overtuigd dat de manier waarop het dagelijks leven wordt ingevuld dit menselijke nachtelijke proces kan beïnvloeden, want als ik voor het slapen gaan een heel onrustige dag heb erg druk ben en er geen aandacht aan heb besteedt om in mijn middelpunt te verblijven, met mijn gedachten constant op de loop dan val ik ook al draaiend en kerend rusteloos in slaap met misschien ook onrustige dromen.
Zo is Zijn en Niet Zijn van het persoonlijke leven evenals het hele universum in gote en kleine cirkels gevat.
Ik veronderstel dat sterven en de cirkelgang van levens een zelfde soort proces is. Zo zullen leven en sterven elkaar ook beïnvloeden, zoals onze dag de nacht projecteert. Eveneens zal het hele doen en laten van de mens zijn uitwerking op het universum niet missen.
Als dat allemaal met elkaar verbonden is, wordt ons klein menselijke doen en laten plotseling heel belangrijk en dragen we een grote verantwoordelijkheid.
Gelek Rimpochee schreef een boek over goed leven en goed sterven, Voor de dood niet bang. Hoe je dit proces kunt leren beïnvloeden.
Meditatie-volledig bewust leven
Es zei:
Saswitha, bij wie ik begin jaren zeventig mijn yogaopleiding volgde, zei er het volgende over:
leven is de echo van het Heelal
die zich buigt over zichzelf
ter onderzoek naar zijn tegengesteldheid
In dit citaat is heel wat om over na te denken en je over te buigen.
Hier vind je interessante informatie over Saswitha.
Saswitha, bij wie ik begin jaren zeventig mijn yogaopleiding volgde, zei er het volgende over:
leven is de echo van het Heelal
die zich buigt over zichzelf
ter onderzoek naar zijn tegengesteldheid
In dit citaat is heel wat om over na te denken en je over te buigen.
Hier vind je interessante informatie over Saswitha.
dinsdag 3 januari 2012
Stilte
Mijns inziens ontdekt de wetenschap, verwoordt door Hawkins en Einstein niet zoveel meer nieuws dan de eeuwig ademende waarheid uit de Geheime Leer, Kaballah, Boeddhisme en andere zich niet op een SCHEPPENDE god vastpinnende tradities.
Geweldig dat we daardoor de mogelijkheid hebben steeds meer duidelijkheid te krijgen.
Maar ook voor velen frustrerend en beangstigend.
Alles komt voort uit het niet iets.
maandag 2 januari 2012
Ik snap het even niet
Miljoenen schade, hulpverleners belaagd, arrestaties, geweldpleging, een jongetje van elf beschoten.
Goh, het is een rustige jaarwisseling geweest want het was niet erger dan verleden jaar.
Ik vind het ongekend verschrikkelijk.
Positief denken...?
Iedereen heeft zijn eigen zienswijze...?
Sorry ik snap het ff niet...
Het IS toch verschrikkelijk of niet?
En wassen we allemaal onze handen in onschuld?
Het nieuwe jaar
Het was weer vroeg dag. De feestdagen zijn voorbij en het gewone leven begint weer.
In geen jaren heb ik ´s ochtend om half acht al voor het doek op mijn schildersezel gestaan. Vanmorgen was het zover. Enkele jaren geleden was dat regelmatig aan de orde, maar de laatste jaren, eigenlijk vanaf we hier wonen is het schilderen langzamerhand wat op de achtergrond geraakt.
De verandering op mijn weblog waar ik nu hoofdzakelijk met schilderijen van mijzelf en anderen aan de gang wil, is kennelijk de oorzaak die me aanspoort er meer aandacht aan te gaan besteden. Ik merk dat ik er weer zin in krijg.
Het kijken naar goede voorbeelden inspireert me om ook zelf weer aan de gang te gaan. Ik ben benieuwd wat er dit jaar uit zal rollen.
In geen jaren heb ik ´s ochtend om half acht al voor het doek op mijn schildersezel gestaan. Vanmorgen was het zover. Enkele jaren geleden was dat regelmatig aan de orde, maar de laatste jaren, eigenlijk vanaf we hier wonen is het schilderen langzamerhand wat op de achtergrond geraakt.
De verandering op mijn weblog waar ik nu hoofdzakelijk met schilderijen van mijzelf en anderen aan de gang wil, is kennelijk de oorzaak die me aanspoort er meer aandacht aan te gaan besteden. Ik merk dat ik er weer zin in krijg.
Het kijken naar goede voorbeelden inspireert me om ook zelf weer aan de gang te gaan. Ik ben benieuwd wat er dit jaar uit zal rollen.
Goede voornemens
Met goede voornemens heb ik niet zoveel. Meestal ben ik ze binnen de kortste keren weer vergeten.
Voor mezelf een belofte nemen zet wat meer zoden aan de dijk en als ik dat ook nog tegenover dat wat meer is dan mezelf en waarvan ik weet dat de essentie daarvan gelijktijdig in mezelf aanwezig is, samen met mijn verantwoordelijkheidsgevoel, motivatie en discipline, ja dan werkt het bij mij wel.
Dan sta ik er helemaal achter en heb een stok achter de deur. Maar zo´n belofte gebruik ik niet als ik niet zeker van mezelf ben en twijfel aan mijn eigen oprechtheid, de waarde en de noodzaak van die belofte.
Voor mezelf een belofte nemen zet wat meer zoden aan de dijk en als ik dat ook nog tegenover dat wat meer is dan mezelf en waarvan ik weet dat de essentie daarvan gelijktijdig in mezelf aanwezig is, samen met mijn verantwoordelijkheidsgevoel, motivatie en discipline, ja dan werkt het bij mij wel.
Dan sta ik er helemaal achter en heb een stok achter de deur. Maar zo´n belofte gebruik ik niet als ik niet zeker van mezelf ben en twijfel aan mijn eigen oprechtheid, de waarde en de noodzaak van die belofte.
Dus...
Gelukkig Nieuwjaar allemaal
Abonneren op:
Posts (Atom)
LinkWithin
