Ik vraag het me altijd weer af: wat is ware liefde.
Hoeveel eigenbelang glipt er overal tussen de regeltjes door? Soms zo ongrijpbaar. Denkend dat de beslissingen die ik in liefde neem goed voor de ander zouden zijn van wie ik houd. Nou dat is maar zwaar de vraag, want wie ben ik om daarover te beslissen of zelfs maar te denken dat ik het weet?
Liefde komt tot uitdrukking in handelingen. Daar kan ik zien hoe mijn liefde werkt en is. Natuurlijk ik kan niet meer doen dan wat ik denk dat het beste is. Maar de juiste wijsheid daaromtrent bezit ik niet.
Er staat in de bijbel een mooie verhandeling over de liefde, herinner ik me. De uitspraken daarover zijn heel interessant om je in te verdiepen, maar meestal als ik er goed over nadenk, blijft er niet zo erg veel over van mijn liefde en heeft het merendeel te maken met hebberigheid . Toch wat er over blijft is op dit moment goed genoeg. En daar wil ik het wel mee doen.
In een gesprekje laatst kreeg ik te horen: Mijn moeder heeft nooit van me gehouden. Dat zijn zware ervaringen in een mensenleven. De andere kant van de medaille. De ervaring hebben dat er iets aan liefde in je leven ontbroken heeft. Dat is bepalend voor de rest van je leven en neem je dus kennelijk altijd met je mee. Het is de eigen ervaring die de waarheid is, maar die waarheid zal voor de moeder misschien heel anders zijn geweest. Zij heeft de baby gedragen, gevoed en verzorgd. Dag en nacht is ze bij hem betrokken geweest. Ik kan me, onder normale omstandigheden niet voorstellen dat daar geen liefde bij komt kijken.
Wanneer de liefde niet meer aan het verwachtingspatroon voldoet dan gebeurt er iets anders, dan gaat het eigenbelang een rol spelen. Kosten en baten en allerlei andere afwegingen en onmogelijkheden worden dan onoverkomelijk voor de eigen beperkingen. Die grenzen zijn voor ieder individu verschillend. Dan ga ik eisen stellen en mijn liefdevolle instelling herzien en overdenken. IK ben er ook nog!
Nee liefde, het is zo makkelijk gezegd maar weten we echt wat liefde is? Het laten zijn, de ander in zijn waarden laten zonder een vleugje eigenbelang? Niet onverschillig, maar heel betrokken. Als we dat alleen konden doen, dat zou al een goede stap zijn naar alomvattende liefde.
Alomvattende liefde; het is goed om over na te denken. Het voorkomt dat ik al te snel het idee heb in mijn recht te staan en dat ik het wel weet of niet hoef te pikken. Mijn handelingen en uitspraken onder minder gunstige omstandigheden spreken boekdelen, om nog maar te zwijgen over mijn gedachten :-)
Er zijn alweer bramen. Een druppeltje water is voor de vlinder nectar.
