Zullen we eens even wat dieper in onze overdenkingen en
aandachtige belevingen duiken?
Voor de liefhebber:
Kees Voorhoeve
In de Kabbalah, de mystieke stroming binnen de Joodse
Traditie, vormt het begrip En Soph de Oerbron van het bestaan. En Soph is de
sfeer van de Godheid, de Godheid als‘de verborgen God, ronddwalend in de diepte
van zijn eigen wezens’ [1]. Het behelst een onpersoonlijke dimensie van het
Heilige, die eigenlijk geen dimensie is. Deze Godheid is onkenbaar. En Soph is
afgekeerd van de schepping en verblijft in diepe duisternis. Tegelijkertijd
vormt En Soph de bron van het bestaan en is overal aanwezig. Het Heilige is
zodoende naar de schepping toegekeerd. Het principe En Soph bestaat in alles
wat bestaat. En Soph is de bron van een groot netwerk van verschijnselen waar
aarde, lucht, water en vuur, mens en natuur, gedachten en gevoelens, liefde,
wijsheid en inspiratie, aanwezig zijn. Het vormt een oneindige Ruimte. Deze
Ruimte doordrenkt de gehele schepping en is de Enige en Ene Werkelijkheid.
Hier komt een overweldigende paradox naar voren. Dit is
onbegrijpelijk. De naam En Soph betekent letterlijk niet-grens of zonder grens.
‘Zonder grens’ wil zeggen dat En Soph geen eigenschappen bezit en dat het alles
overstijgt. De grens van ons bevattingsvermogen wordt hiermee overstegen. Het
betreft een groot mysterie. We kunnen deze Oerbron niet in woorden uitdrukken.
De naam En Soph verwijst naar een alles doordringende en overstijgende ervaring
waar eigenlijk niets over te zeggen valt. Hoe kunnen we toch enigszins dit
grote mysterie van En Soph begrijpen?
Lees verder mystieke overpeinzingen
