wat zou het leuk zijn geweest als mijn vader dit mee had kunnen maken. Onzin natuurlijk want alles gaat voorbij maar het is wel opmerkelijk hoe ik als dochter door de jaren heen onder allerlei verschillende omstandigheden toch weer terecht ben gekomen bij een sfeer die me zo aan mijn kinderjaren doet denken en hoe is het mogelijk dat er op een of andere manier een doorgaande lijn in zit.
Het lijkt nu een beetje op een abracadabrra verhaal hierboven maar door alle pareltjes vn mijn leven heen lijkt dan toch weer een gouden draatje te lopen.
Mijn vader hield erg van mororen en we hadden in mijn kindertijd een Pantner waarop ik met een leren jasje en een wit linnen kapje op tussen mijn ouders in met een extra kussentje op het puntje van de duozit en later in een zelfghemaakt prachtig zijspan toertochtjkes maakte op warme zondagen. En zelfs waren we kort na de oorlog al op het cicuit in zanvoort. Ik herinner mij het praten over de Tarzanbocht en hoe we op een duintop zaten en warm dat het was!. Papa was altijd met zijn uitvindingen voor zuinige mototen bezig in zijn keldertje en kreeg op zijn vindingen uiteindelijk in de jaren 50 een octrooi met een rood lintje.
Als hij geweten had dat nu zijn achterkleinzoon hier bij ons naar Max Verstappen zit te kijken samen met mijn lief dan weet ik zeker dat hij er graag bij geweest zou zijn. Wat zou hij daarvan genoten hebben. Mijn kleinzoon die volop geinteresseerd is in mototsport en zelf op een ducati rijdt die nu samen met mijn lief hier enthousie zit te kijken naar wat zich in Zandvoort afspeelt
Daar moest ik even aan denken.
Ik houd me intussen met dit blogje bezig en geniet van de omstandigheden.
En ik dacht nou ja het is geen panter.
