Eerste kerstdag

  Heerlijke lange rok aangetrokken en een warme maillot eronder. Genoten van een simpele maar lekkere lunch en en luisteren in eerste instantie naar de top 2000 maar dat vond ik toch minder geslaagd dus stapte ik over naar klassiek en heb nu npo 4 aanstaan. Dat bevalt me beter.  Verder zit ik een beetje op pinterest te kijken. Daar staan zoveel mooie plaatjes op Met zulke prachtiger beelden kan ik me tijden vermaken. Daar geniet ik van. Dus al met al een heerlijk lekker relaxt dagje. 

Gisteravond kerstavond. Toch wel vreemd zonder de gourmet met de kinderen. 

 Fer was gister de hele dag een beetje naar en hoofdpijn van de boosterprik die hij donderdag met zijn moeder haalde. Wel blij dat het gebeurd was ook al omdat hij er erg tegenop zag met zijn moeder te gaan. Bang dat ze lang in de rij zouden moeten staan en dat zij het niet vol zou kunnen houden. Dus hebben we uiteindelijk maar wat te eten in de pan gedaan en het simpel gehouden.

Straks zijn we wel van plan te gourmetten samen. Ik maak niet zoveel klaar want het lijkt wel of we de laatste tijd steeds minder gaan eten. Ach we hebben ook niet zoveel nodig en we moeten beiden voorzichtig zijn met suiker. Ik ben daardoor zo langzamerhand al wel 6 kg afgevallen en voel me er goed bij. 

Rust onder de kerstboom, daar is het goed toeven

 Ik zit hier rustig, min of meer onder een kleine kerstboom in een warm huis van alle gemakken voorzien en voel me o tevreden. Op de sociale media komt van alles voorbij van over de hele wereld. en 's avonds zie ik praatprogramma's en nieuws en niet te vergeten films, docu's en detectives op de TV.  Ik heb mijn contacten. Betrekkelijk weinig lijfelijk de laatste tijd maar wel veel via de digitale mogelijkheden. Ik hoef de deur niet meer uit om aan mijn maatschappelijke verplichtingen te voldoen en kan me bezig houden met dat wat ik belangrijk vind en dat is het Boeddhistische pad dat ik ga en dat is niet ergens in de wolken maar hier op dit moment in het functioneren van mezelf oplettend zijnen in alles wat er in en om me gebeurd. Doe dat dagelijks niet alleen op mijn kussentje maar ook door de dag heen onder alle omstandigheden. Die bewustwording.  Ik heb daar alle tijd voor en ondervind daar ook veel voldoening aan.

Zo ziet het leven er dagelijks voor me uit en iedere dag is weer nieuw en anders. Nooit een saai moment. Natuurlijk is die rust en tevredenheid niet aan iedereen gegeven en het is ook mij niet aan komen waaien. Het is een vorm en samenspel  van bewustwording en gunstige omstandigheden, Dat laatste is natuurlijk iets waar niemand ooit zeker van is en dat is nu in deze periode heel duidelijk. Iedereen vraagt naar een uitzicht in de pandemie maar het is duidelijk, die zekerheid is nooit te geven want het hele leven blijft onvoorspelbaar door de omstandigheden die een mens nooit in de hand zal hebben evenals alle andere  natuurverschijnselen. 

Het enige dat we wel in de hand hebben is de manier van omgaan met de omstandigheden. En dat schijnt voor het gros van de mensheid in deze luxueuze westerse maatschappij erg moeilijk te zijn. Het lijkt wel of we denken dat het leven maakbaar is en dat is het niet. Het is puur geluk als de omstandigheden gunstig zijn. En nu stevenen we weer af op een pittige lock down in verband met de pandemie waar we al lang in ronddobberen zonder een uitweg te zien tot op heden. 

Daarmee om leren gaan is voor velen heel zwaar. En het lijkt wel of er overal compensatie gedrag naar boven komt die ten koste gaat van de medemens. Helaas we lijken elkaar niet van dienst te kunnen zijn maar juist tegen te werken en dat maakt het allemaal  niet makkelijker. 

Ik zit dan in een gunstige positie zodat ik het allemaal van een afstand kan bekijken. En lees hoe de winkelcentra's ook nu weer vol lopen en de drukte overal abnormaal is. Niemand schijnt de dagelijse gewoonten en zorgen los te kunnen laten en het te kunnen doen met het moment waarin we zitten. Zorgen rept de mens naar buiten om alsnog de tijd in te halen of erop vooruit te lopen. En helaas tijd is nooit in te halen. We moeten het doen met wat is. 

Nou dit rammelde ik er maar eens even snel uit op mijn lap topje en wens daarbij iedereen die dit leest veel sterkte toe in de komende tijd. Hopelijk een vredige en rustige kerst onder alle omstandigheden voor iedereen zodat de rust een beetje kan indalen en we daar zelf de ruimte in ons innerlijk voor creeëren . Want vrede kun je alleen maar vinden in je eigen diepste binnenste en dan verder vooral veel gezonde en heilzamen omstndigheden voor nu en het volgende jaar. 

Kerstkaarten zonder trauma

 Ziezo. Ik heb toch weer de adressen zelf op de enveloppen gekregen. Ook al is het lastig te zien. Ik schrijf ze min of meer op gevoel want de vertekeningen die de macula geeft, maken dat ik al ik niet op gevoel doorschrijf op een verkeerde plek doorschrijf omdat de letters verspringen. 

Er zijn nog misschien een paar  kaartjes die ik alsnog even op een rijtje moet zetten en versturen. 

Tja, dingen op een rijtje zetten. Dat doet ne denken aan lang geleden toen ik in een scheiding verwikkeld was die een zware wissel trok op mijn mind.  Af en toe zag ik door de bomen het bos niet meer omdat ik bedreigd werd door mijn ex om dat hij me van kant wilde maken.  De kinderen in de pubertijd en  ik kon geen kant op omdat ik was wegelopen en geen eigen onderdak had. Afhankelijk van de goodwil van, gelukkig schatten vab  ouders en familie. . pff. dat waren tijden en regelmatig gebruikte ik die uitdrukking als het me allemaal even teveel werd. ''Even alles op een rijtje zetten''. Als je wilt kun je het allemaal lezen in het boek dat ik later ook nog op internet zette. Gratis leesvoer voor de kerst en waar gebeurd. 

Als de hemel valt 

En hier zit ik dan. Het is allemaal goed afgelopen hoor. En ik heb er gelukkig geen trauma's aan overgehouden maar wel een veel beter leven. Soms moet je door een zwaar dal om het leven te leven zoals het voor jou zinvol kan zijn en o wat waardeer je dan alles wat er is.  

Wat is zinvol?

 Daar zit ik dan in mijn kersthuisje. Helemaal in mijn element. Vanmorgen de hulp gehad en nu is alles weer spic en span. Heerlijk is dat. De afgelopen dagen veel bezig geweest met de kerstkaartjes en ik denk dat ik er nu wel genoeg heb. Vroeger moest ik er wel 80 hebben  maar dat doe ik niet meer. De meest nabije mensen krijgen of stuur ik er een. En dus krijg ik er ook niet meer zo verschrikkelijk veel terug. Alles op een wat lager pitje evenals de kerst versiering. 

Verleden jaar heb ik al heel veel weggedaan en nu kom ik tot de ontdekking dat er nog meer weg kan. Ontspullen noemen ze dat en het scheelt heel veel onnodig werk en die tijd kan ik dan weer stoppen in de zaken die ik echt fijn of zinvol vind. 

Tja zinvol. Daar zal iedereen een ander idee over hebben en soms is het handig om daar eens over na te denken en het leven voor onszelf zo zinvol mogelijk te maken met dingen die ertoe doen. Tijd wordt steeds kostbaarder naarmate ik ouder wordt want dan lijkt de tijd steeds sneller te gaan en kan ik minder op een dag. Als ik daar goed over nadenk dan zijn er nog wel veranderingen aan te brengen in mijn doen en laten. Dingen waarmee ik me uit een bepaald soort automatisme mee bezig houd en dan in dat gewoontepatroon doorga terwijl ik eigenlijk graag iets anders had willen doen.  Maar ja ook dat is heel betrekkelijk want vaak ben ik 's avonds te moe om nog iets te doen wat ik wel graag zou willen maar dan echt niet meer zie zitten. Dan is het tijd om lekker in een hoekje van de bank te kruipen en me ter verkneukelen in of met niet zinvolle dingen. Ook heerlijk toch, heerlijk dat het allemaal kan. Zelfs dat is dan op zo'n moment zinvol omdat ik er met genoegen en aandacht naar kan kijken.  Een zinvol leven, we maken het zelf, toch? En dat kan op ieder moment anders zijn. Net zoals het leven zelf dat geen minuut hetzelfde is.

Ik had een uitnodiging gehad voor de booster en die kon ik vanmorgen meteen halen. Ik moest naar een dependance van innoforte omdat ik een uitnodiging had ivm het vrijwilligerswerk op Vreedenhoff. Het was leuk om daar  in de koffiekamer een beker chocolademelk met slagroom te krijgen. Een leuke locatie, Het verzorgingshuis daar voelde als een prettig sfeertje, Ook het praatje met een kennis was fijn. Zij zette me meteen daarna weer thuis af.  Ziezo, dat is ook weer geregeld. Ik heb er weinig of eigenlijk niets van gevoeld. 

En nu maar weer eens kijken wat het weekend ons zal brengen. 

Het houd je van de straat

Een heel nieuw blog maken vind ik altijd weer leuk. Ik had het vorige fotoblog dat ik had van Wordpress verwijderd maar er stond daar nog wel een blogje waar ik oude herinneringen  op verhaal. Ik moet daar toch eens naar kijken want ik geloof dat het niet openbaar is en dat ik het privé heb gehouden.  Maar daat plaats ik dan ook niet zo vaak iets op. Alleen maar als me plots iets in de gedachten schiet en ik zin heb om wat te schrijven. Eigenlijk zou ik dat ook gewoon hier kunnen doen als het niet teveel doorzichtig in mij privé leven doordringt. Maar ach, ik ben niet zo behoudend maar wel open wat dat aangaat. Niet zoveel te verbergen, merk ik telkens weer. 

Kom dacht ik. Laat ik eens even kijken hoe dat gaat werken als ik daar  op wordpress weer met een fotoblog begin.  Nou dat liep wel vlotjes. Ik was het daar nog niet helemaal verleerd want ik onderhoud ook het blog op wordpress van de Theosofische vereniging in Arnhem. Wel is waar op een laag pitje maar goed, het loopt. 

Op mijn vorige fotoblog plaatste ik vaak de fotootjes op volledige kwaliteit maar dat is geen doen. Binnen de kortste keren zit je abonnement dan vol dus die fout zal ik nu niet meer maken en ik kan nu weer 3 gig vooruit. Een aardige Slogan bedacht en waarschijnlijk dagelijks een fotootje. Leuk om te doen en het houd je van de straat.

https://fotoosvanelly.wordpress.com/

Fijn weekend en blijf gezond!

En dan ben ik ook nog druk met kerstkaarten maken. Leuk om te doen.

Ik moet niets meer

De twee kerstdagen zijn alweer achter de rug en het was goed. Met de kinderen gourmetten en schoonmama op bezoek. Allemaal goed en relaxt verlopen. Heel gezellig.
Jammer was het dat ik niet zo lekker in mijn vel stak. Weer veel last van mijn darmen en voor de kerst nog medicatie voorgeschreven door de huisarts en dat heeft me er redelijk goed doorheen gesleept zodat ik er toch van heb kunnen genieten.

Maar vandaag is mijn lijf weer een klein beetje beter op toeren en merk ik hoeveel meer ruimte dat geeft ook in de geest. Mijn kerststemming en de rust lijken nu echt goed tot me door te dringen. De  sfeer van deze kersttijd komt binnen in alle vezels en terwijl ik dit tik staan de koren van het vorige blogje op mijn koptelefoon.

Het lijkt toch alsof de wereld sfeer even alle agressie heeft neergelegd en ik laat alleen de rust, vrede en het gevoel van goedheid binnenkomen. Laat het maar rustig en stil worden. Geduld en vrede zijn heel belangrijk in deze tijd zodat het goede zowel naar buiten- als van buiten naar binnen kan werken.

Van geduld en vrede  missen we door het jaar heen vaak veel te veel van. Er moet zoveel. Daar heb ik ook vaak over na gedacht. Nu de laatste jaren, door het ouder worden en oplettendheid hoe dat bij mij werkt, begin ik eindelijk  nu pas te begrijpen dat moeten iets is van de manier waarop we met het ZIJN omgaan. Het is een gebrek aan geduld en vrede met wat is op dit moment.  Dus eigenlijk  ZIJN we niet echt (al denken we dat vaak wel) maar zijn we eigenlijk  altijd onderweg naar meer of anders. Het is een gemis aan geduld zodat we niet kunnen beleven waar we mee bezig zijn. Nu begint het pas goed tot me door te dringen dat er natuurlijk veel dingen zijn die gedaan moeten worden, natuurlijk maar onze geest en  instelling maakt er moeten van omdat we het geduld, de vrede en rust missen van gewoon doen wat nodig is. Pas toen ik dat doorkreeg kon ik zeggen: ik moet niets meer.



En zo is het ik doe wat ik doe en dat is goed zonder dat idiote heilige  moeten. VAN WAT???
 Ik ga duidelijker zien wat wel belangrijk is en wat kan blijven liggen.

Natuurlijk soms trap ik in de valkuil maar omdat ik het door begin te krijgen kan ik mezelf al gauw tot de orde roepen en kan ik zo langzamerhand zeggen.
Ik moet echt niets meer.

 Dat bewustzijn geeft rust en ruimte

Die rust en ruimte wens ik iedereen toe in het nieuwe jaar.

Kerststemming

klick op de link

kerstmuziek

Kerstemming

Het muziekmiddagje op Vreedenhof zit er weer op en om in de kerstsfeer te komen en omdat het na sinterklaas en voor kerst was maakte ik er een heel kerstprogramma van.

Ik opende met the king's college choir; KOMT ALLEN TEZAMEN. O come all ye faithful

Dat was een goede opening want tijdens de muziek werden er nog verschillende bewoners in de koffiekamer gebracht door de verzorging. Sommige in rolstoel, anderen aan de arm van de verzorgende.
Ik had, zoals gewoonlijk verschillende muziekstukken uitgezocht maar nu  kerstconcerten  van Bach, Corelli, Locatelli e.d. en terwijl de bewoners rond de tafel naar die bekende werken luisterden werd er nog een echtpaar binnengebracht die ik nog niet eerder zag. Hij lopend, zij in de rolstoel. Hij kreeg een plaatsje achter de kring zodat de rolstoel  voor zijn stoel neergezet kon worden. Zo bleven ze in contact met elkaar. Zij zat voorovergebogen en hij boog zich steeds liefdevol over haar heen, luisterde en gaf haar wat te drinken of antwoord op haar vraag nauwelijks hoorbaar voor de luisterende mensen rond de tafel. Hij gaf haar een zakdoekje en ze leek wat verdrietig, niet op haar gemak.
Zo zaten ze daar een tijdje samen maar mij was het duidelijk dat zij het niet lang vol zou houden. Al gauw bleek mijn vermoeden juist. Hij maakte aanstalte op te staan. een jas of vest vouwde hij zorgzaam op en legde het over de rolstoel. De vrijwillegers die in de pauze de koffie verzorgen lieten het net als ik allemaal even gebeuren. Toen hij zijn stok pakte en schuivelend achter de rolstol begon te manouvreren schoot de vrijwilligster te hulp en hielp hen naar buiten. Het is zo aandoenlijk zo'n tafereeltje  aan te zien onder de klanken van de mooie muziek.

Ieder 1ste vrijdag van de maand kom ik weer blij thuis want ik weet dat er weer een groep ouderen was die deze middag genoten hebben en ze laten dat dan ook  merken. Aan het eind van de middag kondigde ik aan dat ik wilde besluiten met Stille nacht Heilige nacht.

Oooo mooi en mogen we dan meezingen?
Ja natuurlijk, dat is toch heerlijk, zo hard als je maar wilt.

En inderdaad werd er ook meegezongen.

Ik was weer helemaal blij toen ik door de regen naar huis wandelde

Innerlijk geluk

Iedere dag is het voor mij weer genieten zo rond de kerst  en de jaarwisseling. Alhoewel er ook veel extra drukte om de hoek komt kijken vind ik het heerlijk uit de dagelijkse gewoonten- en omgeven te zijn door alle kerstkitch en mensen waar ik van houd.
Ferry is alle dagen thuis en we luisteren naar prachtige muziek die extra mooi klinkt uit onze nieuwe luidsprekerboxen, een streling voor het oor.

Gourmetten met kinderen kleinkinderen en achterkleinkind is een feest.

Mijn lieve schoonmoeder op bezoek met altijd gezellige verhalen en 'onder onsjes' ondanks alles wat ze meemaakte. Laat naar bed en niet zo idioot vroeg weer mijn bed uit. Ik geniet van alle momenten die er zijn.
Nu, na de kerst heb ik weer wat tijd gevonden voor dit blog en moet ik ook weer aan de gang met de layout voor het nieuwe Jewel Heart Magazine. Ik ben al begonnen en als ik er weer middenin zit is ook dat heel leuk om te doen, al zie ik er vaak van te voren tegenaan. Wat zit een mens toch vreemd in elkaar, want dat is toch niet nodig zou je denken als je weet dat je er altijd weer plezier in hebt.

Nog een weekje en dan begint het 'gewone' leven weer als er zoiets bestaat als 'gewoon' want eigenlijk is ieder moment anders en al denken we dat de dingen zich herhalen en vervelend kunnen zijn, er is niets dat aan zichzelf gelijk blijft.
Open staan en bewust zijn van al het nieuwe van ieder moment brengt innerlijk geluk met zich mee waardoor je niet blijft 'hangen' in ongenoegen en verdriet van  moeilijke omstandigheden.

Wie je in wezen bent

Misschien heb je weleens zo'n moment beleeft, zo'n oncontroleerbaar moment tijdens een boswandeling, tijdens een concert of tijdens andere gelegenheden die plotseling het hele universum voor je ontsloot. Het doorstroomde je van hoofd tot voeten en je was er totaal in opgenomen. Waarin alles overstroomd werd door liefde, blijdschap en ontzag.
Je zou het onmogelijk alleen maar emotie kunnen noemen en als het wel zo was dan zouden die emoties je toch ingewijd hebben in een alomvattende wereld waar ook rouw en verdriet inpassen en een geheel zijn met het al van vreugde en vervoering. Een andere wereld dan waar je gewoonlijk in vertoeft. Een alomvattende betekenisvolle wereld die meer is dan de som van haar delen. Het maakt fier en ootmoedig en brengt het geheel van haar delen tot eenheid.

Zulke emoties zijn als een drijvende kracht die je diep van binnen iets te vertellen hebben. Je had even je ogen geopend naar het licht. Krachten verbonden met liefde, schoonheid, verwondering en rouw de opstap naar alle mystieke ervaring.
Daarin kun je even vluchtig ervaren wie je in wezen bent.

Dit wordt een mooie eerste kerstdag met een hoopvolle lichtende ster in het duister.

Donkere dagen

en heftige tijden.

We hebben Woensdag de crematie van mijn schoonvader gehad en toen we thuiskwamen lag de kaart in de bus van het overlijden van mijn jongere nichtje. Vanmorgen zijn we naar de afscheidsplechtigheid geweest. Het lijkt wel alsof ik afscheid blijf nemen. Het is vermoeiend, niet zozeer lichamelijk maar door de emoties die zich laten gelden. Er gebeuren zoveel dingen rondom. Herinneringen, een lach en een traan. Soms moeilijk maar er zijn ook veel dingen die heel goed doen. Waardoor je merkt dat je met elkaar verbonden bent. Dat die banden er niet voor niets zijn.
Als het leven gewoon zijn gangetje gaat ben je je niet altijd bewust van die verbondenheid. Nu komt het weer allemaal naar  boven en dat is goed.

Zo stroomt alles in een eindeloos ritme van komen en gaan, naar de kerstdagen. En hoop ik op de kracht alles te kunnen laten komen zoals het komt. Te leven vanuit het moment dat het er is. Het te  ervaren, te doorleven en dan weer verder te kunnen gaan.

Warm licht

Warmer kan ik ze niet maken