ze vliegen de grond uit

Een klein wandelingetje door het park zo heerlijk maar ook weer zo confronterend. De lage zon en de hoge lichten. Mijn zicht lijkt zo achteruit te gaan. In huis valt het wel mee maar oner de omstandigheden van die lichten buiten is er nog maar zo weinig huidelijk. Ik herken geen vogeltje meer en zelfs geen gezichten meer en zie soms alleen maar wat beweging in blaadjes die op de grond liggen en weet dan, dat moet een vogeltje zijn. Ook zie  ik alleen maar een vlek paars van een troepje bloempjes. Maar gelukkig stellen de fototoestellen zelf scherp en kan ik thuis

goed bekijken hoe ze de grond uitvliegen.

En ook de vermoeidheid. De ene keer heb ik het gevoel dat ik uren door kan wandelen en de andere keer kom ik na een klein rondje met de tong op de schoenen terug. Hebben jullie dat nou ook?