Kijk er maar naar.

Een citaat van Krishnamurti.
Nou de huiskamer zal niet vol zitten dus alle tijd om ermee te beginnen. Of misschien gewoon mee door te gaan.

“Probeer het - niet ergens in een verre toekomst, maar morgen of vanmiddag. Als er te veel mensen in je kamer zijn, als het druk is bij je thuis, ga dan alleen naar buiten, ga onder een boom zitten of aan de oever van de rivier en bekijk in alle rust hoe je geest werkt. Ga hem niet verbeteren, zeg niet: "Dit is goed, dat is verkeerd", maar kijk er gewoon naar, zoals je naar een film zou kijken. Als je naar de bioscoop gaat, speel jij niet mee in de film, de acteurs en actrices spelen erin, jij kijkt er alleen maar naar. Kijk op dezelfde manier hoe je geest werkt. Het is echt heel interessant, veel interessanter dan onverschillig welke film, want je geest is de neerslag van de hele wereld en hij bevat alles wat mensen ooit hebben ervaren. Begrijp je wel? Je geest is de mensheid en als je dat inziet zul je van een diep gevoeld medeleven vervuld worden. Uit dat inzicht ontstaat een intense liefde en dan zul je, als je mooie dingen ziet, weten wat schoonheid is. “

- Denk daar maar eens over na, p.104.

Raamvisite

Waar ben je

https://meditatiemystiek.blogspot.com/2019/05/waar-ben-je.html

Waar ben je?

Essentie?
Zin van het leven?
De wezenlijke schoonheid?

Waar ben je?
Kan ik jou bevatten?
Ondoorgrondelijke grondslag?

Ik los op in jou
Er is niets in mij van mij

Tegelijkertijd ben ik in relatie
Het authentieke zelf in verbinding met de bron

Niet meer geleefd door de identiteit van ego
Voorbij het onware geluk van een hongerige geest
De neiging om van alles te willen hebben, valt weg

Weten vanuit het hart
Een ervaringsinzicht
De adem van de onuitsprekelijke inspiratie
Stromend in mij

Ik maak plaats
Leeg worden
Niet de zaak willen beheersen
Niet reageren op dat wat verschijnt
Ik geef de zaak uit handen

Gedragen worden
Genade
Aanwezig gesteld

Ik ben
Hier

~Kees Voorhoeve

Krishnamurti s meditatie

Middenin de nacht in een huisje in de bossen toen het volkomen rustig was, met uitzondering van het sporadisch krassen van een uil die riep zonder antwoord te krijgen, was meditatie pure vreugde, zonder een enkele rimpeling van het denken met zijn eindeloze subtiliteiten, het was een beweging, zonder einde en alle bewegingen van het brein waren stil gevallen er was lleen een gadeslaan vanuit leegte. Het was een leegte die geen weten had gekend; het was een leegte die geen ruimte had gekend; het was een leegte zonder tijd. Ze was leeg voorbij aan alle zien, weten en zijn. In deze leegte kolkte het met de uitzinnigheid van een storm was er de razernij van een exploderend universum, de scheppingsdrift die nooit tot enige expressie zou komen. Het was de razernij van alle leven, dood en liefde. Toch was ze leeg, een wijde grenzeloze leegte die door niets ooit gevuld, veranderd of bedekt zou kunnen worden. Meditatie was de extase van die leegte.

Uit: Aantekeningen
Krishnamurti
Blz 122

Meditatie

Zojuist een app geïnstalleerd op kijn tablet met zoveel verschillende soorten meditaties. Er is werkelijk van alles op te vinden. Ik heb eerst maar eens 7 minuten een gewone ademhalingsoefening gedaan. Heerlijk als je daar een goede begeleiding in krijgt. De rust en ontspanning ligt dan zo voor het oprapen. Ik denk dat ik er veel gebruik van ga maken buiten mijn gewone dag dagelijkse oefeningen waar ik veel aan heb.

Pietepeuterig steuntje

Ik maakte een wandelingetje rondom ons huis.
Zo heerlijk dat we midden tussen de parken wonen. Ik hoef niet ver te gaan om te genieten van een prachtige omgeving.

Er zijn momenten dat ik me zo volledig bewust ben van de goedheid van het leven en hoe bevoorrecht ik ben. Meestal komen zulke gevoelens naar boven wanneer zich grote tegenstellingen voordoen. En dat was zo vandaag.


Allereerst dat berichtje van Amnestie International over die ter dood veroordeelde Iraanse koerden  van wie het doodvonnis tot uitvoer werd gebracht.. Zo vreselijk dat zulke dingen bestaan ondanks alle protesten van over de hele wereld. Het minste dat ik kan doen is ook reageren op de oproepen van Amnestie en daar mijn stem laten horen. En verder beginnen bij mezelf. Goed in de gaten houden met analytische meditatie en zelf reflexie wat mijn onsympathieke of soms wel agressieve of boze kantjes zijn zodat ze niet de pan uit kunnen rijzen.

Verder waren we op bezoek bij een lieverd die gelukkig eindelijk een hele serie chemo's en bestralingen achter de rug heeft. Wat ga je dan door een diep dal van ellende. En wat hadden we nu een fijne middag met haar.  Ze hoopt dat ze over een tijdje te horen zal krijgen dat het flink zoden aan de dijk heeft gezet. En ik hoop het met haar mee. De perspectieven zien er redelijk goed uit.

En als ik dan na zo'n enerverende dag dat wandelingetje maak ben ik diep dankbaar dat ik er mag zijn. Hopelijk ook als een pietepeuterig klein steuntje voor anderen.

Wat is het toch belangrijk in relatie met anderen te kunnen leven. Op wat voor manier dan ook en je daar bewust van te zijn. Ook als het leven niet altijd over rozen gaat.

De ultieme werkelijkheid

Er is een eindeloze wereld, broeder!

en er is het naamloze Wezen,

Alleen hij die dat gebied heeft bereikt, kent het:

het is anders dan al wat gehoord en gesproken wordt.

Geen vorm, geen lichaam, geen lengte, geen breedte wordt

hier gezien: hoe kan ik je vertellen wat het is?

Tagore

Tagore komt uit de Hindoe traditie. Hij hij had de Boeddhistische Hartsoetra goed begrepen.

Het is de vraag of hij die kende, maar de ervaring IS kennen. 

Een andere kennis dan iets vernomen of geleerd hebben.

Het ervaren is een andere manier van zijn die niet is uit te leggen.

Geen uitdrukking is geschikt om de ultieme werkelijkheid uit te drukken.

Zijn

Ik hoef niet meer te zijn dan ademhalen
dat me met volle teugen
verbindt met dat wat ik

Ervaar

Denk

En

Doe

En toch niet vol ledig ben

Denken

Er valt nog heel wat los te laten voor ik spontaan inzicht krijg in het leven zelf. Als er geen bedenksels meer over zijn  is er een spontaan leven in het nu. Zonder oordeel, zonder invullen van ideeen over wat dan ook. Ja die  Descartes heeft ons mooi gek gemaakt met zijn filosofie over 'ik denk dus ik ben'. Zitten we mooi met de gebakken peren want die gedachten kunnen je aardig op een verkeerd spoor zetten terwijl we niets anders hoeven te doen dan het leven ervaren zoals het is. We hoeven niet te bewijzen dat we er zijn. We zijn er. Maar ja die gedachten zitten er altijd tussen te porren. Dan had Nietsche het beter voor elkaar. Die strookte meer met de Boeddhistische gedachte dat hetgeen wij als IK ervaren niet meer dan een gedachte is. En een IK dus niet bestaat. En daar voel ik me beter bij thuis.
Het gekke is dat dit ook weer filosofisch bedacht is en juist dat houdt me in het kringetje vast. Iedere keer poppen er nieuwe denkbeelden naar boven die ook weer door denkbeelden onderuit gehaald worden. Jnana yoga noem je dat ook wel totdat het niet meer nodig is waar dan ook over te denken omdat je het IK als een gedachte hebt onderkent en leeft vanuit bewustzijn. Weten dat er alleen maar bewustzijn is en dat ego denkertje is opgelost, want waar draait het leven nu eigenlijk om?

Ik denk dat iedereen gelukkig wil zijn, dat is waar alles om draait.

Dus me nu eerst maar eens focussen op ervaren en weten dat het stiller kan worden in die bovenkamer. Niet in het bos of aan de zee in de vakantie of op de vrije dagen, nee gewoon hier en nu. Ieder bedenksel voorbij laten gaan als de wolkjes in de lucht. Ze komen en gaan en ik hoef er niet in mee te gaan.

Soms denk ik goh, ik ben al een heel eind en dan plots denk ik pffff ik moet nog een heel eind.
Ach het zijn allemaal gedachten.

En voor morgen bedenken wat ik allemaal meeneem naar het open atelier. Weer heerlijk schilderen. Dat kan hier allemaal

In Aleppo, dat ik probeerde vorm te geven, kan dat niet DENK IK.

De wereld van de ziel

Ik lees en er zit op dit moment heel veel in mijn hoofd en hart. Het lastige daarvan is om er op een soepele manier woorden aan te geven. Het is niet zozeer dat het alleen in mijn hoofd zit maar het is ook nog eens een stukje levende ervaring omdat het een onuitwisbare indruk in mijn leven is en ik vaak de behoefte heb die te delen. Of dat dan ook zinvol is... het is gebleken uit de reacties op veel van wat ik schreef dat ze in mijn idee meestal aan de essentie die ik hoopte duidelijk te maken voorbij gingen.  Dat ligt dan niet aan degene die de reactie leest maar dan had ik het waarschijnlijk toch weer niet duidelijk genoeg weten te verwoorden. Ik waag weer eens een poging.

Wat nu bij me opkomt is de ademhaling. Het komen en gaan, komen en gaan, komen en gaan zonder dat we daar iets mee hoeven te doen. Het gebeurd gewoon aan ons. Op het moment dat we daar invloed op uit willen oefenen gaat het niet soepeltjes meer. Zo werkt dat. We willen de touwtjes in eigen hand houden en laten het niet meer stromen.
De ademhaling heeft heel veel correspondenties die we zouden kunnen zien en ervaren als we ons er bewust van wilden  worden. Het correspondeert met alle schepping en vergankelijkheid in de materiele wereld. Het scheppingsverhaal in Genesis en de vele andere scheppingsverhalen binnen verschillende culturen en tradities zouden we in het licht van de ademhaling kunnen lezen en op ons zelf betrekken. In iedere minuut van ademhalen zijn die complete verhalen te ontdekken binnen onze eigen ademhaling zelfs zo dat er een licht in ons wakker kan worden zoals dat ook in de scheppingsverhalen wordt beschreven en de bewuste ervaring ons eigen wordt. Het komen en gaan van de dingen. Dat ervaren er op te contempleren kan een heel nieuwe wereld openbaren.

Het zou mogelijk kunnen maken dat we al onze vooropgestelde ideeen die we over van alles en nog wat hebben, loslaten en beter ervaren, dat wat is of waar het werkelijk om gaat. Het in en uitademen ervaren en weer laten gaan. De bewustwording en het leren zien van de verbondenheid met alles op basis van die open in en uitademende beweging, die gewoon van minuut tot minuut ons ahw beademd, een scheppen en vergankelijkheid die de hele gerichtheid op het vasthouden aan en dat wat we denken te zijn op losse schroeven zet of in een ander daglicht plaatst.

In een diepgaande ervaring die de ziel van alle dingen laat zien, kunnen we contact maken, de ziel een brug tussen hemel en aarde. Daar raken de menselijke ervaringen en de goddelijke scheppingswereld elkaar en wordt die ervaring evenals de ademhaling aan ons geopenbaard in ons dagelijks leven.

Vanuit die positie en de bewustwording wordt iedere handeling vanuit een goed hart perfect. Als we erin slagen ontvankelijk te worden en ons te openen voor  de ademhaling en de ziel als brug tussen hemel en aarde krijgen onze handelingen eeuwigheidswaarden.

Bron: De wereld van de ziel
           Daniel van Egmond
          http://www.nachtwind.nl/de-wereld-van-de-ziel.html
Van harte aanbevolen.

Bewustzijn

We zijn ons bewustzijn. En dat lijkt een heel grote verwarrende inhoud te hebben want het bewustzijn wordt beheerst door ons denken en  de emoties. We gaan er middenin zitten denkend dat we DAT zijn. We beperken onszelf en zijn op zoek naar wie we werkelijk zijn. We belanden dan in al die kleine zintuigelijke facetten die het  denken en de  enmotie beïnvloeden en weten: 'dat ben ik'. We zitten gevangen in die toestand zonder dat we het in de gaten hebben. Want wat we denken hoeven we niet te zijn. Dat is een onnodige beperking. Er is meer dan we op dit moment kunnen bedenken.

Meditatie meesters zeggen dat we ons van die gevangenschap gewaar kunnen worden. Bewust worden  van die emotionele overheersing die aangestuurd wordt door de zintuigen en het denken. Alleen al door je bewust te worden van innerlijke stilte en dan te zien hoe de dingen zich aan je voltrekken kun je aan de gevangenis die je opgebouwd hebt in de loop der jaren van je persoonlijke ontwikkeling, voorbij kijken en gaat er een andere nieuwe wereld open met grenzeloos veel mogelijkheden. Die wereld kun je leren kennen door de innerlijke stilte die zich bewust wordt van wat zich allemaal in je afspeelt.  Je leert het zien en herkennen, telkens weer opnieuw in andere situaties. Je kijkt ernaar en gaat weer terug naar je innerlijke stilte die ademt.

Dat betekent niet dat je je persoonlijkheid weggooit en niet nodig hebt. Nee want die heb je nodig om mee te werken maar het betekent een bevrijding uit het idee dat alles wat je denkt en emotioneel ondergaat het leven IS.

En dan heel langzamerhand ontstaan er misschien mogelijkheden om je steeds losser te maken van die emotionele en mentale overheersing zonder het te onderdrukken waardoor de gevangenschap nog groter wordt. Alles mag er zijn, je hoeft er alleen maar naar te kijken. Je leert zien dat je niet je emoties en denken bent maar dat je het hebt . Je komt tot de ontdekking dat je als het ware een stapje achteruit kunt doen en naar jezelf kunt kijken. Kijken hoe je er weer middenin zit, loslaten en verder gaan. Iedere keer opnieuw. Het laat zien dat alle dingen als wolkjes aan de blauwe hemel voorbij trekken en je nergens in vast hoeft te zitten. Ook de wolkjes, het hoort allemaal bij het verhaal dat 'leven' heet. In dit leven ben je er onlosmakelijk mee verbonden en toch ben je het niet.  Geen wolkje is hetzelfde en alle wolkjes verdwijnen ook weer. Soms fijn dat ze weg zijn en soms jammer dat ze verdwijnen. Ook dat fijn en jammer is emotie en dat mag er zijn zolang je er maar naar kijkt en weet dat je het niet BENT. Het is jouw leven dat je HEBT met alles erop en eraan. Je bent het niet, al die binnenkomende zaken en toch leef je het helemaal.

Witte Tara. De kwaliteit van heelheid in een persoonlijk jasje om uitdrukking te geven aan een abstract begrip. Een Verbindingswezen. Een alomvattende heelheid waar je je mee kunt verbinden. In het westen vaak abusievelijk met godin vertaald.

Waterlelie

Altijd weer een wonder. Een waterlelie die zijn wortels tot diep in de modder uitstrekt en van daaruit verreisd.
Een prachtige metafoor die ik altijd in mijn eigen leven in herinnering roep om te  weten dat al mijn falen, alle problemen en moeilijkheden, zelfs pijn en lijfelijke ongemakken, gebruikt kunnen worden om tot zuiverheid te komen.

Stilte

Heerlijk het zonnetje in de kamer en met een boekje op de bank. Ik heb Krishnamurti weer eens tevoorschijn gehaald en vind het heerlijk te lezen hoe aandachtig en duidelijk hij de dingen beschrijft  van zijn omgeving en de gebeurtenissen rondom hem en dan vertelt hij verder over bijvoorbeeld meditatie.

"Meditatie is niet verzonken zijn in een grandioos idee of grandioos beeld: dat maakt iemand slechts rustig zolang dat duurt, zoals een kind dat met zijn speelgoed bezig is. Maar zodra het speelgoed zijn aantrekkingskracht verloren heeft beginnen de rusteloosheid en het kattekwaad uitvoeren opnieuw. 

De mediterende geest is zien, waakzaam zijn, zonder commentaar, zonder mening- vol aandacht voor de beweging van het leven met al zijn betrekkingen de hele dag door. En 's nacht, wanneer het hele organisme rust, heeft de mediterende geest geen dromen,  want hij is de hele dag wakker geweest. Alleen de tragen hebben dromen; alleen de half slapende hebben dromen; alleen de halfslapende die behoefte hebben aan de omgang met hun eigen toestanden. 
Maar als de geest waakzaam is zowel naar de uiterlijke en innerljke beweging van het leven luistert, dan komt tot zo'n geest een stilte die niet door denken gemaakt is.
Het is geen stilte die de waarnemer kan ervaren. Wanneer hij haar ervaart en herkent, is het geen stilte meer. De stilte van de mediterende geest ligt niet binnen de grenzen van de herkenning, want de stilte kent geen grenzen. Er heerst alleen stilte- waarin de ruimte voor verdeeldheid een einde vindt."



Steeds weer kan ik het lezen en realiseer me dat het werkt als een vreemd soort herinnering. Iets waar ik me weer opnieuw meer bewust van wordt.  O Ja. herken ik na het nogmaals aandachtig gelezen te hebben. O ja, en kom tot de conclusie dat ik nog steeds overdag vaak niet wakker ben en 's nachts  af en toe weet dat ik droom. hahaha.

Maar die momenten van stilte in en tijdens aandachtig bewustzijn die momenten zijn juweeltjes. Daarin is liefde de grondtoon en vreugdevol zowel als diep geraakt bedroefd zijn.

Minfulness meditatie

Betekent ook en vooral aandacht in het dagelijks leven. Als je niet in aandacht weet dat je boos bent kun  je ook niet tot rust komen. Zo is het met alles.

Thich Nhat Hanh geeft aan dat “aandacht” een sleutel vormt voor het transformeren van gevoelens: 

"Boosheid is een onaangenaam gevoel. Zij is als een vlam die onze zelfbeheersing verteert en ons dingen doet zeggen en doen waar we later spijt van hebben. Iemand die boos is verkeert zichtbaar in de hel. Woede en haat zijn bouwstenen van de hel. Als er geen boosheid in ons is, is onze geest rustig en helder. De afwezigheid van boosheid is de basis voor werkelijk geluk, liefde en mededogen. We kunnen onze liefdevolle aandacht vragen onze boosheid gezelschap te houden. Niet met de bedoeling om haar te onderdrukken of te verdrijven, maar om ervoor te zorgen. Liefdevolle aandacht is geen rechter. Het is eerder een grote zus die op haar kleine zusje past en haar met zorg en genegenheid terzijde staat. Door ons op onze ademhaling te concentreren kunnen we onze aandacht levend houden en onszelf volledig leren kennen." (6) 

Het is boeiend te zien hoe Thich Nhat Hanh op deze wijze met gevoelens omgaat. Gevoelens subtiel toelaten, ze accepteren en vervolgens niet meer meegesleurd worden. Gewoon proberen bewust-er-te-zijn met innerlijke kalmte in elke stap die we zetten. Een soort betrokken-onbevangen-zijn. Zodoende scheppen we werkelijk ruimte waar inzicht en inspiratie tot bloei kunnen komen.

Noten 

Citaat is afkomstig uit het boek van Thich Nhat Hanh

"Iedere stap is vrede", Uitgeverij Ankh-Hermes 1994

Overgenomen van Kees Voorhoeve, Mystieke overpeinzingen.

Zuivere Ruimte

De geest *(the mind) is verlicht maar wordt verduisterd door wat van buiten komt. Gewone mensen realiseren zich dat niet daarom ontwikkelen ze de geest niet.
Omdat de geest verlicht is kan hij bevrijd worden van de verduisteringen die van buitenaf komen. Dat is wat de edele **volgelingen begrijpen daarom cultiveren ze de geest.

De Boeddha


* The mind, bedoeld als de samenstelling van het denken-voelen. Datgene waar op ons menselijk niveau de verbinding kan worden gelegd met de Zuiver Ruimte waarin alles kan zijn zoals het is. Niet te verwarren met iets dat ver van ons vandaan zou zijn.
** volgelingen in de zin van onderzoekers die alle leringen toetsen aan hun persoonlijke ervaringen en geen klakkeloze aannemers.
(mijn persoonlijke opmerkingen)

https://www.facebook.com/BuddhismPathToPeace

Meditatieve lesretraite

Een week is zo voorbij. De tijd gaat, naarmate ik ouder wordt, steeds sneller. Waarschijnlijk omdat ik langzamer word. Of misschien omdat ik nu meer tijd neem voor de dingen die gedaan moeten worden. Er is minder onrust en de betrekkelijke rust die nu aan de basis ligt van mijn doen en laten is toch mede een gevolg van de dagelijkse meditaties.

Het is goed om meerdere keren per dag kort te mediteren. Loop niet meteen te hard van stapel. Na verloop van tijd kun je het gaan voelen, gaan proeven. Het bewustzijn moet leren om het bewustzijn in de gaten te houden.
- Gelek Rimpoche -

Zo zijn er veel dingen die veranderd zijn en niet alleen maar door het ouder worden. Meditatie heeft voor mij veel voordelen. Het verminderd onrust. Ik kan mijn emoties eerder herkennen en daardoor kan ik ze veel sneller op de juiste plek plaatsen en wordt er niet zo door meegezogen. Het bezorgt me een betere nachtrust. Ik ben ervan overtuigd dat als ik niet zou mediteren ik heel anders met het leven om zou gaan. Ik was in mijn oude gewoonten blijven hangen en nu kan ik ze herkennen en een keus maken of ik er wel of niet in mee wil gaan. Ik loop regelmatig om de (emotionele) valkuilen heen, omdat ik ze zie aankomen. Ze mogen er zijn maar ik hoef er niet in mee te gaan. En dit zijn dan nog maar oppervlakkige voordelen.

Het maakt me een gelukkiger mens.

Maar het plezierigste is, dat door de dagelijkse oefeningen ik nu ook in staat ben om het hele leven aandachtiger te leven. Ik ben veel bewuster geworden van mijn eigen functioneren en hoop er daardoor ook voor mijn omgeving en die me lief zijn te kunnen zijn omdat ik zelf niet met een last op mijn schouders blijf lopen.

Dat betekent niet dat ik nu op mijn lauweren kan rusten. Het is een eindeloos proces omdat er nooit ook maar iets hetzelfde is en er altijd weer dingen zijn of gebeuren waar ik van kan leren. Eigenlijk ben ik nog maar sinds kort zo bewust aan het leven en is er nog een hele weg te gaan van open rondkijken, ervaren, analyseren en conclusies trekken. Het hele leven leven zoals het zich voordoet en op mijn pad komt.


De lessen in Nijmegen waren weer bijzonder en verhelderend.

Bewust van het bewustzijn

Het zijn drukke weken maar eigenlijk is het hele leven zo. Zieke dierbaren, die vol stress wachten op wat er gaat gebeuren, begeleiden voor dokter en gezondheidsbezoekjes naar van alles en nog wat. Een interne verhuizing van onszelf omdat er een nieuwe audio kast gaat komen, de filosofie kring voorbereiden en ander vrijwilligerswerk dat ook gedaan moet worden, lezen en mediteren voor de Lamrim en andere Boeddhistische Dharma lessen  en dan wil ik ook nog graag schilderen en vrije tijd nemen voor een uitstapje met Fer en een dagje met de jongste kleinzoon naast de huishoudelijke karweitjes waar ik me niet zoooo druk over maak, maar er wel zijn. En dan vergeet ik nog de blogjes waar ik werkelijk niet dagelijks tijd meer voor neem.

Het is maar goed dat we af en toe om 5.30 uur op moeten staan dan heb ik even tijd voor zomaar een blogje tikken. Op Facebook gaat dat iets sneller. Daar kun je met een korte klik op de hoogte blijven van enkele bekenden medemensen. Ik maak me er maar niet zo druk over of dat wel of niet goed zou zijn en te oppervlakkig, waarom zou ik? Natuurlijk het is allemaal wat sneller, maar dat is zoveel in het leven. Voor mij is het belangrijk dat hetgeen aandacht verdiend omdat ik daar aandacht aan wil geven, dat ook krijgt. Daar probeer ik zo bewust mogelijk mee om te gaan. En als ik me dan ook bewust ben van dat waar ik wat oppervlakkiger mee omga, ben ik al een stapje verder.

Bewuste aandacht is erg belangrijk. Pas zag ik weer een film van Krishnamurti, in gesprek met David Bohm en de psychiater David Shainberg bij de Theosofische Vereniging in Arnhem. Door het gesprek met deze twee mensen kwam heel duidelijk de zoektocht naar onze eigen drijfveren naar voren. Hoe we altijd op zoek zijn naar zekerheid en denken dat we die gevonden hebben in alles wat we doen en zijn. Het was indrukwekkend het denkwerk waartoe krishnamurti beide heren aanzette te volgen ook in mijn eigen denken. De laatste vraag  die K. stelde na die interessante zoektocht was:

Kan het bewustzijn zich bewust zijn van zichzelf? 
De heren keken elkaar aan en  je hoorde hun hersens knarsen :-).
"Doe het NU !! Zei Krishnamiurti. Het werd stil en Shainberg vertelde dat hij ervaarde dat het stil werd. Krishnamurti gaf geen reactie meer.

Mijn ervaring is, wanneer je je daar echt op gaat richten en je er vaker mee uiteenzet, dat er rust in het denken ontstaat en alles iets meer helder aanwezig blijkt te zijn. Het denken gaat er steeds minder 'tussen zitten'. Je neemt de drukte minder op je schouders mee en alles is er in het moment.

Daar door de dag heen bewust van zijn, geeft een heel andere benadering van wat het leven IS.

Stil zijn

Zittend in
de serre is er niets en
en is er alles

Stil gewaarzijn in de serre kijk ik in mijzelf, om me heen en naar buiten.

Als ik me bewust ben van de goedheid van de natuur en het leven rondom en in me, kan het zomaar gebeuren dat het door me heen gaat...
Gelijktijdig is er blijdschap om al het goede en verdriet om al het lijden dat er is en zit ik heel stil, bewust in het midden.

Geen

himmelhochjauchzend

of

zum tode betrübt

maar

glücklich allein ist die seele die liebt

Goethe.

Dan zit ik in mijn middelpunt en weet dat deze gesteldheid nodig is om volledig te kunnen leven.

Dat zijn kostbare momenten.

Een nooit eindigende voorstelling

Zo af en toe overvalt me een 'aha erlehbnis'. Ken je dat ook? Zo'n gevoel van 'dat het kwartje gevallen is'.

Omdat ik nogal visueel ben ingesteld zag ik het voor me in de vorm van een enorm grote, prachtige ronde vorm in de eindeloze ruimte waarin duizenden kleurtjes zichtbaar waren al die kleurtjes hadden een eigen bestaan en toch werden alle individuele kleuren beïnvloed door alle omliggende kleuren. Ieder kleurtje was duidelijk herkenbaar en verbonden met alle kleurtjes eromheen waardoor het geheel met een witte stralenkrans, die alle kleuren vertegenwoordigden, was omringd en dat witte licht beïnvloedde ook weer alle kleurtjes in de bol.

In die prachtige grote bol ervoer ik mijzelf als een minuscuul klein kleurtje.

Plotseling voelde ik mij niet hulpeloos, maar vrij en blij in dat grote geheel. Geen kleurtje was er dat ik op de door mij gewenste wijze hoefde te veranderen. Er was ook geen enkele wens daartoe. Alle kleuren waren noodzakelijk om de bol schoonheid te geven en ik was onderdeel van dat grote geheel.  Ik wilde alleen mijn eigen kleur af stemmen en de juiste kleuren leren gebruiken om contact te maken met het witte licht waarin alle kleuren vertegenwoordigd zijn.
Het zou als vanzelfsprekend  ontstaan door mijn eigen inzet zodat mijn omgeving door het breken van dat licht zijn eigen kleur kan versterken en weer uitstralen waardoor de mogelijkheid kan ontstaan voor het ervaren van dat schitterende witte licht.

Het voelde als een prachtige never ending story dat het leven zelf is.

Bedenk er je eigen plaatje maar bij want plaatjes schieten tekort in het voorstellingsvermogen.
:-)

Knisperende elementalen

De vochtige damp onder de bomen voor mijn huis is verdwenen. Het heeft zich omgezet in water dat zachtjes naar beneden valt en het blad van de enorme rode beuk laat glimmen. Op de wind dansen takken van duizenden groenen en zwartpurper in een gezamenlijke dans van vreugde. Twinkelend knisperen de blaadjes, geluidloos als lachende elementalen. Iedere moment toveren ze een nieuwe compositie in mijn blikveld.

Ik zit in de serre goed verborgen voor de frisse bries en kijk waar ze reiken tot aan de hemel.

Zware dagen

Het bloggen staat momenteel op een laag pitje.
De lust ontbreekt me een beetje, niet in de laatste plaats door mijn fysieke conditie. In de vakantie ging het al minder goed en het gaat nog niet veel beter. Mijn energie is matig tot minimaal, wordt opgeslokt door regelmatige buikpijn en zorgt ervoor dat ik weinig lust heb om iets aan te pakken.
Iedere dag hoop ik op verbetering, maar dat laat nog niet van zich horen. Alles wat ik zou willen doen of zou moeten doen, hangt als een regenwolk boven mijn hoofd. Toch weet ik dat het zo om kan slaan en er weer dagen kunnen komen dat ik me wat energieker voel en beter met de pijn om kan gaan.

En dan vraag ik me weer af, wat is er eerder, de kip of het ei? komen mijn fysieke klachten voort uit onrust, teveel willen en niet kunnen, de innerlijke drang om meer te doen dan op het moment mogelijk is, of is het andersom heb ik fysieke klachten waardoor ik liever stilletjes blijf zitten en alleen maar doe wat noodzakelijk is, wat me soms al teveel is?

Hoe kom ik uit de cirkel? En dan plotseling tijdens een meditatie gaat me een lichtje op. Een heel klein lichtje. Eigenlijk dingen die ik wel weet, maar die ik niet altijd leef. Het heeft met aandacht, loslaten en overgave te maken. Als ik leef vanuit mijn middelpunt de rust en ruimte die heel diep in mijzelf aanwezig is, vanuit dat middelpunt dat niets meer met MIJN wil en MIJN moeten te maken heeft maar alles laat zijn en komen zoals het is, dan begint de rust en de energie zich weer heel langzaam op te bouwen. Als ik die ruimte weer opzoek diep in mijzelf en daarop mediteer als ik me daar vaker en het liefst doorlopend  bewust van ben, dan merk ik dat er rust in mijn lijf ontstaat. Dat de klachten nog wel aanwezig zijn maar dat ik ze op een andere manier ervaar.

Zo laat mijn lijf aan mijn bewustzijn weten dat er een andere manier van leven is een manier die veel meer inhoud aan het leven kan geven dan de dagelijkse beslommeringen waarin ik me mee laat nemen waardoor ik me uit mijn midden laat trekken. De beslommeringen die de oorzaak zijn van mijn idee over moeten en willen. Een doorlopende beweging van mijn bewustzijn van binnen naar buiten en weer terug, die me bewust maakt van de mens die ik ben.

Misschien ben ik me nu na een paar weken tobben weer even bewust van de juiste houding. Ik moet weer eens even wat meer tijd inbouwen voor mijn dagelijkse ondersteunende meditaties die ik gewoon ben te doen. Ze helpen me door de dag heen bewuster met het leven om te gaan en rust in te bouwen waar nodig. En soms, evenals bij mensen die dagelijks noodzakelijke lichamelijke oefeningen doen, staan ze op een te laag pitje.  Mijn lijf laat me weten hoe noodzakelijk het is om met bewuste aandacht in het leven te staan.

Hoe uitgeleefd kun je je voelen?