Posts tonen met het label sneeuw.. Alle posts tonen
Posts tonen met het label sneeuw.. Alle posts tonen

woensdag 29 december 2021

IJzig koud

 Ik kwam in de fotootjes van 2013 terecht. Echt zo'n einde jaars nostalgische activiteit. Wat waren de maanden januari en februari verschrikkelijk koud toen.  Deze maakte ik onderweg naar Culemborg.



In februari was er ook weer een dik pak sneeuw gevallen. Vanuit ons raam gefotografeerd



Eind februari maakten we een uitstapje naar de Hermitage in Amsterdam en daarna

Wandelden we rond en fotografeerde wat maar het was ijzig koud en niet eenvoudig om te fotograferen met die koude vingers




Wat zullen die twee muziekanten daar last van gehad hebben. Dat je dan toch nog muziek kan maken is mij een raadsel. 





zaterdag 16 januari 2021

Buiten de box denken

Dat was een druk dagje gisteren. Allerlei huishoudelijke karwijtjes samen met de hulp. Ook nog even alle opgespaarde strijkwerk weggewerkt en als ik dan s avonds bij de tv zit en allerlei dingen wil zien die ik volg, denk ik,

Helemaal geen zin meer in blogjes schrijven. Voorlopig doe ik dat niet meer. Maar intussen weet ik dat het zo bij mij niet werkt. Als ik in de flow zit, hoeft er maar iets op te poppen of ik zit weer lekker te rammelen achter het toetsenbord.

Dat begon vanmorgen weer met een fijn gesprek over het universum en hoe alles in het groot maar ook in het klein eigenlijk precies hetzelfde werkt en de hermetische gedachten daarachter. Dat betekent dus dat je al die dingen ook op jezelf kunt betrekken. Zelf zijn we een  micro cosmos en een atoom is een nog kleinere. Zo is er ook een steeds grotere macrocosmos omdat we steeds meer ontdekken en heeft de hubble weer ingezoomd op een zwarte plek in het universum, niet te verwarren met een zwart gat, waar weer een totaal nieuw universum uit te voorschijn kwam. Zo geweldig interessant allemaal. Bijna onvoorstelbaar en zeker als je dan ook nog in jezelf leert kijken. Heerlijk als je dan ook nog een beetje buiten de box kunt denken en het abstract in emoties en  andere innerlijke zaken eindeloos terug kunt vinden. 

Over mijn emotie gesproken daarover schreef ik weer in Negatieve emoties en alles mag er zijn.

Nou ja Het Leven heeft een onvoorstelbare enorme rijkdom en wat is dat LEVEN eigenlijk. Wat is datgene wat leven geeft. Wat is het dat in mij ademt. dat wat verder gaat dan mijn automatische piloot of mijn reflexen vanuit de hersenen en in hoeverre is bewustzijn daar mee verbonden en ook deel van???


Een beetje brainstormen, nooit weg en heerlijk voor mij om te doen.


En ik zit er een beetje op te wachten. Op de sneeuw gewoon hier in mijn eigen bubbel








donderdag 24 januari 2019

Nog steeds

genieten en ik hoef niet eens naar buiten om sneeuwfoto's te maken.Vanuit het raam in de serre kijk ik zo het park in.






vrijdag 7 december 2018

zondag 10 februari 2013

Witte vlakken

Soms zie ik door de bomen het bos niet meer. En dan bedoel ik dat er zoveel beelden in me naar boven komen die ik zou willen schilderen en de twijfel erover dat ik dat niet waar kan maken, zorgen ervoor dat ik dichtklap en nergens aan weet te beginnen. Toch weet ik dat ik helemaal niets waar hoef te maken. Maar het gewoontepatroon van het willen presteren is niet van de ene op de andere dag verdwenen. Dat laten, daar is net zoveel oefening voor nodig als voor het presteren. Het ligt er maar net aan wat zich in je karakter heeft vastgezet en om daar de middenweg in te vinden is gewoon oefening.

Dat overdacht ik vanmorgen heel vroeg voor ik opstond. Ik heb moeite een keus te maken en gewoon maar aan de gang te gaan met het schilderen. Het witte lege vlak staart me aan en ik klap dicht, totdat ik als het ware iets op dat witte vlak zie verschijnen en het gekke is dat ik er dan iets op weet te kalken dat totaal niet beantwoord aan het beeld dat ik in mijn hoofd heb. Dat is prima, maar er gaat vaak veel te veel tijd overheen naar mijn idee, voor ik dat wit weer heb veroverd.

Daarom ben ik blij nu naar het KWA te gaan. Dan ben ik min of meer gedwongen een keus te maken en iets op papier of doek te zetten. Zonder stok achter de deur kom ik daar bijna niet doorheen.

Morgen kan ik hopelijk die prachtige witte wereld weer trotseren en een weg vinden op en door die witte vlakken want de wereld is hier weer behoorlijk witgekalkt.


woensdag 6 februari 2013

Iedereen wil gelukkig zijn.

Met hier en daar een kleine aanpassingen heb ik besloten het onderstaande te herplaatsen.


Iedereen wil gezond en gelukkig zijn zou je ook kunnen zeggen.

Om gezond te kunnen zijn en om medicatie te ontwikkelen zodat ziekten overwonnen kunnen worden, is het noodzakelijk het ziektebeeld waar het medicijn voor ontwikkeld wordt te bestuderen. Er wordt nauwkeurig onderzocht wat de oorzaken van de aandoeningen zijn en aan de hand daarvan wordt een tegengif of medicatie ontwikkeld. Dat is de gang van zaken. Als je niet weet wat een ziekte is, welke 'mankementen'  de oorzaken zijn, is het onmogelijk er iets tegen te doen. Op deze manier zijn er in de loop der jaren al talrijke ziekten die nu niet meer tot de dood leiden, overwonnen.
Natuurlijk kun je ook afzien van al die therapiën en hopen dat de kwaal vanzelf overgaat. Of het kan ook zijn dat we de mankementen voor lief nemen en ze laten zijn wat ze zijn maar dat kan ook desastreuze gevolgen hebben.
Hoe we met ons leven omgaan, dat kunnen we zelf bepalen.

Met geluk en ongeluk lijkt het een beetje anders te liggen, maar ik waag dat te betwijfelen.  We kunnen de keus maken alles te aanvaarden zoals het komt wetend dat er dingen zijn of komen die ons er niet gelukkiger op maken. De vraag is of er mogelijkheden zijn om uit die cirkel van onze eigen ongelukkige ervaringen te stappen. Kunnen we gelukkig zijn zonder daar goede voorwaarden voor te scheppen, zonder enige inspanning om iets aan onze ongelukkige ervaringen te doen? Zijn er specialisten die daar iets zinnigs over kunnen vertellen? Daarvoor is een bepaald soort kennis nodig en medicatie. Voor het lijf wenden we ons tot de arts die het ziektebeeld heeft onderzocht. Zo is het ook mogelijk voor geluk de juiste oorzaken en medicatie te vinden en te leren zien wat de beste manier is om met je omstandigheden om te gaan.. Daar is onderzoek voor nodig in het 'ziektebeeld', in je eigen ervaring, want daar gebeurt het, daar voel je de pijn. Hoe komt dat, dat je ergens ongelukkig van wordt zonder altijd met het vingertje naar buiten te wijzen? We weten toch dat we de omstandigheden niet altijd kunnen veranderen, maar wel de manier waarop we ermee omgaan.
Het grootste probleem is dat we dat onderzoek alleen maar zelf kunnen doen en willen we daar wel naar kijken? Het is dan noodzakelijk om naar binnen te gaan en te zien waarop we reageren en hoe onze emoties een rol spelen. Een buitenstaander, een arts of noem het een leraar, een Boeddha, een Jezus,  kan alleen als een spiegel werken en je eigen ongenoegen  laten zien. Jij zelf bent degene die het ervaart en ernaar kan leren kijken. Maar dat willen we vaak niet en soms zijn we daar ook nauwelijks toe in staat om te erkennen welke problemen er IN ons schuilen.. Zo gauw als er een weerstand opduikt, lopen we weg en zoeken iets anders zonder te kijken naar die ervaring en onszelf iets af te vragen. We lopen eraan voorbij of zoeken weer compensatie in wat we (voor even) plezierig en als geluk ervaren. Willen we echt tegen ons ongenoegen aan lopen?

Maar dat is wel de manier om op zoek te gaan naar de oorzaken van je ongenoegen, want als je die niet kent is het lastig er een 'medicijn' voor te vinden, voor dat gevoel van 'niet gelukkig zijn'. Het is normaal gesproken het verstandigst de problemen in de wortel aan te pakken en het ongenoegen zit toch echt in onszelf.
Het kortstondige geluk van iedere keer weer nieuwe uitdagingen nodig hebben. Het kortstondige geluk van de steeds weer vergankelijke blijdschap over iets dat je graag wilt hebben, maar ook kijken naar een dieper geluk dat verwerkelijkt kan worden door inzicht, liefde, en medemenselijkheid in alle opzichten. Er is diepgaand onderzoek nodig en het krijgen van inzicht is belangrijk voor het ervaren van het ultieme geluk onder alle omstandigheden. Wat dat is, dat diepste geluk onder alle omstandigheden? Dat is misschien heel iets anders is dan we ons voorstellen.
Het doet me denken aan het boek van Etty Hillesum die daarover schrijft.
Er is onderzoek nodig naar alle andere belemmeringen en blokkades in ons die het geluk in de weg staan. Wat is daar de meest diepgaande oorzaak van zonder met het vingertje naar buiten te wijzen, want daar lossen we niets mee op?  Hoeveel energie we daarin stoppen en de motivatie die ons drijft zijn belangrijke factoren om er echt mee aan de gang te gaan.  Het is de vraag wat, waarom en of je er iets mee wilt doen.
Hoe we met ons leven omgaan, dat bepalen we zelf.


Een therapeutische weg is een weg die compensaties aanreikt en waarmee je vooral naar je plezierige kanten leert kijken. Prima want dat heb je vaak nodig om de 'dut' weer door te komen, hopelijk kan het je gevoel voor humor ondersteunen om verder te onderzoeken.
De weg diep in jezelf zoeken en ook naar de moeilijkere dingen durven kijken  is heel boeiend als je ervoor open kunt staan, want onze egocentrischer drijfveren zijn heel verdekt opgesteld. Je zou het leren herkennen daarvan een spirituele weg kunnen noemen. Een weg die zich eindeloos uitstrekt en leidt naar heel bijzondere kwaliteiten in jezelf die in potentie aanwezig zijn. Eigenschappen die je waarschijnlijk niet kende, die je een andere kijk op jezelf en de wereld kunnen geven.
Geluk zoeken we allemaal.


Vanmorgen was privé ondergesneeuwd



Op herhaling

En dan is het weer zover. De wereld is helemaal wit vanmorgen. Heerlijk als je thuis mag blijven, maar veel mensen moeten eruit en ik dus ook. Het viel me tegen want de sneeuw was niet los en rul maar vast en het vormde zich om tot een zachte ijslaag die spekglad bleem te zijn als je erover reed. Heel voorzichtig probeerde ik erdoor te komen, maar midden in de stad bleef ik steken. Het verkeer stond muurvast. Gelukkig stond ik bij een keerpunt en gaf de moed op.
Intussen weer veilig thuis even een fotootje van heel vroeg vanmorgen, want intussen vallen de brokken sneeuw als rijpe appels in het zonnetje uit de bomen.



zondag 27 januari 2013

In de spiegel kijken

Er zijn vier soorten mensen:
de eerst bekommert zich niet om zijn eigen heil en ook niet om het heil van anderen.
De tweede is al beter: hij bekommert zich om het heil van anderen, maar verwaarloost daarbij zijn eigen heil.
De derde die zich eerst voor zijn eigen heil inzet voordat hij zich om het heil van anderen bekommert, is nog beter;
maar het beste is degene voor wie het eigen heil net zo belangrijk is als het heil van anderen.

Anguttara nikaya 4:95

Dit citaat komt uit verzamelingen van toespraken van de Boeddha. Je vindt ze in het Theravada Boeddhisme een van de Boeddhistische stromingen. Het is interessant om er over na te denken. Sommige dingen komen ons hier in het westen vreemd voor. We zijn zo eigen gemaakt met vaak niet meer zulke zuivere christelijke leringen die gebaseerd zijn op het weggeven van jezelf en dat wordt dan barmhartigheid, liefde en mededogen genoemd, zoals de tweede mens wordt beschreven. Er voor een ander kunnen zijn is natuurlijk een mooi gegeven maar vaak loopt het uit op een opoffering die ervoor zorgt dat je er zelf niet meer mag zijn. Dat kan nooit de bedoeling zijn en daar wordt hier heel duidelijk over gesproken. Je bent zelf net zo belangrijk als de ander. Als je er zelf niet meer mag zijn kan je er ook niet voor een ander zijn dat is zoals ik erover denk.

Hoe we daar ieder persoonlijk in staan dat kun je alleen maar zelf bepalen. Ik weet dat ik merendeels voor mijn eigen heil kies dus aan de derde beantwoord.
Verder gaat het er met al deze dingen niet om dat je iets zou moeten zijn of iets zou moeten bereiken ook al staat er 'beter en best' het zijn slechts woorden om iets duidelijk te maken. Boeddha's woorden zijn bedoeld als spiegels om in te kijken en te weten waar je staat en hoe je gaat. Ik hoef me toch ook niet beter voor te doen dan ik ben.

Evenals de tien geboden uit de Bijbel en vele andere leringen daaruit. Niets! met een geheven vingertje van wat wel en niet mag. Nee, nergens voor nodig, daarmee werden we in het verleden meer dan genoeg geplaagd,  maar als een spiegel om in kijken zonder zelfverwijt dat het houdt me scherp en ik mag er zijn zoals ik ben  .


weten waar je staat en hoe je gaat

vrijdag 25 januari 2013

Weekend


De vrijdagavond ervoor, dat is altijd zo heerlijk. Het hele weekend nog in het vooruitzicht. De volgende morgen niet zo vreselijk vroeg mijn bed uit. Misschien is dat nog wel wat ik het fijnste vind.
Jammer genoeg gaat zo'n weekend altijd veel te snel voorbij en niet alleen het weekend. De weken vliegen door mijn vingers.
Naar mate de jaren stijgen lijkt het wel sneller te gaan. Het leven is veel te kort. Als je terug kijkt is het niet meer dan een waterbel.
Laten we het korte leven goed gebruiken en gelukkig zijn. Niet door het van buiten te zoeken want dat raak je weer kwijt, maar het van binnen verwerkelijken.
Dat betekent dan wel dat het niet uitmaakt of het weekend of door de week is. Zo leer ik steeds weer iets, zelfs van mijn eigen losse kreten ;-)


donderdag 24 januari 2013

Problemen bij NS

Iedere dag maar weer een aangepaste regeling en problemen rondom Utrecht.

Onze planning was gisteren de Hermitage maar de NS maakt het er niet leuker op, dus besloten we naar Zutphen te gaan. Uiteindelijk kwamen we in Culemborg terecht om Ferries computer te laten maken. Onderweg maakte ik wat foto's vanuit de auto. Dat doe ik zo graag.


Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...