Ze hadden het goed samen. De zomer was voorbij en alles geurde en kleurde naar de komende winter. Voedsel was er nu nog genoeg maar je moest het wat moeizamer zien te vinden tussen de afstervende planten van de begroeide waterkant. Natuurlijk zou er weer een tijd van schaarste aanbreken maar daar kan je de hatuur de schuld niet van geven net zomin als aan de andere eenden die met dezelfde schaarste te maken hadden.
Hij deed zij best haar naar de plekjes te brengen waar de lekkerste groene sprietjes nog niet verdwenen waren. Het was noodzajelijk zo goed mogelijk met de omstandigheden o te gaan.
Zo scharrelde ze samen tussen het verdorde groen van de stille oever meestal verscholen en bijna onzichtbaar
De opwinding van het voorjaar was verdwenen. De tijd van rust en voorbereiding, het wachten op de winter was aangebroken. En ook dat was goed. Ze lieten de seizoenen komen en gaan zoals ze kwamen.
Zo besloten samen te wachten op de lente die onherroepelijk weer terug zou komen.
Waarop er weer een herfst en winter zal volgen.
Zo gaat dat zolang er leven is
Leonard Cohen zong
'Dans me naar het einde van de liefde' en zolang we er zijn is liefde door ons te realiseren voor al wat leeft.
