Wat is waar?

Vanmorgen aan de ontbijttafel viel mijn oog op de klok. Het was 9.33  en het viel me op dat de 9 maar een horizontaal streepje meer had en zich daarmee onderscheidde van de 3.

Wat zijn die computer programma's  toch verwonderlijk. Je kunt er alles mee. Nu zit ik daar ook weer op mijn tablet mee te spelen. Uit maar 2 mogelijkheden wordt een complete digitale wereld geschapen vanuit niet iets. Maar in in de relatie tussen die twee dingen 0 en 1 , aan en uit, voortkomend uit het niet iets ontstaat de digitale wereld. Hoe ik me dat moet voorstellen, tja daar heb ik niet genoeg verstand van maar er zijn mensen die daar ontelbaar veel mee kunnen. The sky is the limit.


Maar als dat mogelijk is, is het dan nog zo vreemd dat het hele universum uit het niet iets ontstaan is? Het niet iets waarin alles in potentie aanwezig is? Het moet er natuurlijk wel uitgehaald kunnen worden. Misschien ontwikkelt het zich als vanzelfsprekend na een oerknal.

En dat is kennelijk gebeurd want we zijn er. En wie weet hoeveel eindeloze kringlopen van universa er al voor onze oerknal e aanwezig waren. Geen begin en geen einde. Altijd een herhalend komen en gaan. Evenals de seizoenen. Dat gaat je toch duizelen. Maar zo leuk om me te realiseren hoe beperkt  we met al onze know how in feite zijn.

  En of al die brainspinsels waar zijn? Geen idee maar leuk om mee te spelen. In de theosofie wordt daar graag over gestudeerd. En daar komt dan nog veel meer interssants om de hoek kijken.
Voorlopig eerst maar eens hier en nu weer kerst gaan vieren.

Misschien kunnen we eens verder nadenken over het gegeven dat we allemaal als mensen uit dezelfde oerknal ontstaan zijn. Dus alle basisingrediënten die tijdens de oerknal naar builen werden geslingerd moeten in het hier en nu aanwezig zijn. Dat geld voor alle materiële zaken dat lijkt me duidelijk. En in de materie herkennen we dan een evolutie of een ontwikkeling in de tijd. Want die duur is nodig om dingen te veranderen, te ontwikkelen of samen te stellen. Relaties aan te gaan waardoor er weer nieuwe dingen kunnen ontstaan. Alle gebeurtenissen die met tijd en materie te maken hebben. Vanuit dat begin is ook ons brein ontwikkeld en daarmee ons denkvermogen. Ook zijn we met ons denken tot de ontdekking gekomen dat heel veel reacties en karakterstrukteren in de hersenen zijn opgeslagen. Emoties zijn in de hersenen terug te vinden en onze gedragingen worden door de hersenen aangestuurd. In feite allemaal motorische en materiële zaken. Zo zijn we door miljoenen jaren heen tot de mens geworden die we nu zijn. Allemaal puur realiteit. Ons denken, onze emoties het heeft allemaal bestaansrecht want het is er en komt uit de hersenen voort het is dus niet ongrijpbaar ook al lijkt het  zo maar het zijn dus allemaal fysieke en chemische processen die naar het schijnt ongrijpbare ideeën produceren . Ook al heeft de wetenschap nog niet alles ontdekt en antwoorden over de functiies van het brein. Het zijn allemaal; fysieke toestanden.

Terwijl ik dit zo zit te schrijven moet ik denken aan het ontstaansproces in een zwangerschap. In negen maanden tijd ontwikkelt zich uit een zaadje en een eitje een kompleet mens. Is het niet wonderbaarlijk. Het lijkt veel op het proces dat ik hierboven omschreef.

Maar hoe zit dat nu met dat bewustzijn. Komt dat zomaar uit het niets tevoorschijn als het niet in het brein gevonden kan worden? Wanneer worden we ons bewust. Is dat op het moment dat de hersenen iets herkennen en het oppikken? Hier dreig ik een beetje vast te lopen. Als er geen hersenwerking meer is, is er dan ook geen bewustzijn meer? Ontelbare bijna dood ervaringen die beschreven en onderzocht zijn./ o.a. door p[professor van Lommel beweren heel andere dingen.
https://pimvanlommel.nl/eindeloos-bewustzijn/

En komt dat bewustzijn ook uit het universum voort. Dat moet toch wel anders was het er toch niet, lijkt mij? Zou het in de oerknal aanwezig zijn gewest net eender als de bouwstoffen die er voor ons fysiek waren?

Er zijn zoveel vragen die we zelf op zouden kunnen lossen door ons diepere bewustzijn aan te boren

Als we dat inzien is er in de basis geen verschil tussen de kwaliteiten van het heelal en die van het individu.

Wat zou het mooi zijn als Religie zich meer bewust zou worden van de vreemde dekbeelden die ze op menselijke wijze opbouwden en als waarheden naar buiten brachten, als dogmatische waarheden die ons verstiken en als de wetenschap meer zou samenwerken met de nog niet onderzochte mogelijkheden van het bewustzijn die al zo rijk en duidelijk aanwezig zijn in persoonlijke ervaringen en onderzoekingen zoals de bijna dood ervari gen van professor van Lommel en andere wetenschappers die maar al te vaak afgewezen worden

Verder kom ik vaak tot de conclusie dat veel dogma s gebaseerd zijn op het richtlijnen geven om een goed mens te worden en  soms  zeer behulpzaam kunnen zijn maar naar de letter ook veel ellende kunnen veroorzaken.  Door daar critisch naar kijken kun je duidelijker zien  hoe aantrekking, afstoting en neutraliteit, het universele beginsel, een rol speelt in ons menszijn. Hoe het verworden is tot egoisme haat en onverschilligheid. Helaas zijn oorzaak en gevolg   verworden tot schuld en boete. Ze boezemen ons angst in waardoor we ons eigen functioneren niet meer onder ogen durven komen. Angst voor een opperwezen die we zelf creëerde omdat we onze eigen verantwoordelijkheid en angsten niet in de ogen durven zien.


Helaas

Terug naar:
https://magazijn.blogspot.com/p/een-universum-van-kwaliteiten.html

Een scheppende en levende kracht

Met de volgende alinea's eindigde ik het voorlaatste blogje. Veel vragen.

Is bewustzijn een scheppende kracht? Is het heelal zo bijzonder en vanuit zichzelf scheppend zoals we dat ook in onszelf zouden kunnen herkennen onder de juiste oorzaken en omstandigheden? 

Zo boven zo beneden is een oud Hermetische gezegde. Dat wisten de Ouden maar al te goed. Die oude tradities als die van de  Grieken, Egyptenaren en de oosterse wijsheden astrologie etc. zijn mede daaruit afgeleid.Was men zich toen veel heter bewust van hoe alles met alles verbonden is? Het heelal en de mensheid, verbonden vanuit een alomvattende bewustzijnstoestand? Wat zijn wij allemaal kwijtgeraakt door ons meer en meer slechts op de wetenschap te richten die geen antwoorden kan geven over een bewustzijn dat we zelf zouden kunnen ervaren en verder ontwikkelen.Komt het hele heelal uit bewustzijn voort wordt het vanuit een bewustzijn waarin alle bestanddelen aanwezig zijn gecreëerd in  eeuwigdurende tijdenronden van komen en gaan? En is ons bewustzijn ook daarvan afkomstig?

Als ik dat nu nog eens nalees kom ik tot de conclusie dat in de vragen de antwoorden besloten liggen. We zouden er zelf achter kunnen komen. Want datzelfde bewustzijn ligt ook in ons leven besloten. We zouden er niet zoveel voor hoeven doen om het te kennen. Veel van dat bewustzijn zijn we kwijtgeraakt.  Toch hoeven we  er niet meer voor te doen dan volkomen in aandacht aanwezig te zijn.  Niet meer en niet minder dan leven, werken en betrokken zijn. stil van binnenuit. Volkomen aandachtzijn in wat we doen en waar we mee bezig zijn. Niet op dingen vooruitlopen of blijven hangen in vroeger of in onze conditioneringen. Maar bewust doen wat we doen. Of juist gewoon opmerken hoe geconditioneerd we zijn als we weer in het gewoonte denken belanden. want ook daar speelt volkomen aandachtig zijn een rol en het gaat er beslist NIET om iets te moeten leren. Bewustzijn IS. Ons bewust worden van bewustzijn dat overal aanwezig is en in onszelf tot uitdrukking komt.

Ja natuurlijk dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want dat doen we namelijk niet. We zijn voortdurend bezig met het verleden, of met de toekomst en alle beslommeringen. Maar als we in volledige aandacht aanwezig zijn, voelen we ons niet gesepareerd als iets op zichzelf staands waar we ons mee identificeren, dat ben IK, en waar ik mee bezig ben is iets anders. want dat doet ons  brein, ons denken. We maken ons druk  over iets wat we beschermen moeten of profileren. Iets waar we een zelfbeeld van gemaakt hebben waar we aan moeten voldoen en talloze andere zaken dat halen we allemaal in ons hoofd en in gedachten. In aandacht zijn we één  met

waar we mee bezig zijn. 


Bewustzijn van bewustzijn waarmee we bezig zijn zoals we volkomen op kunnen gaan in iets dat we graag doen. Een betrokkenheid waarbij je niet meer denkt over het feit dat JIJ bezig bent maar dan is er alleen  BEZIG ZIJN. Sommigen hebben dat met sporten. Het hoofd leegmaken wordt er soms gezegd, anderen met creativiteiten beoefenen of volkomen opgaan in je werk. Op zulke momenten kan er volkomen vrijheid in de betrokkenheid zijn.  Maar op het moment dat je daar van alles bij haalt, in je hoofd is die betrokkenheid  verdwenen . 

Dat brein  hebben we nodig   als  een gereedschap om te kunnen functioneren en is daarvoor ook heel noodzakelijk.  Die  bewuste aandacht en betrokkenheid lijkt het denken uit te schakelen en ZIJN we waar we mee bezig zijn   Het zijn meestal zeldzame momenten. Want al gauw neemt ons brein en het denken  de invullingen weer over. Dan vervallen we  weer in de conditioneringen en bedenksels die aan de haal gaan met onze betrokkenheid.

Op  momenten van die aandacht kun je je werkelijk bewust worden van een universum aan mogelijkheden en kwaliteiten en kun je daarin vrijheid ervaren. 
Daar wordt bewustzijn een scheppende en levende kracht . 


Terug naar
https://magazijn.blogspot.com/p/een-universum-van-kwaliteiten.htmlhttps://magazijn.blogspot.com/p/een-universum-van-kwaliteiten.html

Aandachtig kerstkaartjes maken 😊

Uitstapje

Het schrijven aan de serie voor het universum heb ik maar even op een laag pitje gezet.

Het is me zo langzamerhand duidelijk dat naarmate je ouder wordt er wel een en ander verandert. Het leven is niet alleen leven de lol. En rondom mij heen wordt veel ziekte zorg en leed duidelijk.  Het vraagt veel aandacht om niet alleen aanwezig te zijn voor degene die dat nodig hebben maar ook om in mijn eigen midden te blijven zonder me mee te laten slepen in de gedachtenstromen en emoties die er gewoon zijn en er ook mogen zijn maar wel in mijn eigen midden te blijven zonder de betrokkenheid te verliezen.

Ja ik denk dat dat is waar het voor mij om gaat. Toch merk ik  dat ik dus niet toekom aan het schrijven over meer abstracte zaken zoals het universum en de kwaliteiten die daar een rol spelen maar nu al tikkend,  realiseer ik me dat ook daarin de werkingen en rode draden terug te vinden zijn. Niet meer dan logisch eigenlijk en het zou langzamerhand duidelijk kunnen worden dat ons hele leven met alles verbonden is.

Aantrekking afstoting en neutraliteit spelen ook in dit aardse bestaan onder llerlei omstandigheden een grote rol en op ons niveau  kan het heel behulpzaam werken om mezelf bewust te maken dat alles wat daaromheen een rol speelt te maken heeft met emoties die getrickerd worden door die drie krachten.
Spelen al deze dingen uiteindelijk ook in het universum op dat niveau niet dezelfde rol? Wij mensen zijn in staat daar allerlei emoties bij te betrekken en het heel persoonlijk te maken. Dat gebeurd niet in dat allesoverkoepelende universum, maar de onpersoonlijke werkingen  spelen daar wel een rol.

Ik zit ik nu  heel rustig te relaxen bij prachtige muziek en schrijf dit even van me af in afwachting van de verdere ontwikkelingen doe ik mijn best om met alles wat ik in de loop der jaren heb geleerd en meditatie in mijn midden te blijven. Te zijn als een universum waar alles gebeurd in een opeenvolging van komen en gaan. In het midden van een schitterende ruimte waar alles in en uitgaat en ik in rust aanwezig kan zijn.
Dat is voor mij behulpzaam.

Misschien kan ik op korte termijn dan toch ook verder gaan met de krachten en relaties met het hier en nu en  in het universum.

Als ik dit nu teruglees zie ik dat dit uitstapje best in de serie past dus komt het er gewoon bij te staan.

Terug naar    Een universum van kwaliteiten

Zo boven zo beneden.

Er wordt veel gezegd en geschreven over bewustzijn  maar er wordt tot op heden door de wetenschap niets bewezen. Het bewustzijnsgebied blijft  een grijze brei waar wetenschappers geen antwoord op hebben. Je kunt heel veel artikelen op internet vinden over wetenschappelijk onderzoek maar geen enkel artikel of onderzoek geeft een onomstotelijk bewijs en kan achterhalen waar we het met bewustzijn over hebben. Er kunnen met instrumenten of andere middelen geen eenduidige antwoorden worden verkregen.
Toch is het een van de meest essentiële aanwezige noodzakelijkheden om de mogelijkheid tot bewust leven te ondersteunen en het is maar de vraag of leven zonder bewustzijn wel mogelijk is. In ieder geval geen bewust leven op ons niveau.

In het oosten is daar op een geheel andere wijze onderzoek naar gedaan en hier in het westen is men bezig om  in de hersenen te kijken wat daar gebeurt in verschillende bewustzijns fases.  Dat wordt onderzocht tijdens de slaap en de droom perioden maar ook in verband met meditatieve toestanden. Die metingen zeggen dan natuurlijk veel over de hersenen maar nog niets over het bewustzijn op zich. De Dalai Lama laat zich daarover informeren door wetenschappers. Daar zijn video s over te vinden op YouTube. Dan komen er dingen aan het licht over de werkingen van het bewustzijn op de hersenen die in het oosten zonder fysieke  metingen al lang duidelijk waren en waar de oosterse wetenschap, gebaseerd op menselijke ervaringen,  diepe oorzaken en gevolgen heeft kunnen ontdekken. Op basis van die gegevens, hypothesen is het interessant verder te borduren en andere gevolgtrekkingen meer toegankelijk  te maken.
In het Boeddhisme en op internet kun je daarop gebaseerd veel literatuur vinden over How the mind works.

Is dit poneren van hypothesen en daarmee verder werken uiteindelijk niet hetzelfde als wat er in de wetenschap gebeurd. Werken met aannames op basis van vindingen tot het bewijs gevonden is.  Er is fysiek heel wat kennis te vergaren maar als het fysieke ophoudt en er geen vormen meer aanwezig zijn voor zover wij dat kunnen waarnemen, halen wetenschappers de schouders op. Wat is er voor de oerknal? Met geen mogelijkheid is daar door hen een antwoord op  geven.
Wat is bewustzijn en wat is er mogelijk zonder fysiek? Hetzelfde schouderophalen. Hier gaat tot nog toe de grip van de wetenschap op het onzichtbare verloren.


We hebben al gezien dat alle bouwstoffen uit het heelal ook hier op aarde aanwezig zijn. Misschien in een andere samenstelling maar alles is overal in beginsel aanwezig.
Wat voor het een geldt geldt ook voor het ander. Zowel voor het zichtbare als voor het onzichtbare. Het zichtbare is een duizelingwekkende hoeveelheid stoffelijkheid.  Wat moet het onzichtbare dan wel niet zijn? Iets in dezelfde orde van grootte?
Is dat onzichtbare een alomvattend bewustzijn dat niet alleen gelokaliseerd is in een lichaam en in hersenen maar ook daarbuiten en in het heelal?
Is bewustzijn verbonden met de juiste stoffelijkheid tot creëren  in staat?
Sommige mensen schijnen daar zelf het bewijs van in handen te hebben.

 Waar komen de invallen van wetenschappers als Einstein en vele anderen vandaan? De uitvindingen die worden gedaan en daardoor de mogelijkheden tot grote veranderingen. En dan denk ik het liefst even in positieve zin.  En laat destructieve krachten voor het gemak maar even buiten beschouwing. Zelf verklaren deze personen dat de beste ideeen worden geboren  vanuit een stilte een soort openstaan voor mogelijkheden. Soms zijn ze helemaal niet met hun onderzoeken of werk bezig wanneer ze een inval krijgen. Niet bewust maar vanuit een onderbewustzijn of misschien bovenbewustzijn.  Wanneer ze plotseling, gebaseerd op hun kennis een ingeving krijgen die puzzelstukjes in elkaar laten vallen. En daar zijn talrijke voorbeelden van. Misschien ervaar je die zelf ook soms of misschien wel regelmatig in je eigen leven en ervaringen.

Is bewustzijn een scheppende kracht? Is het heelal zo bijzonder en vanuit zichzelf scheppend zoals we dat ook in onszelf zouden kunnen herkennen onder de juiste oorzaken en omstandigheden? Want die laatste voorwaarden lijken heel essentieel belangrijk te zijn. Dat vond Darwin ook al uit voor zover het fysieke ontwikkelingen betrof.

 Zo boven zo beneden is een oud Hermetische gezegde. Dat wisten de Ouden maar al te goed. Die oude tradities als die van de  Grieken, Egyptenaren en de oosterse wijsheden astrologie etc. zijn mede daaruit afgeleid.
Was men zich toen veel heter bewust van hoe alles met alles verbonden is. Het heelal en de mensheid? Vanuit een alomvattende bewustzijnstoestand? Wat zijn wij allemaal kwijtgeraakt door ons meer en meer slechts op de wetenschap te richten die geen antwoorden kan geven over een bewustzijn dat we zelf zouden kunnen ervaren en verder ontwikkelen.
Komt het hele heelal uit bewustzijn voort wordt het vanuit een bewustzijn waarin alle bestanddelen aanwezig zijn gecreeerd in  eeuwigdurende tijdenronden van komen en gaan? En is ons bewustzijn ook daarvan afkomstig?
En als dat zo is wat zou dat dan voor ons mens zijn betekenen?


Terug naar de pagina Een universum van kwaliteiten 

Er is Waarheid in het heelal.

Ik vond een mooi stuk in het boek van G de Purucker over Mens en Evolutie dat ik graag  wil delen.

Er is Waarheid in het heelal.Wat is die Waarheid? Ze is het heelal zelf, of beter gezegd, de aard van het heelal zoals die zich openbaart in de werkingen van het heelal, dat zichzelf aldus tot uitdrukking brengt.Zijn wetten zijn de gedragslijnen van dat heel- al dat zich in kosmische perioden manifesteert; en een ware filo- sofie, een ware religie, een ware wetenschap tracht deze essentiële zaken te vertolken in gedachtenvormen.Het verlichte menselijke intellect kan deze essentiële zaken vertolken omdat wij, als kroost van het heelal, alle vermogens en krachten die het heelal bezit latent in ons hebben, die zich in ons openbaren als onze eigen krachten en vermogens.Wij hebben dus de organen om het heelal te begrijpen en we komen tot dit begrip door het verwijde- ren van de sluiers die onze natuur omhullen.

En de oorzaak dat die waarheid  in ons aanwezig moet zijn alhoewel niet volledig ontwikkeld lijkt mij persoonlijk een logisch gegeven. In deze tijd wordt er vaak gesproken over sterrenstof waar wij allemaal van gemaakt zouden zijn. Uit eindelijk is dat een simpel gegeven als je ziet hoe het heelal zich ontwikkeld heeft vanaf de oerknal zoals ik eerder in een blogje schreef. Wij komen eruit voort.

Dan speelt dat oergegeven als het ware overal doorheen en moet het op een of andere manier in ons aanwezig zijn.
Hebben we daar dan iets aan.?
Ja en nee. Want wat heb je aan iets dat je helemaal niet kent of herkent?
En als je het wel zou kennen zou dat dan oplossingen geven voor de problemen in het NU?
Misschien vallen er dan veel puzzlestukjes op hun plek.
Oke baat het niet schaden doet het ook niet om het verder te onderzoeken.

 Om iets te kennen of te herkennen is bewustzijn nodig. Een belangrijke voorwaarde voor bewust leven zoals wij dat in onszelf herkennen.  Als bewustzijn in ons aanwezig is moet in dat heelal vanaf de oerknal op een of andere manier de grondstof voor bewustzijn aanwezig zijn  om zo de mogelijkheid daarvan verder te ontwikkelen overal en in elke vorm aanwezig op een eigen manier. Een voorwaarde om tot vormen van leven te komen. In een volgend blogje wil ik hier toch nog eens verder over nadenken.

Dan kunnen we  nu met dat nog onontwikkelde bewustzijn gelukkig op verder onderzoek gaan. Als dat bewustzijn  wel volledig ontwikkeld was zouden we ons immers bewust kunnen zijn van wat zich afspeelde in en  voor de oerknal. Bewustzijn schijnt zich niet tot plaats en tijd te beperken is mijn conclusie uit het voorgaande. Zoals het nu is kunnen we proberen er allerlei theorieën, filosofieën  en wetenschappelijk onderzoek op los te laten en dat kan heel verhelderend werken en steeds meer aan het licht brengen. En dat is interessant en prachtig. Maar komen we zo bij de essentie waar het uiteindelijk omdraait?
Dan zie ik Robbert Dijkgraaf weer zijn schouders ophalen want we weten nog niets van voor hoe het begon.
Toch is alles latent in ons aanwezig. Onbewust zijn wij ons nog steeds van datgene waarvan we ons waarschijnlijk bewust zouden kunnen zijn of worden
Zouden we door vergelijkingen met de functies in het heelal en functies in onszelf, van hun werkingen en kwaliteiten in ons en in het heelal, dichter bij een bevredigende waarheid kunnen komen? Door ons bewust te worden van verborgen gemeenschappelijke kwaliteiten, kwaliteiten die op basis van de wetenschap van die oerknal overal te vinden moeten zijn en overal in aanwezig op hun eigen specifieke manier en binnen hun eigen specifieke mogelijkheden?

Met die gedachte  zou je net zo duizelingwekkend stil kunnen worden zoals je zou kunnen vermoeden  dat het was voor de oerknal. 🙄


Terug naar een universum van kwaliteiten

Het begin?

Zo leuk ik kreeg al twee heel inspirerende reacties op de vorige blogjes die mij onmiddellijk deden belanden in een soort zwaan kleef aan reactie. Dank voor jullie reactie en ik reageer er graag op. Maar in deze logjes ga ik verder vanuit mijn eigen perspectief  en wil ik  al denkend schrijven en schrijvend denken, zien wat er naar boven komt.

Dat denken gewoon vanuit het hier en nu met een grijze brei die de relaties hoopt te zien of te herkennen tussen oude tradities en de moderne wetenschap.

Om te beginnen gaat het erom al die oude dogma's in een ander licht te zetten. Helemaal geen enkel plaatjes plakken op het woord God dat wij door de eeuwen heen met onze ideeen en  waardeoordelen vastgezet hebben. God is liefde, god is energie, god is de bron zelfs die dingen loslaten. Want wat weten we nou eigenlijk daarover. Als je denkt dat je dat weet dan zit je er al naast. Denken als een kind. Tja hoe denkt een kind dan? Daar zou je al heel lang mee bezig kunnen zijn om daar weer achter te komen. Zo puur zonder enige invulling omdat er nog geen conditionering en herinnering is en geen ideeën over schuld en boete.
Grappig hier popt weer iets naar boven uit de bijbel laat de kinderkens tot mij komen. Allemaal herinnering en conditionering van mij.

Het zou zomaar kunnen dat je dan al meteen afhaakt. Best lastig zo zonder je eigen beeld van een god want dan val je misschien wel in een gat of kom je  in een groot niemandsland terecht. Want god oordeelt toch en... neenee  even niet.  Maar luister, ik wil ook niet beweren zoals Nietzsche dat god niet bestaat. Maar laat alles daaromtrent nou eens los. Is dat zo moeilijk. Val je dan echt in een gat of zie je  nog steeds jezelf met alles erop en eraan als je in de spiegel kijkt? Je bestaat toch?

Oké. Nou gaan we even naar de oerknal. Ik zag toch pas in 'de wereld draait door' de natuurkundige Robert Dijkgraaf. Hij liet ons in een paar seconden de ontwikkeling van het heelal na de oerknal tot nu zien .  Geweldig waar de wetenschap tegenwoordig toe in staat is. Als je geïnteresseerd bent, kun je daar vast heel veel over terugvinden op internet. Wat een enorme hoeveelheid aan krachten en kwaliteiten is er in miljarden jaren vrijgekomen en ontstaan. Allemaal ontstaan uit aantrekking, afstoting en neutraliteit.  In staat tot meer veelzijdigheid dan een computer gebaseerd op enen en nullen denk ik dan weer. En dan te bedenken dat wij uit die krachten en kwaliteiten voortkomen. (Geschapen naar zijn beeld en gelijkenis.) stil nou ghaghagha. Kijk zo lastig is dat nou als dat brein maar doorgaat. Maar toch, het kan toch niet anders dan dat al die krachten en kwaliteiten nog steeds een rol spelen en de mogelijkheden oneindig zijn. Eigenlijk is dat alles in een weliswaar beperktere gemanifesteerde vorm hier en nu zichtbaar. Ook in jou en mij. Of ga ik nu te hard.

Even terug naar de oerknal.
Wat was er voor de oerknal is de vraag. En Erik schredder haalt tot nog toe zijn schouders op. Wie het weet mag het zeggen... dus... weten we nog steeds niks. Nou ja, niks...?

Zouden we  echt alles weten Als we dat wisten?

En was dit eigenlijk niet een kleine herhaling van wat ik in het eerste blogje al schreef? Ontstaat er al een nieuwe invulling van iets wat we NIET kennen en tja en wat dan? Nee stop even helemaal niet iets.

Weer loslaten en open blijven staan. Alle mogelijkheden zijn aanwezig,
Maar ze kunnen pas binnenkomen als we stil zijn.
Stilte

 De oorzaken van het bestaan waren weggenomen; het zichtbare dat was en het onzichtbare dat is, rustten in eeuwig niet-zijn – het ene zijn.

De  Geheime Leer Stanza 1 vers 7

De aarde nu was woest en ledig en duisternis lag op de vloed

Genesis 1 vers  2

Toch niet zoveel anders dan Wat Robbert zei. of eigenlijk niet zei. 😏


terug naar een universum van kwaliteiten

worden als een kind

01 aantrekking,afstoting, neutraliteit.

In het vorig berichtje heb ik een eerste aanzet gegeven over 'een universum van kwaliteiten' en heb de bedoeling met dit onderwerp verder te gaan.
Dat op zich is al een hele uitzoekerij hoe ik dat op een logische manier in dit blog onder kan brengen nog afgezien van het feit dat ik het moeilijk vind erover te schrijven. Toch wil ik het proberen.

In de bovenbalk naast de start pagina heb ik een link daarover neergezet en op die pagina wil ik onder het eerste bericht alle linkjes zetten naar de vervolg berichten in de nieuwe berichten die ik erover post onder het label universum. Dus zowel in de bovenbalk als in de labels universum zul je deze schrijfsels tegen gaan komen. Zodat ik ze ook zelf makkelijk terug kan vinden om te herlezen.

Onderstaande foto had ik al eerder als kopfoto boven dit blog gezet en dat geeft al een mooi beeld  van een microkosmos. Een kosmos

(Het heelal of universum in de astronomie, ofwel de kosmos in de kosmologie, zijn synoniemen voor alle materie en energie binnen het gehele ruimtetijd-continuüm waarin wij bestaan.-Wikipedia)

of universum in het klein waarin op ons niveau op een specifieke manier uitdrukking wordt gegeven aan de basale krachten die er een rol in spelen.

Aantrekking
Afstoting
en
Neutraliteit.

Alle manifestaties bezitten deze krachten of kwaliteiten.


terug naar een universum van kwaliteiten

Zo dit als een heel klein begin.

Een universum van kwaliteiten

Tegenwoordig zijn er prachtige documentaires te zien op zenders als National Geographic of Discovery en vaak zitten we te genieten van de beelden die ons worden voorgeschoteld en dat niet alleen. Ik word me ook bewust van de enorme krachten die in dat immense universum een rol spelen. Ook natuurkundigen zoals  Robbert Dijkgraaf en tot voor kort  Stephan Hawkins en vele anderen kunnen ons op een heel begrijpelijke manier vertellen over de ontdekkingen van de oerknal en de speurtochten naar andere sterrenstelsels.

Waar blijven we dan met onze verhalen over religie en godsdiensten. Voor velen worden allerlei christelijke of godsdienstige verhalen behoorlijk onderuit gehaald. Het beeld dat zij hadden van een god van hemel en aarde komt op losse schroeven te staan bij zoveel wetenschappelijk geweld. Hoe moeten we dat allemaal rijmen? Dan worden bepaalde verhalen gauw nogal zweverig en dus aan de kant geschoven.

Maar mijn ervaring is dat, wanneer je er dieper induikt en je eigen beeldvorming los durft te laten, er heel ander zaken naar boven komen. Niet dat het een uiteindelijke waarheid vertelt, want wat is waarheid in een oneindigheid van mogelijkheden? Ik ga proberen iets te vertellen over mijn eigen zoektocht daarin, Geen zoektocht om iets te vinden maar een zoektocht uit nieuwsgierigheid die nooit eindigt. Moeilijk te verwoorden merk ik nu al schrijvend, maar toch wil ik een poging wagen. Al was het maar om woorden te leren geven aan de dingen die zich aan mij opdringen en die vragen om er uitdrukking aan te geven.

Ze zijn gebaseerd op ontdekkingen in en buiten mijzelf van vele jaren en ik kreeg daarbij een onderbouwing vanuit Theosofie en boeddhisme.

Om mee te gaan op die zoektocht is het noodzakelijk al je eigen ideeën van het denken op losse schroeven te zetten en open te staan voor andere mogelijkheden van het vastgezette denken omdat ook ons denken beperkt is. Wetend dat alles wat bedacht wordt op dat beperkte denken is gebaseerd hoe logisch het ook mag lijken binnen de context van wat je denkt te weten. Alles als een voorlopige waarheid bekijken en je er bewust van worden dat iedere waarheid zo weer  kan verdwijnen zodat  er zich altijd nieuwe werkelijkheden kunnen voordoen. Want zo zitten ook wetenschappelijke structuren ook in elkaar. Alles is een hypothese waaraan je verder kunt werken tot het tegendeel bewezen wordt. En dan... soms blijven er kleine stukjes overeind staan die verlichting geven aan een vervolg.  Dingen die je invallen zonder dat het denken daaraan te pas komt.


Het enige wat ik ga doen is kijken hoe een religieus plaatje past in de wetenschappelijke ontdekkingen die in de media aan ons worden voorgeschoteld. Meer kennis heb ik niet. En wat er dan gebeurd, is voor mij in ieder geval fascinerend.

Terug naar een universum van kwaliteiten