Echt zo'n weekje om van alles te doen wat ik anders niet doe. Ik ben benieuwd of dat er ook van komt.
Dat zijn eigenlijk allemaal ideeën die tussen mijn oren zitten want ik kan toch als pensionada altijd alles doen wat ik wil. Ja natuurlijk, eten koken dat moet bij tijd en wijlen en dat is noodzakelijk want we moeten eten. Dat is het enige dat geen illusie is hoorde ik gisteravond op de TV in het programma wintergasten
https://www.npostart.nl/vpro-wintergasten/27-12-2021/VPWON_1330342
Ik heb er enorm van genoten. Voor mij kwamen er zoveel herkenbare zaken aan de orde. In Mijn eigen wijze plaatste ik gesprekken van Krisjnamurti en dwze uitzending sloot er volgens nij naadloos bij aan.
Maar goed. Deze week geen zoom cursussen waarbij ik alle bekenden tegenkom en waar we mooie dingen met elkaar uitwisselen en ook geen verplicht leesvoer. Maar dat is niet zo'n ding want al is het niet noodzakelijk me in te lezen, ik lees graag en dat zal ik toch wel doen.
En dan moeten er natuurlijk ook oliebollen komen. Ook al zal ik er niet zoveel van eten die kunnen toch niet ontbreken. Ik ben benieuwd of we er weer voor in de rij moeten staan want ik ga ze echt niet zelf bakken. Ik zou niet eens weten hoe het moet.
Als kind vierden we oud en nieuw bij de zus van mijn moeder. Daar heb ik mooie herinneringen aan. Tante bakte de oliebollen en dan stond er een hele grote pan met een theedoek erover voor de haard. Af en toe keek ze heel voorzichtig onder die theedoek om te zien of het deeg al genoeg gerezen was. Als het klaar was ging ze de piepkleine keuken in om met twee lepels de bolletjes uit het deeg te scheppen en in de hete olie te doen.
s avonds gingen mijn nichtje en ik naar boven want we moesten wel even proberen te slapen en dan werden we gewekt voor het vuurwerk. Ik herinner me nog een keer dat ik niet kon slapen en en alvast naar beneden ging. Daar zat de familie aan tafel terwijl ze een spelletje deden iets met een hoed en sjaal opzetten en doorgeven en dan zo snel mogelijk kaas stukjes snijden. Maar ik kan me best vergissen want dat is wat ik me nog herinner. De warmte en de gezelligheid van een familiegebeuren.
Wat zijn de tijden toch veranderd.
