Rakesh

20091105 donderdag

Rakesh

Hij zat op de kledingstandaard aan het voeteneind van mijn bed en keek me aan. Zijn kleine priemende oogjes leken dwars door me heen te boren.

‘Ik heb je lang niet gezien’, zei ik.

‘Dat heb je ervan als je niet oplet’, antwoordde hij arrogant.

‘Heb je goed geslapen?’ voegde hij eraan toe om de pil te verzachten.

Ik keek op de wekker, het was half zes.

‘Jawel, maar veel te kort. Heb jij me wakker gemaakt?’

‘Ik zou niet durven.’

‘Vroeger hoorde ik je nog weleens als je ’s morgens op de rand van de dakgoot ging zitten. Je riep drie keer en ik wist dat het goed was. Vanaf we zijn verhuisd ben jij ook verdwenen. Ja, ik weet wel dat dingen veranderen. Maar toch, ik mis jouw gekras wel hoor.’

Hij schudde wat aan zijn veren en draaide verwaand zijn kop naar de rug om het zwarte pak glad te strijken terwijl hij mompelde: ‘ik ben er altijd, dat zou je nu toch moeten weten.’

Ik knikte nog toen hij driemaal kraste en wegvloog

Steeds meer beperkingen

Vanmorgen ben ik bezig geweest met wat aanpassingen op het nieuwe blog dat ik maakte .

Aanpassen van paginá en labels en zo groeit het langzamerhand naar de vorm die ik graag wil. Ik houd ervan daarmee bezig te zijn. Evenals van het schrijven, schilderen en fotograferen. 

Gelukkig is er dus niets om me te vervelen in deze Corona tijd, al ben ik er nog steeds niet helemaal aan gewend. Dat ik niet naar buiten ga daar heb ik ook geen moeite mee want ik kan wel naar buiten voor een wandelingetje als ik dat wil. Wat ik wel lastig vind is er een gewoonte van leren maken op een vaste dag in de week onze boodschappen te halen en de andere manier waarop ik nu naar de winkel ga. Niet naar de mij zo bekende super maar naar een andere omdat het daar wat georganiseerder overkomt. Maar door mijn slechte zicht vind ik daar minder makkelijk wat ik wil hebben dan in de mij bekende winkel. Ik neem nu zelf een scannertje mee en scan de boodschappen voor ik ze in de kar leg. Ook dat was oefenen.  En voldoende meenemen zodat ik niet onverwacht iets mis en toch bij moet halen. Wat dat betreft ben ik normaal gesproken nogal chaotisch en ga spontaan wanneer ik wil gaan. Maar dat zit er nu voor mij niet meer in. Ik rijd zelf geen auto meer en de Corona vraagt om er zo min mogelijk uit te gaan voor boodschappen.

Maar dat is het enige waar ik wat moeite mee heb. Verder lopen mijn dagen vol met genieten van wat ik allemaal WEL kan doen. Ook de mogelijkheden die het meer in huis bezig zijn mij geven. Ja dat bevalt me prima. Een goede oefening voor het steeds ouder worden. Want dat zal ook steeds meer beperkingen met zich meebrengen.