Ik kan niet zeggen dat het vandaag een dag zonder hindernissen was want er dreigde een blaasontsteking. Vervelend en pijnlijk. Maar met veel drinken, veel wassen, Blasecare en wat slaap inhalen languit op de bank geloof ik  dat ik er zonder verdere medicatie doorheen ga komen. 

 

Vanmorgen nog wel even geschilderd en dat geeft ook altijd weer een fijne afleiding. 

Morgen staan er zoom gesprekken met kinderen van een brugklas in de agenda evenals verleden week dinsdag. 

De kinderen waren op lokatie en ik was zichtbaar met de zoom bij hen aan of liever gezegd OP  tafel. 

Leuke vragen krijg je soms. Zo komen ze er achter dat het ouder worden meestal gepaard gaat met minder goed functionerend lijf en leden. Ze mogen me dan van alles vregen over hoe ik omga met een verslechterend zicht. Wat ik wel en niet kan etc.  Het is leuk te communiceren met die jonge mensen en ze hopelijk te laten weten dat de wereld niet vergaat bij tegenslagen en ouder worden. . Ik denk ook dat ze nauwelijks enig idee hebben over- of zich verdiepen in  het (veel)ouder zijn en hoe dat is. 

Ik herinner mij zelf over mijn kindertijd  dat ik graag zo snel mogelijk volwassen wilde zijn. Maar ook dat zal gelukkig voor ieder kind  weer anders zijn. Er is geen mens  gelijk aan de ander. 

Je bent meer dan wat je hebt

Enkele dagen geleden kreeg ik een telefoontje van Oldschool. Een project dat in zorgcentrum Vreedenhoff de ronde doet en waar ik ook een tijdje als vrijwilligster aan heb meegewerkt. In die periode heb ik een leuke band met deze en gene opgebouwd en nu ik daar niet meer structureel aan meewerk, weten ze me zo nu en dan weer te vinden voor bijzondere projecten of organisaties.

Nu werd ik gevraagd om mee te werken aan een project over crisis situaties. Niet als vrijwilligster maar als oudere die ondervraagd zou worden door scholieren in het middelbaar onderwijs. Zij doen daardoor ervaringen op als kennis detectives en ondervragen de ouderen over hun leven, kennis en allerlei andere items en gaan zo ook meer open staan voor het leven van ouderen. Het mes snijdt dan aan twee kanten want ouderen krijgen daardoor ook contacten met jongeren en dat zorgt voor minder eenzaamheid. Ik vind het heel mooie initiatieven en of het nu gaat om de jongeren als vrijwilligster te begeleiden of om zelf ondervraagd te worden, ik doe er graag aan mee.
Nu in deze periode hebben ze het werkterrein van het project verplaatst naar het digitale gebeuren en is er geen persoonlijk contact meer mogelijk, helaas. maar de ideeën   bij Oldschool lijken onuitputtelijk.

Ik had dus al een voor gesprekje met een stagiaire die meehelpt met organiseren, mij uitnodigde en alvast enkele vragen stelde. Eerst dacht ik: crisissituatie,  ik ken geen persoonlijke crisis situatie. Maar realiseerde me al gauw dat dat natuurlijk niet waar is. Ook ik heb een heel leven achter de rug en al heb ik dan niet bewust een oorlog meegemaakt, er is wel zo een en ander in mijn leven voorbij gekomen waarbij de paniek toesloeg . Maar dat ter zijde. In deze groep jongeren willen ze me nu ondervragen over mijn Macula Degeneratie waarbij het niet onmogelijk is blind te worden.

Na wat vragen over de beperkingen waar ik tegenop liep en hoe ik daarmee omging vroeg hij me onder andere hoe ik met die beperking omging en uiteindelijk of ik daarover nog iets kon zeggen als een soort boodschap. Pfff daar moest ik even over nadenken en toen ik dat voorzichtig probeerde te verwoorden zei hij: oooo dat is een mooie die moet ik even opschrijven.

En nu hoop ik dat ik het weer juist kan verwoorden want hoe ik het aan hem door de telefoon zei, weet ik niet meer maar ach, ik wou maar zeggen:

Je bent meer dan wat je hebt. Wat je bent kun je volledig leren gebruiken en dat geeft nieuwe inzichten en perspectieven. Doe er iets mee.

Nou ja en verder wens ik iedereen, zeker in deze Coronatijd, natuurlijk gezondheid toe.