De regen tikt ges staag op de bakken van de zonwering. Ik zit op de bank in mijn peignoirs en moet denken aan lang vervlogen tijden toen ik met de kinderen, die intussen de 50 zijn gepasseerd, de zomers op de camping doorbracht. Soms leek er geen eind aan de regen te komen en hoorde ik net als nu de druppels van dde doorweekte bomen op het tentdoek vallen. Alles doorweekt nat en ik droog in het tentje. De kinderen vermaakten zich wel. Voor mij was het anders.
Modder!
Als het me teveel werd pakte ik het nodige weer in de auto bij elkaar inclusief kinderen kaviaar en hond en reed naar huis. Deed de was en regelde wat nodig was in afwachting van betere tijden die er ook onherroepelijk weer kwamen en we ons weer verder op de camping gingen vermaken.
Ondanks ook de goede momenten in het verleden ben ik toch heel blij met het leven dat ik nu heb, dat zo enorm verschilt met mijn leven toen. Dit leven is zoveel beter. Ik heb veel geleerd van wat er allemaal mis ging en doe daar nu mijn voordeel mee. Dat is een hele weg om te gaan en nog dagelijks leer ik van alle grote en kleine gebeurtenissen in mijn leven. Hoe wil ik ermee omgaan wat is een goede weg voor mij om te bewandelen en waarom wil ik er op die bepaalde manier mee omgaan. Dat houdt me nog dagelijks bezig en het maakt iedere dag weer nieuw met nieuwe ervaringen en andere inzichten. Nieuwsgierig naar ieder volgend moment.
Wat grappig is, is bijvoorbeeld dat mijn gevoel van vroeger in de regen op de camping. De emoties die zo maar weer naar boven komen op het moment dat ik met dat getik word geconfronteerd en ik in mijn peignoir op de bank zit. Ik heb dan helemaal geen zin om onder de douche te gaan en aan de dag te beginnen. Ik blijf liever lui hangen en herinner me dat ook van dat camping gebeuren want dan moest ik er met tegenzin door naar de douche locatie. Apart omdat zo'n gevoel dan ergens schijnbaar is blijven hangen in de gewoonte van het me bewustzijn. Terwijl er niets meer hetzelfde is. Ook ik niet. Zelfs al mijn cellen zijn al vreselijk vaak vernieuwd en het gewoontedier in mij roept nog dezelfde gevoelens op. Dat tekent maar weer eens hoe duidelijk het is dat we aan gewoonten als het ware vastgeplakt zitten.
Ik ben maar gauw onder de douche gestapt en zit nu mijn ervaring uit te typen. Herinneringen zijn leuk of minder leuk maar ik hoef er zeker niet in te blijven hangen.
Ik ga een nieuwe dag tegemoet en ik merk dat ik ook kan genieten van het getik op de bakken terwijl ik dit uit zit te tikken. Ook gewoontepatronen zijn te veranderen.
