meerkoet verhaaltje

 Heerlijk met de [laptop op schoot naar de fotootjes van gister zitten kijken en dan al kijkend en verbeterend ontstaat er een heel blogverhaaltje. Want we stonden gister even bij een van de de kleine vijvers van Sonsbeek en daar speelt zich dan een heel verhaal af. En dat kwam goed uit want na die stilstapauze voelde ik me weer iets energieker om het laatste stukje terug te wandelen. 

Er stond een reiger of liever gezegd er liep een reiger langs de kant en verder was er niets te zien. Toen er meer wandelaars voorbij kwamen, vloog hij weg

En streek neer op een van de kunstobjecten die in de vijver staan. Al snel hadden we het in de gaten.

Hij was onderweg geweest naar drie jonge meerkoeten die iets vererop onder de struiken verscholen zaten.  Zonder de bescherming van de ouders.

Maar plotseling renden er twee meerkoeten over het wandelpad die zich niets aantrokken van de wandelaars die hen toen wel voorrang moesten verlenen. 

Dan is de kans voor de reiger natuurlijk niet zo groot meer om een hapje te verschalken want meerkoeten zijn redelijk felle eendjes die wel voor zichzelf en kroost op weten te komen. 

Het was voedertijd en de jongen werden rijkelijk van lekkere hapjes voorzien.

Maar op een gegeven moment was het klaar en de ouders onvermurwbaar

Ze kwamen steeds dichter naar de oever en

Stapten uiteindelijk over het randje

om te verdwijnen in de richting van de andere vijver waar ze vandaan waren gekomen

Alleen en aan hun lot overgelaten bleven de drie jongen achter

Waarna ze hun schuilplaats weer opzochten.

Want de reiger wachtte geduldig 

Altijd koud

 Het ziet er niet uit maar het grootste leed is geleden. Gisteren hebben we een rondje sonsbeek gelopen maar dat viel me vies tegen. Het werd een heel klein rondje en weer lekker naar huis voor een kopje koffie.  We maakten wel wat fotootjes maar ik ben  er nog niet aan toe gekomen ze te bekijken. 

Weet je wat, dat kan ik nu eerst wel even gaan doen. Mijn energie is toch weer een beetje terug ook al ben ik erg wankel en duizelig maar dat gaat ook wel weer over.  Rest me eerst nog te melden dat ik een heerlijk schapenvachtje kocht. Ik heb het altijd koud op de leren bank die we erg mooi vonden en alweer enkele jaren geleden kochten. Maar wat zit dat leer koud.  Met dat schapenvachtje heb ik eindelijk weer warme voeten maar... ik lig helemaal dubbel van het niesen. Ik denk dat ik er allergisch voor ben.  Dus toch maar even op de balkonm gelegd om te checken want ik nies me te pletter. En inderdaad ik heb het gevoel dat de prikkels al verminderen. Dat is toch hartstikke jammer. Helaas. 

Zo nu eerst eens de fotootjes gaan bekijken op de laptop. 

Deze was nog van de vorige keer bij het rondje rododendrons.  Het lastige is dat ik zo langzamerhand niet meer bijhoud welke fotootjes ik al wel eens heb gepubliceerd. Kan zo maar zijn dat er dubbele tevoorschijn komen. En zoals ik al eerer schreef in het archief is dat niet zo makkelijk te achterhalen. Dat blijft een grote handicap van blogger. Evenals het opzoeken van oude publicaties die je zou willen veranderen. Ook dat is bijna onmogelijk.