We zijn net als iedereen, voor zover ik concludeer, op zoek naar mogelijkheden om het mileu te sparen en onze portemonaie . Wij hebben nog een rijdje een vast contract dus dat is geluk hebben voor dit moment. Maar wat is het vreselijk voor mensen die de rekening niet kunnen betalen. Wat een zorgen. Daar weet ik vanuit mijn verleden alles van. Gelukkig kwam ik er altijd wel weer uit maar het is moeilijk om als het niet meer gaat nog vrolijk te blijven. Ook dat zijn dan weer omstandigheden waardoor ik me realiseer dat het ook heel anders zou kunnen zijn.
Ik hoor zoveel problemen om me heen en vaak sta ik dan met lege handen . Aan materiele dingen kun je dan soms nog wat bijdragen , meedenken als erom gevraagd wordt advies geven. Maar er zijn zoveel omstandigheden waar je nauwelijks iets mee kunt doen. Iedereen leeft uiteindelijk in het eigen vaak afgesloten weereldje en heeft maar weinig ruimte om buiten het eigen perspectief te kijken. En ndan sta je als buitenstaander met lege handen. Ook al zie je oplossingen voorhanden vaak passen ze niet bij degene die in de problemen zit.
Steeds meer zie ik wat er gebeurd en dat bewijst voor mij maar weer dat iedereen uiteindelijk de eigen oplossingen moet vinden onder de omstandigheden waarin hij of zij leeft. Helpen is vaak geen optie. Je kunt er alleen maar zijn voor de ander als dat nodig is. Maar ook dat kan al heel veel betekenen. Gelukkig., En dat is goed.
