Zo, eerst maar eens even mijn agenda bijgewerkt. Het lijkt wel of ik er steeds meer in krijg te staan en daar zit ik niet zo op te wachten. Aan de andere kant is het natuurlijhk ook wel leuk. Het betektent dat er nog genoeg te doen is. Maar ik wil het toch wel in de gaten blijven houden.
Ik heb zojuist een fotootje op moeten sturen uit mijn werkzame leven toen ik de aktiviteiten begeleiding deed in het verzorgingshuis dat intussen veranderd is in een verpleeghuis. Nee zo makkelijk als toen kom je er niet meer in en je moet echt heel wat mankeren wil je daar nu gezellig rustig je laatste levensjaren verslijten. Toen kon je nog veel organiseren omdat de mensen tot veel in staat waren en dan rezen mijn haren soms te berge van alle aktiviteiten die er geoprganiseerd moesten worden.
Dat waren de jaren 80. Nu loop ik er nog weleens rond maar er valt nog weinig te herkennen.
Dus wandel ik het park in om weer wat fotootjes te schieten.
Zo heeft iedere periode zijn eigen charme. Je moet er zoveel mogelijk zelf iets zinvols van maken. Een ander doet het niet voor je hoor. 😀
