http://magazijn.blogspot.nl/2014/11/marlene-dumas.html
Nu ik de foto's terugkijk, raak ik weer onder de indruk van het werk van deze vrouw. Hoe ze heel raak de emotionele binnenkant van de mens weet te vertalen in haar portretten en ook de grote doeken niet te vergeten. Het wandgrote schilderij van de klaagmuur en de treurende vrouw op de geopende graven roepen een sterke emotie in mij naar boven.
Evanals een rijtje portretten en schoolkinderen in de rij. Een foto hier doet afbreuk aan de intensiteit waarmee ze de mens portretteert alsof ze zich volkomen blootgeven en ze stuk voor stuk niets meer te verbergen hebben. Je moet er gewoon voorstaan evenals het werk van Rothko dat ik gisteren ging bekijken in het gemeente museum van Den Haag. Daarover later meer.
Marlene Dumas evenals Rothko.
Ze hebben meer te vertellen dan een oppervlakkig kijker doet vermoeden.
En en passant nog genoten van de prachtige Amsterdamse architectuur, onderweg vanuit de tram. Een feest voor het oog. Toch maar gauw een paar kiekjes.
