Waar ben je

https://meditatiemystiek.blogspot.com/2019/05/waar-ben-je.html

Waar ben je?

Essentie?
Zin van het leven?
De wezenlijke schoonheid?

Waar ben je?
Kan ik jou bevatten?
Ondoorgrondelijke grondslag?

Ik los op in jou
Er is niets in mij van mij

Tegelijkertijd ben ik in relatie
Het authentieke zelf in verbinding met de bron

Niet meer geleefd door de identiteit van ego
Voorbij het onware geluk van een hongerige geest
De neiging om van alles te willen hebben, valt weg

Weten vanuit het hart
Een ervaringsinzicht
De adem van de onuitsprekelijke inspiratie
Stromend in mij

Ik maak plaats
Leeg worden
Niet de zaak willen beheersen
Niet reageren op dat wat verschijnt
Ik geef de zaak uit handen

Gedragen worden
Genade
Aanwezig gesteld

Ik ben
Hier

~Kees Voorhoeve

De ultieme werkelijkheid

Er is een eindeloze wereld, broeder!

en er is het naamloze Wezen,

Alleen hij die dat gebied heeft bereikt, kent het:

het is anders dan al wat gehoord en gesproken wordt.

Geen vorm, geen lichaam, geen lengte, geen breedte wordt

hier gezien: hoe kan ik je vertellen wat het is?

Tagore

Tagore komt uit de Hindoe traditie. Hij hij had de Boeddhistische Hartsoetra goed begrepen.

Het is de vraag of hij die kende, maar de ervaring IS kennen. 

Een andere kennis dan iets vernomen of geleerd hebben.

Het ervaren is een andere manier van zijn die niet is uit te leggen.

Geen uitdrukking is geschikt om de ultieme werkelijkheid uit te drukken.

De wereld van de ziel

Ik lees en er zit op dit moment heel veel in mijn hoofd en hart. Het lastige daarvan is om er op een soepele manier woorden aan te geven. Het is niet zozeer dat het alleen in mijn hoofd zit maar het is ook nog eens een stukje levende ervaring omdat het een onuitwisbare indruk in mijn leven is en ik vaak de behoefte heb die te delen. Of dat dan ook zinvol is... het is gebleken uit de reacties op veel van wat ik schreef dat ze in mijn idee meestal aan de essentie die ik hoopte duidelijk te maken voorbij gingen.  Dat ligt dan niet aan degene die de reactie leest maar dan had ik het waarschijnlijk toch weer niet duidelijk genoeg weten te verwoorden. Ik waag weer eens een poging.

Wat nu bij me opkomt is de ademhaling. Het komen en gaan, komen en gaan, komen en gaan zonder dat we daar iets mee hoeven te doen. Het gebeurd gewoon aan ons. Op het moment dat we daar invloed op uit willen oefenen gaat het niet soepeltjes meer. Zo werkt dat. We willen de touwtjes in eigen hand houden en laten het niet meer stromen.
De ademhaling heeft heel veel correspondenties die we zouden kunnen zien en ervaren als we ons er bewust van wilden  worden. Het correspondeert met alle schepping en vergankelijkheid in de materiele wereld. Het scheppingsverhaal in Genesis en de vele andere scheppingsverhalen binnen verschillende culturen en tradities zouden we in het licht van de ademhaling kunnen lezen en op ons zelf betrekken. In iedere minuut van ademhalen zijn die complete verhalen te ontdekken binnen onze eigen ademhaling zelfs zo dat er een licht in ons wakker kan worden zoals dat ook in de scheppingsverhalen wordt beschreven en de bewuste ervaring ons eigen wordt. Het komen en gaan van de dingen. Dat ervaren er op te contempleren kan een heel nieuwe wereld openbaren.

Het zou mogelijk kunnen maken dat we al onze vooropgestelde ideeen die we over van alles en nog wat hebben, loslaten en beter ervaren, dat wat is of waar het werkelijk om gaat. Het in en uitademen ervaren en weer laten gaan. De bewustwording en het leren zien van de verbondenheid met alles op basis van die open in en uitademende beweging, die gewoon van minuut tot minuut ons ahw beademd, een scheppen en vergankelijkheid die de hele gerichtheid op het vasthouden aan en dat wat we denken te zijn op losse schroeven zet of in een ander daglicht plaatst.

In een diepgaande ervaring die de ziel van alle dingen laat zien, kunnen we contact maken, de ziel een brug tussen hemel en aarde. Daar raken de menselijke ervaringen en de goddelijke scheppingswereld elkaar en wordt die ervaring evenals de ademhaling aan ons geopenbaard in ons dagelijks leven.

Vanuit die positie en de bewustwording wordt iedere handeling vanuit een goed hart perfect. Als we erin slagen ontvankelijk te worden en ons te openen voor  de ademhaling en de ziel als brug tussen hemel en aarde krijgen onze handelingen eeuwigheidswaarden.

Bron: De wereld van de ziel
           Daniel van Egmond
          http://www.nachtwind.nl/de-wereld-van-de-ziel.html
Van harte aanbevolen.

Farao's van Egypte

Gewoon maar beginnen te schrijven en zien waar het schip strand. Geen enkele inspiratie om iets boeiends te verzinnen. Dat is meestal hoe ik begin, zowel met een tekstje als met het schilderen. Het is maar zelden dat ik iets in mijn hoofd heb als een onderwerp.

Gisteravond zag ik een documentaire op de TV van Arte over de Egyptische farao's en de manier waarop ze heerste. Ik wist er al wel iets van maar het was bijzonder interessant om de beelden erbij te zien en de reconstructies die zomaar zichtbaar gemaakt kunnen worden in reëele beelden. Ik heb zelfs mijn fototoestel gepakt om er wat sfeerbeelden van te maken. Wie weet kan ik ze ooit nog eens gebruiken om te schilderen.

Interssant om te weten hoe Achnaton het hele systeem van de goden overhoop gooide en alleen de zon als bron van alle leven aanbad, zichzelf daarmee identificerend. Toetanchamon zette die lijn voort in zijn korte periode van heerschappij over Egypte, maar het volk en de priesters zaten daar niet op te wachten en na zijn dood werd het hele indrukwekkende arsenaal van symbolen en goden weer tevoorschijn getoverd door Ramses die na een lang leven van negentig jaar, uitzonderlijk in die tijd, de laatste bloeiperiode van het Egyptische rijk beïnvloedde met het herstel van de enorme maar vervallen tempels en ook de koningsgraven liet vervaardigen door Toetmozes.

Ik heb genoten. Vooral ook uit het oogpunt van vergelijkende godsdienststudie zoals dat in de theosofie wordt gepromoot. Bijzonder interessant om nu de beelden erbij te zien.

En zo wordt het toch weer een tekstje over iets dat me boeit.

Egyptisch dodenboek.

In het Egyptisch dodenboek staan prachtige liturgieën en voorgeschreven rituelen die de doden op weg helpen door de onderwereld. Daarbij wordt logischerwijs duidelijk dat hij in zijn leven heeft geleerd waar de liturgieën over gaan. Een prachtig stuk vind ik daar waar Ani zich identificeert met de goden. De opgeheven handen is een houding die vertaald zou kunnen worden naar de houding die wij hebben in gebed. Het wordt gezien bij offeringen en tegenover de goden. Op mijn schildering identificeert Ani zich met de god die licht brengt in de duisternis.

Filokalia

Vanmorgen pakte ik, omdat ik even iets op wilde zoeken dat ik meende daar gelezen te hebben, de Filokalia weer eens in handen. De mystieke teksten van de woestijnvaders en werd weer gegrepen door de prachtige dingen die daarin gezegd worden.

Ja ik weet het, er zijn velen die zich verzetten tegen het alloude plaatje van de christelijke kerken die eeuwenlang ons geïndoctrineerd hebben met beelden en boetedoening hetgeen ons tot schuldige wezens deformeerde. De uiteindelijke uitkomst daarvan is dat velen een beeld hebben opgebouwd met weerstand tegen een vervreemdend woordgebruik en zich van kerken afwenden. Daar niets meer van willen weten door de meestal gedragen christelijke woorden die in kerken door hun voorgangers gebezigd worden en er weinig liefde mededogen in de menselijk (kerkelijk) maat te vinden is.
Hopelijk brengt Paus Franciscus daar weer wat verandering in.

Toch, wanneer we in de mystiek gaan kijken en kunnen ontgroeien aan de door ons opgebouwde (voor)oordelen, waar ikzelf niet vreemd aan ben, komt er een wijsheid naar boven in die teksten waar veel inzichten uit geput kunnen worden. Het is dan zaak om de beelden die we daarover hadden te ontstijgen en te lezen wat er staat. Geen plaatjes en concepten meer plakken op woorden die ons niet zinnen omdat we er een idee van vroeger aan over hebben gehouden, maar open staan voor wat er werkelijk bedoeld wordt, want die mystieke teksten zijn wel degelijk aan onze persoonlijke verbeelding ontstegen.

Zo krijg ik een heel ander idee over het koninkrijk der Hemelen als ik lees wat Evagrius Ponticus schrijft in de Filokalia. Daarbij wil ik aantekenen dat deze teksten alleen maar geschreven kunnen zijn vanuit de persoonlijke ervaring en dus vanuit menselijk perspectief doodgewoon haalbaar zijn voor iedereen en uit te proberen door je erin te verdiepen en het je eigen te maken of te zien hoe het functioneert.
Hij schrijft letterlijk:

Het koninkrijk der Hemelen is, 
naast waarachtig spiritueel inzicht
in de bestaande werkelijkheid,
gelijkmoedigheid van de ziel.

Dat zet het koninkrijk der hemelen niet ergens ver van ons weg, maar dat betekent dat het hier en nu te vinden is onder de juiste innerlijke omstandigheden. Dat zou toch prachtig zijn. Kijk en daar kunnen we uit gaan proberen of ons leven 'paradijselijker' zou worden als we ons met zulke teksten uiteen gaan zetten en ze in ons leven gaan verwerkelijken.

De volgende vraag is dan: wat is waarachtig spiritueel inzicht in de bestaande werkelijkheid. Evenzo als, wat is gelijkmoedigheid van de ziel.

Daar worden o.a. hele boeken over geschreven maar uiteindelijk is het een zoektocht in jezelf van steeds weer een weg vinden, je spiegelen en met een open mind blijven kijken en toetsen. Een weg die ieder voor zich gaan kan. Soms door het lezen van teksten en er staan er bijvoorbeeld meer dan genoeg in de Filokalia, of teksten uit andere stromingen.

Ik vond een weg in Boeddhistische teksten en lessen die me steeds meer inzicht gaven, en het grappige is dat het ook doorwerkte in de christelijk mystieke teksten waardoor ik er nu van kan genieten zonder last te hebben van die oude concepten die ik met me meedroeg en open en vrij steeds weer kan kijken hoe die aanwijzingen bij mij in elkaar steken. Heb ik inzicht en gelijkmoedigheid en weet ik wel wat daarmee bedoeld wordt, want ook daar zit ik er nog zo vaak naast met die oude ideeën over wat gelijkmoedigheid is. Nu weet ik dat het in ieder geval niet betekent dat alles plat en zonder emoties is. Er is een grote betrokkenheid in gelijkmoedigheid. Daar alleen al zou je een heel boek over kunnen schrijven. Het is iedere keer weer spitten in mezelf en oplettend zijn. En ik merk, mijn leven is er echt wat 'paradijselijker' van geworden. ;-) Het werkt dus.

De sleutel

Ik heb een label: Filokalia gemaakt en ben van plan er meer over te schrijven.

Wie zoekt die vindt

Ik wist niet zeker of ik het wel begreep en met kinderlijke ergernis vroeg ik haar, waarom ze me toch altijd de oude betekenis van woorden geven moest, waarom kon ze me niet gewoon vertellen wat het woord nu betekende? En ze zei geduldig in haar Engels met een licht accent:
Alles heeft een naam, Ilana. En namen zijn erg belangrijk. Niets bestaat, behalve als het een naam heeft. Kun jij je iets voorstellen dat geen naam heeft? En, schat, alles heeft een verleden. Alles, personen, dingen, woorden, alles. Als je het verleden niet kent kun je het heden niet begrijpen en geen goede plannen voor de toekomst maken. We gaan een nieuwe wereld bouwen Ilana. Hoe kunnen we dan het verleden vergeten.

Een citaat uit het begin van het boek dat ik op aanraden van Nannie lees.
Davita's harp van Chaim Potok.

Ik vond het zo bijzonder omdat het voor mij verwoordt waarom veel oude dingen zo waardevol zijn wanneer je de juiste interpretatie van toen weet op te halen en het ongeduld van de moderne mens om zich daar niet in te willen verdiepen.

In oude tradities was het heel normaal om waardevolle informatie aan de nieuwe generatie door te geven en de ouderen, wijzen zo je wilt,  hielden  in de gaten of  het ook op de juiste manier werd opgenomen en geïnterpreteerd. Zo werd wijsheid in tradities doorgegeven.
Gelukkig bestaan er nog steeds zulke stromingen, filosofieën en tradities die een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan ons moderne denken en wanneer ze werkelijk waardevol zijn doen ze niets af aan de moderne wetenschap, maar geven eerder bevestiging of worden erdoor bevestigd.
Jammer genoeg is van die oude tradities heel veel verloren gegaan door verkeerde interpretaties, institutionalisering en opgelegde regeltjes in de latere tijd.
Uit de oude filosofieën is nog heel wat terug te halen voor de zoeker naar waarheid en door vergelijkende studie kan er veel wijsheid worden hernieuwd. Dat  kan een enorme verrijking betekenen en inzicht geven in het persoonlijk handelen van het individu.

Daarom ben ik zo blij met de mogelijkheden die de Theosofische vereniging biedt, die mij de toegang geeft tot  vergelijking van bovenstaande materie.

En dan valt er ook nog wel iets te zeggen over: Alles heeft een naam. Kun je je iets voorstellen dat geen naam heeft?

Ook dat is voor mij meteen een invalshoek waardoor het duidelijk wordt dat er in tradities vorm en woorden wordt gegeven aan dingen die geen vorm of woorden hebben.
Wat moeten we ons voorstellen van God bijvoorbeeld? Is het zo verwonderlijk dat we er vorm aan hebben gegeven?
Wat er mis is gegaan is dat we die vorm vast hebben gezet en er een soort persoonlijkheid van hebben gemaakt er een onwrikbaar dogma van hebben gemaakt. We hebben God een etiketje gegeven. Zelfs het woord bron of energie  impliceert een vorm. Dat hoeft allemaal geen probleem te zijn, maar laten we wel weten dat het DAT niet is, want zelfs bij het woordje liefde, daarop plakken we ons eigen vastgeroeste plaatje. En als we doorkrijgen dat alle vormen die beschreven worden in tradities niet meer is dan een symbolisch gegeven dat ons iets wil vertellen, waarmee we kunnen werken, dan gaat er misschien hier en daar een klein lichtje branden. Ook voor wat betreft de oude bijbel verhalen die  vanwege de hardvochtige rechtvaardige oude God, tegenwoordig graag wordt afgewezen, want dat past niet in ons godsplaatje. Misschien moeten we leren vanuit een ander perspectief te gaan kijken. Ik ben blij dat er nog wel volgens de traditie uitleg te vinden is over de soms confronterende symbolentaal in de bijbel. Zoals bij  Kees Voorhoeve bijvoorbeeld, is mijn ervaring.
Wie zoekt, die vindt.

En dan wil ik er toch nog even aan toevoegen dat het bijzonder verrijkend en verdiepend kan zijn verder te kijken dan de bekende gegevens en ideeën die op dit moment bereikbaar in ons liggen opgeslagen. Want er is geen einde aan de mogelijkheden en steeds weer nieuwe openingen die een zoektocht biedt.

Teresa van Avila

Er zijn meer tranen vergoten om beantwoorde gebeden dan om onbeantwoorde gebeden.

Teresa van Avila.1515-1582

Ik las 'de innerlijke burcht' van Teresa van Avila en haar biografie, maar dit citaat haalde ik uit een citaten boekje en mijn herinnering gaat niet zover dat ik weet wat ze ermee bedoelt. Ik kan er hooguit naar gissen. Natuurlijk is ook dit citaat weer uit de context gehaald.

Ze was heel gedreven en een krachtige vrouw met ideeën waarvoor ze zich nog weleens moest verantwoorden in een tijd van inquisitie. Ze werkte hard en had een slechte gezondheid. Een grootse persoonlijkheid.Samen met Johannes van het Kruis is ze een groot mystici uit die tijd. Johannes van een kruis was ook dichter. Teresa weet in haar boek op een eenvoudige wijze de weg te wijzen naar het diepste innerlijke wezen van jezelf en put daarbij uit haar eigen ervaringen.

Het is niet onwaarschijnlijk dat ze tot de conclusie is gekomen hoe vergankelijk geluk is en dat we er altijd weer naar grijpen. Vasthouden daaraan is in ieder geval onmogelijk en haar zoektocht ging dan ook verder dan de tijdelijkheid van het geluk dat we over het algemeen zoeken. Ze vertelt in haar boek bijvoorbeeld over vertroostingen die we tegenwoordig nog weleens duiden als  mystieke ervaringen maar zij omschrijft ze  als vertroostingen op de weg als een antwoord op gebeden maar die ook weer voorbijgaan. Meer schrijft ze  over de dorre perioden die daarop weer volgen waarin het is alsof God niet meer luistert. Hoe je volhardend voort kunt gaan naar je middelpunt en waar zulke tijden  toe dienen.

Een indrukwekkend boek en een leidraad voor velen die een christelijke weg willen gaan en tot hun diepste wezen door willen dringen, waar in de binnenste kamer van de burcht het goddelijke aanwezig is, daar waar je contact kunt maken. Waar ruimte is voor een geluk dat al het andere overstijgt. Wat ze vertelt komt uit haar eigen ervaring en dat betekent dat het mogelijk is voor een mens om daarin door te dringen. Dat is wat mij aanspreekt.

Steigers en bruggen bouwen

We moeten zo vaak mogelijk bedenken dat ons ware leven niet dit uiterlijke materiële  leven is dat zich voor onze ogen hier op aarde afspeelt, maar wel het innerlijk leven van onze geest. Het zichtbare leven is een steiger- een noodzakelijke hulp voor onze geestelijke groei...
We moeten onszelf en anderen eraan herinneren dat die steiger geen betekenis heeft of belangrijk is, behalve dat het de bouw van het gebouw mogelijk maakt.

Leo Tolstoy

Zo'n tekst als deze is (voor mij) bedoeld om te bemediteren. Het is onmogelijk om zonder het naar binnen te brengen en de woorden te verinnerlijken, er deel van te worden,  erover te discussiëren of er ja of nee tegen te zeggen. Het gaat erom jezelf ermee uiteen te zetten. Wat bedoelt hij en hoe zit dat (bij mij).

Het grootste deel van ons leven zo niet ons hele leven, zijn we met die steigerbouw bezig. Dat gaat ons hele leven door. We zijn nu eenmaal wezens en in de materie aanwezig. Er lijkt iets dubbels in deze tekst te staan : "dat die steiger geen betekenis heeft of belangrijk is " Het ziet ernaar uit dat ons leven niet belangrijk zou zijn maar let op dan komt er iets heel belangrijks het maakt de bouw van het gebouw mogelijk. 
De steigers zijn dus wel degelijk belangrijk, maar we moeten er de juiste waarden aan hechten.

Het een kan niet zonder het ander. Zonder steigers kan er geen degelijk huis gebouwd worden. Een huis met verdiepingen waar op ieder verdieping geleefd kan worden. Voor wat onze geestelijke ontwikkeling betreft en het ontwikkelen van alle mogelijkheden in ons huis, zou je kunnen stellen dat we nog lang niet op de hoogste verdieping zijn aangeland en verder lijkt het mij belangrijk het HELE huis te kunnen bewonen, als je je daar dan ook maar iets bij voor zou kunnen stellen. En volgens verschillende tradities behoort dat onvoorstelbare wel tot de mogelijkheden. Veel mensen met ervaringen over de bouw van dat persoonlijke huis dat ten volle benut kan worden, hebben daar over medegedeeld en geschreven.
En het mooie is dan ook nog dat niet ieder huis hetzelfde hoeft te zijn, maar wel kwalitatief goed en volkomen bewoonbaar. We hebben allemaal daarbinnen de mogelijkheden van onze eigen individualiteit. Er zijn geen twee mensen gelijk.

Lees bijvoorbeeld het prachtige boek van Theresa van Avila- De innerlijke burcht
of Johannes van het Kruis- De beklimming van de berg Karmel
Het hele Boeddhistische pad gaat daarover 
De Kabalistische levensboom 
De Baghavat Gita
en nog veel andere geschriften zijn daarover bekend.

Waar wij meestal in verzeilen wanneer we zulke teksten lezen is, in ons persoonlijke dualistische JA of NEE verhaal. Daar bedenken we dan ook nog allerlei zaken bij die we wel of niet zouden moeten doen (dogma's) en daar blijven we in hangen of tegenaan lopen. Aan zo'n tekst als deze, die Tolstoy hier neerzet (en alle andere boeken en geschriften) kunnen we ons spiegelen en kijken: hoe zit dat bij mij? Zonder een bepaalde levenswijze goed of af te keuren.

Het is voor mij duidelijk dat het één niet zonder het ander kan. Juist hier en nu kunnen we ons leven gebruiken en onderzoeken of we op een juiste wijze inhoud kunnen geven aan ons eigen *materiële leven, waardoor we op steeds meer plekken in ons innerlijk geestelijk huis kunnen wonen.
Ons bewust worden van de vele mogelijkheden die we daar hebben. Het is een weg die we tijdens ons 'materiële zijn' kunnen ontwikkelen. Als we investeren in ons dagelijks leven en daardoor onze  innerlijke huishouding  langzamerhand op orde krijgen zal ons lichamelijk (*materiële) welzijn daarop ook weer reageren door welbevinden onder alle omstandigheden. Zo is het kringetje rond.

Voor mij zijn dan verschillende vragen belangrijk zoals: waarom zou ik me daarvoor inspannen, waarom zou ik daar energie in stoppen?  Heb ik daar een motivatie voor en is die sterk genoeg om mijn weg te vinden in het bouwen van de steigers om tot een uiteindelijk goed gebouw te komen? Gaat het alleen om mijzelf of is het ook nog zinvol voor iets anders dan alleen voor mijzelf?

Zo volgt er uit één stelling een hele reeks vragen en verschillende overdenkingen  om tot conclusies te komen en mijn motivatie te versterken maar vooral om mij verder te verdiepen en duidelijkheid te krijgen over hoe ik wil leven..

* Materiëel leven: leven in een lichaam met alle mogelijkheden van denken, doen en bezieling als brug  naar geestelijke ontwikkeling.

De mens en zijn engel

Een religieus verhaal of gedicht zouden we niet als een gebeurtenis in onze psyche moeten interpreteren, of als een primitieve vorm van informatie overdracht, maar als een gebeurtenis in de Ruimte die we zijn; als een gebeurtenis in onze ziel. In sommige vormen van psychotherapie wordt 'geleide fantasie'gebruikt om ons bewust te worden van de inhoud van onze psyche. In contemplatieve tradities wordt `creatieve imaginatie` ontwikkeld- dat is een vemogen van de ziel- waarmee we de symbolische werkelijkheid van de wereld van de ziel kunnen waarnemen. Dat vermogen wordt ontwikkeld door te leren om de religieuze verhalen te gaan ervaren als gebeurtenissen die niet aan ons (ons persoonlijk subjectief bewustzijn) gebeuren, maar die in onze Ruimte  (een transpersoonlijk, objectief bewustzijn) gebeuren. Dat betekent dat we eerst moeten leren om naar dergelijke verhalen te gaan luisteren. Het ware luisteren kan alleen met de oren van het mystieke hart, Als we met ons mystieke hart naar dergelijke verhalen luisteren,dus vanuit een contemplatief bewustzijn, worden we één met dat verhaal en worden we als het ware opgetild naar het niveau van de mundus imaginalis;we worden van een mens tot een engel getransformeerd  Dit is echter alleen mogelijk als we het religieuze verhaal begrijpen.

Een citaat uit het boek van Daniël van Egmond 'De mens en zijn engel' (onder deze link vind je ook het eerste hoofdstuk en meer informatie) dat logischerwijs uit zijn context veel vragen op zal roepen. Om het juist te interpreteren moet je het boek gelezen hebben, want wat versta je onder een engel en hoe manifesteert dit zich in de vele tradities door de eeuwen heen? Wat is de diepere betekenis en kunnen wij gewone mensen een engel ervaren?
Het is geen boek om even vlotjes overheen te lezen. Je moet je er graag in willen verdiepen en dan geeft het veel duidelijkheid over wat engelen zijn en de functie die ze hebben. Niet alleen in de christelijk-joodse tradities, maar door de eeuwen heen als werkende kwaliteiten onder velerlei vormen en namen. Kwaliteiten waar we ons mee kunnen verbinden.

Dr. Daniël van Egmond is godsdienst filosoof. Hij studeerde cum laude af in de godsdienstwetenschappen en wijsbegeerte.

Jaarlijks geeft hij een reeks van acht voordrachten over mystiek. Deze voordrachten zijn steeds in de Geertekerk in Utrecht. 

Vorig jaar was ‘De mystieke weg van Plato’ het onderwerp en eerder ‘De mystiek van het rozenkruis’. Ook ‘De mens en zijn engel’ is een reeks van voordrachten geweest.

Zien met het oog van het hart

Ik zag heel toevallig zojuist een laatste stukje van een gesprek in 'het Vermoeden' van de Ikon op de TV.
Een Nederlandse Imam Abdulwahid van Bommel in gesprek met de interviewster die hem vroeg. Zou u ons één handvat kunnen geven wat het is: Zien met het oog van het hart.
Op uitzending gemist vond ik het volgende:

Van Bommels heilige tekst komt uit Le Petit Prince van Antoine de Saint-Exupéry, waar de vos, de leraar van de kleine prins hem zegt:

'Dit is mijn geheim. Het is heel eenvoudig: alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.'

Een tekst die daarop lijkt vindt hij in de Koran:

'Ogen kunnen Hem niet bereiken maar Hij bereikt de ogen. Want Hij is de Subtiele. Hij is Zich Bewust van alles. Om het goddelijke te bevatten heeft Hij u 'het oog van het hart' geschonken.'

Van Bommel probeert jonge moslims te leren minder aandacht te hebben voor de uiterlijkheden en de regeltjes van de islam maar meer tijd, aandacht en liefde te offeren aan anderen. Zo leer je zien met je hart, zo kom je dichter bij andere mensen en zo kom je dichter bij de Schepper.

Zelf kijken? http://www.luxmagazine.nl/vermoedenUitzending.aspx?lIntEntityId=1892

Zulke gesprekken, daar kan ik dan helemaal blij van worden omdat ik merk dat ook in de moslim traditie andere zaken belangrijk zijn dan de stromingen die in het oog springen en hoofdzakelijk gaan over het naleven van de fundamentele teksten. Teksten die m.i. vaak uit hun context zijn gerukt.
Hij benadrukte het belang van een liefdevolle benadering en vooral uitleg over het waarom. Dit was natuurlijk het einde van een veel langer gesprek waarvan ik ook nog opving dat hij blij was met de mystieke stroming van het Soefisme, en andere stromingen die daar wel aandacht aan besteden en juist daar helemaal vanuit gaan.

Hij  gaf als handvat de uitspraak: 'mens ken uzelf', want pas wanneer je leert jezelf te zien zoals je bent, leer je de ander kennen en kun je god leren kennen.
Hij gaf daar een prachtige levendige korte beschrijving bij, die ik helaas niet kan herhalen. Maar je kunt dus gewoon zelf gaan kijken.

Toch is het voor mij duidelijk wanneer je je eigen 'tekortkomingen' onder ogen leert zien, die niet meer hoeft te verdoezelen onder een deken van ontkenning, van mitsen en maren ... omdat je anders niet zou deugen of omdat je er gewoon overheen walst.  Als je  ook de dingen die diep in jezelf verstopt zijn en die (gelukkig) niet altijd naar buiten komen leert kennen. Of wanneer je jezelf zou afvragen waar jij onder diezelfde omstandigheden toe in staat zou zijn, dan krijg je meer begrip voor wat de ander doet.
Wanneer je door te zien, leert met jezelf liefdevol om te gaan zonder jezelf te veroordelen, dan kan er ook een liefdevolle houding ontstaan ten opzichte van je medemens. Daaruit volgt als vanzelfsprekend een relatie met Dat wat meer is dan je zelf, Dat wat je op vele momenten zelf niet bent.

Dan leer je zien met het oog van het hart.

En dan voor wat mijn eigen inzichten betreft, dat heeft dus niets te maken met straffeloos maar van alles doen of laten gebeuren, maar wel met de menselijkheid in acht nemen en inderdaad leren zien met het oog van het hart. Het heeft te maken met een mildere houding naar jezelf en anderen.

Deze tekst vond ik in Weimar op een monument, waar veel over de dichters Goethe en Schiller te vinden is. Helaas ben ik vergeten waar het monument precies over ging, volgens mij was het iets i.v.m. Goethe. Wie het weet mag het zeggen, maar de tekst op zich vind ik ook al fraai genoeg.

Oriënt staat voor het Oosten- morgenland

Okzident voor het westen - avondland.

Leven in aandacht

Wanneer je achteloos je thee drinkt, dan is het leven zelf niet aanwezig. Je leeft niet echt want je bent er eigenlijk niet, je bent je niet bewust, je bent niet geconcentreerd. Dat moment is geen moment van beoefening.

Maar als je begint om je thee vol aandacht en geconcentreerd te drinken, dan is er een handeling als van een heilig ritueel: het IS al een gebed.

Als je loopt, als iedere stap je blij maakt; dan verzorgd iedere stap jou, het verandert je, iedere stap is een gebed.

In de traditionele Boeddhistische beoefeningen is geen verschil tussen meditatie en gebed, want als je mindful en geconcentreerd bent heb je inzicht, je komt in aanraking met het Boeddhaland, met Boeddha en de gemeenschap. Als je werkelijk bid, ben je in contact met Jezus, met God koninkrijk en daarmee in aanraking komen dat geeft transformatie en heling. Als er volledige aandacht en concentratie is, is er inzicht. Er is geen verschil tussen degene die bid en degene tot wie men zich richt in het gebed.

Dat is waardoor communicatie diep en totaal is. Dan is tranformatie en heling mogelijk.

Vrij vertaald naar Thich Nhat Hahn.

En Soph. De grenzeloze bron van het bestaan.

Zullen we eens even wat dieper in onze overdenkingen en aandachtige belevingen duiken?

Voor de liefhebber:

Kees Voorhoeve

In de Kabbalah, de mystieke stroming binnen de Joodse Traditie, vormt het begrip En Soph de Oerbron van het bestaan. En Soph is de sfeer van de Godheid, de Godheid als‘de verborgen God, ronddwalend in de diepte van zijn eigen wezens’ [1]. Het behelst een onpersoonlijke dimensie van het Heilige, die eigenlijk geen dimensie is. Deze Godheid is onkenbaar. En Soph is afgekeerd van de schepping en verblijft in diepe duisternis. Tegelijkertijd vormt En Soph de bron van het bestaan en is overal aanwezig. Het Heilige is zodoende naar de schepping toegekeerd. Het principe En Soph bestaat in alles wat bestaat. En Soph is de bron van een groot netwerk van verschijnselen waar aarde, lucht, water en vuur, mens en natuur, gedachten en gevoelens, liefde, wijsheid en inspiratie, aanwezig zijn. Het vormt een oneindige Ruimte. Deze Ruimte doordrenkt de gehele schepping en is de Enige en Ene Werkelijkheid.

Hier komt een overweldigende paradox naar voren. Dit is onbegrijpelijk. De naam En Soph betekent letterlijk niet-grens of zonder grens. ‘Zonder grens’ wil zeggen dat En Soph geen eigenschappen bezit en dat het alles overstijgt. De grens van ons bevattingsvermogen wordt hiermee overstegen. Het betreft een groot mysterie. We kunnen deze Oerbron niet in woorden uitdrukken. De naam En Soph verwijst naar een alles doordringende en overstijgende ervaring waar eigenlijk niets over te zeggen valt. Hoe kunnen we toch enigszins dit grote mysterie van En Soph begrijpen?

Lees verder mystieke overpeinzingen

Wie je in wezen bent

Misschien heb je weleens zo'n moment beleeft, zo'n oncontroleerbaar moment tijdens een boswandeling, tijdens een concert of tijdens andere gelegenheden die plotseling het hele universum voor je ontsloot. Het doorstroomde je van hoofd tot voeten en je was er totaal in opgenomen. Waarin alles overstroomd werd door liefde, blijdschap en ontzag.
Je zou het onmogelijk alleen maar emotie kunnen noemen en als het wel zo was dan zouden die emoties je toch ingewijd hebben in een alomvattende wereld waar ook rouw en verdriet inpassen en een geheel zijn met het al van vreugde en vervoering. Een andere wereld dan waar je gewoonlijk in vertoeft. Een alomvattende betekenisvolle wereld die meer is dan de som van haar delen. Het maakt fier en ootmoedig en brengt het geheel van haar delen tot eenheid.

Zulke emoties zijn als een drijvende kracht die je diep van binnen iets te vertellen hebben. Je had even je ogen geopend naar het licht. Krachten verbonden met liefde, schoonheid, verwondering en rouw de opstap naar alle mystieke ervaring.
Daarin kun je even vluchtig ervaren wie je in wezen bent.

Dit wordt een mooie eerste kerstdag met een hoopvolle lichtende ster in het duister.

Niets te vermelden.

Niets te vermelden
niets te vertellen.
niets meer te praten
dan koetjes en kalfjes
en ieder doet zijn eigen ding.

De weg is open niets
wordt meer ingevuld
rivieren laten water
stromen tot aan de zee
maar nooit terug

wat ooit eens was
zal nooit weer komen
het streven ben ik
meer dan zat

laat nachten gaan
en dagen komen
tot aan de dood
het is volbracht.

Mystiek

Door je wil terug te trekken uit zijn koortsachtige gehechtheid aan de dingen totdat 'deze onder jou zijn en jij niet onder hen', zul je geleidelijk de tegenstelling  overwinnen tussen de naar binnen gekeerde en de naar buiten gerichte persoonlijkheid. Door ijverige zelfdiscipline zal de mentale houding, die de mystici soms armoede en soms volkomen vrijheid noemen (want deze zijn twee aspecten van hetzelfde) binnen jouw bereik komen. Bestijg je zo, terwijl je onderweg je overbodige bagage weggooit, de berg van zelfkennis, dan zul je uiteindelijk op de plek aankomen die zij het toppunt van de geest noemen. Hier worden de verschillende krachten van je persoonlijkheid, lang verkwist aan duizend en één kleine wensen en voorkeuren, tot één geheel verzameld. Primaire energie, een scherp intellect en een verlangend hart bundelen zich tot een krachtig en ordelijk instrument waarmee jou ware zelf een weg kan banen, dieper en dieper het hart van de werkelijkheid in.

uit: Praktische mystiek voor nuchtere mensen
     Evelyn Underhill


Kijk dat gaat verder dan in een warm bad liggen en denken dat emotionele gevoelens van liefde je thuis bij jezelf kunnen brengen. Dan blijft het emotionele pingpong balletje heen en weer geslagen worden door een batch die we zelf niet in de hand hebben. Dan reageren we meer dan dat we bewust handelen.
Om je ware zelf te ondekken en werkzaam te maken  zegt Evelyn is er discipline nodig.
Er is nog werk aan de winkel.
Voor de liefhebber ervan  natuurlijk ;-)

Leipzich

De Thomas Kirche waar vele broemde musici hun werken lieten horen

 tegenover de Commerzbank

Luther in glas en lood

Ik vind het gewoon mooi

Nog afgezien van de betekenis van de mantra waarin ik visueel kan zien hoe mantra in beoefeningen gevisualiseerd, gelezen kan worden tijdens de recitatie en daardoor concentratie-contemplatie bewerkstelligen.
Wetend dat allles: lichaam spraak en geest één geheel is aanwezig in mijzelf en zo ontwikkeld kunnen worden. In aandacht geoefend.

Geen dogma maar beoefening om volledig in het leven te kunnen staan.

I meditate on you, who increase fragrance and nourishment. From powerful disease, bondage and death free us into immortality.


Mahamrityunjaya Mantra (Hinduism) & Medicine Buddha's Mantra (Buddhism)
Mantra singer: Hein Braat
http://en.wikipedia.org/wiki/Mahamrityunjaya_Mantra 
http://en.wikipedia.org/wiki/Medicine_Buddha 
http://en.wikipedia.org/wiki/Buddhism_and_Hinduism
http://www.heinbraat.com/en

Peace and Love for All

De bevrijding

Update
Ik heb de laatste allinea aangepast.

Zoals de Boeddha zegt is er bevrijding mogelijk, totale bevrijding.
Wat ik me daarbij voor moet stellen is niet aan de orde. Dat is denk ik pas te weten als je werkelijk bevrijd bent. Zolang ik me er iets bij voorstel kan het geen bevrijding zijn en zit ik gevangen in het dualisme.
Wij zitten allemaal middenin een dualistisch denken en leven. Het is mogelijk daar doorheen te prikken. Zo gauw je je weer iets voorstelt over wat bevrijding is en wat het is en hoe het is dan zit je alweer middenin de gevangenis.
Ik lees Illusie en werkelijkheid van J.J. van der Leeuw. Heel bijzonder, ik schreef er al eerder iets over. Het geeft me duidelijkheid en is zeer interessant. Maar lezen en nadenken over filosofie, occultisme en aanverwanten, is de denk kant van het geheel. Daarmee leer je misschien begrijpen hoe het werkt in het bewustzijn.
De Mystiek, de verdieping en kennis door ervaring is de uitbreiding die verder gaat dan de filosofie van Kant en aantoont dat het toch haalbaar is voor ons.

De Vier Edele Waarheden:

*1 er is lijden
*2 de oorzaak van het lijden
*3 de opheffing van de oorzaken van het lijden
*4 het pad dat leidt naar de opheffing van het lijden.
bron en uitleg  http://www.maitreya.nl/boeddhisme-intro-4-edele-waarheden.htm

De Boeddha.

Het naamloze Wezen

Er is een eindeloze wereld, broeder!

en er is het naamloze Wezen,

Alleen hij die dat gebied heeft bereikt, kent het:

het is anders dan al wat gehoord en gesproken wordt.

Geen vorm, geen lichaam, geen lengte, geen breedte wordt

hier gezien: hoe kan ik je vertellen wat het is?

Tagore

Tagore komt uit de Hindoe traditie, ook hij had de Hartsoetra goed begrepen.

Het is de vraag of hij die kende, maar de ervaring IS kennen. 

Een andere kennis dan iets vernomen of geleerd hebben.

Het ervaren is een andere manier van zijn die niet is uit te leggen.

Geen uitdrukking is geschikt om de ultieme werkelijkheid uit te drukken.

Dingen die mij mateloos boeien en nieuwsgierig maken. Zeker als heel af en toe een tipje van de sluier wordt opgelicht. 

Tagore met Einstein. Waar mystiek en wetenschap elkaar ontmoeten.

 *Zoals in het voorwoord van dit boek werd aangegeven, was een aantal wetenschappers geïnteresseerd in De Geheime Leer. Volgens zijn nicht had Einstein altijd een exemplaar ervan op zijn bureau. De details van haar getuigenis staan in eindnoot 11 van het Voorwoord,* waar ook gegevens worden verstrekt over twee personen die mogelijk Einsteins interesse in het boek hebben gewekt

* Zie http://www.theosofie.net/onlineliteratuur/cranston/deel7_3.html

Mystiek

Es schreef

Mijn eerste ultieme mystieke ervaring had ik in de jaren zeventig op een lsd-trip. Er was geen binnen of buiten meer, pure heldere wezenlijke werkelijkheidsbeleving. In die tijd las ik graag boeken van Castaneda en de gedichten van Allen Ginsberg die over hetzelfde verhandelden.
Het voordeel van deze ervaring was dat min of meer de basis werd gelegd tot een groeiend bewustzijn ongeveer vergelijkbaar met het aanreiken van een sleutel waarmee je de deur kunt openen die op slot is.

Leuk dat je hiermee komt Es. Tijdens de B. lessen die ik kreeg, hoorde ik dezelfde ervaringen. Allen Ginsberg werd een leerling van Rimpoche.
Bij zelfbewustwording en het boeddhistische pad van liefdevolle vriendelijkheid is er geen trip nodig. Het is een pad dat je bij vol bewustzijn zonder drugs kunt gaan. Zo kom je in het paradijs van je eigen innerlijk wezen. Waar je onderweg regelmatig weer mee in aanraking kunt komen. In toevallige ontmoetingen of zoals in de christelijke traditie wordt gezegd door genade.

Er bestaat geen paradijs buiten ons eigen diepste innerlijk  ZIJN. 

Daarover wordt in vele tradities, mystieke werken en  mythologische verhalen verteld.  Het betekent dat er velen zijn die het pad kennen en weten dat het door de mens begaanbaar is. Zij kwamen in hun innerlijk paradijs en konden er daardoor over schrijven. De ervaring was zo groot dat ze het niet voor zich wilden houden en het graag wilden delen. Dat deed een ieder op zijn eigen manier en men zocht daar woorden voor die een  aanwijzing geven voor dat wat hun belevenis was. Een belevenis waar moeilijk woorden voor te vinden zijn. Ook vertellen ze over de weg die ze gingen,  niet eenvoudig te gaan maar ook niet onoverkomelijk en zeker de moeite waard.

In het Boeddhisme worden handvatten aangereikt door het pad van de Boehdda te volgen zoals o.a.  in de Lam Rim, het Vajra Yana en de zes paramita's wordt beschreven.
De Joods-Christelijke traditie kent zijn tien geboden, geen VERboden, maar tien voorstellen die ons (aan)geboden worden om beter te kunnen leven, spiegels waarin je naar jezelf kunt kijken hoe het er met je voor staat en waar je iets mee kunt doen) en in het nieuwe testament de liefde voor God en de mens.
In het Hindoeïsme is een prachtig pad beschreven in de verhalen van de Mahabarata waar Krishna in de Bhagavat Gita aan Arjuna vertelt  hoe je de strijd aan kunt gaan op je weg.
In de mystiek lees je over de beklimming van een berg, bij Johannes van het Kruis en Teresa van Avila vertelt over de innerlijke burcht waar je in de diepste innerlijke kamer de Koning kunt ontmoeten. Een modernere schrijver is Anselm Grün. Hij schrijft daarover in zijn boekje: De hemel begint in jezelf.
Ook de boeken van Dürckheim zijn heel bijzonder en Walter leest ze graag heb ik begrepen :-)
Verder zijn er vele sprookjes en andere verhalen die vertellen over een weg  naar je diepste zelf. Je kunt ze allemaal gebruiken als spiegels.

Voor ieder wat wils als je geïnteresseerd zou zijn. Maar vergis je niet, 'je kunt het pad niet gaan als je het niet zelf geworden bent', wordt er geschreven in  'de stem van de Stilte'.
Kennis en lezen is niet voldoende voor resultaten, die kunnen er pas zijn als je het heel langzamerhand tot je door laat dringen door  te leren, erover te denken en STIL te zijn, te mediteren en het je eigen te maken. Er komt heel veel zelfreflectie bij kijken.  Het hoort er allemaal bij. Het is goed voor jezelf goed voor de medemens, aan het begin van het pad, voor onderweg en voor altijd.

En zoals altijd heb ik ook dit niet alleen voor jullie opgeschreven, al lijkt dat misschien zo, maar het geeft mijzelf ook weer een  ondersteuning op het pad dat ik wil gaan en waarop ik nog lang niet uitgewandeld ben.