Als ik hoor dat er mensen zijn die hun dagboeken niet meer
in durven kijken, begrijp ik dat zo goed. Het is doodeng wanneer je zware dingen
in je leven hebt meegemaakt. Je moet een stevige basis hebben om op terug te
kunnen vallen wil je jezelf ermee uiteen kunnen zetten. Als dat niet het geval is kan je oude problemen beter vermijden. Maar dat het voor mij heilzaam
werkt erdoorheen te gaan, is mij duidelijk. Een methode die ik kan toepassen en in mijn
levende ervaring van iedere dag kan gebruiken om ermee te leren omgaan is dan precies wat ik nodig heb. Als het functioneert is het goed. En bij mij functioneert mijn methode gelukkig.
Mezelf in de ogen kijken en ontdekken, zonder de schuld naar buiten te schuiven, dat ikzelf verantwoordelijk ben voor de problemen die mede door mijn keuzes tot stand kwamen. Het laat zien dat ik alles achter me kan laten en vanaf heden andere en naar beste kunnen betere keuzes kan maken. Ik kan er zelfs voor kiezen een dikke streep onder sommige zaken te zetten. Niet uit angst of schuldgevoel daarover want ik heb mijn eigen verantwoordelijkheid voor het verleden op me genomen en kan mijn pad rustig vervolgen wat ook de gevolgen moge zijn.
