Ik heb de vouwgordijntjes naar beneden gedaan. De zon staat zo laag en de lucht is zo scherp. Het schijnt de kamer in en wanneer ik op de bank zit kan ik slecht zien. De contrasten zijn te hoog, te scherp en de macula degeneratie doet de rest.
De schildersezel staat schuin naast het raam en met die lichtval is het lastig schilderen. Iedere keer is het weer en zoeken naar de juiste oplossing om zo goed mogelijk gebruik te kunnen maken van mijn ogen die nogal wat te wensen overlaten. Ik heb verschillende brillen en verschillende gekleurde overzetbrillen om problemen minder lastg te maken en daar maak ik regelmatig gebruik van.
Ik ben nog steeds blij met alles wat ik kan zien. Het is nog steeds haalbaar om alles wat ik wil doen ook te kunnen doen. Alles wat ik wil zien, kan ik zien. Wat een weelde. Mijn hele leven heb ik al van HET ZIEN kunnen genieten.
Nu het wat moeizamer wordt, ben ik me steeds meer bewust van het genieten van het kunnen zien. Prachtige beelden in de natuur buiten. Op het tv scherm, op mijn tablet. Het nog steeds kunnen schilderen. Wat is het leven goed voor mij. Mijn mogelijkheid tot visualiseren maakt het ook nog eens mogelijk al dat moois op te roepen wanneer en waar ik maar wil. Zien is zo belangrijk en als ik die beelden dan ook nog eens op kan slaan en in mijn hoofd bewaren... Dat is bijzonder.
En dan ook nog is het heel bijzonder dat ik geen last heb van diepe depressies, dat ik dus KAN genieten van alles wat mij mogelijk wordt gemaakt.
Ik ben een rijk mens.
Een digitaal samengestelde foto en tekeningen.
Trollen in het park
