Afhankelijkheid

Krishnamurti zei: leven is relatie.



Er is niets dat geen relatie heeft met iets anders.

Alleen onze gedachten maken dat we denken dat we niet afhankelijk zijn maar in werkelijkheid is niets onafhankelijk van iets of iemand anders. Als je daar goed over nadenkt, het onderzoekt kom je tot die conclusie. Dan moet je wel de diepte in en het kan heel confronterend worden maar ook verhelderend. Waardoor je op een heel andere manier in het leven kunt komen te staan. Er is geen enkel leven mogelijk zonder oorzaken en omstandigheden. Het is aan ons om te bepalen hoe we daarmee omgaan.

Zo klein en heel afhankelijk

En de bloemen zijn weer afhankelijk van zon, water en goede aarde

 En van de overlevingsnood van de bijen worden 

we ons wel bewust zo langzamerhand.

Zonder bijen geen  eten op tafel

ook de ekster is op zoek naar voedsel maar 

kan ook gegeten worden door de roofvogel

De kikker is afhankelijk van water

en waar zouden wij zijn zonder ouders.😁

En als we dan eenmaal zijn geboren,  hoe zelfstandig we ook zouden willen functioneren, waar zijn we dan toch niet overal afhankelijk van?

Is dat erg?

Ik denk het niet. Het is gewoon zoals het leven in elkaar steekt en hoe blij kan je zijn als je iets voor een ander hebt kunnen betekenen. In afhankelijkheid ben je dus nooit nutteloos zoals ik laatst een oudere man op tv hoorde zeggen. Het zijn de emoties die je dat doen laten geloven. 

Een wandeling door de Heemtuin

Vlak achter ons huis ligt een heemtuin. Als het in het voorjaar prachtig weer is zoals vandaag is het heerlijk daar even rond te dobberen met een fototoestel. Dan zijn er in een uurtje al snel meer dan honderd foto's gemaakt. En dan wordt het uitzoeken welke de beste zijn. Valt niet altijd mee met mijn slechte ogen om daar duidelijkheid over te krijgen. De subtiele verschillen in scherpte zijn niet meer zo goed zichtbaar. Maar het blijft genieten en dan altijd twee keer. Eerst het fotograferen en dan nakijken en eventueel uitsnijden en verbeteren met een fotobewerkingsprogramma.

Deze heb ik uitgekozen.

Een paar jaar geleden Metselde Marja mijn schildersvriendin,  dit object in de tuin.

De witte blaadjes dwarrelen bij een zacht windje alweer als sneeuw naar beneden.

Paardebloementijd

Het lijken wel witte wilde siringen. Of zo ook echt zo heten weet ik niet.

De pinksterbloem

Het geaderde witje op de pinksterbloem

Geen wonder dat het een sneeuwbui leek. Ik stond er pal onder.

De vijver komt weer tot leven

Ik schoot van grote afstand de Vlaamse Gaai uit de boom.

Dit paartje heeft elkaar in rustig water gevonden.

Het Salomonszegel is nog niet open

Hier welt het grondwater naar boven en komt uit in de vijver waarna het verder geleid wordt over de weg naar Park Presikhaaf en de grote vijver daar.

Vlieg op.

De prachtige contrasten tussen subtiel kleine bloempjes en de robuuste stam

Het stroompje dat vanuit een andere bron hierheen stroomt. Het komt van een noordelijker richting van het landgoed Bronbeek, stroomt door het Park Sacré Coeur en voegt zich hier in de vijver richting Park Presikhaaf.

Het roodborstje deed ons uitgeleide

Met zo'n achtertuin is er niets te klagen.

Heemtuin

Vanmorgen geschilderd in het open atelier.
Op de terugweg naar huis ontdekte ik dat het heerlijk weer was en daar wilden we nog even gebruik van maken. Er stond wel wat wind en dat is lastig voor macro opnamen maken, maar in onze achtertuin, de heemtuin , was het genieten.
De resterende macro foto's die er toch nog scherp uitkwamen zet ik langzamerhand wel weer op het fotoblog.