Posts tonen met het label Herinneringen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Herinneringen. Alle posts tonen

zaterdag 23 april 2022

Arnhem en jeugdherinnering

 Wanneer we gaan fotograferen in Wageningen komen we meestal over het Willemsplein in Arnhem. En nu heb ik vanuit de auto daar eens een mooi plaatje van kunnen maken van mijn oude werkplek waar ik als meisje van 16 tot en met mijn 20ste levensjaar heb gewerkt. Daarna was het afgelopen. Ik ging trouwen en als getrouwde vrouw mocht je daar niet meer werken,.  Tja dat waren andere tijden. 



Tegenwoordig zit er een kantoor van Tempo Team in maar toen ik er werkte stond er Utermöhlen boven de rechter grote deur en daarachter bevond zich een groot magazijn met verbandstoffen die door de chauffeur naar apotheken en drogisten in de regio werden gebracht. 

Wanneer je door het magazijn liep naar achter kwam je in het kantoortje waar de depothouder en ik achter de grote Olivetti zaten en ik de orders uittikte (en de administratie op kaarten bijhield), die door de chauffeur bezorgd gingen worden nadat hij alles bij elkaar had gezocht.  Op de foto zit dat kantoortje precies achter de brievenbus op het schuine stuk naar de Oude Stationsweg. En omdat de vloer vanaf de ingang natuurlijk waterpas was lag de vloer van het kantoortje wat lager dan de stoep.  

Boven het kantoor woonde een heel groot gezin en iets verder op de Oude Stationsweg zat een schilderbedrijf die de grote borden verzorgde die boven het Luxor kwamen te hangen als er weer nieuwe films werden gedraaid. Regelmatig kwam de handkar voorbij waarop die plakkaten lagen. 

Het Luxor wordt nu niet meer voor films gebruikt. Maar het is mooi gerestaureerd voor zover ik het nu aan de buitenkant kan zien. Ik ben in mijn archief op zoek geweest naar een foto die ik jaren geleden maakte van het Luxor Theater maar vond het helaas niet. Wel de serie over Arnhem die ik ooit  op Youtube plaatste. Ruim 6 minuten film over Arnhem  en dat duurt veel te lang voor het vluchtige sociaal media publiek 😅


Het grote Pathé theater kun je nog net zien tussen de twee gebouwen door achter de brievenbus. Dus ook deze blog is alweer meer dan lang genoeg. 

zaterdag 19 maart 2022

Slaapkamertje

  Het werd er nooit echt donker. Het gordijn dat voor de glas in lood schuifdeur werd getrokken liet het licht van de kamer doorspelen in het kleine tussenkamertje waar mijn bed stond. Het paste precies tussen de twee muurtjes. Je kon zo van de kamer naar de achterslaapkamer langs mijn bed looen. En dan stond er onder het raam dat in het poortje uitkwam nog een logeerbed.


Op het behang zaten kringeltjes en daarin ontdekte ik steeds weer nieuwe figuurtjes waar zat dat kaboutertje ook alweer?


Het geroezemoes uit de kamer waar mijn ouders de avond doorbrachten kon me nauwelijks uit de slaap houden. Toch wilde ik niet in slaap vallen.


Diep ingestopt door mijn moeder onder de warme wollen dekens viel ik uiteindelijk toch in slaap.


 


Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...