De verf heeft ook mij de weg gewezen

 en ik weet niet of ik er nog hier of daar iets aan veranderen wil. 

Ik laat het voorlopig maar eveb zo. Ik twijfel over ...

Hoezo, slecht zien?

Wat is het toch een rare ouderdomshandycap.

Zitten we lekker aan tafel te lunchen  met een heerlijke nieuwe haring erbij. Zie ik plots een graatje aan de vinger van Fer hangen. 

Als je dat ziet en zegt dan wil toch niemand meer geloven dat er hele letters in een tekst wegvallen en dat ik moet zoeken bij de oogarts om de letter te vinden die hij aanwijst en het dan nog niet zie met dat ene oog als het te klein en te ver weg is.

Schrijven is ook lastig omdat ik vaak de volgende letter die ik wil schrijven niet kan zien en dus meer op gevoel af moet gaan. Daarom is het toetsenbord zo makkelijk en zeker nu ik ook nog eens de beschikking heb over verlichte toetsen die de lettercontrasten versterken. Wat leven we toch in een mooie tijd met zoveel goede uitvindingen om allerlei handicaps te kunnen ondersteunen. 

De 31 augustus krijg ik de staar operatie voor het tweede oog. Ik kijk ernaar uit. Bij het eerste oog is het echt beter geworden. Ik ben benieuwd.

En dan woon ik ook nog zo mooi. Dit is het park waar mijn raam op uitkijkt. Als je het pad doorloopt kijk je tegen ons appartement aan. Ik ben een gelukkig mens.