Het houdt nooit op.

 Druk weekje wel gezellig. Vanmiddag onverwachts een nichtje op bezoek. Zo leuk om samen ook vroeger weer voorbij te laten komen. Maar we hebben ook nog wat gedaan. Dat wil zeggen. Ze wil graag leren tekenen en schilderen en het is heel leuk dat we dan samen bezig zijn en ik mijn beperkte know how met haar kan delen. Super leuk om te zien dat ze er best een leuke kijk op heeft. Jammer genoeg heeft ze eigenlijk te weinig tijd om er een tikkeltje intensiever aan te werken. Maar leuk is het en daar gaat het om.

Deze week nog meer afspraken. Morgen komt er ook een kennisje. Ik ben benieuwd of dat klikt want daar heb ik geen idee van. We zullen het beleven.

Maar vanavond was het weer een heerlijke avond .  Een ZOOM cursus met 12 mensen over het boek de Geheime Leer van Blavatsky. Ik ben blij met onze begeleidster anders zou ik er nooit enig begrip van krijgen. Nu is het een tikkeltje makkelijker om alles te plaatsen omdat ik er voor een tweede keer mee bezig ben. Het blijft boeiend. Een boek om altijd weer opnieuw mee bezig te zijn want nieuwe inzichten komen steeds weer. Andere verdwijnen soms weer maar het blijft spannend voor mij. Vooral die momenten dat er kwartjes vallen. Het houdt nooit op. 

Sjonge jonge

 Wat ben ik toch bezg de laatste tijd. Van een blogje schrijven komt niet veel. Ik ga weer verschillende cursussen volgen en moet daar veel voor lezen. Verder zijn we veel aan het fotograferen en die fotootjes komen op het fotblog of facebook en ben ik regelmatig aan het schilderen. Nou dat is alles bij elkaar heel wat. Ja en dan schiet het blogjes schrijven en reacties plaatsen er weer bij in. 

Alles op zijn tijd zullen we maar zeggen.  Hier even een fotootje bij plaatsen en dan vanavond de eerste zoom cursus over het grote standaard werk van Blavatsky. 

Dat deed ik jaren lang al eerder maar daar raak ik nooit op uitgekeken. En nu lekker met de zoom. Hoef ik de deur er niet meer voor uit. Heerlijk.

Schilderen, mijn lust en mijn leven

Druk met lay out

 Ja het is binnen.

Alle gegevens voor het nieuwe boekje voor het programma van de Theosofische vereniging.

Al jarenlang verzorg ik dat boekje voor Arnhem en al kom ik er zelf de laatste jaren niet meer, ik heb veel te danken aan de cursussen en contacten waar ik van hoop te hebben geleerd. Alhoewel ik soms denk, ik leer het nooit. Helaas . Maar ook dat mag er zijn.

Alles is natuurlijk weer aangepast zoals overal maar daar heb ik weinig weet van en dat is goed.

Dus voorlopig ben ik even onder de pannen met de lay out en de website.

Dagelijks leven

Ik had nog een blogje als concept opgeslagen staan.
Hier is ie dan.

Spiritualiteit is niet iets anders dan het dagelijks leven. Het leven is een groot geheel  van ervaringen door oorzaken en omstandigheden waar we onze weg in vinden.  Daarmee om leren gaan en er het beste van maken is niet alleen voor onszelf maar ook voor de ander een weg die ieder voor zich gaat. Toch is ons eigen geluk onlosmakelijk verbonden met het geluk en welzijn van de ander.

Hoe meer een mens zich bewust is van dat wat hij is en doet en hoe de omstandigheden invloed op hem uitoefenen, des te meer en beter kan hij inzien dat de ander daar evenveel mee te maken heeft en kan hij vandaar uit heilzame of onheilzame keuzes maken. Het geluk is nooit iets op zich zelf staand maar altijd afhankelijk. Daarom is het belangrijk niet alleen het geluk voor onszelf te zoeken maar ook voor de ander.

Zo scheppen we onze eigen wereld waarin we ons verantwoordelijk kunnen maken voor het welzijn van onszelf, de ander en uiteindelijk voor de wereld.



Het doosje van de kubus heeft uitgeklapt de mogelijkheid in zich van de  lijnen die een kruis vormen en kunnen staan voor de horizontale tijdlijn en de verticale lijn van de indaling of verbinding in het moment.
Zo krijgen vormen een uitgebreide symbolische betekenis in het hier en nu.

Tradities

47. Houd u slechts bezig met het werk, niet met de vrucht ervan. Laat de vrucht van uw handelingen dan niet uw beweegreden zijn; maar raak anderzijds ook niet onder bekoring van daadloosheid.

Baghavat Gita

Ik ben weer eens in de Gita aan het lezen. Zo prachtig. Gelijktijdig realiseer ik me hoe alle woorden misbruikt kunnen worden en er in alle tradities boeken zijn te vinden die een nog groter slagveld van deze wereld maken wanneer ze lettetlijk geinterpreteerd worden. Kijk naar het oude testament in de bijbel en de koran die daar helaas voorbeelden van zijn en in deze tijd aan de basis liggen van vreselijke ellende.

Verzen uit hun context gerukt en letterlijk geinterpreteerd zorgen voor ware oorlogen. Helaas.

Teksten die bedoeld zijn om de blik naar binnen te richten en te kijken en werken aan ons innerlijk welzijn. Als een spiegel voor hoe we in elkaar zitten en waar we ons innerlijk voordeel mee kunnen doen ten gunste van alle levende wezens.

Zo is ook de Baghavat Gita bedoeld. Niet een vers lezen maar het hele boekje en daar zelf op reflekteren. Dan heel langzamerhand kan de essentie indalen.

Farao's van Egypte

Gewoon maar beginnen te schrijven en zien waar het schip strand. Geen enkele inspiratie om iets boeiends te verzinnen. Dat is meestal hoe ik begin, zowel met een tekstje als met het schilderen. Het is maar zelden dat ik iets in mijn hoofd heb als een onderwerp.

Gisteravond zag ik een documentaire op de TV van Arte over de Egyptische farao's en de manier waarop ze heerste. Ik wist er al wel iets van maar het was bijzonder interessant om de beelden erbij te zien en de reconstructies die zomaar zichtbaar gemaakt kunnen worden in reëele beelden. Ik heb zelfs mijn fototoestel gepakt om er wat sfeerbeelden van te maken. Wie weet kan ik ze ooit nog eens gebruiken om te schilderen.

Interssant om te weten hoe Achnaton het hele systeem van de goden overhoop gooide en alleen de zon als bron van alle leven aanbad, zichzelf daarmee identificerend. Toetanchamon zette die lijn voort in zijn korte periode van heerschappij over Egypte, maar het volk en de priesters zaten daar niet op te wachten en na zijn dood werd het hele indrukwekkende arsenaal van symbolen en goden weer tevoorschijn getoverd door Ramses die na een lang leven van negentig jaar, uitzonderlijk in die tijd, de laatste bloeiperiode van het Egyptische rijk beïnvloedde met het herstel van de enorme maar vervallen tempels en ook de koningsgraven liet vervaardigen door Toetmozes.

Ik heb genoten. Vooral ook uit het oogpunt van vergelijkende godsdienststudie zoals dat in de theosofie wordt gepromoot. Bijzonder interessant om nu de beelden erbij te zien.

En zo wordt het toch weer een tekstje over iets dat me boeit.

Wat is Theosofie? Theosofie voor iedereen.

Ik ervaar dit als een heel bijzondere en duidelijke film over wat we tegenwoordig in een algemene term met spiritualiteit bedoelen. Van de dagelijkse menselijke ervaringen van liefde en gemeenschapszin, een functioneren in het dagelijks leven tot een meer wetenschappelijkere benadering zoals bij :
Plato, Newton, Da Vinci, Einstein, Aldus Huxley, Rupert Sheldrake,  en vele anderen.
Het past allemaal in het theosofische perspectief van de drie doelstellingen:

1  Het vormen van een kern van de universele broederschap der mensheid, zonder onderscheid van ras, geloof, geslacht, kaste of huidskleur.

2  Het aanmoedigen van de vergelijkende studie van godsdienst, wijsbegeerte en wetenschap.

3  Het onderzoeken van de onverklaarde wetten van de natuur en van de vermogens die in de mens latent aanwezig zijn.

Zie ook http://www.theosofie.nl/

Een weekje anders

Wat gebeurd er toch veel in een mensenleven. Op een blogje is het bijna niet meer bij te houden. De verschillende omstandigheden volgen elkaar in sneltempo op.

Afgelopen week had Fer vrij en hebben we heerlijk genoten van De Hoge Veluwe, Kröller Möller

Het Afrika Museum en andere uitstapjes en natuurlijk ook heerlijk samen thuis zijn.

Aan het einde van de week kwam de nieuwe kast en moest dit weekend de audio en TV erin. Dat had heel wat voeten in de aarde. Er liep nogal wat tegen en nu is het nog niet helemaal klaar.

Vroeger deed je dat soort dingen in een middagje, maar tegenwoordig komt er ten eerste heel wat meer bij kijken en ten tweede worden we een dagje ouder en heeft het tempo zich daarbij aangepast en dat is goed want haasten heeft geen enkele zin en een hapje met een drankje tussen de bedrijven door houdt ons uit de stress wat niet wegnam dat ik toch zondag weer uitgeteld met darmkverkrampingen  rondhobbelde niet door stress, maar doordat ik toch weer iets verkeerds had gegeten.. Gelukkig was het in de namiddag weer een stuk minder.

Verder wordt ik nogal bezig gehouden door mijn emoties rondom de ziekte van een dierbaar familielid en daar gaat ook veel energie in zitten dat is veel merkbaarder bij het ouder worden. Zo gaan goede en moeilijke dingen hand in hand en ben ik blij dat ik het leven zoals het zich voordoet aardig kan leven.

Gisteravond was er weer zo'n prachtige film van de gesprekken die Krishnamurti voerde met David Bohm en David Shainberg bij de Theosofiesche vereniging. Heel indringende gesprekken waar ik altijd stil van wordt. Het geeft veel stof tot overdenking en is niet gewoon aan het dagelijks denken. Het is niet altijd makkelijk de waarheid ervan in te zien. Ook dat drong soms moeizaam door tot Shainberg. Dat inzicht volgt pas na het opdoen van eigen ervaringen met het aandachtig kijken naar onszelf op de manier en met de vraagstelling die Krishnamurti aan ons geeft. Opmerkelijk vond ik weer dat het, ondanks het feit dat K. alle religie en traditie afwijst (wat ik niet vreemd vind)  ik dezelfde overdenkingen en analyses in de wijsheid traditie van de Leegt in het Boeddhisme tegenkom en er dus niet vreemd tegenover sta omdat ik me daar de laatste twintig jaar ook mee bezig houd. Misschien binnenkort maar weer eens iets over proberen te schrijven.

Bewust van het bewustzijn

Het zijn drukke weken maar eigenlijk is het hele leven zo. Zieke dierbaren, die vol stress wachten op wat er gaat gebeuren, begeleiden voor dokter en gezondheidsbezoekjes naar van alles en nog wat. Een interne verhuizing van onszelf omdat er een nieuwe audio kast gaat komen, de filosofie kring voorbereiden en ander vrijwilligerswerk dat ook gedaan moet worden, lezen en mediteren voor de Lamrim en andere Boeddhistische Dharma lessen  en dan wil ik ook nog graag schilderen en vrije tijd nemen voor een uitstapje met Fer en een dagje met de jongste kleinzoon naast de huishoudelijke karweitjes waar ik me niet zoooo druk over maak, maar er wel zijn. En dan vergeet ik nog de blogjes waar ik werkelijk niet dagelijks tijd meer voor neem.

Het is maar goed dat we af en toe om 5.30 uur op moeten staan dan heb ik even tijd voor zomaar een blogje tikken. Op Facebook gaat dat iets sneller. Daar kun je met een korte klik op de hoogte blijven van enkele bekenden medemensen. Ik maak me er maar niet zo druk over of dat wel of niet goed zou zijn en te oppervlakkig, waarom zou ik? Natuurlijk het is allemaal wat sneller, maar dat is zoveel in het leven. Voor mij is het belangrijk dat hetgeen aandacht verdiend omdat ik daar aandacht aan wil geven, dat ook krijgt. Daar probeer ik zo bewust mogelijk mee om te gaan. En als ik me dan ook bewust ben van dat waar ik wat oppervlakkiger mee omga, ben ik al een stapje verder.

Bewuste aandacht is erg belangrijk. Pas zag ik weer een film van Krishnamurti, in gesprek met David Bohm en de psychiater David Shainberg bij de Theosofische Vereniging in Arnhem. Door het gesprek met deze twee mensen kwam heel duidelijk de zoektocht naar onze eigen drijfveren naar voren. Hoe we altijd op zoek zijn naar zekerheid en denken dat we die gevonden hebben in alles wat we doen en zijn. Het was indrukwekkend het denkwerk waartoe krishnamurti beide heren aanzette te volgen ook in mijn eigen denken. De laatste vraag  die K. stelde na die interessante zoektocht was:

Kan het bewustzijn zich bewust zijn van zichzelf? 
De heren keken elkaar aan en  je hoorde hun hersens knarsen :-).
"Doe het NU !! Zei Krishnamiurti. Het werd stil en Shainberg vertelde dat hij ervaarde dat het stil werd. Krishnamurti gaf geen reactie meer.

Mijn ervaring is, wanneer je je daar echt op gaat richten en je er vaker mee uiteenzet, dat er rust in het denken ontstaat en alles iets meer helder aanwezig blijkt te zijn. Het denken gaat er steeds minder 'tussen zitten'. Je neemt de drukte minder op je schouders mee en alles is er in het moment.

Daar door de dag heen bewust van zijn, geeft een heel andere benadering van wat het leven IS.

Wie zoekt die vindt

Ik wist niet zeker of ik het wel begreep en met kinderlijke ergernis vroeg ik haar, waarom ze me toch altijd de oude betekenis van woorden geven moest, waarom kon ze me niet gewoon vertellen wat het woord nu betekende? En ze zei geduldig in haar Engels met een licht accent:
Alles heeft een naam, Ilana. En namen zijn erg belangrijk. Niets bestaat, behalve als het een naam heeft. Kun jij je iets voorstellen dat geen naam heeft? En, schat, alles heeft een verleden. Alles, personen, dingen, woorden, alles. Als je het verleden niet kent kun je het heden niet begrijpen en geen goede plannen voor de toekomst maken. We gaan een nieuwe wereld bouwen Ilana. Hoe kunnen we dan het verleden vergeten.

Een citaat uit het begin van het boek dat ik op aanraden van Nannie lees.
Davita's harp van Chaim Potok.

Ik vond het zo bijzonder omdat het voor mij verwoordt waarom veel oude dingen zo waardevol zijn wanneer je de juiste interpretatie van toen weet op te halen en het ongeduld van de moderne mens om zich daar niet in te willen verdiepen.

In oude tradities was het heel normaal om waardevolle informatie aan de nieuwe generatie door te geven en de ouderen, wijzen zo je wilt,  hielden  in de gaten of  het ook op de juiste manier werd opgenomen en geïnterpreteerd. Zo werd wijsheid in tradities doorgegeven.
Gelukkig bestaan er nog steeds zulke stromingen, filosofieën en tradities die een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan ons moderne denken en wanneer ze werkelijk waardevol zijn doen ze niets af aan de moderne wetenschap, maar geven eerder bevestiging of worden erdoor bevestigd.
Jammer genoeg is van die oude tradities heel veel verloren gegaan door verkeerde interpretaties, institutionalisering en opgelegde regeltjes in de latere tijd.
Uit de oude filosofieën is nog heel wat terug te halen voor de zoeker naar waarheid en door vergelijkende studie kan er veel wijsheid worden hernieuwd. Dat  kan een enorme verrijking betekenen en inzicht geven in het persoonlijk handelen van het individu.

Daarom ben ik zo blij met de mogelijkheden die de Theosofische vereniging biedt, die mij de toegang geeft tot  vergelijking van bovenstaande materie.

En dan valt er ook nog wel iets te zeggen over: Alles heeft een naam. Kun je je iets voorstellen dat geen naam heeft?

Ook dat is voor mij meteen een invalshoek waardoor het duidelijk wordt dat er in tradities vorm en woorden wordt gegeven aan dingen die geen vorm of woorden hebben.
Wat moeten we ons voorstellen van God bijvoorbeeld? Is het zo verwonderlijk dat we er vorm aan hebben gegeven?
Wat er mis is gegaan is dat we die vorm vast hebben gezet en er een soort persoonlijkheid van hebben gemaakt er een onwrikbaar dogma van hebben gemaakt. We hebben God een etiketje gegeven. Zelfs het woord bron of energie  impliceert een vorm. Dat hoeft allemaal geen probleem te zijn, maar laten we wel weten dat het DAT niet is, want zelfs bij het woordje liefde, daarop plakken we ons eigen vastgeroeste plaatje. En als we doorkrijgen dat alle vormen die beschreven worden in tradities niet meer is dan een symbolisch gegeven dat ons iets wil vertellen, waarmee we kunnen werken, dan gaat er misschien hier en daar een klein lichtje branden. Ook voor wat betreft de oude bijbel verhalen die  vanwege de hardvochtige rechtvaardige oude God, tegenwoordig graag wordt afgewezen, want dat past niet in ons godsplaatje. Misschien moeten we leren vanuit een ander perspectief te gaan kijken. Ik ben blij dat er nog wel volgens de traditie uitleg te vinden is over de soms confronterende symbolentaal in de bijbel. Zoals bij  Kees Voorhoeve bijvoorbeeld, is mijn ervaring.
Wie zoekt, die vindt.

En dan wil ik er toch nog even aan toevoegen dat het bijzonder verrijkend en verdiepend kan zijn verder te kijken dan de bekende gegevens en ideeën die op dit moment bereikbaar in ons liggen opgeslagen. Want er is geen einde aan de mogelijkheden en steeds weer nieuwe openingen die een zoektocht biedt.

Steigers en bruggen bouwen

We moeten zo vaak mogelijk bedenken dat ons ware leven niet dit uiterlijke materiële  leven is dat zich voor onze ogen hier op aarde afspeelt, maar wel het innerlijk leven van onze geest. Het zichtbare leven is een steiger- een noodzakelijke hulp voor onze geestelijke groei...
We moeten onszelf en anderen eraan herinneren dat die steiger geen betekenis heeft of belangrijk is, behalve dat het de bouw van het gebouw mogelijk maakt.

Leo Tolstoy

Zo'n tekst als deze is (voor mij) bedoeld om te bemediteren. Het is onmogelijk om zonder het naar binnen te brengen en de woorden te verinnerlijken, er deel van te worden,  erover te discussiëren of er ja of nee tegen te zeggen. Het gaat erom jezelf ermee uiteen te zetten. Wat bedoelt hij en hoe zit dat (bij mij).

Het grootste deel van ons leven zo niet ons hele leven, zijn we met die steigerbouw bezig. Dat gaat ons hele leven door. We zijn nu eenmaal wezens en in de materie aanwezig. Er lijkt iets dubbels in deze tekst te staan : "dat die steiger geen betekenis heeft of belangrijk is " Het ziet ernaar uit dat ons leven niet belangrijk zou zijn maar let op dan komt er iets heel belangrijks het maakt de bouw van het gebouw mogelijk. 
De steigers zijn dus wel degelijk belangrijk, maar we moeten er de juiste waarden aan hechten.

Het een kan niet zonder het ander. Zonder steigers kan er geen degelijk huis gebouwd worden. Een huis met verdiepingen waar op ieder verdieping geleefd kan worden. Voor wat onze geestelijke ontwikkeling betreft en het ontwikkelen van alle mogelijkheden in ons huis, zou je kunnen stellen dat we nog lang niet op de hoogste verdieping zijn aangeland en verder lijkt het mij belangrijk het HELE huis te kunnen bewonen, als je je daar dan ook maar iets bij voor zou kunnen stellen. En volgens verschillende tradities behoort dat onvoorstelbare wel tot de mogelijkheden. Veel mensen met ervaringen over de bouw van dat persoonlijke huis dat ten volle benut kan worden, hebben daar over medegedeeld en geschreven.
En het mooie is dan ook nog dat niet ieder huis hetzelfde hoeft te zijn, maar wel kwalitatief goed en volkomen bewoonbaar. We hebben allemaal daarbinnen de mogelijkheden van onze eigen individualiteit. Er zijn geen twee mensen gelijk.

Lees bijvoorbeeld het prachtige boek van Theresa van Avila- De innerlijke burcht
of Johannes van het Kruis- De beklimming van de berg Karmel
Het hele Boeddhistische pad gaat daarover 
De Kabalistische levensboom 
De Baghavat Gita
en nog veel andere geschriften zijn daarover bekend.

Waar wij meestal in verzeilen wanneer we zulke teksten lezen is, in ons persoonlijke dualistische JA of NEE verhaal. Daar bedenken we dan ook nog allerlei zaken bij die we wel of niet zouden moeten doen (dogma's) en daar blijven we in hangen of tegenaan lopen. Aan zo'n tekst als deze, die Tolstoy hier neerzet (en alle andere boeken en geschriften) kunnen we ons spiegelen en kijken: hoe zit dat bij mij? Zonder een bepaalde levenswijze goed of af te keuren.

Het is voor mij duidelijk dat het één niet zonder het ander kan. Juist hier en nu kunnen we ons leven gebruiken en onderzoeken of we op een juiste wijze inhoud kunnen geven aan ons eigen *materiële leven, waardoor we op steeds meer plekken in ons innerlijk geestelijk huis kunnen wonen.
Ons bewust worden van de vele mogelijkheden die we daar hebben. Het is een weg die we tijdens ons 'materiële zijn' kunnen ontwikkelen. Als we investeren in ons dagelijks leven en daardoor onze  innerlijke huishouding  langzamerhand op orde krijgen zal ons lichamelijk (*materiële) welzijn daarop ook weer reageren door welbevinden onder alle omstandigheden. Zo is het kringetje rond.

Voor mij zijn dan verschillende vragen belangrijk zoals: waarom zou ik me daarvoor inspannen, waarom zou ik daar energie in stoppen?  Heb ik daar een motivatie voor en is die sterk genoeg om mijn weg te vinden in het bouwen van de steigers om tot een uiteindelijk goed gebouw te komen? Gaat het alleen om mijzelf of is het ook nog zinvol voor iets anders dan alleen voor mijzelf?

Zo volgt er uit één stelling een hele reeks vragen en verschillende overdenkingen  om tot conclusies te komen en mijn motivatie te versterken maar vooral om mij verder te verdiepen en duidelijkheid te krijgen over hoe ik wil leven..

* Materiëel leven: leven in een lichaam met alle mogelijkheden van denken, doen en bezieling als brug  naar geestelijke ontwikkeling.

De mens en zijn engel

Een religieus verhaal of gedicht zouden we niet als een gebeurtenis in onze psyche moeten interpreteren, of als een primitieve vorm van informatie overdracht, maar als een gebeurtenis in de Ruimte die we zijn; als een gebeurtenis in onze ziel. In sommige vormen van psychotherapie wordt 'geleide fantasie'gebruikt om ons bewust te worden van de inhoud van onze psyche. In contemplatieve tradities wordt `creatieve imaginatie` ontwikkeld- dat is een vemogen van de ziel- waarmee we de symbolische werkelijkheid van de wereld van de ziel kunnen waarnemen. Dat vermogen wordt ontwikkeld door te leren om de religieuze verhalen te gaan ervaren als gebeurtenissen die niet aan ons (ons persoonlijk subjectief bewustzijn) gebeuren, maar die in onze Ruimte  (een transpersoonlijk, objectief bewustzijn) gebeuren. Dat betekent dat we eerst moeten leren om naar dergelijke verhalen te gaan luisteren. Het ware luisteren kan alleen met de oren van het mystieke hart, Als we met ons mystieke hart naar dergelijke verhalen luisteren,dus vanuit een contemplatief bewustzijn, worden we één met dat verhaal en worden we als het ware opgetild naar het niveau van de mundus imaginalis;we worden van een mens tot een engel getransformeerd  Dit is echter alleen mogelijk als we het religieuze verhaal begrijpen.

Een citaat uit het boek van Daniël van Egmond 'De mens en zijn engel' (onder deze link vind je ook het eerste hoofdstuk en meer informatie) dat logischerwijs uit zijn context veel vragen op zal roepen. Om het juist te interpreteren moet je het boek gelezen hebben, want wat versta je onder een engel en hoe manifesteert dit zich in de vele tradities door de eeuwen heen? Wat is de diepere betekenis en kunnen wij gewone mensen een engel ervaren?
Het is geen boek om even vlotjes overheen te lezen. Je moet je er graag in willen verdiepen en dan geeft het veel duidelijkheid over wat engelen zijn en de functie die ze hebben. Niet alleen in de christelijk-joodse tradities, maar door de eeuwen heen als werkende kwaliteiten onder velerlei vormen en namen. Kwaliteiten waar we ons mee kunnen verbinden.

Dr. Daniël van Egmond is godsdienst filosoof. Hij studeerde cum laude af in de godsdienstwetenschappen en wijsbegeerte.

Jaarlijks geeft hij een reeks van acht voordrachten over mystiek. Deze voordrachten zijn steeds in de Geertekerk in Utrecht. 

Vorig jaar was ‘De mystieke weg van Plato’ het onderwerp en eerder ‘De mystiek van het rozenkruis’. Ook ‘De mens en zijn engel’ is een reeks van voordrachten geweest.

Volledig leren leven

Hoe reageer ik.

Wat zitten wij mensen toch ingewikkeld in elkaar. En wat kan het leven een chaos worden.  Hoe los ik sommige problemen op?
Als ik me dan niet met de ´fouten´ van een ander moet bemoeien, betekent dat dan ook dat ik alles maar goed moet vinden? Als ik het zo uit zou leggen loop ik tegen leerstellingen aan die iets opleggen en tot 'moeten' dwingen zoals wij dat hier in het calvinistische westen helaas maar al te vaak gewend zijn. Dan kom ik voor grote problemen te staan. Dit mag wel en dat mag niet. En je moet van alles. Het is dan geen ver van mijn bed show meer om als deurmat gebruikt te worden. Ik hoef toch  niet alles maar toe te laten!

Ik antwoorde Es in het vorige blogje:

"In het Boeddhisme zit het anders in elkaar Es. Dat betekent dat het er niet om gaat dat je dat niet zou kunnen doen, maar het gaat altijd om de staat van je eigen bewustzijn. In welke staat verkeer je (boos, opgewonden, jaloers, hebzuchtig, geduldig, mededogend) en veroordeel je de persoon als persoon of ben je het niet eens met de handeling die hij verricht? Als ik het Vóór ben, wil ik daarmee zeggen dat ik herken in wat voor staat mijn bewustzijn verkeerd nog Vóór ik reageer nog voor ik me over de ander of zijn handeling uitlaat, zoals jij ook schrijft. Dat gaat razendsnel en dan heb ik een bewuste keuze om te reageren of niet. Als ik vanuit mijn gewoontereactie reageer heb ik geen enkele keus en ben geen baas over mijn eigen reactie. De uitkomst van de reactie kan precies hetzelfde zijn en soms ook niet maar je bent door oefening in staat je reactie patroon te veranderen als je dat zou willen. In het bewustzijn wordt het anders. Het zijn subtiele verschillen die voor de buitenwereld niet herkenbaar zijn, maar voor mezelf veel verschil uitmaken, is mijn dagelijkse ervaring.
Het zijn diepgaande processen die je leert kennen in jezelf door je bewust te worden en steeds verder te kijken in je eigen doen en laten. Ook jij weet daar veel over te vertellen Es."


Heel successievelijk door de jaren heen heb ik door die methodiek van leren, denken en mediteren,  mediteren in bewuste aandacht, (er zijn drie vormen van meditatie) in het Boeddhisme de antwoorden gevonden die steeds herkenbaarder werden door me meer bewust te worden van mijn eigen functioneren in een diepere laag.
Die antwoorden liggen allemaal diep van binnen in de chaos van ons bewustzijn verscholen. Het is alleen de kunst om ze er ook uit te halen.  Daar is geduld en aandacht voor nodig. Aandacht voor hoe alles functioneert. Ook Jezus en andere grote leraren zoals  Krishnamurti  waren helemaal doordrongen van die wijsheid die in de diepste lagen van het bewustzijn ligt opgeslagen.

Maar nu over mijzelf met mijn beperkingen en mijn nog niet ontwikkelde bewustzijn. Niet alleen maar stil zijn, geduldig en oplettend, maar ook leren en denken  komen daarbij. We hebben ons brein niet voor niets gekregen en het is goed om de 'hele mens' te leren gebruiken op de juiste wijze. Vaak is het handig daar handvatten bij te krijgen. Als ik geen uitleg krijg over mijn computer van iemand die er bekend mee is, wordt het veel lastiger om zelf in die brei van mogelijkheden mijn eigen weg te vinden en te weten wat ik wel of niet van die computer wil gebruiken. En dan al lezend, lerend, denkend, aandachtig en geduldig zijnde, kom ik stapje voor stapje zelf tot conclusies en leer ik ermee werken. Zo is het ook met bewustzijn.
Natuurlijk zijn er ook mensen die totaal geen interesse hebben in computers, prima ook dat is een keus.

Blij ben ik met de handvatten die de Boeddha gaf en de uitgewerkte lessen die daarvan het gevolg waren en die nooit dwingend zijn. Ze geven mij een heel pad zoals een kind vanaf de lagere school leert denken, leven en handelingen verrichten en dat allemaal binnen zijn eigen individuele leven. Ik leer van mijn eigen manier van functioneren en door de mogelijkheid tot analyseren en conclusies trekken heel langzamerhand. Op die manier leert iedereen alleen maar op zijn en haar eigen manier toegepast op het individu en is er geen dogma waarbij ik me in allerlei bochten moet wringen om eraan te gehoorzamen. Ik begin een weg te vinden in de filosofiën over wijsheid (het ontbreken van een op zichzelf staand zelf) en liefde mededogen. De fundamenten voor een gelukkig bestaan in deze wereld van chaos. Ik sta aan het begin van die weg en heb nog een heel eind te wandelen. Maar dat is geen enkel probleem. Met enthousiasme kom je een heel eind en het gaat niet om het doel maar om het pad, want zoals H.P. Blavatsky schrijft in de 'Stem van de Stilte': Je kunt het pad niet gaan als je het niet geworden bent.
Zoals autorijden waarbij je eerst over iedere handeling na moet denken, koppeling, schakelen, koppeling, remmen, richting aanwijzers etc. En na verloop van tijd gaat het vanzelf. Doe je de juiste handelingen omdat het je eigen is geworden.
In het geval van aandacht, wordt je bewust van je bewustzijn. Zo leer ik langzamerhand volledig (dat vind ik toch z'n mooi woord) leven.
Daar gaat het voor mij om. Een weg zonder vaststaand doel in de verte maar iedere dag nieuw en iedere dag weer vreugdevol met alles erop en eraan.

Duisternis en licht

Ik zat de laatste tijd behoorlijk slecht in mijn energie en vraag me soms af hoe dat komt. Is mijn lijf de oorzaak of mijn geest. Wat is er eerder, de kip of het ei? Ik weet het niet, ook al probeer ik nog zo oplettend te zijn. van beide kanten in mijzelf, lijf en geest, merk ik de terugloop van enthousiasme en inzet voor veel dingen. 'Vermoeidheid en tegenzin begint de boventoon te voeren. Het kon niet anders dan uitlopen op een flinke verkoudheid met koortsachtige griepverschijnselen..
Natuurlijk weet ik dat ook niet van te voren en als ik het wel had geweten dan wist ik meer en had ik het misschien kunnen voorkomen door me niet zo weg te laten glijden.  Is dat zo? Ook daar zet ik mijn vraagtekens neer... Niks weet ik, helemaal niks.
Iedere minuut komt en gaat zoals het zich aandient en hoe graag we het misschien ook zouden willen er is bijna niets wat we ermee kunnen doen.
Of toch wel?

Rondom me heen word ik ook geconfronteerd met veel zwaarder leed. Mijn terminale schoonvader die, nu 90 jaar, al jarenlang liefdevol verzorgd wordt door mijn 83 jarige schoonmoeder die zoveel respect verdient. Natuurlijk proberen wij, de kinderen zoveel mogelijk op te vangen, maar dat is zo betrekkelijk ook al zijn ze daar heel dankbaar voor. En dan ook jongere mensen die plots worden geconfronteerd met een dodelijk acute toestand waar ze wel doorheen komen maar daar onder enorm gewijzigde omstandigheden mee moeten leren leven. Dat is een enorme opgaaf, maar daar ligt de enige kans op verandering aanbrengen in de toekomst. Niet om onherstelbare schade op te lossen, niet om de dood af te wenden, maar wel om goed voorbereid te zijn en te weten op welke manier ik rust vrede en liefde in mijn leven kan blijven ontwikkelen zonder me al teveel door de gewijzigde omstandigheden mee te laten nemen.

Zon griepje is dan een aardige testcase. Het heeft niets om het lijf om zo maar te zeggen en in hoeverre laat ik me daardoor beïnvloeden. Blijf ik ondanks de lijfelijke omstandigheden geestelijk sterk en in mijn midden, opgewekt met vrede in mijn diepste wezen? Ik bedoel niet dat ik zingend van de koorts onder de dekens in bed lig, dat is heel iets anders, dat is gekte of ijlen, maar kan ik vertrouwen vinden en de weg gaan die ik te gaan heb? Kan ik vertrouwen vinden als het leven beëindigd zou worden. Laat ik me geestelijk niet door omstandigheden onderuithalen. Ik weet het niet. In stilte kan ik naar mezelf kijken en ervaren. Kan ik leren zien hoe ik met omstandigheden omga. Stilte kan confronterend zijn, maar in stilte leer je jezelf kennen. Aandachtig en stil zijn zorgt ervoor dat ik me kan herinneren wie en wat ik in wezen ben.

Ieder leven leidt naar de dood
iedere dag leidt naar de nacht
maar door de nacht  kan de dag zich laten zien
door de dood is het leven VOL-LEDIG leefbaar

Misschien niet zo'n luchtig blogje maar door de duistere dagen voor de kerst wordt langzamerhand het licht zichtbaar.

komen en gaan

Verkouden en video

Snotterig, keelpijn en misschien wel een beetje verhoging. Lekker op de bank hangen en een  film kijken. Ik heb hem op DVD maar vond het ook op youtube voor de liefhebbers.

Heel bijzondere film over kwantumfysica. De film zoekt de raakvlakken op tussen  de zichtbare waarneembare wereld van de wetenschap en de mystieke, religieuze en filosofische inzichten. Zeer boeiend en integrerend om te zien hoe we werkelijk onze wereld en ons menszijn kunnen beïnvloeden en zelfs maken.

Je moet er wel een tijdje voor gaan zitten :-) maar als je dat doet, heb je ook interesse.

Thich Nhat Hanh

Niet door te gaan demonstreren tegen nucleaire wapens bereiken we vrede. Doordat we kunnen lachen, ademen en doordat we vreedzaam zijn, bereiken we vrede.

Op maandag 10 december wordt de film My life is my message van Thich Nhat Hanh vertoond  bij de theosofische vereniging,  Brugstraat 7 te Arnhem; aanvang 20.00 uur (zaal open voor koffie/thee om 19.30 uur).

Na de film is er mogelijkheid voor een gesprek over de inhoud ervan.

Voor deze avond wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd.

Komende maandag 10 december zullen we een andere film van Thitch Nath Han vertonen dan wij aangekondigd hadden, namelijk een film getiteld: Steps of mindfulness waarin de monnik een inleiding geeft op zijn gedachtegoed tijdens een wandeling door India. 

Thich Nhat Hanh (11 oktober 1926) is een verbannen Vietnamese boeddhistische monnik, vredesactivist, dichter en schrijver. (Thich is een titel die "Eerwaarde" betekent.)
Geboren in Vietnam verliet Nhat Hanh als zestienjarige zijn ouderlijk huis om Zen-monnik te worden. Het communistische bewind in Vietnam beschouwde hem als klassenvijand, en Thich Nhat Hanh moest zijn vaderland verlaten. Sinds 1966 leidt hij een monastieke gemeenschap en lekengroep die onderricht geeft in het trainen van aandacht en geëngageerd boeddhisme.
De documentaire volgt de monnik rond de periode van de 11 september Memorial Day in de stad Washington alwaar hij aan congresleden onderricht geeft in 'Leven in aandacht’. In het centrum van de wereldmacht Amerika probeert hij zijn vredesboodschap zo effectief mogelijk te laten doorklinken.

www.theosofieinarnhem.wordpress.com

De verbindende schakel

Alles is bewustzijn


Ik hoef niet meer te zijn dan ademhalen
dat me met volle teugen
verbindt aan alle werkzaamheden
die ik niet ben.



Ik-         de persoonlijkheid die functioneert en vanwege zijn beperking onwetend is.
zijn-      een beperkende staat verbonden met de persoonlijkheid 
adem-    leven gevende energie, werkzaamheid van het lichaam die als vanzelf komt en gaat gedreven door niet controleerbare reflexen die verband houden met de staat van zijn die evenals de persoonlijkheid vergankelijk is en waarop alleen tijdens de duur van het leven vertrouwd kan worden.
verbinden- een relatie tot stand brengen tussen twee polen. 
werkzaamheden- alle materiële en niet materiële werkzame omstandigheden evenals inherente zijns toestanden zoals: gewaarwordingen, voorstellingen, geheugen, gevoelens, emoties, intenties,  denken, waaruit een vervolg kan ontstaan.




Wil je meer weten over bewustzijn zie het filmpje.


De natuurkundige B. Alan Wallace probeert een brug te slaan tussen het 2500 jaar oude boeddhistische gedachtegoed en de moderne natuurkunde, neurologie en psychologie. De kernvraag in zijn werk is of ons bewustzijn net zo concreet aanwezig is als tijd en ruimte. Wanneer dat aantoonbaar zou zijn, zouden we onszelf niet langer zien als geïsoleerde eenheden, gescheiden van onze omgeving, maar als delen van een geheel, verbonden met alles. 

De Geheime Leer

Als men een plant uit de grond trekt en verplaatst naar een stuk land waar de zonnestraal haar niet kan bereiken, zal deze haar niet volgen.
H.P. Blavatsky
De Geheime leer deel 2 (110)

Veel uitspraken, vergelijkingen en ook gedichten mythen en sagen hebben een veel diepere betekenis dan je op het eerste moment zou denken. De lagen die eronder liggen zijn met het rationele verstand niet altijd te beredeneren. Daar komt een mythisch magisch verstand om de hoek kijken die het juiste 'fingerspitzengefühl' wil leren herkennnen en langzamerhand moet opbouwen. De lagen die dan aangeboord worden verdiepen zich steeds verder en zijn eindeloos.

Jaren zijn we met een groep bezig in studies over De Geheime Leer. Dit korte citaat is lang geen voorbeeld van de prachtige kosmogenesis en het verschijnen van de mens op de aarde in deel twee. Dit alles wordt neergezet in vergelijk met vele mythen, Griekse wijsgerige geschriften, het Egyptisch dodenboek, Kabbala, Bijbel, Vedante etc. waaruit in essentie blijkt dat er een duidelijke structuur zichtbaar is. Dat is dan weer handig voor het brein om de verschillende lagen te leren kennen. Je moet bedenken dat al deze stanza’s zich eerder richten tot de innerlijke vermogens dan tot het gewone begripsvermogen van het fysieke brein. Kennelijk hebben we (nog) lang niet al onze fysieke, psychische en geestelijke mogelijkheden ontwikkeld.

Als uitgangspunt worden de verzen van Dzyan gebruikt die heel langzamerhand 'handjes en voetjes', beginnen te krijgen. Mede door onze eigen beperkingen blijkt dat de inhoudelijkheid onuitputtelijk is. Een natuurlijke nieuwsgierigheid maakt dat het heel bijzonder is je ermee bezig te houden.

Pilgrim

En nu maar afwachten wat er in de politiek van gemaakt gaat worden na de grote verschuivingen.  En hebben die verschuivingen ook te maken met het onderstaande. Ik kan het me nauwelijks voorstellen. En toch is alles met elkaar verbonden. Grote vraagtekens waar geen eenduidig antwoord op is te geven.
Het 'innerlijke' werk gaat gewoon door.

Met onderstaand lied opende de lezing die ik maandagavond bijwoonde over
"Zin en onzin rond 2012".
Een liedje van verlangen naar 'huis'.

Veranderingen van tijdperken. Van Vissen naar Aquarius

En ik vraag me af:
Veranderen de tijdperken ons en kijken wij passief toe?

Kunnen wij  invloed uitoefenen op de tijdperken door onze geest te vormen en te verruimen in liefde mededogen en daaraan uitdrukking geven in ons leven, denken en handelen ?
of
is het beiden en wat is voor ons dan het belangrijkste? Blijven we alleen maar voor onszelf gaan of zetten we alles en onszelf in een breder perspectief?







Pilgrim how you yourney
on the road you choose
to find out.
why the winds die
and where the stories go
All days come from one day that
what you must know
you cannot change what's over
but only where to go

One way leads to diamant
one way leads to gold
another leads you only
to everything you told
In your heart you wander
wich of these is true
the road that leads to nowhere
the road that leads to you

Will you find the answer
in all you say and do
will you find the answer
in you?
Each heart is a pilgrim
each one wants to know
the reason why the winds die
and where the stories go

Pilgrim on your yourney
you may travel far
for pilgrim it's a long way
to find out who you are


En nu ga ik een heerlijke wandeling maken.

Je kunt het geloven of niet

Ik, die al jaren geen christelijke liedjes meer zong omdat ik me er niet (meer) in kon vinden, heb vanavond uit nostalgische gevoelens hard mee gezongen met de eo en Nederland zingt. Niet omdat ik nu plotseling achter christelijke dogma's aanloop hoor, nee verre van dat. Regelmatig merk ik nog de weerstanden die bepaalde zaken naar boven brengen, maar ik merk ook dat veel teksten door mij nu op een totaal andere wijze worden geïnterpreteerd. En met die nieuwe interpretatie, die ik dank aan Theosofie en Boeddhisme, zie ik nu de onderliggende kwaliteiten van wat er bedoeld wordt.
Ook merk ik dat ik steeds meer begrip krijg voor mensen die hun toevlucht en troost vinden in de verhalen, een soort vangnet in de christelijke traditie, waar wordt gezegd dat Jezus alle zonden op zich heeft genomen en voor ons aan het kruis stierf. Ook al denk ik daar zelf op een heel andere manier over.

Zo heeft iedereen zijn eigen ideeën over dat wat is en over het ongeziene. Niet iedereen kan mijn fascinatie voor de overweldigende ruimtelijkheid, vergankelijkheid van de graven en de pracht van de beelden die een kwaliteit van leven tot uitdrukking brengen en datgene wat ik verder allemaal in kerken ervaar, delen. Vaak duurde de bouw van die kerken eeuwenlang en meerdere eeuwenlang is er gebeden en gezongen. Is er gehuild en gelachen. Het begin en het einde, de hele wereld en het bovenwereldse, het juiste en onjuiste  ligt daar onder de kruisbogen aan mijn voeten.
In de vormen, beelden en kleuren maak ik er contact mee.

Er zullen zeker nog wel foto's van volgen, maar nu eerst maar even de straat op om adem te halen, zoals Novelle zo treffend zei.

In de winter zal hij het niet koud hebben maar nu, in de zomer...

En de moderne wereld is echt ook vertegenwoordigd.

Nou ja...