Nu ik het op wil schrijven is het verdwenen. Ik weet niet of ik het al schrijvend weer op kan roepen.
Het lijkt alsof er een soort van nieuwe of andere fase is begonnen. Nog meer dingen loslaten. In dit geval denk ik aan oude en nieuwe contacten of vrienden. Ik vroeg me af of ik me nog in wilde spannen om contacten in stand te houden waarvan ik voel dat ze feitelijk ten dode zijn opgeschreven. Ik merk dat ik daar steeds minder behoefte aan heb. Wat komt dat komt en is goed maar wat niets van zich laat horen is ook goed.
Sommige lijntjes blijven altijd en hebben gewoon geen versteviging nodig. Andere lijken heel makkelijk te verbreken alleen al door de tijd verwateren de dingen of krijg je meer inzicht in wat je wel of juist niet samen bindt.
Het is ook heel apart te merken hoe je zelf verandert. Er is eigenlijk niets meer over van de Elly die ik 40 jaar geleden of nog langer geleden was. En zo is het ook met sommige contacten uit die tijd. Er is zoveel gebeurd en mensen zijn zo veranderd dat er geen band meer is. Anders is dat met degene waar je altijd contacten mee hebt gehouden. Waar ook als er weinig contact was, de band mee is blijven bestaan.
Ook nieuwe contacten lijken minder diepgang te hebben dan de contacten die dan wel zijn gebleven. Contacten die onder alle omstandigheden stand houden. Nieuwe kennissen vallen op de lange duur vaak toch weer af.
Het is goed zoals het is en ik hoef me niet meer af te vragen of ik met wie of wat dan ook nog wat moet.
Het is wat het is.
