Stilstaan in verwondering

Heerlijk is Italië. Het is zo anders dan ons platte landje dat overigens ook prachtig is. Maar Italië  is voor mij toch bij uitstek het land waar de kunst op een heel bijzondere manier zijn historie heeft. Inderdaad niet mooier of beter maar gewoon  anders dan in de lage landen.

Zeker in Toscane kom je dit soort doorkijkjes overal tegen en het maakt niet uit welk dorp of stad, iedere keer is het weer bijzonder. Boven is een plaatje uit Assisi. Hieronder een schilderachtig vergaan muurtje in Peruggia.

Als je oud bent is het misschien wel makkelijker om met beperkingen zoals geen verre reizen meer en andere nieuwe dingen om te gaan . Maar je kunt wel terug  kijken op een heel leven met alle ups en downs die daarbij horen. Dan kijk je terug over het landschap van het verleden zoals ik hier terugkijk over de heuvels vanaf San Gimignano en herinner me hoe mooi het was. 

Want alles is vergankelijk dat zie je rondom je heen. En al is het misschien nog niet meteen verdwenen de verandering is duidelijk. 

Het oude bekeken vanuit een nieuw perspectief kan verrassende plaatjes oproepen waardoor de scherpe randjes van de vroegere ervaringen wat milder worden.

Al zijn de detailleringen en de helderheid van vroeger niet meer zo scherp juist dat geeft het hele leven de mogelijkheid ideeën te herzien en in verwondering even stil te staan.