zaterdag 29 juni 2013

Computer schilderen en nog veel meer

Ik heb een nieuwe computer met Windows 8
Dat is wel ingrijpend voor een oud mens, hihihihi. Het hele gebeuren moet ik opnieuw herkennen en verkennen. Niet dat ik dat erg vind hoor, ik vind het juist ontzettend leuk en kom allemaal nieuwe dingen tegen. Het enige nadeel is dat het erg veel tijd kost. Uiteindelijk hoort dat een keus te zijn die je zelf maakt en waar je mee stopt als het de tijd daarvoor is. Toch merk ik dat het niet zo moeilijk is om geen keus te maken en me mee te laten slepen in het rollen van het balletje.
Als ik eenmaal gefixeerd ergens mee bezig ben, of het nou lezen, leren fotograferen, schilderen of het computer gebeuren is, ik ga er helemaal in op en heb moeite mezelf tot de orde van de dag terug te roepen. Ik moet zelfs oppassen dat ik niet geïrriteerd raak als er met regel een beroep op me wordt gedaan en ik uit mijn fixatie dreig te geraken.

'Ja' denk ik dan maar 'een mens is een raar botje' en daarom stop ik er nu even mee om iets anders te gaan doen.
O ja, toch nog even een fotootje erbij zetten. Zie zo gaat dat dan, je rolt van het één in het ander.

Het oude programma waar ik mee werkte om de fotootjes kleiner te maken en op het web te zetten werkt niet meer. Het is weer een hele uitzoekerij om daar iets eenvoudigs voor terug te vinden. Deze is in ieder geval gelukt. Een van de nieuwe schilderijen die ik maakte.

Ik vind het leuk om weer ongecompliceerd 'mijn werkelijkheid' van de natuur te schilderen. Daar was ik jaren geleden mee opgehouden omdat ik het toch nooit zo mooi kon schilderen als de natuur in werkelijkheid is. Nu denk ik toch op een andere manier en wil ik schilderen zoals 'mijn werkelijkheid' is zoals het zich in mij toont. Ik ga nu meer uit van mijn denkbeeld en wat er daardoor op het doek of het papier terecht komt. Een heel andere manier van schilderen waar ik veel plezier in heb.



donderdag 27 juni 2013

Philip Glass - Mad Rush

Zo mooi.

Hobby's

Ik ben heel blij dat het bloggen momenteel op een veel lager pitje staat. Ik vind het leuk om af en toe een berichtje te plaatsen maar er zijn ook andere dingen voor in de plaats gekomen.
Ik schilder weer veel meer en plaats zo nu en dan een foto van het werk op het schilderblog en  fotootjes op het fotoblog. Daar wil ik nog steeds de laatste pagina's aanmaken van de vakantie aan de Moezel. maar tot op heden heb ik dat nog niet afgemaakt. Misschien komt het er binnenkort van.

De komende dagen zal ik wel weer druk zijn met het opnieuw installeren van een andere computer want deze houdt er tegenwoordig aardige kuren op na. Ik zal blij zijn als ik weer 'normaal' met compie om kan gaan.

Nu ik wat minder blog zou het misschien net zo handig zijn om één blogje voor alles te gebruiken. Maar ja, ik heb ze nu eenmaal dus blijf ik ze voorlopig maar alle drie gebruiken. Dat is zo gegroeid na de catastrofe met weblog.


maandag 24 juni 2013

De werkelijkheid

De werkelijkheid van een ander persoon ligt niet in wat hij tegenover jou onthult, maar in wat hij je niet kan onthullen.
Dus moet je om hem te begrijpen niet luisteren naar wat hij zegt, maar naar wat hij niet zegt.

Kahlil Gibran


zaterdag 22 juni 2013

Rakesh

Toevallig keek ik in oude documenten en vond deze tekst die ik enkele jaren geleden schreef en toen nog op Weblog publiceerde.



Hij zat op de kledingstandaard aan het voeteneind van mijn bed en keek me aan. Zijn kleine priemende oogjes leken dwars door me heen te boren.
‘Ik heb je lang niet gezien’, zei ik.
‘Dat heb je ervan als je niet oplet’, antwoordde hij arrogant.
‘Heb je goed geslapen?’ voegde hij eraan toe om de pil te verzachten.
Ik keek op de wekker, het was half zes.
‘Jawel, maar veel te kort. Heb jij me wakker gemaakt?’
‘Ik zou niet durven.’
‘Vroeger hoorde ik je nog weleens als je ’s morgens in de dakgoot zat. Je riep drie keer en ik wist dat het goed was. Vanaf we zijn verhuisd ben jij ook verdwenen. Ja, ik weet wel dat dingen veranderen. Maar toch, ik mis jouw gekras.’
Hij schudde wat aan zijn veren en draaide verwaand zijn kop om, streek zijn zwarte pak glad en mompelde: ‘ik ben er altijd, dat zou je nu toch moeten weten.’
Ik knikte bedachtzaam terwijl hij driemaal kraste en wegvloog.



vrijdag 21 juni 2013

Knisperende elementalen

De vochtige damp onder de bomen voor mijn huis is verdwenen. Het heeft zich omgezet in water dat zachtjes naar beneden valt en het blad van de enorme rode beuk laat glimmen. Op de wind dansen takken van duizenden groenen en zwartpurper in een gezamenlijke dans van vreugde. Twinkelend knisperen de blaadjes, geluidloos als lachende elementalen. Iedere moment toveren ze een nieuwe compositie in mijn blikveld.

Ik zit in de serre goed verborgen voor de frisse bries en kijk waar ze reiken tot aan de hemel.




woensdag 19 juni 2013

Wie zoekt die vindt

Ik wist niet zeker of ik het wel begreep en met kinderlijke ergernis vroeg ik haar, waarom ze me toch altijd de oude betekenis van woorden geven moest, waarom kon ze me niet gewoon vertellen wat het woord nu betekende? En ze zei geduldig in haar Engels met een licht accent:
Alles heeft een naam, Ilana. En namen zijn erg belangrijk. Niets bestaat, behalve als het een naam heeft. Kun jij je iets voorstellen dat geen naam heeft? En, schat, alles heeft een verleden. Alles, personen, dingen, woorden, alles. Als je het verleden niet kent kun je het heden niet begrijpen en geen goede plannen voor de toekomst maken. We gaan een nieuwe wereld bouwen Ilana. Hoe kunnen we dan het verleden vergeten.

Een citaat uit het begin van het boek dat ik op aanraden van Nannie lees.
Davita's harp van Chaim Potok.

Ik vond het zo bijzonder omdat het voor mij verwoordt waarom veel oude dingen zo waardevol zijn wanneer je de juiste interpretatie van toen weet op te halen en het ongeduld van de moderne mens om zich daar niet in te willen verdiepen.

In oude tradities was het heel normaal om waardevolle informatie aan de nieuwe generatie door te geven en de ouderen, wijzen zo je wilt,  hielden  in de gaten of  het ook op de juiste manier werd opgenomen en geïnterpreteerd. Zo werd wijsheid in tradities doorgegeven.
Gelukkig bestaan er nog steeds zulke stromingen, filosofieën en tradities die een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan ons moderne denken en wanneer ze werkelijk waardevol zijn doen ze niets af aan de moderne wetenschap, maar geven eerder bevestiging of worden erdoor bevestigd.
Jammer genoeg is van die oude tradities heel veel verloren gegaan door verkeerde interpretaties, institutionalisering en opgelegde regeltjes in de latere tijd.
Uit de oude filosofieën is nog heel wat terug te halen voor de zoeker naar waarheid en door vergelijkende studie kan er veel wijsheid worden hernieuwd. Dat  kan een enorme verrijking betekenen en inzicht geven in het persoonlijk handelen van het individu.

Daarom ben ik zo blij met de mogelijkheden die de Theosofische vereniging biedt, die mij de toegang geeft tot  vergelijking van bovenstaande materie.

En dan valt er ook nog wel iets te zeggen over: Alles heeft een naam. Kun je je iets voorstellen dat geen naam heeft?

Ook dat is voor mij meteen een invalshoek waardoor het duidelijk wordt dat er in tradities vorm en woorden wordt gegeven aan dingen die geen vorm of woorden hebben.
Wat moeten we ons voorstellen van God bijvoorbeeld? Is het zo verwonderlijk dat we er vorm aan hebben gegeven?
Wat er mis is gegaan is dat we die vorm vast hebben gezet en er een soort persoonlijkheid van hebben gemaakt er een onwrikbaar dogma van hebben gemaakt. We hebben God een etiketje gegeven. Zelfs het woord bron of energie  impliceert een vorm. Dat hoeft allemaal geen probleem te zijn, maar laten we wel weten dat het DAT niet is, want zelfs bij het woordje liefde, daarop plakken we ons eigen vastgeroeste plaatje. En als we doorkrijgen dat alle vormen die beschreven worden in tradities niet meer is dan een symbolisch gegeven dat ons iets wil vertellen, waarmee we kunnen werken, dan gaat er misschien hier en daar een klein lichtje branden. Ook voor wat betreft de oude bijbel verhalen die  vanwege de hardvochtige rechtvaardige oude God, tegenwoordig graag wordt afgewezen, want dat past niet in ons godsplaatje. Misschien moeten we leren vanuit een ander perspectief te gaan kijken. Ik ben blij dat er nog wel volgens de traditie uitleg te vinden is over de soms confronterende symbolentaal in de bijbel. Zoals bij  Kees Voorhoeve bijvoorbeeld, is mijn ervaring.
Wie zoekt, die vindt.

En dan wil ik er toch nog even aan toevoegen dat het bijzonder verrijkend en verdiepend kan zijn verder te kijken dan de bekende gegevens en ideeën die op dit moment bereikbaar in ons liggen opgeslagen. Want er is geen einde aan de mogelijkheden en steeds weer nieuwe openingen die een zoektocht biedt.




zondag 16 juni 2013

Gorilla's

Op http://ellyvandoorn.wordpress.com/ plaatste ik nog verschillende foto's.


Tweeling

In Burgers Bush is een tweeling geboren. We waren er zaterdagochtend al vroeg en juist op tijd. De gorilla's kwamen net naar buiten en wandelde rond op zoek naar een geschikte plek. Zo konden we enkele leuke kiekjes maken. Daarna gingen ze zitten en werd ons de rug toegedraaid. 
We hebben een tijdje kunnen genieten als toeschouwers van een aap/mens achtig familie gebeuren.



Ik heb nu helaas wat weinig tijd, maar nog wel wat meer  foto's.


vrijdag 14 juni 2013

Compassie/mededogen komt voort uit liefde.



Liefde geeft energie en daardoor is het mogelijk tot het uiterste te gaan om er voor de ander te zijn en dat te doen wat noodzakelijk is. Daarbij is wijsheid onontbeerlijk anders wordt iedere handeling dwaasheid. Uit die liefde vloeien vele kwaliteiten voort zoals geduld, enthousiasme, vrijgevigheid, volharding, vriendelijkheid, kalmte en ook wijsheid.

Alle meegevoel die niet uit grote liefde en betrokkenheid voortkomt en zich beperkt tot een meelevend woord, een schouderklopje en daarna vergeten wordt, dingen waarvan we zeggen: 'wat verschrikkelijk' en daarna zonder ons iets af te vragen of te doen verder leven, dat meegevoel waarvoor we ons een tijdje inspannen totdat we denken, zo is het wel genoeg geweest, nu ben ikzelf aan de beurt omdat ik het anders niet volhoud, al die dingen komen niet voort uit die grote alomvattende liefde.
Van ware compassie kunnen we iets proeven in onze gevoelens voor onze kinderen of ouders, daar bemerken we iets van onvoorwaardelijke liefde/compassie. Daar ligt het begin van alle mogelijkheden die in ons aanwezig zijn. De liefde die kan groeien en breder kan worden. De mogelijkheden die we uit kunnen breiden naar alle levende wezens. Maar laten we beginnen in onze eigen kleine kring. Dat is onder omstandigheden vaak al moeilijk genoeg.

Daarmee is niet gezegd dat meegevoel en medeleven zoals we dat in ons dagelijks leven kennen, niet goed zou zijn. Natuurlijk is dat wel goed, dat is tot waar over het algemeen onze armen rijken. Om werkelijk liefde- en compassievolle wezens te worden zoals ik het hierboven omschreef  is heel wat inzet en opmerkzaamheid nodig want het is zinvol te weten waar je staat en wat je drijft in je leven en waar of wanneer je de pijp aan Maarten geeft. Te weten hoe geduldig je bent of vrijgevig of kalm en vriendelijk in situaties waar je je niet zo  betrokken bij voelt. Situaties die als een ver van mijn bedshow aan ons verschijnen en hoe dichterbij ze in onze directe omgeving plaatsvinden hoe meer er van liefde sprake kan zijn. Mijn ervaring is dat ik mezelf regelmatig tegenkom en opmerk hoe ver ik afsta van ware compassie.  En wat is er mis om objectief, zonder roze bril naar mezelf te kijken en op te merken dat er nog veel liefde en enthousiaste inzet ontbreekt zonder mezelf te veroordelen natuurlijk!? Zo kan ik mezelf en mijn ware aard leren kennen.  Vaak is het dan duidelijk dat ik ook voor mezelf liefde en compassie nodig heb vanwege alles wat ik niet kan.

Ik probeer hier op mijn eigen manier samen te vatten wat er in de Boeddhistische traditie onder liefde mededogen wordt verstaan. Evanals in de christelijke traditie e.v.a. is dat de grote overeenkomst die in religie aanwezig is.
Mijns inziens is het dan ook niet zo vreemd dat de Dalai Lama over het algemeen slechts uitspraken doet over het belang van vriendelijkheid. 'Mijn religie is vriendelijkheid',  is een bekende uitspraak van hem. Als goed voorbeeld stelt hij zichzelf altijd zeer bescheiden op met kleine afspiegelingen als het waardevolle begin van een veel groter gegeven.
Ware liefde en compassie ik ben ervan overtuigd als dat ons deel zou zijn, we zouden overstromen van betrokkenheid, energie en welbevinden zonder in een burnout terecht te komen. De basis voor een waardevol leven zonder 'grijpgrage handen'.

Een Utopie?? Niet voor het individu die WEET dat het waarheid is.






dinsdag 11 juni 2013

Schets rode beuk

Dank voor jullie lieve woorden en goede raad.
Op het moment dat na drie weken pijn en balen ik het gevoel krijg:' ik moet er iets aan gaan doen',  en met het verhaal naar buiten kom dan loopt het proces gelukkig op zijn eindje en begint zich weer een meer normale regel voor te doen.
Zondag heb ik de hele dag liggen slapen en dat doet kennelijk ook goed. Het lijkt wel of ik dan helemaal uitgeput ben en bij moet tanken.
Verder IS er gewoon niet veel aan te doen ik ben er al vaker mee bij de arts geweest en heb medicatie die in extreme situaties niet meer helpt. Het beste is gewoon stilletjes thuis blijven zitten en geen spannende zaken zoals vakanties en andere leuke dingen inplannen, maar ja... dat is Elly niet van plan te doen en ze wil gewoon doorgaan met op te pakken wat voor haar voeten komt en daar ook van  genieten. :-). Dat op zich, zoals al het nieuwe en vreemde, geeft al klachten evenals sommige producten zoals zuur, sla en kool.
Als ik na een uitstapje of vakantie dan weer tot rust kom worden de klachten soms extremer.
Niemand wil last van zijn/haar lijf hebben, maar soms moeten we ermee om leren gaan en er het beste van maken. De wetenschap dat het geen ernstige ziekte is, geeft op zich natuurlijk wel rust.
Gelukkig, ik voel dat ik nu de draad weer kalm aan op kan pakken in de dagelijkse routine en bezigheden.
En wat niet onbelangrijk is, ik ben weer heerlijk aan het tekenen en schilderen.

Vanmorgen op een stuk pakpapier dat om de rol papier zat die ik kocht, in een half uur een schets gemaakt van die prachtige beuk die voor ons raam staat. Niet dat ik de illusie heb hem zo mooi te maken als hij is, maar het is heerlijk te stoeien met de nieuwe oliepastels die ik pas kocht en de beperkte kleurtjes die in dat doosje zitten. Dat soort experimenteren na aanleiding van de natuur heb ik al zolang niet meer gedaan. Ik vind het heerlijk om zonder beperkingen die ik mezelf opleg, alles te schilderen  en uit te proberen wat in mij opkomt. Dat geeft nieuwe energie.




zondag 9 juni 2013

Zware dagen

Het bloggen staat momenteel op een laag pitje.
De lust ontbreekt me een beetje, niet in de laatste plaats door mijn fysieke conditie. In de vakantie ging het al minder goed en het gaat nog niet veel beter. Mijn energie is matig tot minimaal, wordt opgeslokt door regelmatige buikpijn en zorgt ervoor dat ik weinig lust heb om iets aan te pakken.
Iedere dag hoop ik op verbetering, maar dat laat nog niet van zich horen. Alles wat ik zou willen doen of zou moeten doen, hangt als een regenwolk boven mijn hoofd. Toch weet ik dat het zo om kan slaan en er weer dagen kunnen komen dat ik me wat energieker voel en beter met de pijn om kan gaan.

En dan vraag ik me weer af, wat is er eerder, de kip of het ei? komen mijn fysieke klachten voort uit onrust, teveel willen en niet kunnen, de innerlijke drang om meer te doen dan op het moment mogelijk is, of is het andersom heb ik fysieke klachten waardoor ik liever stilletjes blijf zitten en alleen maar doe wat noodzakelijk is, wat me soms al teveel is?

Hoe kom ik uit de cirkel? En dan plotseling tijdens een meditatie gaat me een lichtje op. Een heel klein lichtje. Eigenlijk dingen die ik wel weet, maar die ik niet altijd leef. Het heeft met aandacht, loslaten en overgave te maken. Als ik leef vanuit mijn middelpunt de rust en ruimte die heel diep in mijzelf aanwezig is, vanuit dat middelpunt dat niets meer met MIJN wil en MIJN moeten te maken heeft maar alles laat zijn en komen zoals het is, dan begint de rust en de energie zich weer heel langzaam op te bouwen. Als ik die ruimte weer opzoek diep in mijzelf en daarop mediteer als ik me daar vaker en het liefst doorlopend  bewust van ben, dan merk ik dat er rust in mijn lijf ontstaat. Dat de klachten nog wel aanwezig zijn maar dat ik ze op een andere manier ervaar.

Zo laat mijn lijf aan mijn bewustzijn weten dat er een andere manier van leven is een manier die veel meer inhoud aan het leven kan geven dan de dagelijkse beslommeringen waarin ik me mee laat nemen waardoor ik me uit mijn midden laat trekken. De beslommeringen die de oorzaak zijn van mijn idee over moeten en willen. Een doorlopende beweging van mijn bewustzijn van binnen naar buiten en weer terug, die me bewust maakt van de mens die ik ben.

Misschien ben ik me nu na een paar weken tobben weer even bewust van de juiste houding. Ik moet weer eens even wat meer tijd inbouwen voor mijn dagelijkse ondersteunende meditaties die ik gewoon ben te doen. Ze helpen me door de dag heen bewuster met het leven om te gaan en rust in te bouwen waar nodig. En soms, evenals bij mensen die dagelijks noodzakelijke lichamelijke oefeningen doen, staan ze op een te laag pitje.  Mijn lijf laat me weten hoe noodzakelijk het is om met bewuste aandacht in het leven te staan.

Hoe uitgeleefd kun je je voelen?





Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...