Ik ben heel blij met de traditionele Tibetaans Boeddhistische methode (Gom) voor meditatie die ik volg en niet minder met mijn begeleidster en leraar Gelek Rimpochee . Waarom dat iets te maken zou hebben met de titel?
Wel, gisteravond zat ik bij een groepje dat geleid werd op een minder traditionele manier . Het ging over meditatie en de uitleg vond ik niet duidelijk. Ik had vele vraagtekens bij de manier waarop het een en ander werd verteld en behandeld. Er zaten ook wel goede dingen bij, maar het werd me niet duidelijk wat precies de bedoeling was, hoe je ermee om moest gaan en wat je eraan zou kunnen hebben.
Mindfulness
Daarvan werd gezegd dat je alles wat zich op de voorgrond aandiende kon opmerken en veel verder dan dat kwam het niet. Zo zaten we een tijdje heel 'opmerkzaam' te wezen op wat er gebeurde in ons hoofd en in onze zintuigen. Na afloop vroeg iemand wat de bedoeling was en ze kwam met een heel verhaal over de associaties die ze bij de verschillende geluiden had die ze hoorde. Ik kreeg de indruk dat ze had begrepen dat het verdwalen in die gedachtenspinsels ook de bedoeling was. Ja dat kon allemaal als je daar een keus voor had gemaakt.
Klopt helemaal dacht ik, maar HEB je daar ook echt een keus voor gemaakt? Daar kom ik pas achter als ik me heb voorgenomen. eens een keertje niet met al die gedachten associaties in een meditatie te verbinden. Pas wanneer ik dat bewust doe en ervoor gaat zitten. dan pas kom ik tot de ontdekking of ik toch met mijn gedachten op de loop ga of dat ik me werkelijk tot het onderwerp van keuze kan bepalen. Dat is een eerste oefening om duidelijk te krijgen of je wel of niet bewust bezig bent en aandachtig kan blijven in een onderwerp. Pas wanneer ik dat op mijn kussentje geoefend heb en daar een klein beetje kijk op krijg dan pas kan ik door de dag heen meer oplettend worden en de aandacht richten waarop ik maar wil. En dan nog is dat heel moeilijk, want al ben ik nu jaren aan het oefenen ik dwaal nog regelmatig af en ben me nog lang niet ieder moment bewust van wat ik doe en mijn aandacht..
Natuurlijk zijn er ook mensen die het al meer van nature in zich hebben maar of dat zo is kan iedereen alleen maar weten door de lakmoes proef te gebruiken en te gaan zitten. De aandacht te richten op een subtiel object of ding en te kijken wat er gebeurd. Hoelang de aandacht zonder afdwalen daarop gericht kan blijven.
Nee zooo uit de losse hand proberen alle dingen te volgen die zich aan mijn zintuigen opdringen zet voor mij niet zoveel zoden aan de dijk en is huilen met de wolven. Ik zou om de haveklap verdwijnen in mijn eigen gedachten die een willekeurige weg volgen zonder dat ik daar grip op heb.
Huil maar niet
Het is toch niet zó erg.
het komt wel goed hoor.
