Ik hang heerlijk op de bank en lig half met de laptop op mijn benen te tikken. Daarbij hoef ik me niet druk te maken en kom ik de warme dagen wel door. Ik ben veel aan het schrijven de laatste tijd en het meeste komt op Elly.s eigen wijze te staan.
Zorgen maken schreef ik al eens, daar heb je niks aan en dat doe ik ook niet zo snel. Wat komt dat komt.
Maar ja. Hoe moet die enorme nieuwe douchcabine die vervangen moest worden omdat de oude stuk is en niet gemaakt kan worden, bij ons in huis komen op de eerste verdieping.? We hadden al van alles bedacht en een steekwagentje, die in dit geval veel te klein zou zijn gewest, klaargezet. Nu in coronatijd hadden we te horen gekregen dat het 42,5 kg wegende pakket slechts tot aan de eerste drempel gebracht zou worden. Dat is beneden voor de hal. En dan moet het ook nog de lift in en allerlei hoekjes om. pffff. Ik zag het helemaal niet zitten. Maar goed, het steekwagentje stond klaar, we zien wel.
De bel. Daar is hij. Wij naar beneden en ik zeg tegen Fer, 'vraag of hij wat koels te drinken wil'. Ja graag was het antwoord. En jawel hoor en aardige jonge knul zette dat enorme pakket op zijn eigen grote steekkar en daar ging het naar boven. Keurig door alle hoekjes en deuren gemanoeuvreerd en op de voorlopige plek gezet. Dan is een fooitje zeker op zijn plaats. Hij blij, wij blij. Wat een opluchting. Nu wachten op de installatie dan kan ik over een tijdje weer lekker douchen in plaats van in het bad douchen
