We liepen weer een rondje rondom de grote vijver. Daar is altijd wel iets te beleven zoals een duikende meeuw uit het vorige blogje. Maar nu spotte ik een wit vlekje links op het eiland.
Toen ik pijn in mijn nek kreeg van het naar boven kijken dwaalde mijn blik af, terug naar het water. En wat is er dan een heerlijker dan een maatje die al van verre kan zien dat de zwaan van het nest is gekomen met in haar kielzog de kuikens die ik nog niet ontdekte