Nostalgie

Een paar jaar geleden zocht ik het huis op waar ik als kind woonde en waar ik zoveel heerlijke kinderherinneringen aan heb.  Toen stond die grote boom niet voor het raam en in mijn herinnering was alles natuurlijk veel groter, want ik was heel klein. 😄.
Rechts woonde een gezin met vier jongens en aan de linker kant woonde de zus van mijn vader met drie kinderen.  Door het poortje kwam je in de geschakelde achtertuinen.

Toen ik het stoepje op liep stond ik er versteld van hoe klein het allemaal was. Wat vroeger een enorme trap met grote treden was, waar ik rechts bovenaan zat met een buurmeisje en mijn moeder die Opoe uitzwaaide na een bezoekje,

Al dat grootse was gekrompen tot een klein stoepje.

We keken  uit het raam dit straatje af waar toen geen auto's stonden en daar speelden we castie, hinkelen, stokspringen, witte zwanen zwarte zwanen, wie gaat ermee naar Engeland varen, tollen, met 4 ballen  kaatsen tegen de muur van het hoekhuis en nog veel meer.. Aan de rechterkant op deze foto tegenover ons huis woonde de kruidenier van de Burg

Ieder week mocht ik voor een kwartje een fles champagne gazeuse kopen. Mijn moeder vond dat ik  te weinig dronk met mijn ene nier en dat moest er maar vanaf van het weekloon. In dat leuke kruidenierswinkeltje werd zo af en toe een enorm groot blok ijs bezorgd voor de koeling van de producten. Die werd door de winkelier op de stoep in stukken  gehakt. Wij kinderen kregen dan wel een stukje van de splinters om op te sabbelen. Dat was feest

En niet te vergeten. Onderweg naar school, halverwege deze straat voorbij de garage was een snoepwinkeltje. Heeeeel af en toe kreeg ik ook een stuiver om van die heerlijke kleine dropjes met een gekleurd suikerlaagje te kopen.'
Het leven was goed voor mij als kind.

Nostalgie en makke

Ik zit er helemaal 'in'.

Als ik die oude fotootjes tegenkom wil ik er van alles mee proberen en dus heb ik mezelf geschilderd als misschien nog geen 4 jarige peuter. uit het raam hangend om naar buiten te kijken.

Heel leuk om te doen maar gelijk word ik ook geconfronteerd met mijn slechter wordende ogen. Ik zie vooral in de lichtere vlakken het contrast niet meer tussen de verschillende witten.
Het lukt nog wel maar houdt niet over.  Toch wel jammer. Maar het zal me hopelijk nog lang niet weerhouden

Tijd voor nostalgie

Het zal de tijd van het jaar wel zijn.
Terwijl ik aan het bankhangen ben omdat ik me al een paar dagen niet echt lekker voel, komen er allemaal herinneringen naar boven. Mijn vaderbijvoorbeeld die vroeger evenals mijn moeder regematig liedjes voor mij zong.
Hoe was het ook alweer. Veel kan ik naar boven halen maar hier en dar zijn wat hiaten.
Maar daarvoor hebben we tegenwoordig internet. En wat is het leuk als er dan inderdaad zo'n liedje tevoorschijn komt en herinneringen herleven.


Snoepwinkeltje 

In de donkere straat
waar het belletje gaat,
Kletst ‘t deurtje al rinkelend open
Komen in ‘t kamertje klein
Bij ‘t lampenschijn
De kleutertjes binnen geslopen.

En ‘n dappere vent
In zijn knuistje een cent,
Stapt naar voor en blijft grinnikend zwijgen.
Tot de koopvrouw geleerd,
Zijn fortuin inspecteert,
En vertelt wat hij daarvoor kan krijgen.

‘t Is ‘n reep zwarte drop,
Koek met suiker er op
Een kleurbal, een zuurbal, een wafel
Een zoethouten stok
Of ‘n kleurige brok
Ligt alles bijeen op tafel.

Als de kapitalist
Zich wat dikwijls vergist,
De koek en de suiker beduimelt,
scheldt de juffrouw verwoed,
Dat ie ‘t kostlijke goed
Met zijn smerige vingers verkruimelt.

De kleuter verbaasd,
Dat de juffrouw zo raast,
Smoest stiekum wat met zijn kornuiten,
De keus wordt bepaald,
De kleurbal betaalt,
Dan schooien zij slent’rend naar buiten.

In de donkere straat
waar ‘t troepje nu gaat,
Wordt hevig gewikt en gewogen;
Dan zuigen z’ om beurt,
tot de bal is verkleurd,
En hun rijkdom illusie is vervlogen.

Piet Paaltjens