Nieuwe ervaring

 De foto's uit het vorige blogje had ik verkleind door ze op facebook te plaatsen en daarna hier in mijn Magazijn. Maar nu ik terugkeek schrok ik. Ik zie toch al slecht maar ik zag toch wel hoe de kwaliteit vreselijk door de verkleining van FB achteruit is gegaan. Niet iets om aan te bevelen. Dan verklein ik ze dus weer gewoon op mijn eigen manier om ze op het blog te plaatsen.

En nu maakte ik dus weer wat fotootjes van onderweg want ik geloof dat ik de smaak te pakken begin te krijgen 

.Ik stapte weer op mijn fietsje en maakte een foto van Bronbeek een klein eindje ver op de Velperweg. Daar wonen nog een paar KNIL oudjes in een prachtige omgeving. Achter het grote huis ontspringt een beekje vandaar de naam Bronbeek. Jaren geleden bezocht ik het museum en een oud bewoner nam ons mee naar zijn kamer die uitkeek op die bron.  Ik weet niet of er nu nog oud bewoners over zijn na verloop van jaren zal dat op een gegeven moment ophouden.  Verder is er een museum in gevestigd en kun je er ook op afgesproken tijden heerlijk een Indische rijsttafel eten. Ook zijn er af en toe optredens van een gamelan concert/

Verder over de Velperweg is er aan de linkerklant vlak voor Velp weer een parkje. Ja echt we wonen tussen allemaal verschillende parken. Arnhem heet niet voor niets de parkenstad. Daar ben ik nu dus ook eens gaan kijken. Ik was er nooit eerder in geweest.  

Ik dacht eerst dat het grafstenen waren maar zo zagen ze er toch niet echt uit. Geen idee wat het wel is. Misschien kom ik er ooit achter. 

Van hieruit kijk je over het watertje op de Velperweg

Iets verder naar boven staat een Trompetboom die intussen al zijn blad is verloren.

Iedere keer scheen het zonnetje tussen de  wolken door en gaf dat mooie winterlicht met  een  lange schaduw

Maar de wolkjes werden wolken en ik fietste naar het zuidelijke deel, Velp zuid om vandaar terug naar huis te gaan maar ik moest snel opschieten omdat de eerste druppels begonnen te vallen. Onder de brug kon ik schuilen

Ik p[robeerde weer een eindje door te fietsen maar moest toch  bescherming zoeken  in...

Dat voorkwam een doornat pak. 

Maar ik heb er toch van genoten. Nat regenen op de fiets een bijna nieuwe ervaring na vele jaren. 😲😜

Overtuigend bewijs

 Vanmormiddag ben ik eens vol goede moed op mijn fietsje gestapt. Het komt er niet zo vaak van er zomaar op eigen houtje uit te gaan. Maar ik weet als ik eenmaal onderweg ben dat ik het heerlijk vind. Ik kan op of afstappen als ik daar zelf zin in heb en hoef met niemand rekening te houden. Heerlijk vind ik dat. En toch... en toch ben ik geen einselgänger. Dus moet ik mezelf altijd weer overtuigen voor ik de deur uitga fat het leuk is. 

Nou werkte het weer ook niet echt mee. Wat dat betreft gaan we niet de goede knt op en verstevigt het mijn idee van lekker thuis leuke dingen doen, maar het is dan toch gelukt. Op de heenweg had ik wind tegen en ik heb bewust niet op het motortje (waarmee ik ook zonder trappen kan rijden ) gereden.  Foei foei ik ging niet harder dan 11 km p/u maar dat hoefde ook niet want het moet wel leuk blijven. Met een paatr kennisjes en 2 scootmobiels erbij moest ik vaak wel op het motortje gaan anders draaiden mijn trappers in het luchtledige. Dus gewoon lekker rustig peddelen. 

Ik wilde even bij de Rijn kijken en dat is gelukt. Op de terugweg had ik wind mee. Heen  en terug was maar 7 km  maar mooi genoeg voor een oud mens .🤣 .  Ik vind dat ik goed mijn best heb gedaan. Hopelijk overtuig ik mezelf vaker van dit genot. 

En hier is het bewijs. 

Een hele fiets onderneming

 Ja en toen ging ik donderdag met drie bekenden van de zoom die we samen op dinsdagmorgen hebben, een eind fietsen naar Lingezegen in de Lingewaard waar heel veel schilderijen stonden opgesteld van heel veel kunstenaars die iedere keer kwamen en een wit doek weer omtoverde in een kunstig gekleurd vlak. Ik was er al eerder geweest maar ging vooral voor de fietstocht. Het gaf me de mogelijkheid weer eens iets verder te komen en op de fiets is het heel anders dan in de auto.

Eerst fietsten we door een klein parkje vanaf het huis van een van ons in mijn eigen buurt waar ik nog nooit geweest was. Verder door de stad over een fietspad dat overal dwars door de stad voorrang had. Dat op zich was al een hele eye opener. Door de berekuil en zo de oude Rijnbrug over waar ik lange tijd vanaf mijn kindertijd overheen fietste naar de stad want vroeger woonde ik lange tijd in Zuid. Het was zo leuk om allerlei oude herinneringsplekken tegen te komen. Ik genoot ervan. Aan het einde van de brug reden we de dijk op en ook daar weer was alles een en al herinnering.

Voorbij alle herinneringen en schitterende uiterwaarden . 

Daarna  reden we verkeerd want de Lingewaard is een gebied dat de laatste jaren is ontwikkeld en moet je door Rijkerswoerd waar allemaal nieuwbouw is. Arnhem is zo uitgebreid de laatste decennia en heeft Onno er een gps bij gepakt. We moesten  omkeren en kwamen na 15 km in het park aan. Fietsen op slot en op ons gemak langs wat schilderijen 

maar daar ging het mis met mijn darmen. Gelukkig wist ik de uitspanning vlakbij te vinden want daar hadden we een paar jaar geleden een feestje en daar gingen we met z'n vieren voor de koffie en het toilet. O o wat voelde ik me beroerd. Maar ik ken dat ook van thuis. Altijd lastig en pijnlijk. Ik weet ook, het gaat over en inderdaad na een tijdje zakte het en voelde ik me wel weer goed. 

We hadden geen van allen nog de behoefte terug te gaan naar de schilderijen. Het was niet allemaal kwalitatief hoogstaand werk en wij zagen door de bomen het bos niet meer.  En misschien waren we allemaal intussen ook te moe om er nog langs te slenteren. Zelfs Hanneke van 80 op de scoot was moe maar ze straalde in de wind met wapperende rok en korte haren Dus zijn we weer op de fiets gestapt en teruggereden. Nu zonder omwegen rechtstreeks.

Dan merk je toch wel dat je niet geoefend bent en een jaartje ouder. We waren alle vier hondsmoe aan het eind van de rit en zochten snel ieder de eigen woning op. Maar we hadden het ontzettend leuk en gezellig samen gehad.

Ik heb op deze tocht onderweg zoveel moois en leuke plekjes ontdekt die ik nu ook graag zelf zou gaan bezoeken om er te fotograferen want daar heb ik te weinig gelegenheid voor gehad. 

Helaas ging het vrijdag mis en kreeg ik alsnog behoorlijke darmkrampen. Daar heb ik de laatste tijd op dat hoge niveau gelukkig weinig last meer van maar nu was het weer behoorlijk  en daarna ben ik dan nog meer moe. Maar we hebben alles weer overleefd en ik heb er geen spijt van zo ver gefietst te hebben. Ik heb veel geleerd en genoten. Maar de volgend keer ga ik zeker niet meer zo ver en kalmer aan.