Raoul Dufy

Zes uur in de ochtend en nog niet helemaal wakker. Wat zal het heerlijk zijn om iedere morgen niet voor zeven of acht uur op te hoeven staan. Aan de andere kant is het wel lekker zo vroeg achter de computer. Even kijken of de treinen rijden en geen vertraging hebben, zwaaien naar Fer als hij drie keer in de week zo vroeg de deur uitgaat en dan nog verder op compie zoals nu, een berichtje schrijven. Als ik later op ga staan wanneer hij niet meer hoeft te werken, zal dat er ook niet van komen en begint de dag met een ontbijtje samen, heerlijk. Nu stel ik dat nog even uit.

Intussen hoor ik de trein langzaam vanaf het stationnetje hier vertrekken. Regen druppelt op een raster van de flat. Het is koud buiten. De winter is in aantocht en deze prachtige nazomer loopt ten einde. Zal het echt gaan winteren dit jaar? Eigenlijk hoeft dat voor mij niet. Ik houd meer van de warmte.

Ik neem zodadelijk mijn spiegelreflex maar niet mee. We gaan met zijn vieren vast vooruit naar Laren en ik heb geen zin om met dat grote ding in de regen te sjouwen. Ik heb nog zo'n oud kleintje en die past makkelijk in de tas. Daar red ik me wel mee. Zonder fotograferen... dat ben ik al in geen jaren meer gewend. Ik heb altijd wel wat bij me al gebruik ik het niet meer zo vaak als vroeger. Ik hoop dat mijn darmkrampen hun gemak houden pfff. Tot nog toe is het rustig maar daar kun je geen peil op trekken.
De anderen van de groep vertrekken later en als wij uitgekeken zijn in Laren ontmoeten we elkaar bij het Singer. Raoul Dufy... Ik ben heel benieuwd. Zijn geschilderde tekeningen spreken me erg aan. Het zal zeker heel inspirerend zijn. Als ik dit zie heb ik zo zin om aan de slag te gaan.