Zo werkt de geest

Met een groepje van Jewel Heart, de Tibetaans boeddhistische sanga waar ik bij aangesloten ben en die studies en meditaties geeft in de Tibetaanse filosofie van de Gelugpa traditie, (Zo zo een hele mond vol) zijn we bezig met een skype cursus en het behandelen van een boek van Gelek Rimpochee. Het is heerlijk om op deze manier weer contact te hebben met enkele andere leden van de Sanga want het reizen naar Nijmegen in de avond vind ik onoverkomelijk geworden door allerlei omstandigheden.

Mateloos boeiend en heel inspannend is het daarmee bezig te zijn. Het onderzoeken van je bewustzijn en er achter zien te komen hoe de menselijke geest functioneert. Gelijktijdig is er de mogelijkheid de stof al mediterend en overdenkend te reflekteren op hoe het bij mijzelf werkt en oa te leren herkennen waardoor er een soort automatisme ontstaat in onze menselijke manier van leven en handelen, dat biedt perspectieven. Het krijgen van meer inzicht en de volgorde waarin onze handelingen imprinten maken via het bewustzijn op het  het allersubtielse bewustzijn  dat in het boeddhisme meerdere lagen kent, is ongekend en geeft openingen voor veranderingen waar je die zou willen aanbrengen om negatief handelen om te zetten in positief handelen. Dat vraagt dan weer bewustwording en oefening.

Want uiteindelijk gaat het erom, nadat er misschien een klein beetje meer inzicht is gekomen, het te verinnerlijken en ermee te kunnen werken en handelen. Zo hoef je dan bijvoorbeeld niet meer te zeggen 'het leven overkomt me' maar dan kun je het leven gebruiken en doelen stellen die in dit leven te verwezenlijken zijn.

Wat een schat aan kennis is er te vinden, vooral over 'How the mind works', als je in de boeddhistische 'wetenschap' duikt.

Theorie van de gaten

Hieronder een artikel van Kees Voorhoeve.

Hoe komt het dat de persoonlijkheidsstructuur zo sterk aan het leven gehecht is geraakt? Almaas geeft een indrukwekkende verklaring waarom de persoonlijkheid zich zo krachtig wil bevestigen en in een vastgeroeste eenzijdige vorm blijft ronddwalen. Almaas gebruikt hiervoor de theorie van de gaten. De persoonlijkheid is afhankelijk van de kracht en inspiratie van de Essentie zoals bijvoorbeeld bij de vorming van liefde, eigenwaarde, acceptatie enz. Doordat de Essentie verborgen is, kunnen deze aspecten zich niet volledig uitdrukken en ontstaan er gaten in de persoonlijkheid. Almaas omschrijft dit als volgt:

"Zoals mensen onder normale omstandigheden zijn, zitten ze vol met gaten. Wat is nu een gat? Een gat verwijst naar ieder deel van jou dat verloren is gegaan, wat wil zeggen elke deel van jou waarvan het bewustzijn kwijt is. Wat overblijft is een gat, in zekere zin een gebrek. En datgene waarvan we het bewustzijn kwijt zijn is natuurlijk onze Essentie. Als we ons niet bewust zijn van onze Essentie, houdt die op zich te manifesteren en is ze zoek. Vervolgens voelen we een gebrek. Dus een gat is niets anders dan de afwezigheid van een bepaald deel van onze Essentie. Het kan verlies van liefde zijn, het verlies van eigenwaarde, het verlies van de capaciteit voor contact, verlies van wilskracht, verlies van helderheid, verlies van vreugde, van een of meer van die hoedanigheden van Essentie". (Innerlijke Diamant, deel 1)

Deze gaten voelen vervelend aan en kunnen soms zeer pijnlijk zijn. Tegelijkertijd ontstaat de behoefte deze gaten op te vullen, maar hoe? Inherent aan het bestaan is een diep verlangen heel te worden en te zoeken naar de Bron. Ook in de ontwikkeling en vorming van de persoonlijkheid blijft dit fundamentele verlangen aanwezig. De persoonlijkheid is immers een veruitwendiging van de Essentie en geen afzonderlijk principe ook al wordt het vaak wel zo beleefd. Het verlangen naar heelheid zou in principe beantwoord kunnen worden in de 'tweede fase', de spirituele scholingsweg, waarbij stap voor stap de Essentie wordt toegelaten en waar uiteindelijk een ervaring van innerlijke vrijheid en werkelijke heelheid kan optreden. Als we zodoende in contact zijn met de Essentie zijn we 'in de wereld en niet ervan'. Dit wil zeggen dat we op een directe wijze in contact staan met de dagelijkse werkelijkheid en ons er tegelijkertijd niet door laten meesleuren, een soort betrokkenheid vanuit een onbevangen houding. Maar de persoonlijkheid weet niet precies waarop het verlangen gericht moet worden. Door de eeuwen heen hebben vele religieuze en contemplatieve tradities verhalen verteld met als doel de mens aan te sporen deze 'tweede fase' te volgen en werd er uitgelegd wat het belang was van wakker worden voor de Essentie. Aangezien deze verhalen momenteel veel minder worden verteld, weet de moderne mens niet meer op welke wijze het diepe verlangen werkelijk bevredigd kan worden.

Doordat de persoonlijkheid de gaten in eerste instantie niet opvult door middel van de kracht van Essentie komen er identificatiemechanisme naar voren die de persoonlijkheid nog meer doen vastroesten. Het eerste mechanisme betreft Ego-identificatie. De persoonlijkheid of ego richt alle aandacht op zichzelf met de behoefte de egostructuur nog meer te bevestigen en zodoende de gaten tijdelijk op te vullen. Het masker wordt hierdoor helemaal uitgekristalliseerd waardoor de autonome persoonlijkheidsstructuur het centrum of de grondtoon van het leven wordt. Het masker is geen instrument meer waar achter de Essentie schuil gaat, maar wij zijn het masker geworden en hebben de Essentie naar de achtergrond gebracht. De ego-identificatie bevredigt uiteindelijk niet. Het fundamentele verlangen blijft onbeantwoord. Het is een tijdelijke bevrediging waarbij onherroepelijk onrust, ontevredenheid en frustratie naar voren komen als verschillende gaten weer zichtbaar worden.

Lees meer
http://meditatiemystiek.blogspot.com/2011/09/de-innerlijke-diamant.html

Uit: De Innerlijke diamant
Naar aanleiding van de spirituele visie van A.H. Almaas
© Kees Voorhoeve

Voordurende verandering

Het ligt in de ware natuur van het individu om ieder moment te veranderen. Deze veranderingen brengen hem voortdurend in een staat van besluiteloosheid en vergeetachtigheid, zodat hij nooit zeker is van zichzelf en dit maakt hem ongelukkig. Iemand die daarentegen is uitgestegen boven zijn afgescheiden individualiteit, is altijd zeker van zichzelf. Hij is standvastig in zijn doel en zal dit niet meer uit het oog verliezen.
Wij zouden ook moeten proberen boven ons ego uit te stijgen en in contact te komen met de ParamAtman. Niets zal ons geluk dan meer in de weg staan, want in de Param-Atman bestaat geen verdriet. In feite kan alleen al de gedachte aan de Param-Atman* verdriet onmiddellijk verdrijven. Als we het geluk willen vinden, is het daarom van wezenlijk belang het afgescheiden gevoel van ‘ik’ af te werpen.

Dit zijn  woorden uit de Hindoeïstische  filosofie.  Mijn overtuiging is inderdaad hoe meer je in je leven er voor anderen kunt zijn en je betrokken bij het geheel voelt en weet dat je dit geheel ook bent. hoe gelukkiger je je voelt. Dat inzicht kan heel beangstigend zijn vooral wanneer je met ellende wordt geconfronteerd. Dan schermen we ons liever af van dat geheel. Over het algemeen draait alles wat we doen om  wat we zelf leuk en fijn vinden we voelen ons afgescheiden van de ander.

 Als je echt gelukkig wilt zijn .... tja dan betekent het toch vooral open staan en er zijn voor de ander. Want je kunt pas heel zijn met elkaar.

*Paramatman is oneindig Licht, en is de bron van alles, van het zijn, van kennis, van gelukzaligheid, van vrede, van iedere atman, iedere ziel. Paramatman is in alles, in al het geschapene - aarde, water, vuur, lucht, dieren - ten allen tijde. Maar het licht kunnen we slechts zo nu en dan zien. Het licht heeft de kwaliteit van liefde, genade, kracht, gelukzaligheid, jnana (kennis). Zonder het Licht kan niets bestaan. Het is kleurloos, maar heeft iedere kleur in zich en de kleur en kracht van ieder licht van elk niveau. Het is overal en in alles.

Zijn

Ik hoef niet meer te zijn dan ademhalen
dat me met volle teugen
verbindt met dat wat ik

Ervaar

Denk

En

Doe

En toch niet vol ledig ben

Liefde

Hoewel de apostel in de liefde volmaakt is geworden, staan ‘wij’ – zijn toehoorders en lezers – zeer waarschijnlijk nog aan het begin. En precies omdat wij nog aan het begin staan, mogen wij niet op dezelfde wijze over de liefde spreken als de apostel. Dat wil zeggen: wij moeten in ons spreken over de liefde het gebod tot liefde centraal  stellen. Als ik dat niet zou doen, dan suggereer ik dat ik volmaakt ben in de liefde en dat ik de dwang van het gebod tot liefde niet langer nodig heb.’

Soren Kierkegaard.

Tegenwoodig houden we niet meer zo van geboden en verboden. Het MOETEN daar willen we over het algemeen liever niet naar luisteren. 'Niets moet' zeggen we dan om onze vrijheid nog eens te benadrukken. We hebben in vroeger dagen vaak teveel gemoeten en de tegenwoordige tijd is daar een weerslag van. Het leven bestaat uit acties en reacties en zo stevenen we in een konstante up en down golfbeweging op de toekomst af.

In feite veranderd er door de eeuwen heen niet zo gek veel als je het hebt over de menselijke natuur van het zelf.
Ja, de wetenschap maakt sprongen vooruit in materialistische zin maar ons zelf blijft in een kringetje om onszelf heendraaien.

Als er werkelijk iets zinvols zou kunnen gebeuren in deze wereld dan kunnen we dat zelf veroorzaken door  gedisciplineerd te leren het woord liefde in ons persoonlijk leven te verwezenlijken. Een alomvattende liefde kunnen we leren kennen door bijvoorbeeld degene die me niet zint niet af te wijzen maar op zijn minst met gelijkmoedigheid tegemoet te treden. We mogen dan niet allemaal dezelfde richting op kijken maar als mens zijn we allemaal mens tussen de mensen. Het omgaan met personen die ons niet bevallen is al zo verschrikkelijk lastig dat we liever afstand nemen laat staan er in alle rust op  reageren. We zoeken een weg om ermee om te gaan door ons erboven te stellen of ervoor weg te lopen, maar gelijkmoedigheid of zelfs liefde... dat is lastig

Ik denk dat Soren wel gelijk had. We zijn nog ver vewijderd van DE liefde. Hebben we dan toch geboden, verboden, discipline en het moeten nodig om een betere omgeving te creeeren?

Godsbeeld

Het hele proces van wetenschappelijke ontdekkingen is eigenlijk een constante vlucht voor wonderen.

Albert Einstein.

Tja de hele waarheid zullen we nooit weten want er staan altijd weer nieuwe uitdagingen voor de deur. En voor mij hoeft dat ook niet. Dat 'ALLES WETEN' Is het niet prachtig dat er altijd weer deuren open staan die de nieuwsgierigheid prikkelen

Net als in het vorig blogje, waar ik me ook niet voor honderd procent achter Hawking kan scharen. Hij gooit mijns inziens het kind met het badwater weg. Een beetje kort door de bocht zegt hij: Dus God bestaat niet.
Ook al heeft hij nog zo hard gestudeerd en hypotheses bedacht. Het is altijd kort door de bocht totdat het wonder niet meer bestaat.

Misschien is het zaak het Godsbeeld dat we generaties lang met ons dragen volkomen te herzien. Ik schreef al. Voor mij bestaat er geen SCHEPPENDE God. Er is geen begin en geen einde het is een doorgaande alomvattende beweging die voortdurend aan verandering onderhevig is. Een komen en gaan, een ontstaan en vergaan, een imploderen en exploderen. Ieder keer weer altijd doorgaand. Een oneindigheid waarvan wij ons geen voorstelling kunnen maken.

Dat is een onbegrijpelijk wonder en ik zeg het dan op mijn eigen onbeholpen manier. Heb het over iets waar geen woorden voor zijn. Maar dat die krachten altijd en vaak slechts  in potentie in en buiten ons aanwezig zijn, staat voor mij als een paal boven water.

God bestaat niet op de manier zoals wij dat denken maar als een onbeschrijfelijk wonder is het altijd en overal aanwezig.
Hoe?

Ach misschien moeten we dat wonder zelf handjes en voetjes geven en dat doen we maar al te vaak op een niet al te beste manier, wanneer we denken dat we het bij het rechte eind hebben zitten we er vaak naast.

Ik fotografeerde vanmorgen in het Arboretum van Wageningen. Het was er erg koud. Meer foto's op

https://ellyvandoorn.wordpress.com/

Kinderen

Wat een ander leven heb ik nu toch gekregen sinds Ferry niet meer hoeft te werken. We genieten iedere dag van alle dingen en de vrijheid die we daardoor ervaren. Natuurlijk er zijn nog altijd wel verplichtingen maar die doen we graag.

Steed vaker denk ik terug aan mijn kinderjaren, hoe anders het leven toen was. Het zal wel met de leeftijd te maken hebben maar ook dat is verwonderlijk heerlijk om over na te denken. Als je goed nagaat is er niets meer over van het kind dat ik was. Fysiek is er geen cel meer over van toen en op het vlak van denken en bewustzijn ben ik toch ' volwassen' geworden met alle gevolgen van dien. Ik sta niet meer onbevangen in het leven en dat is werkelijk een heel ander uitgangspunt. Het enige dat over is, is de herinnering die maakt dat ik ben die ik denk dat ik ben.

Wel kan ik me steeds beter herinneren hoe ik als kind in het leven stond en de manier waarop ik iedere dag als nieuw ervaarde. Blij was als ik blij was en verdrietig wanneer ik verdrietig was. Ik verdiep me daar graag in.

 " Worden als een kind" .. iemand vroeg mij jaren geleden. " Weet je dan hoe een kind is? En ik had meteen mijn antwoord klaar.
Nu weet ik dat ik het toen niet wist en misschien nog niet weet. Want ik ervaar in mijn herinnering steeds nieuwe aspecten, dat maakt me nieuwsgierig want er is geen mooiere manier om in het leven te staan als een kind met alle nieuwe ervaringen die er nog moeten komen en waar het onbevangen zonder vooroordelen tegenaan kijkt. Als we op die manier zouden kunnen leven dan....

En dan hoop ik dat alle kinderen op zo een open manier hun jeugd kunnen ervaren, zonder trauma's op te lopen van de dingen die wij volwassenen hen aandoen.

Intussen ben ik weer heerlijk aan het kwasten.

Hieperdepiep hoera

Gister een heerlijke dag gehad.

Ik was jarig. Hieperdepiep hoera.

Ik kan me nauwelijks voorstellen 71 te zijn. Wanneer ik rustig op de bank rond zit te kijken en het lijf voelt zich goed dan zou je dat toch niet verwachten. Het is eigenlijk heel vreemd dat je in je geest altijd dezelfde bent en misschien een gemiddelde leeftijd van een jong volwassene lijkt te hebben. Dat maakt dat je denkt dat er een vaststaand IK is of zoiets, maar is dat ook zo?

Er is niets hetzelfde aan mij. Vanaf mijn geboorte is er zoveel veranderd. Ik ben door zoveel fazen heengegaan en toch lijk IK IK te zijn. Maar iets vaststaands.... nee dat is er niet.


Dat vind ik dan eigenlijk het mooiste dat er is want het betekent dat alles doorlopend verandert. Dat er altijd weer nieuwe mogelijkheden en openingen zijn.

Daarom vier ik het feestje van het ouder worden.

Hieperdepiep hoera.
Ik ga vol goede moed
het volgende jaar tegemoet.

Essay Zwagerman: Alles wordt niets: het witste schilderij - Schrijf - TROUW

Essay Zwagerman: Alles wordt niets: het witste schilderij - Schrijf - TROUW

Een artikel Over kunst en een uitleg over achterliggende filosofieen

Urk

We zijn gisteren een dagje op Urk geweest. We komen daar wel vaker als we iets voor het fotograferen moeten hebben maar nu waren we er vanwege mijn kapotte objectief. Natuurlijk gingen we meteen het vissersdorpje in om foto's te maken. We waren vooral rondom de haven en het was heerlijk rustig zo na de zomerdrukte. Water wind en lucht, het geeft altijd een heel rustige sfeer.

Daar word ik helemaal stil van, terwijl er toch veel en van alles gebeurd. Ik realiseer me dan dat alles vanuit het NIET IETS ontstaat omdat het er potentieel al in aanwezig is. Want in dat NIET IETS is alles aanwezig. Als ik daarbij stilsta kan ik er heel blij van worden. Alles IS gewoon zoals het IS. Het ontstaat en vergaat weer even zo als het gekomen is.

Het enige nadeel is dat ik er dan in dat hier en nu zoveel plaatjes maak die allemaal wel leuk zijn en ik moeilijk wat weggooi. Dat is met macro fotografie anders. Er mislukt erg veel en de beste bewaar en bewerk ik dan meestal nog.

Nu van Urk staan 220 foto's in het mapje. En ik heb al een en ander weggedaan maar kan verder moeilijk keuzes maken. Ik zal er hier een paar plaatsen.

En terwijl ik dat doe merk ik dat ik over mijn eigen schouder mee kijk met 'andermans ogen'. Tja, nu zijn er toch veel meer fotootjes die echt weg kunnen, zie ik. Deze die hier staan zijn onbewerkt en heb ik zoals ze genomen zijn gepubliceerd. Als je ze aanklik komen ze groot op je scherm.

Maandagmorgen

En het regent.

Zojuist in de koude serre mijn lief uitgezwaaid. Ik kan hem maar amper zien lopen in het donker met zo weinig contrasten en de glinstering van de regen op de weg, Hij zal het nog een paar maandjes vol moeten houden. Ik stap weer terug over de drempel in de warme kamer en neem het tablet op de schoot.

Wat een leven, ik kan kiezen om terug naar bed te gaan maar tegen de tijd dat ik in slaap val, staat mijn kleinzoon voor de deur. Als hij vroeg is kunnen we nog een kopje koffie drinken voor hij naar school gaat. Daarvoor ga ik mijn tas pakken om naar het open atelier te gaan. Dan staat dat alvast klaar. Ik ben al twee keer niet geweest want met die donkere dagen ben ik er niet zo gek op in de auto te stappen. Hopelijk is het nu iets meer helder. Ik zie wel, maar ik heb wel veel zin om te gaan. Thuis is er ook weinig van schilderen gekomen en het is toch een soort stok achter de deur. Ja op mijn tablet doodle ik heel wat af.

Verder ben ik me aan het voorbereiden op de filosofie kring. Het geeft zoveel voldoening samen met een paar anderen te praten over dingen die je bezig houden. Het is heel duidelijk hoeveel plezier de deelnemers er aan beleven om zich in bepaalde onderwerpen te verdiepen.
Ik heb weer een mooi onderwerp gevonden naar aanleiding van een boek dat ik lees. 'De wereld van de ziel'  van Daniel van Egmond. Hij vergelijkt onze manier van denken over de ziel met verschillende filosofen uit de geschiedenis. Aan de hand daarvan is goed te zien wat er in ons denken over ,ziel, verloren is gegaan en hoe je dingen kwijtraakt als er geen verbinding meer is met een begrip omdat de woorden gaan ontbreken.
Daar komen vast weer leuke dialogen uit voort binnen de groep.

Zo nu eerst wat eten.

Nou een fotootje erbij lijkt vanmorgen niet te willen. 

Het beeld voorbij

God is dag en nacht, winter en zomer, oorlog en vrede, overdaad en honger.

Heraclitus  ca. 540-480 v.chr.

ALS GOD ALLES IS, IS GOD OOK NIETS
Wat weten we nou eigenlijk?
Helemaal niets.
Met lege handen in het NIET IETS staan.
Me niet meer afvragen of God wel of niet bestaat in een wereld vol ellende en narigheid. Werken aan de dingen die ik heb te doen. Alles naar eer en geweten durven zien en ervaren in mezelf en er zijn voor het geheel. Alles is er, alles mag er zijn. Zowel in mijzelf als in de ander. Niet meer in een kringetje om mezelf heen draaien, in al mijn gedachten, ideeën en fixaties.
Zien wat er om me heen gebeurd en de vrede in mezelf bewaren waardoor ik nergens voor wegloop maar er in alles kan zijn.

'Nazomeren'

Compassie en wijsheid

Een interessant kort videofilmpje over compassie en wijsheid de essentie van spiritualiteit met een uitleg door mijn spirituele leraar Gelek Rimpoche die jaarlijks twee maal hier in Nijmegen les geeft.

Bewustzijn en denken-voelen

Ik houd ervan om na te denken te analyseren en conclusies te trekken. Of mijn brainstorm klopt en opgaat in de praktijk? Ik denk dat iedereen zijn eigen conclusies uit overdenkingen kan trekken.

Interessant om over na te denken vind ik bijvoorbeeld:

Wat is nu eigenlijk bewustzijn. Ik bedoel in dit geval niet het feit DAT we ons bewustzijn, maar HET bewustzijn. Ik denk dat het niet zomaar even op een blogje te benoemen is wat er dan allemaal bij mij naar boven komt. Maar goed, ik doe een poging, een eerste aanzet.

Zou het kunnen zijn dat ALLES begint bij bewustzijn en dat de hersenen het instrument zijn om ermee te werken? 

Stel dat het bewustzijn niet alomvattend was, hoe zouden we ons dan van IETS bewust kunnen worden. En iedereen is zich wel weer van iets anders bewust. Al die mensen met bewustzijn die allemaal zich bewustzijn van andere dingen en soms ook van dezelfde dingen. Feit is dat wij ons misschien wel moeten beperken omdat ons brein het niet allemaal 'door kan geven'. We klampen ons vast aan het denken van het brein. Maar zijn we niet meer dan dat? Zou het kunnen zijn dat de hele 'schepping' voortkomt uit een alomvattend bewustzijn waar ook ik deel van uitmaak een bewustzijn dat heel langzamerhand steeds creatiever in het scheppen is geworden en daarmee voortdurend doorgaat en waaraan ik bewust of onbewust meewerk.

En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan met brainstormen. Maar ik laat het hier maar even bij. Mijn conclusie voor dit moment is wel dat het een enorme verantwoordelijkheid zou betekenen in het hele 'scheppingsgebeuren' als het bovenstaande klopt maar dat ik toch heel blij ben dat ik bewustzijn heb al is het in mij vooralsnog beperkt, dat ik de mogelijkheid in mijn systeem heb om het bewustzijn in denken en voelen kan ervaren en naar buiten kan brengen. 

Kijk, misschien ben je al afgehaakt want hier moet je je langer in verdiepen om er voor jezelf duidelijkheid in te krijgen. Hoe zit dat nou en kan ik dat in mijzelf herkennen. De werking van bewustzijn en denken-voelen. Hoe verhoudt zich dat tot elkaar en wat is mijn verantwoordelijkheid in het gehele plaatje?

Werk aan de winkel?

Wat is Theosofie? Theosofie voor iedereen.

Ik ervaar dit als een heel bijzondere en duidelijke film over wat we tegenwoordig in een algemene term met spiritualiteit bedoelen. Van de dagelijkse menselijke ervaringen van liefde en gemeenschapszin, een functioneren in het dagelijks leven tot een meer wetenschappelijkere benadering zoals bij :
Plato, Newton, Da Vinci, Einstein, Aldus Huxley, Rupert Sheldrake,  en vele anderen.
Het past allemaal in het theosofische perspectief van de drie doelstellingen:

1  Het vormen van een kern van de universele broederschap der mensheid, zonder onderscheid van ras, geloof, geslacht, kaste of huidskleur.

2  Het aanmoedigen van de vergelijkende studie van godsdienst, wijsbegeerte en wetenschap.

3  Het onderzoeken van de onverklaarde wetten van de natuur en van de vermogens die in de mens latent aanwezig zijn.

Zie ook http://www.theosofie.nl/

Bewust van het bewustzijn

Het zijn drukke weken maar eigenlijk is het hele leven zo. Zieke dierbaren, die vol stress wachten op wat er gaat gebeuren, begeleiden voor dokter en gezondheidsbezoekjes naar van alles en nog wat. Een interne verhuizing van onszelf omdat er een nieuwe audio kast gaat komen, de filosofie kring voorbereiden en ander vrijwilligerswerk dat ook gedaan moet worden, lezen en mediteren voor de Lamrim en andere Boeddhistische Dharma lessen  en dan wil ik ook nog graag schilderen en vrije tijd nemen voor een uitstapje met Fer en een dagje met de jongste kleinzoon naast de huishoudelijke karweitjes waar ik me niet zoooo druk over maak, maar er wel zijn. En dan vergeet ik nog de blogjes waar ik werkelijk niet dagelijks tijd meer voor neem.

Het is maar goed dat we af en toe om 5.30 uur op moeten staan dan heb ik even tijd voor zomaar een blogje tikken. Op Facebook gaat dat iets sneller. Daar kun je met een korte klik op de hoogte blijven van enkele bekenden medemensen. Ik maak me er maar niet zo druk over of dat wel of niet goed zou zijn en te oppervlakkig, waarom zou ik? Natuurlijk het is allemaal wat sneller, maar dat is zoveel in het leven. Voor mij is het belangrijk dat hetgeen aandacht verdiend omdat ik daar aandacht aan wil geven, dat ook krijgt. Daar probeer ik zo bewust mogelijk mee om te gaan. En als ik me dan ook bewust ben van dat waar ik wat oppervlakkiger mee omga, ben ik al een stapje verder.

Bewuste aandacht is erg belangrijk. Pas zag ik weer een film van Krishnamurti, in gesprek met David Bohm en de psychiater David Shainberg bij de Theosofische Vereniging in Arnhem. Door het gesprek met deze twee mensen kwam heel duidelijk de zoektocht naar onze eigen drijfveren naar voren. Hoe we altijd op zoek zijn naar zekerheid en denken dat we die gevonden hebben in alles wat we doen en zijn. Het was indrukwekkend het denkwerk waartoe krishnamurti beide heren aanzette te volgen ook in mijn eigen denken. De laatste vraag  die K. stelde na die interessante zoektocht was:

Kan het bewustzijn zich bewust zijn van zichzelf? 
De heren keken elkaar aan en  je hoorde hun hersens knarsen :-).
"Doe het NU !! Zei Krishnamiurti. Het werd stil en Shainberg vertelde dat hij ervaarde dat het stil werd. Krishnamurti gaf geen reactie meer.

Mijn ervaring is, wanneer je je daar echt op gaat richten en je er vaker mee uiteenzet, dat er rust in het denken ontstaat en alles iets meer helder aanwezig blijkt te zijn. Het denken gaat er steeds minder 'tussen zitten'. Je neemt de drukte minder op je schouders mee en alles is er in het moment.

Daar door de dag heen bewust van zijn, geeft een heel andere benadering van wat het leven IS.

Waardoor.

Er worden zoveel vragen gesteld over het leven die nooit beantwoord zullen worden. Vaak zijn het de verkeerde vragen die gesteld worden. Een van de meest voorkomende vragen is: WAAROM.

Waarom moet mij dit overkomen?
Natuurlijk kun je een antwoord geven. Een antwoord zoals: Omdat DIT er is, is er DAT. Omdat er ziekte is, is er gezondheid, omdat er wit is is er zwart, omdat het nat is kan het ook droog zijn. Het één kan er niet zijn zonder het ander. Maar of dat ook de antwoorden zijn die gezocht worden?  Voor de een zal het voldoende zijn."Het is nu eenmaal zo".
De ander zoekt verder. Welke vragen kun je nog meer stellen als je dieper op het wezen van het leven in wilt gaan.

Je kunt ook vragen WAARDOOR. Vooropgesteld dat je die vraag aan jezelf richt en nooit als antwoord naar buiten wijst, want daar bereik je niets mee. Je kunt alleen maar zelf met dingen om leren gaan en de ander hoeven we niet te veranderen. Niet dat het oplossingen geeft voor wat er IS dat we niet begrijpen, maar het geeft wel meer inzicht want dan kom je als vanzelfsprekend uit bij oorzaken en gevolgen in jezelf. Op die manier kun je ook dieper in je eigen handel en wandel doordringen. Het kan heel verhelderend werken en het brengt je steeds dichter bij datgene in jezelf waar je denkt grip op te hebben. Vaak kom je tot de conclusie dat er heel wat meer nodig is dan een overdenking om grip te krijgen op het eigen functioneren.

Veel zaken die we doen of laten zijn gebaseerd op gewoonte patronen en herhalen zich onmiddellijk onbewust voor we er erg in hebben. Onder bepaalde omstandigheden komt het, voor je er erg in hebt automatisch naar boven en dan zit je al middenin de manier van reageren zoals je dat altijd doet en omdat alle oorzaken gevolgen hebben komen we niet uit het kringetje. Daar is meer voor nodig dan zo af en toe iets opmerken. Er is oefening nodig als je werkelijk iets veranderen wilt of wanneer je meer inzicht wilt krijgen in je eigen omstandigheden, handel en wandel.

"Mens ken uzelf ' is veel meer dan een simpele uitspraak die Socrates ook graag gebruikte naar aanleiding van het Orakel van Dephi las ik onlangs. Nou hoef ik echt geen Socrates te zijn, maar het beter leren kennen van mijzelf  door oefening en aandacht en mijn functioneren te leren herkennen zonder voor of afkeur  heeft me al veel opgeleverd.


Als je goed oplet zul je zien dat we automatisch overal op reageren nog voor we erover hebben gedacht en dezelfde patronen herhalen.
Niet dat daar wat mis mee is, maar we weten het niet eens. Logisch dat we dan ook de gevolgen niet kunnen veranderen als we daar invloed op zouden willen hebben. Onze eigen manier van leven heeft grote consequenties.

Vakantie thuis

De laatste tijd komen er maar weinig blogjes in het Magazijn te staan. Alles staat op een laag pitje. We hebben vakantie gaan van huis uit met dagtochtjes en fotograferen daarbij. Maar er zijn ook veel persoonlijke omstandigheden die een rol spelen en veel tijd en energie vragen daardoor komt het er niet van uitgebreide stukjes te schrijven en is het eenvoudiger een foto te plaatsten op mijn fotoblog of facebook. Als je wilt kun je daar natuurlijk ook altijd naartoe.

Laatst zag ik een prachtige uitzending van Colege Tour. Opnames van een gesprek met

de internationaal bekende gedragswetenschapper Frans de Waal, die ooit als student aan de chimpanseegracht in Arnhem is begonnen. De opnames voor het populaire televisieprogramma met presentator Twan Huys vonden plaats op het Safari-terras van ons park. U kunt de uitzending online terugzien, als u deze vrijdag 20 september gemist heeft: uitzending College Tour.

Wat mij vooral boeide waren de vergelijkingen die hij trok tussen menselijk gedrag en dat van dieren. Ook werd er gesproken over de manier waarop wij onze moraal een plek geven. Heel bijzonder om je in te verdiepen en een vergelijkende studie te doen zoals hij dat deed lijkt mij. Het geeft een verbreding van de kijk op ons menszijn.

Trouw blijven aan mezelf

maar

Wie  en wat ben ik?

Mijn gevoelens.

Soms ben ik boos, soms ben ik aardig, soms ben ik geïrriteerd, soms loop ik over van sentiment, soms zit ik te huilen. soms ben ik aan het schaterlachen.

De ene keer reageer ik zus op een bepaalde situatie, de andere keer reageer ik op dezelfde situatie heel anders.

De ene dag heb ik pijn de andere dag  voel ik me rot en als de zon schijnt voel ik me stralend.

En dat heb ik allemaal in me zitten??!!!

Hoe is het mogelijk. Maar wie van al die mogelijkheden ben ik nou toch echt zelf?

Daarbij komt ook nog dat ik me steeds meer afvraag wat er nog over is van het kind dat ik ooit was. Heb ik nog dezelfde gevoelens ben ik nog steeds het angstige kind of de lacherige puber en van de zorgzame moeder komt ook niet veel meer terecht, want daar zijn de omstandigheden niet meer naar. Het zit er misschien allemaal nog wel in, maar alles is zo veranderd het komt niet meer tot uitdrukking in mijn gedrag.

Een beetje oneerbiedig gezegd denk ik dat ik het product ben van oorzaken en omstandigheden die steeds weer veranderen en ik verander mee. Op die omstandigheden reageer ik altijd weer anders want ik heb alle mogelijkheden in mij zitten. En dan te bedenken dat ik lang niet in één leven met alle omstandigheden in aanraking kan komen. Hoe zou ik in oorlogssituaties handelen? Ik kan wel denken zus of zo, maar de werkelijkheid is heel anders dan ik nu kan weten.

Mijn lijf

O.. ik weet het, ik ben mijn lijf. Mijn hersens en denken.  Zou ik een ander zijn als ik iets uit of van mijn lijf zou moeten missen. Ik denk het niet, maar dan zijn de omstandigheden wel weer zo waardoor ik me misschien anders zal voelen. Ik zelf verdwijn dan toch niet. Dan ben ik dus ook niet mijn lijf.

Zou ik een ander zijn als ik verward zou raken, want mijn hersens horen ook bij mijn lijf. Nee ook dat denk ik niet. Ik verdwijn dan toch niet ondanks alles.

Mijn ziel

En nu hoor ik je zeggen ik ben mijn ziel.

Ja en nee. Dan zal ik daar toch eerst eens een echte verbinding mee moeten zoeken en niet denken dat alles wat IK denk dat IK ben met de ziel te maken heeft. Ik heb het liever over bezieling. Want ik HEB geen ziel. De ziel is dat wat mij vanuit het goddelijke aanstuurt me inspireert en leven schenkt me beademt van minuut tot minuut steeds weer anders. Daar ben ik me nauwelijks van minuut tot minuut van bewust. En of ik me daar echt door laat leiden en of ik me daar aan heb overgegeven is voor mij nog lang niet zo zeker. Daarvoor ben ik lang nog niet aandachtig genoeg. Maar ik doe mijn best en dat is goed genoeg.

Ik hoef en wil me daar geen illusies over maken.

Trouw blijven

Wel wil ik graag trouw blijven aan mijn beloften, maar…

Trouw blijven aan mijzelf? Wie ben ik dan eigenlijk en is het zo noodzakelijk dat IK of ZELF te vinden en vast te houden? Heeft dat misschien met willen hebben te maken?

Verandering

Ik ben blij dat ik als persoon veranderen kan en mag omdat het eindeloze mogelijkheden biedt. Ik vind het heerlijk om doordat ik kan denken en leven meer vrijheid krijg. Ik hoef niet meer zus of zo te zijn. Ik mag alles zijn. Ik mag zijn wat ik op dat moment ben.

Vinden jullie ook niet?

I love it.

 mixed media op papier 

Het innerlijke Zelf

Bij filosofen en altijd bij mystici kom je regelmatig dezelfde denkbeelden tegen die je ook weer terugvindt in oude wijsheidstradities. Een soort schema, een indeling van de menselijke microkosmos.
Een gegeven dat in alle tradities van oost en west terug te vinden is. Het geeft een handvat dat het ons gemakkelijker maakt om een beeld te krijgen van wat we in werkelijkheid als mens zijn, wat er in ons leeft en welke mogelijkheden we tot ontwikkeling kunnen brengen. Een schema dat in zeven  is gedeeld en om het wat simpeler te maken wordt het ook wel in drieën gedeeld, kortweg geest, ziel en  lichaam.

Wil je jezelf leren kennen dan is het heel handzaam zo'n schema te hebben. Het geeft een plek aan al je ideeën je voelen-denken en aan datgene wat er tot je komt vanuit andere sferen of vanuit intuïtie en instinct. Het kan zijn dat we simpele reacties en instincten verwarren met iets dat in onze geest en het diepste van onze ziel aanwezig is, terwijl het een eenvoudig reactiepatroon is. Het is zaak dat we onze verkeerde aannamen laten vallen en open gaan staan voor dat wat nog niet in ons denken opkwam.

Is het belangrijk om daar meer over te weten?
Als je jezelf wilt leren kennen en een pad wilt gaan naar vrede en geluk en je thuis wilt weten in het diepste van je innerlijke leven. Je geborgen wilt zijn onder alle omstandigheden en wilt leven in de wetenschap dat alles wat je verlangt al in jezelf aanwezig is. Ja dan is het heel behulpzaam en onontbeerlijk om stap voor stap op weg te gaan. Een weg die zonder einde is zonder doel en toch doelgericht. Een weg die je kunt gaan als je zelf die weg geworden bent en die je kan brengen tot een gesprek met God.

Ik vond een boek waarin ik juist dat precies weer herkende en werd vooral geboeid door het voorwoord van Ken Wilber. Hij heeft het over de kenner van het veld, een uitspraak die we ook vinden in de hindoe-boeddhistische traditie. Heel interessant om zijn korte beschrijving te lezen over datgene wat naar zichzelf kijkt. Hoe het functioneert en wat het met de Geest te maken heeft in heldere en duidelijke bewoordingen. Ik vond het boek voor weinig geld bij Bruna op de aanbiedingen tafel en ben er heel blij mee. Het bevestigt steeds weer dat iedereen zijn eigen weg gaat en dat het altijd binnen de bovengenoemde kaders plaats vindt. Het is weliswaar een individuele weg, maar de steigers geven de richting aan. Zonder steigers zou het huis niet gebouwd kunnen worden. Een verhelderend en handzaam boek op je weg. Welke weg dat ook is.

"De Burcht"van Caroline Myss.
Een geestelijke reis naar ons innerlijke zelf.
ISBN 978 90 6963 799 0

Myss put uit verhalen van Mystici van alle tijden en uit alle religies, maar ook vertelt ze over haar eigen leven en dat van deelnemers aan haar workshops. Het boek is gebaseerd op De innerlijke burcht van Teresa van Avila, waar we eerst onszelf leren kennen door ons eigen leven eerlijk onder ogen te zien en vervolgens het goddelijke in ons  leren herkennen zonder ons te hoeven terugtrekken in volledige stilte, zonder ons gewone leven op te geven.

Ganesha wil naar huis