De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.
Alle blogs op data volgorde
vrijdag 7 december 2018
Kerstemming
Het muziekmiddagje op Vreedenhof zit er weer op en om in de kerstsfeer te komen en omdat het na sinterklaas en voor kerst was maakte ik er een heel kerstprogramma van.
Ik opende met the king's college choir; KOMT ALLEN TEZAMEN. O come all ye faithful
Dat was een goede opening want tijdens de muziek werden er nog verschillende bewoners in de koffiekamer gebracht door de verzorging. Sommige in rolstoel, anderen aan de arm van de verzorgende.
Ik had, zoals gewoonlijk verschillende muziekstukken uitgezocht maar nu kerstconcerten van Bach, Corelli, Locatelli e.d. en terwijl de bewoners rond de tafel naar die bekende werken luisterden werd er nog een echtpaar binnengebracht die ik nog niet eerder zag. Hij lopend, zij in de rolstoel. Hij kreeg een plaatsje achter de kring zodat de rolstoel voor zijn stoel neergezet kon worden. Zo bleven ze in contact met elkaar. Zij zat voorovergebogen en hij boog zich steeds liefdevol over haar heen, luisterde en gaf haar wat te drinken of antwoord op haar vraag nauwelijks hoorbaar voor de luisterende mensen rond de tafel. Hij gaf haar een zakdoekje en ze leek wat verdrietig, niet op haar gemak.
Zo zaten ze daar een tijdje samen maar mij was het duidelijk dat zij het niet lang vol zou houden. Al gauw bleek mijn vermoeden juist. Hij maakte aanstalte op te staan. een jas of vest vouwde hij zorgzaam op en legde het over de rolstoel. De vrijwillegers die in de pauze de koffie verzorgen lieten het net als ik allemaal even gebeuren. Toen hij zijn stok pakte en schuivelend achter de rolstol begon te manouvreren schoot de vrijwilligster te hulp en hielp hen naar buiten. Het is zo aandoenlijk zo'n tafereeltje aan te zien onder de klanken van de mooie muziek.
Ieder 1ste vrijdag van de maand kom ik weer blij thuis want ik weet dat er weer een groep ouderen was die deze middag genoten hebben en ze laten dat dan ook merken. Aan het eind van de middag kondigde ik aan dat ik wilde besluiten met Stille nacht Heilige nacht.
Oooo mooi en mogen we dan meezingen?
Ja natuurlijk, dat is toch heerlijk, zo hard als je maar wilt.
En inderdaad werd er ook meegezongen.
Ik was weer helemaal blij toen ik door de regen naar huis wandelde
Ik opende met the king's college choir; KOMT ALLEN TEZAMEN. O come all ye faithful
Dat was een goede opening want tijdens de muziek werden er nog verschillende bewoners in de koffiekamer gebracht door de verzorging. Sommige in rolstoel, anderen aan de arm van de verzorgende.
Ik had, zoals gewoonlijk verschillende muziekstukken uitgezocht maar nu kerstconcerten van Bach, Corelli, Locatelli e.d. en terwijl de bewoners rond de tafel naar die bekende werken luisterden werd er nog een echtpaar binnengebracht die ik nog niet eerder zag. Hij lopend, zij in de rolstoel. Hij kreeg een plaatsje achter de kring zodat de rolstoel voor zijn stoel neergezet kon worden. Zo bleven ze in contact met elkaar. Zij zat voorovergebogen en hij boog zich steeds liefdevol over haar heen, luisterde en gaf haar wat te drinken of antwoord op haar vraag nauwelijks hoorbaar voor de luisterende mensen rond de tafel. Hij gaf haar een zakdoekje en ze leek wat verdrietig, niet op haar gemak.
Zo zaten ze daar een tijdje samen maar mij was het duidelijk dat zij het niet lang vol zou houden. Al gauw bleek mijn vermoeden juist. Hij maakte aanstalte op te staan. een jas of vest vouwde hij zorgzaam op en legde het over de rolstoel. De vrijwillegers die in de pauze de koffie verzorgen lieten het net als ik allemaal even gebeuren. Toen hij zijn stok pakte en schuivelend achter de rolstol begon te manouvreren schoot de vrijwilligster te hulp en hielp hen naar buiten. Het is zo aandoenlijk zo'n tafereeltje aan te zien onder de klanken van de mooie muziek.
Ieder 1ste vrijdag van de maand kom ik weer blij thuis want ik weet dat er weer een groep ouderen was die deze middag genoten hebben en ze laten dat dan ook merken. Aan het eind van de middag kondigde ik aan dat ik wilde besluiten met Stille nacht Heilige nacht.
Oooo mooi en mogen we dan meezingen?
Ja natuurlijk, dat is toch heerlijk, zo hard als je maar wilt.
En inderdaad werd er ook meegezongen.
Ik was weer helemaal blij toen ik door de regen naar huis wandelde
Abonneren op:
Posts (Atom)
Blogarchief
-
►
2011
(105)
- ► augustus 2011 (18)
- ► september 2011 (14)
- ► oktober 2011 (16)
- ► november 2011 (21)
-
►
2012
(346)
- ► januari 2012 (42)
- ► februari 2012 (18)
- ► maart 2012 (31)
- ► april 2012 (16)
- ► augustus 2012 (27)
- ► september 2012 (38)
- ► oktober 2012 (32)
- ► november 2012 (27)
-
►
2013
(151)
- ► januari 2013 (22)
- ► februari 2013 (20)
- ► maart 2013 (19)
- ► april 2013 (13)
- ► augustus 2013 (10)
- ► september 2013 (9)
- ► oktober 2013 (9)
- ► november 2013 (9)
-
►
2014
(106)
- ► januari 2014 (15)
- ► februari 2014 (11)
- ► maart 2014 (15)
- ► april 2014 (14)
-
►
2015
(106)
- ► januari 2015 (14)
- ► februari 2015 (22)
- ► april 2015 (1)
- ► september 2015 (20)
-
►
2016
(116)
- ► februari 2016 (25)
- ► april 2016 (1)
- ► augustus 2016 (11)
- ► oktober 2016 (21)
-
►
2017
(87)
- ► januari 2017 (13)
- ► maart 2017 (1)
- ► oktober 2017 (10)
-
▼
2018
(146)
- ► januari 2018 (16)
- ► maart 2018 (26)
- ► april 2018 (21)
- ► augustus 2018 (15)
- ► september 2018 (11)
- ► oktober 2018 (10)
-
►
2019
(110)
- ► januari 2019 (16)
- ► februari 2019 (14)
- ► maart 2019 (17)
- ► april 2019 (12)
- ► oktober 2019 (8)
-
►
2020
(161)
- ► maart 2020 (9)
- ► april 2020 (7)
- ► augustus 2020 (17)
- ► september 2020 (17)
- ► oktober 2020 (9)
- ► november 2020 (25)
-
►
2021
(268)
- ► januari 2021 (26)
- ► februari 2021 (21)
- ► maart 2021 (24)
- ► april 2021 (22)
- ► augustus 2021 (23)
- ► september 2021 (32)
- ► oktober 2021 (19)
- ► november 2021 (15)
-
►
2022
(121)
- ► januari 2022 (11)
- ► februari 2022 (15)
- ► maart 2022 (13)
- ► april 2022 (12)
- ► augustus 2022 (20)
- ► september 2022 (13)