Posts tonen met het label boeddhisme. Alle posts tonen
Posts tonen met het label boeddhisme. Alle posts tonen

woensdag 21 april 2021

Onzekerheid is er altijd

 En verder was ik even op het blog van Vlasje. Ja het zijn rare tijden en liever schrijf ik niet over de Corona perikelen. Er wordt al meer dan genoeg over gezegd en dat houd ik ook heus wel bij met alle info die daarbij hoort.  Maar ik ben zo blij dat ik heb leren mediteren en heb geleerd  me niet zo verschrikkelijk door mijn emoties mee te laten nemen. Mijn vriendin zegt altijd: Het komt me niet aan de botten. En zo voel ik het ook. Het is mooi in je eigen midden te kunnen leven en werken zonder daaruit getrokken te worden. En als dat wel gebeurd dan duurt dat steeds korter omdat meditatie een manier is om je daarin te trainen. Bijvoorbeeld steeds weer terug naar de ademhaling of een ander focus punt. 

Ik heb alle begrip voor iedereen die het er verschrikkelijk moeilijk mee heeft en daar een weg in probeert te vinden. Ik ga intussen gewoon mijn gangetje. Neem alle voorzorgsmaatregelen in acht en dat kost me geen moeite. Ik ben gelukkig niet bang en ook niet bang als er onverhoopt toch ziekte en dood op mijn pad zouden komen. Op dat moment is het vroeg genoeg om met de bijkomende emoties te dealen die er dan natuurlijk ook zullen zijn.

Ook het opheffen van de blokkades zeggen me weinig want ik blijf toch mijn eigen voorzichtigheid in acht nemen. Dat zijn de dingen die me beschermen en zo niet dan moet ik ook daarmee leren omgaan. Want het virus is door niets zomaar weg te blazen of denken. Het is wat het is. 

Helaas overleed er ook weer een Sangalid van Jewel Heart aan Corona en meerdere in mijn omgeving hadden ermee van doen. Ik prijs me gelukkig in een groep mensen te verkeren die er een stabiele en rustige weg in gevonden hebben en dat we samen de problemen mogen delen. Elkaar ondersteunend tot over de dood heen. 

Ik zou wensen dat iedereen op deze manier zou kunnen leven en de rust kon vinden in dat wat niet vanzelfsprekend maakbaar is en altijd onzeker is en zal blijven. 

Verder heb ik alle respect voor degenen die, al is het vaak op onnavolgbare wijze, proberen er een draai aan te geven met regeltjes die niet altijd begrijpelijk overkomen. Ik geef het je te doen om het 17 miljoen mensen naar de zin te maken in tijden van stress en ellende. Dat is gewoon onmogelijk. 




vrijdag 8 mei 2020

Tijden veranderen 1952-2020


Tijden veranderen.
 Geschreven in 2010

1952

Daar loop ik dan, een angstig kind in de verlaten straten op de vroege zondagmorgen. Om de hoek van iedere volgende straat kan zich weer iets onverwachts voordoen. Een blaffende hond die achter me aan komt of kwajongens die aan mijn haren trekken. Af en toe loop ik hard. Hoe eerder ik er ben des te liever het me is. De vorige week heeft mijn vader me naar zondagschool gebracht. Nu weet ik de weg en kan ik wel alleen gaan ik ben toch al een grote meid.
Wat een opluchting, ik heb het hek van de kerk bereikt en ga naar binnen. Er hangen al jasjes aan de kapstok in de gang en in het klasje is het lekker warm.
Er worden liedjes gezongen en een verhaal verteld over Johannes de doper die werd onthoofd. Ik vind het een prachtig verhaal. Aan een flanelbord worden mooie gekleurde plaatjes gehangen en ik ben even mijn angst voor de terugweg vergeten. Maar die komt onherroepelijk en ik leg hem op een drafje af.
Thuisgekomen vertel ik wat ik gehoord heb maar ik vertel niet dat ik onderweg zo bang ben geweest.
De volgende zondag moet ik weer naar zondagschool en de angst overvalt me. Ik huil.
“Zie je wel”, zegt mijn moeder, die niet gelovig is tegen mijn vader, “dat zijn toch ook geen verhalen voor kinderen, dat kind hoeft niet meer naar die zondagschool.”
Wat een opluchting, maar wel jammer van die mooie verhalen.

1955
Enkele jaren later ga ik met mijn ouders samen naar een ander kerk op zaterdag, want dat is de Sabbat. Mijn vader krijgt ontslag omdat hij de zaterdag vrij vroeg en dat niet kreeg op de machine fabriek waar hij werkte. Financiëel wordt het er voor hen niet gemakkelijker op, maar  mijn ouders zijn helemaal overtuigd van de waarheid en God zal wel voorzien. Ik voel me er sterk bij betrokken en ben zeer toegewijd.
De schuifdeur van het tussenkamertje waar ik slaap is met glas in lood. Er wordt een gordijn voor geschoven dat altijd een kiertje open mag blijven. Ik kan als ik op bed lig veel opvangen van de gesprekken die er in de huiskamer plaatsvinden. Ik hoor een  gesprek over de kerk en wat God van ons verlangt en hoe listig de duivel is. En dan is er ook nog een gesprek  over geesten en doden die tevoorschijn komen. Dat is satans werk. Ik vind het griezelig en durf niet meer te gaan slapen. Overal in het behang vormen de krinkeltjes zich tot gezichten die me aanstaren. De angst bouwt zich langzaam op. Iedere avond  kniel ik voor mijn bedje en zeg mijn avondgebedje. Intussen denk ik: als er maar geen geesten onder mijn bed zitten en durf niet eens te kijken als ik klaar ben. Mijn moeder stopt me in en kust me welterusten. Papa komt nog even en verdwijnt weer door de schuifdeur naar de kamer, maar ik kan niet slapen. Overal in mijn hoofd loert het gevaar. Geesten zijn zo ongrijpbaar. Ze zijn er wel en ze zijn er niet. Misschien staan ze wel naar mij te kijken. Als ze me maar niet aanraken of kwaad doen. Toch ben ik ook nieuwsgierig en zou ze wel willen zien. Ik probeer heel goed te kijken, maar zie niets. Gewoon alleen mijn kamertje. Maar de angst verdwijnt niet. Er zitten nog veel meer angstige dingen in mijn hoofd.
Wie zegt me of ik nog wel wakker word als ik in slaap val. Misschien ga ik dan  wel dood. Dat weet je toch nooit zeker. Een buurjongetje, die bij mij in de klas zat is een tijdje geleden ook dood gegaan. Hij was wel ziek en had in het ziekenhuis gelegen, maar thuis in je bed kun je toch ook dood gaan. Ik heb geleerd dat de dood als een slaap is en als Jezus wederkomt op de wolken des hemels worden alle doden opgewekt om met hem naar de hemel te gaan. Maar ik wil helemaal nog niet dood.
Ik hoor de geruststellende geluiden uit de kamer. De radio staat zachtjes aan en af en toe hoor ik mijn moeder door de gang naar de keuken lopen.
Mijn gedachten blijven in een kringetje ronddraaien.
Ja, nu gaan mijn ouders ook naar bed. Het zal helemaal stil worden en dan vind ik het nog griezeliger.
“Mam!” roep ik zachtjes.
Ze hoort me niet.
Nog eens, ietsje harder.
“Mam!”
Ja, ze heeft me gehoord.
“Goh kindje, slaap je nog niet, wat is er aan de hand?”
“Ik kan niet slapen, ik ben bang.”
“Bang, waarvoor?”
“Dat ik dood ga.”
Mijn moeder zit op de rand van mijn bed.
“We gaan allemaal een keer dood lieverd.”
 “Ja maar ik wil helemaal nog niet dood.”
“Je gaat ook helemaal nog niet dood” zegt ze.
“Ja, maar als ik nou toch dood ga.”
“Àls de hemel valt zijn alle mussen dood en geloof me nu maar, ik weet zeker dat jij vannacht niet dood gaat en nog heel lang niet”.
We praten een tijdje en ze stopt me weer in om te gaan slapen. Die nacht slaap ik rustig.
Het is moeilijk om over de angst voor geesten en doden heen te komen al laat mijn moeder me iedere avond onder mijn bed kijken.

1965
Peter gaat al een tijdje niet meer mee naar de kerk. Ik heb daar wel begrip voor.  Als ik eerlijk ben wordt het mij ook steeds moeilijker om te gaan.  Nu Robert een half jaar oud is, geef ik de moed op om door te gaan met mijn kerkelijke activiteiten. Het eerste halfjaar was ik te moe en te druk, nu ben ik er zo aan ontwend dat het me minder belangrijk lijkt. Ik vraag mezelf steeds meer af. De dingen in de bijbel worden zo letterlijk geïnterpreteerd en zijn daardoor zo onwaarschijnlijk in deze tijd van wetenschappelijke verklaringen. Ik kan niet domweg geloven in dingen die zo onwaarschijnlijk zijn. Ik heb ook gewoon geen zin meer om me te verdiepen in dingen die ik als wonderen zou moeten aanvaarden en leg liever alles naast me neer. Er is niets meer over van de diepgevoelde ervaringen uit mijn kinderverleden. Het leven is al moeilijk genoeg.
Ik haal een vers worstje bij de slager. Varkensvlees aten we nooit, ook dat was verboden en ik stap bij Annelies naar binnen om te vragen hoe lang ik die moet braden. In het begin voel ik me zo schuldig, de leerstukken zijn diep geworteld. Langzamerhand ga ik me steeds minder houden aan dat wat van bovenaf wordt opgelegd en voel ik me vrijer om te doen en laten wat ik wil. Ook op de zaterdag, waarop ik niet winkelen, werken of kopen mag, ga ik mijn eigen gangetje. Ik zie er het nut niet meer van in.

1995
Tijden veranderen sneller dan ooit.
Vandaag kan al gisteren wezen.

Ik ben een nieuwe weg ingeslagen een weg van onderzoek naar wat ik in wezen ben. Mijn nieuwsgierigheid stuurt me steeds verder op weg naar plekken die ik anders nooit zou hebben ontdekt. Plekken in mijzelf die aangeraakt worden en verlevendigd. Ik herontdek heel langzamerhand de waarden van religies in zijn algemeenheid in theosofische studies en in het bijzonder die van de Boeddhistische Gelugpa traditie.  Gelek Rimpochee zei ooit in zijn lessen:
Wanneer je weet in welk potje je de dingen moet doen kun je ze altijd gebruiken. Dat is voor mij heel belangrijk. Ik ben weer teruggekeerd naar de wortels uit mijn jeugd al zijn de omstandigheden veranderd, er daagt weer een gevoel van herkenning ondanks de totaal andere invalshoeken.
Vanuit een protestante achtergrond sta ik nog regelmatig vreemd tegenover alle rituelen die een middel zijn om te komen tot verlevendiging van mijn zoektocht. Ik laat ze over me heen komen en denk, de tijd zal hun waarden bewijzen.

2010
Ik zeg mijn sadhana’s. Hier op mijn kussentje breng ik dagelijks mijn denkertje tot rust om thuis te komen bij mijzelf. Iedere dag is het weer anders. Er zijn dagen dat ik me moeilijk kan concentreren. Er zijn dagen dat ik bijna in slaap val. Ik leer er mee om te gaan of het te accepteren. De momenten dat er ‘kwartjes vallen’ zijn een grote schat die ik koester in het diepst van mijn hart. Zoals het rituele geluid van de rinkelende bellen tijdens de rituelen die me plotseling tot op mijn botten raken.
De waarden die in mijn kindertijd wortel hebben geschoten komen tot ontwikkeling in een samenspel van aandacht, analyse, concentratie en meditatie. Zoals een mede student van de Lam Rim steeds zegt: “Het is iedere keer weer spitten in mijzelf”,  en dan tot conclusies komen dat ze een bedding vinden en geïntegreerd kunnen worden in mijn leven. Wat ik de laatste vijftien jaar heb geleerd is onnoembaar en zeer waardevol.
De lessen van Rimpochee, de beoefeningen en de activiteiten binnen Jewel Heart vormen een basis waaraan ik me kan spiegelen en waardoor ik de weg leer bewandelen naar meer vrijheid binnen alle beperkingen van mijn waardevol menselijk bestaan.


En hoe is het nu, anno 2020?

Heel leuk om dat nu weer eens terug te lezen en te weten hoe mijn leven zich tot op dit moment ontwikkeld heeft. Nog steeds ben ik heel dankbaar voor de mogelijkheden die ik in de Boeddhistische filosofie en levenskunst heb gevonden. Ik heb daar zoveel van geleerd en sta veel vrijer in het leven dan dat ik me ooit vroeger voor had kunnen stellen. Dat schept veel meer mogelijkheden en geeft ruimte om te gaan met de dingen die op mijn pad komen.
In crisis tijd zoals die zich  nu voordoet met de corona crisis merk ik dat er ruimte is en ik hoef niet in paniek te vervallen. Zoveel mooie levenslessen en oefeningen, die me tot hier hebben gebracht. Dat maakt dankbaar. Dat is leven met alles erop en eraan. Alles mag er zijn. Het is aan mij om er op een goede manier mee om te gaan in alle bescheidenheid wetend dat het heel bijzonder is dat  blokkades me niet hebben belemmerd om tot hier te komen.

Dank, dank, dank voor alle mooie lessen die ik  door Gelek Rinpochee en alle mede studenten heb mogen leren.


vrijdag 15 maart 2019

Geweldloosheid

In de Boeddhistisxhe filosofie wordt onder geweldloosheid heel wat meer verstaan dan je op het eerste gezicht zou vermoedden. Het heeft, zoals alle inzichten in het Boeddhisme, alles te maken met een bewustzijnsstaat. Een manier van ZIJN waarbij het hele bewustzijn volkomen is doordrongen van wat zich afspeelt in de geest.
Een voortdurende aandacht bij alles wat er zich in diezelfde geest afspeeld. Daaruit volgt dat wanneer je over o.a. geweldloosheid spreekt , dat het dan gaat over een volkomen doordrongen zijn van geweldloosheid en daardoor  de afwezigheid van alke gedachte om een ander pijn te doen of te kwetsen.

Hierbij gaat het niet over het feit dat je maar over je heen moet laten lopen dat is een volkomen ander verhaal want ook bij het opkomen voor je eigen welzijn hoeft er geen enkele rancuneuze gedachte of een haatdragend gevoel naar boven te komen. 

Rimpochee beschreef het op de volgende manier in een van zijn lessen.
 Geweldloosheid is een mooi woord, maar het is niet eenvoudig. Het basisprincipe is dat de geest niet eens de geur heeft om iemand pijn te doen, en het is ook compassie en geduldgerichtheid. Je kent dit goede oude  gezegde: "Hij of zij is zo goed dat ze geen vlieg kwaad doet," toch? Of je nu pijn doet of je doet de vlieg geen pijn, als je een verlangen en een geest hebt om pijn te doen, dan is dat is de basis van geweld. zelfs woede tegen bed wantsen, vlooien of kakkerlakken is geweld.
 Als je de persoon goed kent, kun je hem gewoon uitlachen of allerlei dingen doen die hem pijn doen, toch? Vaak is het erg moeilijk om dit zelfs als geweld te herkennen. We zeggen: "Wel, ik heb niets gedaan." Maar soms kwetsen we mensen door niets te doen.
Ik vind het wel mooi om me met zulke gedachten uiteen te zetten. Zonder mezelf erop te veroordelen kom ik erachter dat niets menselijks mij vreemd is en ik daarom ook niet over een ander moet oordelen. 🤔🤣



dinsdag 2 oktober 2018

Zo werkt de geest

Met een groepje van Jewel Heart, de Tibetaans boeddhistische sanga waar ik bij aangesloten ben en die studies en meditaties geeft in de Tibetaanse filosofie van de Gelugpa traditie, (Zo zo een hele mond vol) zijn we bezig met een skype cursus en het behandelen van een boek van Gelek Rimpochee. Het is heerlijk om op deze manier weer contact te hebben met enkele andere leden van de Sanga want het reizen naar Nijmegen in de avond vind ik onoverkomelijk geworden door allerlei omstandigheden.

Mateloos boeiend en heel inspannend is het daarmee bezig te zijn. Het onderzoeken van je bewustzijn en er achter zien te komen hoe de menselijke geest functioneert. Gelijktijdig is er de mogelijkheid de stof al mediterend en overdenkend te reflekteren op hoe het bij mijzelf werkt en oa te leren herkennen waardoor er een soort automatisme ontstaat in onze menselijke manier van leven en handelen, dat biedt perspectieven. Het krijgen van meer inzicht en de volgorde waarin onze handelingen imprinten maken via het bewustzijn op het  het allersubtielse bewustzijn  dat in het boeddhisme meerdere lagen kent, is ongekend en geeft openingen voor veranderingen waar je die zou willen aanbrengen om negatief handelen om te zetten in positief handelen. Dat vraagt dan weer bewustwording en oefening.

Want uiteindelijk gaat het erom, nadat er misschien een klein beetje meer inzicht is gekomen, het te verinnerlijken en ermee te kunnen werken en handelen. Zo hoef je dan bijvoorbeeld niet meer te zeggen 'het leven overkomt me' maar dan kun je het leven gebruiken en doelen stellen die in dit leven te verwezenlijken zijn.

Wat een schat aan kennis is er te vinden, vooral over 'How the mind works', als je in de boeddhistische 'wetenschap' duikt.




maandag 30 juli 2018

Iedere stap is vrede

Uit het boekje: Iedere stap is vrede van Thich Nhat Hanh.
Na een lange meditatie schreef ik het volgende gedicht. Er komen drie mensen in voor: het
twaalfjarige meisje, de zeerover en ik. Kunnen we elkaar aankijken en onszelf in elkaar
herkennen?

Noem me alsjeblieft bij mijn ware namen

Zeg niet dat ik morgen zal vertrekken,
want vandaag zelfs kom ik voortdurend aan.
Kijk goed: ik arriveer elke seconde
als een knop aan een lentetak,
als een jong vogeltje met tere vleugels,
dat leert zingen in zijn nieuwe nest,
als een rups in het hart van een bloem,
als een juweel verborgen in een steen.
Ik blijf komen om te lachen en te huilen,
te vrezen en te hopen.
Het kloppen van mijn hart is de geboorte en de
dood van al wat leeft.
Ik ben het eendagsvliegje dat zich vlak boven de rivier ontpopt
en ik ben de vogel die, als de lente komt, bijtijds arriveert
om het vliegje op te eten.
Ik ben de kikker die vrolijk rondzwemt in het heldere water van
de vijver en ik ben de ringslang die onhoorbaar nadert en zich
met de kikker voedt.
Ik ben het kind in Oeganda, vel over been,
mijn benen zo dun als bamboestokjes
en ik ben de wapenhandelaar
die dodelijke wapens aan Oeganda verkoopt.
Ik ben het twaalfjarige meisje,
vluchteling op een klein bootje,
dat overboord springt,
na verkracht te zijn door een zeerover.
En ik ben de zeerover, mijn hart nog niet in staat tot liefde en begrip.
Ik ben een lid van het Politbureau,
met onbeperkte macht in mijn handen.
En ik ben de man die, langzaam stervend in een heropvoedings-
kamp, zijn 'bloedschuld' aan zijn volk moet betalen.
Mijn vreugde is als de lente, zo warm
dat zij bloemen doet bloeien langs alle paden van het leven.
Mijn pijn is als een rivier van tranen, zo vol
dat zij de vier oceanen vult.

vrijdag 23 maart 2018

Dagkalender

Ik heb zo'n dag kalender waar je iedere dag een blaadje af kunt scheuren. De helft van de tijd vergeet ik daaraan en nu heb ik weer een stapeltje van die mooie uitspraken naast me liggen.

Op de achtergrond staat vaag een mediterend figuur dat een Boeddha voor moet stellen en ook van de teksten ben ik niet helemaal zeker of ze ooit door de levende Boeddha, Sakyamini, zijn uitgesproken. Alles als zoete koek slikken, daar ben ik toch eigenlijk een veel te uitgesproken traditionele Boeddhist voor die geleerd heeft eerst alles te analyseren, dat  te bemediteren en en daarna uit te proberen of het werkt. De basis in de leringen van het  Tibetaans boeddhisme die ik kreeg via Gelek Rimpochee die helaas inmiddels is overleden.
Ik mocht een paar tiental jaren les krijgen in de traditie en daar ben ik heel blij mee. Het is een stevige basis filosofie die vele mogelijkheden in zich heeft.

Het belangrijkste voor mij is de filosofie achter de woorden van de Boeddha die de mens een mogelijkheid geven met het leven, dat vaak moeilijk genoeg is, om te gaan en een weg te vinden in de wirwar van gedachten en emoties die door ons hoofd en hart spoken door rust te vinden en naar de essentie van het leven zelf te kunnen gaan door oefening en kalmte.

Toch maar even zo'n kalenderwijsheid hier plaatsen waar ik zelf altijd veel kanttekeningen bij heb.

'De ander voelt niet minder dan jij'

Toch mooi om over na te denken. Misschien niet minder maar wel anders denk ik.
.
Maar  WAT hij of zij ook denkt, het is voor degene evenveel waard en niet minder waard. Daarom is het zo lastig een ander van jou denken te overtuigen en vaak volkomen onmogelijk.

Blijft de vraag of we de ander dan lastig moeten vallen met onze ideeën en overtuigingen. Als we elkaar in vrede zouden laten  en zoals ik in het vorig blogje schreef, alleen maar zouden luisteren dan zou dat misschien ook heel veel politieke tegenstellingen en oorlogen oplossen. Maar ja, ik weet het, zo simpel is het ook weer niet. Misschien soms wel op micro niveau.

Laten we daar dan maar beginnen, gewoon bij onszelf. En luisteren, aandachtig en en stil zijn.




zaterdag 18 februari 2017

Gelek Rinpoche

Vandaag wordt Gelek Rinpoche gecremeerd.

Alles is bewustzijn. Manifestatie is vergankelijk.
Ik was vroeg wakker en dan komen er allerlei overdenkingen aan de hand van de dingen waar ik mee bezig ben naar boven. De enige reden om bezig te zijn met dat wat ik plezierig vind is de reden dat ik het  plezierig vind.

Dat is  nou niet bepaald een Mahayana gedachte. Dan doe ik het om er voor anderen te zijn. Dan stel ik niet mezelf in het middelpunt maar de ander. Die gedachte ligt eigenlijk als vanzelfsprekend  in het leven zelf besloten. Er is immers niets dat zonder het ander kan bestaan al denken we dat vaak, het is niet zo. Alles bestaat uit onderlinge afhankelijkheid. Dus is het eigenlijk heel vanzelfsprekend dat ik blij en dankbaar  ben  omdat ik dankzij de ander, dat kan doen waar ik plezier in hebt of gewoon dat doe wat ik doet. En dat kan niet anders dan op basis van  wederkerigheid bestaan.

Die overdenkingen hebben zoveel diepgaande consequenties. Je kunt je vasthouden aan het idee dat je iets waardevols neerzet maar dat is helemaal niet zo belangrijk. Voor jezelf kan het waardevol zijn  in het moment en dat kan als motivatie dienen om ermee door te gaan, maar je hebt niet meer dan dit moment. Het volgende moment kan  het verdwenen zijn.  Daarmee te kunnen  leven en blij te zijn en te doen wat je wilt doen, houd in dat je niets vast hoeft te houden, want dan blijft er met het verdwijnen van het idee waardevol en al die andere overwegingen, niets meer over.  Voor wie, voor wat zou je het vast moeten houden? De ander heeft zowiezo heel andere ideeën over dat wat waardevol.is. Gewoon doen wat je wilt doen en daar genoegen in scheppen. Blij zijn met wat is en wat zich voor doet. Happyness is the way.

En dat alles bedacht ik omdat, wanneer dit tablet niet meer functioneert, kapot gaat of wat dan ook, ik ook dit dagboekje kwijt zou zijn. Dat gebeurde al eerder met een weblog die ik onderhield en verdween.  Gelukkig was ik me toen ook al min of meer bewust van de vergankelijkheid en vind steeds meer plezier in het doen wat ik doe niet meer en niet minder.

Dank je wel Rinpoche

donderdag 29 januari 2015

Doodlen

Doodlen is een leuke bezigheid en je kunt met een goed programma heel wat mooie en leuke dingen maken, maar doodlen is geen schilderen. De penseelstreek is niet te evenaren. De loop van het water kan niet worden nagebootst op dezelfde manier als met het penseel. De effecten die je bereikt op het tablet zijn gewoon anders. Ik vind het een prima middel om mee te stoeien en intussen ga ik steeds iets meer 'VAT' krijgen  op vormen en structuren. Ik leer er wat van, leuk maar het is niet te vergelijken met schilderen en wat ik daarmee aldoende kan neerzetten
.
Plotseling dringt zich hetzelfde idee aan me op over oude tradities met alle symbool werkingen en diepgaande verhalen die 'verstaan' kunnen worden als je je erin verdiept. Ze hebben meer te betekenen dan we aan de oppervlakte zouden vermoeden, betekenissen die een grote invloed kunnen hebben in ons dagelijks leven. In deze tijd wordt er vaak vanuit gegaan dat we het allemaal niet meer nodig hebben er is zoveel nieuws op de markt en de wetenschapper rekent af met oude tradities waar zij/hij in de diepte nauwelijks weet van heeft. En wij hobbelen er gemakzuchtig achteraan in de veronderstelling dat het oude er niet meer toe doet. We weten ons met allerlei andere invullingen goed bezig te houden.

 Nieuwe dingen lijken ons veel heilzamer omdat het gemakkelijker en leuker lijkt en we verdiepen ons niet meer in de oorsprong van de wijsheid. Ook hier, we doodlen wat af!

Ik zou een pleidooi willen houden voor waardevolle oude tradities en wijsheden waar we nauwelijks meer van weten dan affirmaties en kreten in een nieuwe jasje gegoten. Alles wordt op niet altijd even zuivere manier vertaald voor de snelle lezer, die daar ook weer zijn/haar eigen interpretatie op loslaat en geen kennis heeft van de context waarin het bedoeld en geschreven is. 

Het dubbele aan al die dingen is dat pas wanneer je ermee en ervan op de hoogte bent er ook iets los kan worden gelaten. het gaat er niet om je eraan vast te klampen, maar om te weten en ermee te kunnen werken of niet. Voor je op de hoogte bent van de mogelijkheden en je ziet dat het allemaal mogelijkheden zijn om te gebruiken word je keus pas vrij om het wel of niet te gebruiken. Dubbel, maar zo werkt het. Wat niet weet, wat niet deert klopt, maar er is dan ook geen keus want je weet niet.

Afhankelijk van waar iemand WERKELIJK naar op zoek is kan verdieping heel noodzakelijk zijn is mijn  ervaring. De diepte ervan te zien en te ervaren IN jezelf. Maar net als het verschil tussen schilderen en doodlen heeft het te maken met waar je intersse en motivatie ligt voor je eraan begint.
Natuurlijk kun je je hele leven gewoon blijven doodlen prima.
We zouden ons wel af kunnen vragen:
Wat wil ik werkelijk.

Met doodlen is nooit een zelfde resultaat haalbaar als met schilderen. Die structuren zijn niet door nabootsen te evenaren.


Detail




donderdag 22 januari 2015

Bewustzijn

We zijn ons bewustzijn. En dat lijkt een heel grote verwarrende inhoud te hebben want het bewustzijn wordt beheerst door ons denken en  de emoties. We gaan er middenin zitten denkend dat we DAT zijn. We beperken onszelf en zijn op zoek naar wie we werkelijk zijn. We belanden dan in al die kleine zintuigelijke facetten die het  denken en de  enmotie beïnvloeden en weten: 'dat ben ik'. We zitten gevangen in die toestand zonder dat we het in de gaten hebben. Want wat we denken hoeven we niet te zijn. Dat is een onnodige beperking. Er is meer dan we op dit moment kunnen bedenken.

Meditatie meesters zeggen dat we ons van die gevangenschap gewaar kunnen worden. Bewust worden  van die emotionele overheersing die aangestuurd wordt door de zintuigen en het denken. Alleen al door je bewust te worden van innerlijke stilte en dan te zien hoe de dingen zich aan je voltrekken kun je aan de gevangenis die je opgebouwd hebt in de loop der jaren van je persoonlijke ontwikkeling, voorbij kijken en gaat er een andere nieuwe wereld open met grenzeloos veel mogelijkheden. Die wereld kun je leren kennen door de innerlijke stilte die zich bewust wordt van wat zich allemaal in je afspeelt.  Je leert het zien en herkennen, telkens weer opnieuw in andere situaties. Je kijkt ernaar en gaat weer terug naar je innerlijke stilte die ademt.

Dat betekent niet dat je je persoonlijkheid weggooit en niet nodig hebt. Nee want die heb je nodig om mee te werken maar het betekent een bevrijding uit het idee dat alles wat je denkt en emotioneel ondergaat het leven IS.

En dan heel langzamerhand ontstaan er misschien mogelijkheden om je steeds losser te maken van die emotionele en mentale overheersing zonder het te onderdrukken waardoor de gevangenschap nog groter wordt. Alles mag er zijn, je hoeft er alleen maar naar te kijken. Je leert zien dat je niet je emoties en denken bent maar dat je het hebt . Je komt tot de ontdekking dat je als het ware een stapje achteruit kunt doen en naar jezelf kunt kijken. Kijken hoe je er weer middenin zit, loslaten en verder gaan. Iedere keer opnieuw. Het laat zien dat alle dingen als wolkjes aan de blauwe hemel voorbij trekken en je nergens in vast hoeft te zitten. Ook de wolkjes, het hoort allemaal bij het verhaal dat 'leven' heet. In dit leven ben je er onlosmakelijk mee verbonden en toch ben je het niet.  Geen wolkje is hetzelfde en alle wolkjes verdwijnen ook weer. Soms fijn dat ze weg zijn en soms jammer dat ze verdwijnen. Ook dat fijn en jammer is emotie en dat mag er zijn zolang je er maar naar kijkt en weet dat je het niet BENT. Het is jouw leven dat je HEBT met alles erop en eraan. Je bent het niet, al die binnenkomende zaken en toch leef je het helemaal.



Witte Tara. De kwaliteit van heelheid in een persoonlijk jasje om uitdrukking te geven aan een abstract begrip. Een Verbindingswezen. Een alomvattende heelheid waar je je mee kunt verbinden. In het westen vaak abusievelijk met godin vertaald.

maandag 29 december 2014

Boeddhisme voor denkers

Een boek vanHan de Wit, eminence gris van het Nederlandse boeddhisme en de filosoof historicus Jeroen Hopster.
In een klein pocketformaat boekje wordt kort en duidelijk  uitgelegd dat boeddhisme een ervarings onderzoek is en een levenskunst die in het westen bijna geen rol meer speelt. De filosofische achtergronden worden in 'hapklare brokken' uitgelegd en vergeleken met verschillende zienswijze van bekende filosofen.
Ik vond het heel plezierig om goed verwoord te lezen waar het mijzelf soms zoveel moeite kost en niet lukt om duidelijk onder woorden te brengen waar ik in gesprekken  tegenaan loop, de verkeerde interpretatie van de boeddhistische filosogie van veel mensen waar ik mee spreek of schrijf doordat het door velen wordt geinterpreteerd of  vergeleken met een godsdienst zoals we die traditiegetrouw  bewust of onbewust meenemen binnen onze westerse denkwereld.
Een aanrader wanneer je iets meer duidelijkheid zou willen hebben over de boeddhistische filosofie.
ISBN 978 90 259 0400 5
ISBN e kbook 978 90 259 0401 2

donderdag 13 november 2014

Omstandigheden

Zit ik weer even achter de computer in plaats van met het tablet op de knieën. Dat betekent dat ik ook weer even een blogje kan schrijven. Ik zou er helemaal aan ontwennen.

Natuurlijk moet ik er af en toe toch achter want er zijn nou eenmaal dingen die je niet kunt doen op het tablet. Misschien kan het wel maar wil ik het niet omdat de routine van de computer toch iets makkelijker werkt en ik heb de juiste programma's niet op het tablet staan. Dat werkt allemaal met Apps. Ook leuk maar anders.

Foto's bewerk ik het liefst op de computer met Adobe fotoshop. De laatste tijd hebben we weer wat foto's gemaakt dus daar kan ik nog wel even verder mee. Maar toch ben ik momenteel liever aan het tekenen en schilderen.

Haken dat wil ook nog wel en van lezen komt op dit moment maar weinig. Wie weet. er kan zo maar weer een leesvlaag op komen zetten en dan ga ik weer met de verschillende boeken aan de gang die in de boekenkast staan en waar ik nog niet aan toe ben gekomen.

Mijn Boeddhistische beoefeningen ja, daar komt niet veel verandering in. Die doe ik gewoon dagelijks. Die geven  rust, ruimte en aandachts oefening als basis die kan ik  best  gebruiken voor de broodnodige rust in deze hektische tijden waardoor ik me zo min mogelijk mee wil laten nemen. Iedere keer weer een stapje achteruit en kijken naar hoe ik erin sta en ermee omga. Niet alleen met de maatschappij, maar met het hele leven. De omstandigheden heb ik niet allemaal zelf in de hand maar wel de manier waarop ik ermee omga.


We waren in Zwolle. 
In De Fundatie worden prachtige beelden tentoongesteld.





dinsdag 28 oktober 2014

Ik houd zo van mijn bed

Wat een genot om 's avonds in een bed te kunnen stappen. Dat doe ik toch iedere avond weer maar stel het erin stappen zo lang mogelijk uit. Zo dubbel. Ik kan mijn bed niet inkomen omdat ik een avondmens ben. Zo noemen ze dat geloof ik, en toch realiseer ik me wat een voorrecht en hoe heerlijk het is erin te kunnen liggen en een goede nachtrust te genieten.
De volgende morgen heb ik dan weer moeite eruit te komen.

Is dat nou niet van de gekke. Waar slaat dat nou op. En dan maar beweren dat we in het moment willen leven, in het hier en nu. Als ik dat echt zou kunnen was ieder moment zoals het was en zou er niet die 'worsteling' zijn om erin of eruit te gaan hahahaha.

Al die dingen, kleine dingen (maar ook grote) worden in het boeddhisme onder lijden verstaan. Maar daar moet je echt iets langer bij stilstaan om erachter te komen dat we altijd wel iets hebben waardoor we niet in rust en in ons midden zijn. Er zijn veel emoties waar we overheen walsen zonder het ons bewust te maken.

Nog afgezien van het feit dat ik een bed HEB. Er zijn ontelbare mensen die die weelde niet eens kennen.

Er is ook veel om blij over te zijn.

Het gaat er niet om een oplossing te bedenken voor alle kleinigheden (of grotigheden) maar om op te merken.
Opmerken en aandachtig zijn is belangrijker dan oplossingen bedenken.


plaatje van internet.

maandag 18 augustus 2014

Zorgen voor

Zorgen om, ja dat is zo nutteloos.
Dan houd je je de hele dag bezig met dingen waar je niet mee bezig bent.
Zorgen voor. Dat is zinvol.
Sakyamuni, de Boeddha die gewoon mens was en wijs en vol van liefde mededogen zegt:

Zorg voor ieder moment en je zorgt voor de hele tijd.

woensdag 13 augustus 2014

Waar mindfulness voor bedoeld is

Voor mij bestaat geluk uit twee dingen. Ten eerste: het zijn waar je hoort
en ten tweede - het beste- aangenaam in het dagelijks leven staan, oftewel 's nachts goed slapen en niet worden geplaagd door knellende nieuwe schoenen.

Theodore Fontane.

Twee dingen die, als ik erover nadenk heel veel met elkaar te maken hebben ook al lijkt dat in eerste instantie niet zo.
Zijn waar je hoort, in aandacht aanwezig zijn, weten waar je mee bezig bent en daar je aandacht op gericht. Niet intussen afdwalen naar de komende vakantie en alle dingen die nog gedaan moeten worden terwijl je staat af te wassen, of wanneer je toch een afwasmachine hebt, staat te strijken. Dat op zich is al een hele oefening en het zorgt ervoor dat wanneer je beter gefocust en stabiel gericht bent, je minder meegenomen wordt door knellende nieuwe schoenen. Niet zo middenin de narigheid gaat zitten alsof er niets anders is.
Omgekeerd nemen emoties en lichamelijk ongemak je makkelijk mee. Kun je niet meer aandachtig aanwezig zijn omdat je er middenin gaat zitten. Dus heeft het wel degelijk heel veel samenhang.
Je geest daarop richten op waar je mee bezig bent of waar je je mee bezig wilt houden.

Toevallig zag ik op het nieuws een nieuwe behandelmethode bij brandwonden. Een meisje kreeg een virtuele bril opgezet voor ze een pijnlijke behandeling moest ondergaan. Daardoor lag haar focus niet meer bij de behandeling en was dat minder pijnlijk. Een mooi voorbeeld hoe we in staat zijn onze geest te richten. Ook door training is dat mogelijk en daarbij kunnen we gewoon in het dagelijks leven betrokken blijven.

Eigenlijk heeft Theodoor het tijdens zijn leven (1819-1898) het over mindfulness training. Wij mogen dan denken dat het een nieuwe therapie is die de laatste jaren opgang maakt maar in wezen zijn het technieken die duizenden jaren geleden al gebruikt werden en waar een heel leven lang aan gewerkt kan worden. Technieken die hele grote stappen verder gaan dan de tegenwoordige cursussen van enkele keren waarna de aandacht weer verzand in de dagelijkse beslommeringen die aandachtsloos worden afgewerkt. Heel waarschijnlijk heb je er voor het moment baat bij gehad en dat is goed, zaak is dat je blijft oefenen.

Pas wanneer je er dagelijks op gericht bent zoals het in de oude Hindoestaanse en Boeddhistische traditie bedoeld is als onderdeel van een heel pad tot wijsheid en liefde mededogen,  zal het werkelijk langdurig geluk brengen. Stappen waarbij je uiteindelijk je eigen denken-voelen en emoties aandachtig leert opmerken en regelmatig tot verwonderlijke conclusies over jezelf kunt komen. Door die methode kun je de essentie van het leven leren ontdekken. Blijf je niet zo gemakkelijk meer vast zitten in alle details van de knellende schoenen waardoor je je mee laat nemen alsof er niets anders is en alles daarom draait. Gelijktijdig is het voorkomen of het verhelpen van de ellende en de storende details buitengewoon belangrijk. Maar de onderliggende stroom van werkelijke mindfulness zal iets anders in je wakker maken. Een manier van staan in de wereld  die je de mogelijkheid geeft tot een alerter en liefdevol handelen. Daar help je mee in deze tijd van de vele oorlogen en ellende. Zo sta je niet met lege handen maar neemt actief deel. De enige manier die een steentje bij kan dragen al is het nog zo weinig. Het is jouw persoonlijke bijdrage tot het richten van de wereldgeest.

Met die oefening kun je je hele leven bezig zijn en er de vruchten tot geluk van plukken. Een training van de geest is blijdschap gevend. Misschien vergelijkbaar met de voldoening die een training van het lijf of het beheersen van een muziek instrument kan geven.
's Nachts goed kunnen slapen 
is een logisch gevolg van een stabiele en vredige geest. Ik heb nog heel wat te oefenen. hahaha.



zaterdag 19 juli 2014

Waterlelie

Altijd weer een wonder. Een waterlelie die zijn wortels tot diep in de modder uitstrekt en van daaruit verreisd.
Een prachtige metafoor die ik altijd in mijn eigen leven in herinnering roep om te  weten dat al mijn falen, alle problemen en moeilijkheden, zelfs pijn en lijfelijke ongemakken, gebruikt kunnen worden om tot zuiverheid te komen.


donderdag 3 juli 2014

Kopjes

In de Lamrim, een verhandeling van alle stadia van het pad naar Verlichting volgens de Tibetaans boeddhistishce traditie van Lama Tsong Khapa wordt eigenlijk nooit gesproken over goed en kwaad  en over zonden zoals in de christelijke traditie al helemaal niet.

Je gaat er in stappen doorheen om het je eigen te maken en zelf tot conclusies te komen hoe het in je eigen dagelijks leven functioneert. Hoe het één volgt uit het ander en er eigenlijk niets is dat op zichzelf bestaat.

Ik vind het eindeloos boeiend, ook in de letterlijke zin van dat eindeloze, want er komt geen einde aan de verschillende oorzaken en omstandigheden, waar ik het ook in het vorige blogje over had en daardoor wordt het leven eindeloos boeiend. Steeds weer nieuwe inzichten en openingen in alle gebeurtenissen in alle dingen die me 'overkomen' en al mijn reactiepatronen. Dat is één van de redenen waarom ik er nu al twintig jaar mee bezig ben en dat is eigenlijk maar een fractie van de eindeloze eeuwigheid.

Een van de traditionele dingen die daarin worden belicht en becommentarieerd door mijn eigen leraar uit die overleveringslijn, Gelek Rimpochee is het voorbeeld hoe je kunt luisteren naar de lessen en dat geldt niet alleen voor de lessen maar voor alles wat je in je leven tegenkomt aan informatie of aan mensen naar wie je wilt of kunt luisteren.

Dat is dat kopje dat je bent.
Het lege kopje is de ideale vorm. Daar kun je inschenken wat je wilt. Water, thee, koffie, nectar dan geniet je puur van waar je voor kiest. Iedere keer kun je het weer leegmaken en hetzelfde of  iets anders erin doen.

 Het tweede kopje is al vol en niet weer leeggemaakt. Het zit vaak vol met eigen ideeën of dingen die er al eerder in zijn gevallen en dan denken dat je het al wel weet. Dat denken te weten maakt het kopje overvol en het weer helemaal leegmaken zodat er iets nieuws of anders in kan is niet eenvoudig, maar het geeft meer ruimte en kan heel verhelderend werken. Zodat nieuwe dingen ook werkelijk nieuw zijn. Ik kom het nog dagelijks tegen soms in kleine soms in grote dingen. Als er dan weer zo'n AHA beleving als een kwartje in het kopje valt, weet ik dat ik weer een tipje van mijn eigen sluier heb opgelicht en voor dat moment een blokkade heb verwijderd.

En dan is er ook nog een derde kopje dat is het kopje met een gat. Het enen oor in en het andere uit. De dingen beklijven niet. Het wordt geen onderdeel van het dagelijks leven. Je hoort de woorden wel maar het dringt niet door. Tja het lijkt een beetje op het vorige, want we hebben allemaal zo onze eigen ideeën en luisteren dan nauwelijks naar wat de onderliggende zaken uit het verhaal zijn, maar toch zijn er nuance verschillen. Er mist hier een vorm van echte oplettendheid.

Zeg nou zelf, dit is maar een heel klein voorbeeldje maar met nieuwsgierigheid kijken naar hoe jezelf functioneert,dat kan heel interessant worden. Dat is tenminste mijn ervaring anders had ik het geen twintig jaar volgehouden.

Ik ben blij dat die Lamrim me voortdurend alert probeert te houden.
Want alert zijn, tja dat ben ik dus nog steeds niet.

Gisteren waren we in Zaandam. Wat is dat fantasievolle architectuur.




dinsdag 1 juli 2014

Oorzaken, omstandigheden en benoemingen

Ik word steeds stiller en heb niet zoveel belangrijks meer te vertellen.
Of dat ook werkelijk zo is vraag ik me af. Het kan ook wel een bepaalde vorm van computer luiheid zijn of misschien zelfs desinteresse.
Jarenlang heb ik geschreven over allerlei zaken die ik heel belangrijk in het leven vond en het is niet zo dat ik al die dingen waar ik over schreef nu niet meer belangrijk vind.
Maar
Ik kom steeds meer tot de ontdekking dat iedereen zo zijn eigen invalshoek heeft en daar vanuit gaande ontstaat er vaak een heel verschillende levensfilosofie. Dat is goed en niet noodzakelijk dat we allemaal op dezelfde manier in het leven staan. Het zou een saaie boel worden. Iedereen wil gelukkig zijn en zoekt daarin zijn/haar eigen weg binnen zijn/haar eigen mogelijkheden.

Toch zijn er enkele basisvoorwaarden voor een gelukkig leven. Dat heeft te maken met de manier waarop de dingen bestaan. Niet de manier waarop wij naar de wereld kijken, want dat is altijd kijken door je eigen gekleurde bril. Daar zijn we zo gewoon aan dat we menen dat het de werkelijke vaststaande wereld is. Maar dat klopt niet. Dat lijkt ons alleen maar zo omdat we niet anders dan door onze eigen bril kunnen kijken.
Je kunt hooguit een keer een andere bril opzetten maar ook die heeft weer een kleurtje.
En dat geeft niet, als je het maar weet. Dus weet dat je eigenlijk niet weet wat de werkelijkheid is.

Alles, de hele wereld het hele universum en ieder macro en micro deeltje tot in het oneindige, kan alleen maar bestaan op basis van oorzaken, omstandigheden en benoemingen. Een van de lastigste dingen is het om DAT in de gaten te krijgen.  Zo zijn alle dingen gebaseerd op deze drie hoofdzaken.

Dat doorgronden tot in de essentie, daar kan jaren op gestudeerd worden en dat weten betekent ook nog niet dat het helemaal je eigen is geworden.
Zolang dat niet zo is zouden we kunnen functioneren we op basis van NIET WETEN

Doe daarbij liefde en compassie  voor AL wat leeft.

Wat zouden we dan gelukkig zijn.




maandag 30 juni 2014

Compassie en wijsheid

Een interessant kort videofilmpje over compassie en wijsheid de essentie van spiritualiteit met een uitleg door mijn spirituele leraar Gelek Rimpoche die jaarlijks twee maal hier in Nijmegen les geeft.




dinsdag 6 mei 2014

Een humorvolle leraar



De lessen zijn alweer achter de rug en het 'gewone' leven en de dagelijkse dingen zijn weer begonnen. Nu gaat het erom alles in praktijk te brengen.

Ik las op Facebook bij Jewel Heart Nederland en aardige samenvatting waar de lessen over gingen.

"Over wat slim is om met je geest, je bewustzijn, je mind (hoe je het ook wil noemen) te doen. Je geest richten, een mentale houding trainen. Vrijgevigheid, moraliteit, geduld, enthousiasme, concentratie en wijsheid trainen (inderdaad, de 6 paramitas). Die training zal z’n vruchten afwerpen op alle terreinen, niet alleen op het gebied van spirituele ontwikkeling!"

Nou ik kan je verzekeren, dat is niet niets. Wanneer je daar echt diep over na gaat denken en met aandacht en oplettendheid je eigen handelingen en denken analyseert kom je soms tot opmerkelijke gewaarwordingen. Het is op een gegeven moment een hele bevrijding op te merken dat je met humor durft toe te geven dat je nog heel wat hebt om aan te werken.
Ik heb er weer een hele week de tijd voor gehad en hoop er mijn voordeel mee te doen in de komende tijd en het dagelijks leven.

De zaal in de pauze en mijn plekje op de grond links voor met rugleuning en statief waar ik het toestel vanaf haalde om de foto's te maken.



Rimpoche is een doorgewinterde Tibetaans westerling en kent de westerse mentaliteit als geen ander. Dat maakt de lessen levendig.


Een humorvolle leraar.


zondag 27 april 2014

Bodhisattvacharyavatara

Aankomende week ben ik overdag weer te vinden in Nijmegen waar Gelek Rimpoche een lesretraite geeft in de Bodhisattvachariavatara van Shantideva. Op internet vond ik eenzelfde lesretraite van de Dalai Lama. Ik heb hem zelf nog niet bekeken. Hij duurt dan ook 3 uur en gaat over de eeste drie hoofdstukken. In Nijmegen gaan we verder met het vervolg van verleden jaar waarin deze hoofdstukken reeds werden behandeld.
http://www.dalailama.com/webcasts/post/94-shantidevas-guide-to-a-bodhisattvas-way-of-life



Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...