Het zuchtje van de schilder

 Vanmorgen hard gewerkt. Jaja. Zo kun je het noemen wanneer je op je oude dag gewoon hard aan je uit de hand gelopen liefhebberijen kunt werken. Dat zegt mijn  lief ook altijd. Hij is altijd hard aan het werk en ik ben druk. 😂 Maar vanmorgen ben ik  niet alleen maar druk geweest maar heb ook nog eens hard gewerkt. Schilderen wel te verstaan.

Iedere maand krijgen we een nieuw thema om te schilderen. Vorige maand ging het over licht en lichtval. Nu gaat het over twee grote schilders. Hopper en Rothko

Moeilijk te combineren zul je misschien denken maar het is verwonderlijk wat ik er allemaal van leer. Allereerst ben ik bezig geweest met kleuren in lagen op te bouwen waardoor er een gelaagdheid ontstaat en dan ook nog het vinden van kleurcombinaties. Het was heel bijzonder om te doen en gaf meer inzicht in hoe het werkt. Eerst was ik niet erg tevreden maar toen ik het werkstuk wat langer bekeek werd het steeds beter. Ja zo werkt dat het is goed als het niet verveelt en steeds interessanter wordt. Nou moet ik zeggen dat ik ook erg houd van het werk van Rothko.

En als ik dan naar Hoppers werk kijk dan boeit mij het meest de warme maar toch ook koele afstandelijkheid die ik altijd weer voel in zijn schilderijen en  Amerikaans aandoende  taferelen 

Nog maar eens spelen met een vlakverdeling en een gelaagdheid aan kleuren. Zo leuk en interessant om te doen. Eigenlijk zijn het allemaal geabstraheerde landschappen. Ik vind het prachtig om mooie overgangen in kleur te creëren en te zien waar spontaan de gelaagdheid naar boven komt.. Hopelijk is dat ook een beetje op de foto's te zien.

En dan maar eens aan de gang met een tafereeltje. Niet volproppen met alles wat ik in de werkelijkheid zie maar zoals ik het WIL zien. 

Ik schilderde een impressie van de ruimte waarin we aan het werk waren. Niet alle ezels en tafels en verfpotten maar een rustgevende ruimte in grote vlakken waarin de schilder doet wat hij wil en creëert wat hij kan.

Het zuchtje van de schilder

Niets meer aan doen zei Annemarie

schilderen

Morgen is er weer een schildersbijeenkomst via de whatsapp. Heel fijn en ik hoef er de deur niet voor uit. Ik heb nog niet bedacht wat ik wil gaan doen maar de opdracht was duidelijk en daar heb ik ook vorige week al iets mee gedaan.

Ik denk dat de plaatsjes wel laten zien dat we van bijvoorbeeld mooie verscheurde kleuren een landschap zouden maken. Dat heb ik nogal letterlijk vertaald maar er waren ook medekunstenaars die op heel andere en ook abstractere dingen uitkwamen. Zo kunnen we elkaar dan ook beïnvloeden en leren.

Wat ik morgen ga doen, ik weet het nog niet. Soms weet ik het lang van te voren maar vaker speel ik in op hetgeen zich op het papier afspeelt. Want ik schilder veel op papier omdat mijn kelder vol doeken staat en er niets meer bij kan. Helaas. Maar hoe dan ook het schilderen blijft leuk.

Ik ben gelukkig ook weer helemaal boven jan van de vreselijke koliek aanval ik van zaterdag op zondagnacht in mijn darmen had. Dat heb ik zo af en toe maar nog nooit zo erg als nu gehad. Gelukkig is het leed alweer geleden. Vroeger hield ik er vaak pijnlijke ontstekingen aan over maar dat blijft nu gelukkig weg. 

Kijk er maar naar.

Een citaat van Krishnamurti.
Nou de huiskamer zal niet vol zitten dus alle tijd om ermee te beginnen. Of misschien gewoon mee door te gaan.

“Probeer het - niet ergens in een verre toekomst, maar morgen of vanmiddag. Als er te veel mensen in je kamer zijn, als het druk is bij je thuis, ga dan alleen naar buiten, ga onder een boom zitten of aan de oever van de rivier en bekijk in alle rust hoe je geest werkt. Ga hem niet verbeteren, zeg niet: "Dit is goed, dat is verkeerd", maar kijk er gewoon naar, zoals je naar een film zou kijken. Als je naar de bioscoop gaat, speel jij niet mee in de film, de acteurs en actrices spelen erin, jij kijkt er alleen maar naar. Kijk op dezelfde manier hoe je geest werkt. Het is echt heel interessant, veel interessanter dan onverschillig welke film, want je geest is de neerslag van de hele wereld en hij bevat alles wat mensen ooit hebben ervaren. Begrijp je wel? Je geest is de mensheid en als je dat inziet zul je van een diep gevoeld medeleven vervuld worden. Uit dat inzicht ontstaat een intense liefde en dan zul je, als je mooie dingen ziet, weten wat schoonheid is. “

- Denk daar maar eens over na, p.104.

Raamvisite

Over het schilderen

Ooit schreef ik dat het schilderen synchroon loopt met mijn leven. Maar dat klopt niet helemaal. Het is anders. Eens kijken of ik daar de juiste woorden voor kan vinden.

Nu na 75 jaar terugkijkend, is mijn hele leven niet meer en niet minder dan een bundeling van heel veel grote en kleine verhalen. En dat is waar mijn schilderijen over vertellen. Je zou het leven in kunnen delen in hele grote en kleine perioden. Daarbij vind ik het beeld dat ik in theosofie en boeddhisme leerde van een snoer kralen ook heel passend. Iedere kraal is een eigenheid en er loopt een draad doorheen die ze tot een snoer maakt. Dat geld in het groot voor reincarnatie en laat duidelijk zien dat in principe de ene kraal iets heel anders is dan de andere kraal wat meteen aangeeft dat reïncarnatie niets met de persoonlijkheid te maken heeft.
 Maar zo is het mijns inziens ook in één  heel leven. Iedermoment en jedere periode is anders. Steeds nieuwe verhalen die ontstaan op de draad van het bewustzijn dat mij vormt. Waaraan ik uitdrukking geef door middel van mijn leven en  creativitiet. Het is de bewustzijnsstroom die alles verbind en tot een geheel maakt.
Ieder schilderij dat ik maak geeft daar uitdrukking aan.

Nu begrijp ik ook waarom ik abstracte schilderijen wel enorm waardeer en prachtig vind maar ze niet zelf kan maken omdat ik er dan mijn verhaal niet in terugvind. Als ik  iets abstracts heb gemaakt wat ik wel goed vind, kijk ik er in vertwifeling naar en denk... EN NU? ...
Pas op het moment dat ik die link met mijn verhaal kan leggen op wat voor manier dan ook wordt het mijn werk en is het klaar.  Dan geeft het uitdrukking aan wat ik wil vertellen. Dat is de synchronisatie met mijn leven.  Het kan terugspringen op herinneringen die in mijn bewustzijn zijn opgeslagen. Herinneringen van de korte maar ook van de lange termijn.
Dat is ook de reden waardoor mijn werk zulke grote verschillen vertoont omdat het niet alleen gaat over  wat ik zie maar ook over wat ik leef en beleef. Daar loopt de rode draad van mijn bewustzijn en fysiek van mijn handschrift doorheen, herkenbaar in zijn eigenheid.

ellyvandoorn@blogspot.com   schilderijen blog

Wat ter tafel komt

Daar is ie dan

Nannie vroeg zich af wat er van het schilderij dat ik in het vorige blogje plaatste,was geworden. 

Intussen hangt het op de expositie  in Vreedenhoff .

Afgelopen weekend deed ik mee aan de kunstroutePresikhaaf en het schilderij was precies  op tijd klaar. De kunstroute is afgelopen maar de schilderijen mogen nog tot en met oktober blijven hangen. Er hangen twaalf grotere werken.

Ik ben er helemaal uitgeraakt. Waaruit.
Nou, uit het stukjes schrijven in deze blog. Veel vaker ben ik tegenwoordig te vinden op Facebook. En het kan nog korter. door alleen maar fotootjes te plaatsen op Instagram die dan weer makkelijk gedeeld worden op FB. Daar komt weinig schrijfwerk aan te pas.

Op zich niets mis mee want ik vind het leuk om mijn schilderijen en werkstukken te delen en te laten zien. Maar als ik eens even terug blader in mijn Magazijn archieven vind ik het heel leuk om te zien hoe het schrijven mij ook heeft geboeid.

Het blog wordt niet meer zo intensief bezocht en dat vind ik geen probleem. Uiteindelijk doe ik alles wat ik doe omdat ik het gewoon leuk vind en als een ander dat ook vind, prima maar niet noodzakelijk.

Er zijn zoveel onderwerpen waarover ik zou kunnen en willen schrijven. Wie weet, geef ik me daar ooit wel weer aan over.

😀

Nu maar even een schilderijtje op A4 papier delen. 

Schilderen mijn lust en leven

Haiku

Regen wast blaadjes
Druppels vallen zachtjes op
Doorweekte paden

Soms

Kun je ooit vertellen
Hoe je geraakt wordt
Hoe dingen in je
opbloeien
Of
je verdrietig maken
En
toch drijfkracht geven
Je voortstuwen
op je weg
Geraakt zijn
Open gaan
De totaliteit zien
En omarmen
Het is verdwenen als je het uitspreekt
Soms gebeurt het
Dan kun je verder
Zonder woorden



Acryl op doek
120 x 90

Onzekerheden.

Wat is dat toch, dat waar ik de vinger niet zo makkelijk achter krijg.
Er zijn van die dingen waar ik bang voor ben. Hele rare dingen waar je totaal niet bang voor hoeft te zijn.
Het openbaar vervoer bijvoorbeeld, die angst heb ik mijn hele leven al. Bang dat ik te laat kom. bang dat ik de verkeerde halte uitstap, bang dat ik niet weet waarop ik over moet stappen. Bang dat er iets misgaat met in en uitchecken. Zelfs zo dat ik al die dingen het liefste uit de weg ga en zielsgelukkig ben met die lieve schat die me overal brengt waar ik wil.  Maar het is toch van de gekke.

Ook allerlei andere eenvoudige zaken vind ik vaak lastig. Ik geef niet aan al die angsten toe en ga er vaak dwars doorheen. Maar alles wat ik voor de eerste keer moet doen boezemt me angst in. Ergens voor de eerste keer aanbellen of ergens naar toe gaan. Het brengt allemaal spanningen met zich mee waar ik niet meer op zit te wachten. Ik houd me het liefste bij de bekende dingen. Maar wil ik dat?

Ik kan natuurlijk van alles bedenken waardoor het komt en mijn hele verleden uitdiepen en daar ergens de schuld leggen, maar daar schiet je weinig mee op in het heden.
Wel merk ik als ik de dingen vaker doe, de angst dan ook verdwijnt. Maar naarmate je ouder wordt doe je bepaalde dingen steeds minder vaak ook omdat je energie op een steeds lager pitje gaat functioneren. Ook wordt de belangstelling voor bepaalde dingen steeds minder. Zolang je een partner hebt doe je de dingen nog samen maar het alleen komen te staan kan een nog grotere beperking teweeg brengen.

Ik denk dat ouderen steeds meer 'last'  kunnen krijgen van dingen niet meer doen en uit de weg gaan en zich misschien niet eens bewust zijn van de onzekerheden en angsten die daaronder schuil gaan waardoor ze op de lange duur vereenzamen en dan ook niets nieuws meer aanpakken. Een soort gelatenheid van: het is goed zoals het is, laat mij maar in mijn eigen hokje zitten.

Ik hoop dat ik daar lang verschoond van kan blijven door me bewust te zijn van de onzekerheden en angsten die op poppen en de moed heb er toch altijd weer doorheen te breken. Nieuwe dingen aan te pakken. Dat er een betrokkenheid blijft bestaan en dat er altijd nieuwe wat op mijn pad zal komen diat ik aan durf te pakken zolang ik me er echt voor interesseer of er nieuwsgierig naar ben.
Maar ik hoop ook de rust te vinden van het niet meer hoeven, niet meer over mijn eigen grenzen gaan om wat voor reden dan ook. De stilte en rust in mijzelf kan vinden.  Ik geloof dat ik aardig op weg ben.
De weg van het midden zou ik zo zeggen.

Ik geloof dat ik nu van alles en nog wat op een rijtje heb staan.

Dat doet me een beetje denken aan een periode dat het leven toch wel heel lastig was. Na een heftige periode moest ik regelmatig alles op een rijtje zetten en dat verwoorde ik dan ook zo. Maar die tijd ligt ver achter mij.

Nu ziet het leven er gelukkig heel wat behapbaarder uit en gaat het in dit geval om wat werkstukken op papier die ik zaterdag in ga lijsten en ophangen in Vreedenhoff. Gewoon in mijn eigen tempo en met plezier.

Ik dacht eerst aan een stuk of tien, maar intussen zijn het er meer en ben ik benieuwd of en hoe ik ze daar kwijt zal kunnen. Ze blijven er twee maanden hangen.

Ik heb er zin in.

Hangen

Verleden jaar deed ik niet mee aan de kunstroute met mijn schilderwerk. Ik had het idee dat ik daar wel op uitgekeken was. Maar niets veranderlijker dan een mens. Ik heb er gewoon weer zin in.

Nu ik hoofdzakelijk op een klein formaat werk en op papier, omdat de kelder vol schilderijen staat en we te klein behuisd zijn voor een atelier met opslagruimte, is het natuurlijk ook mogelijk eens wat van dit kleinere werk te laten zien. Dus heb ik gevraagd en kan ik in de gang van Vreedenhoff een en ander gaan hangen.

Om de juiste passepartouts te vinden, dat viel nog niet mee. Vroeger sneed ik ze allemaal zelf. Ook de lijsten voor de schilderijen maakte ik zelf maar daar heb ik niet zoveel puf meer in. Na lang zoeken heb ik toch pasklare gevonden. Ik ben heel benieuwd wat het gaat worden.

Tja en als ik dan toch bezig ben, misschien ga ik dan in september wel weer met de kunstroute meedoen.  Het is toch heerlijk om lekker bezig te zijn.

Zo, me hier ook maar even uitgeleefd met wat werkjes

Stoeien ,met verf

Dat is wat ik graag doe.

http://ellyvandoorn.blogspot.com/

Fijn schilderen

Vannacht heerlijk geslapen.
Ik heb soms nachten dat ik wakker lig en buikpijn heb. Dat was verleden week van zondag op maandag ook en daardoor ging ik niet naar het open atelier van het KWA. Maar vanmorgen ben ik weer fris en fruitig weggebracht door Fer want ik rijd helaas zelf geen auto meer vanwege de macula degeneratie. en ben heel blij dat hij me brengt waar ik wil.

De ene keer gaat het zien beter dan de andere keer en ik had er vanmorgen wat meer moeite mee. Het is altijd zoeken naar het focus punt. Die ogen scannen wat af !  Maar nu was het ook een beetje mijn eigen schuld . Later kwam ik tot de ontdekking dat mijn bril ook niet helemaal helder was, tja, eigen schuld dikke bult dus.

Het was al met al een heerlijke schilder ochtend met een na bespreking deze keer. Ik zette er drie op mijn schilderijen blog. Uit een serie 'brieven' genoemd door mij. Jaren geleden, tijdens boeddhistische lessen had ik in een notitieboekje aantekeningen gemaakt. Ik had toen zo klein geschreven dat ik ze nu niet meer terug kon lezen. Daar heb ik nu grotere letters voor nodig.
Nu gebruik ik ze allemaal en plak ze in mijn schilderwerk. Probeer er dan een mooie compositie van te maken.

Oude brief

Als ik in oude bestanden en foto's duik kom ik van alles tegen. Zo ook deze brief uit 2002 aan een lieve vriendin die helaas voor de kerst van ons is heengegaan. Evenals Suus alweer jaren geleden.



Het is nu vrijdagmorgen en ik had een heftige week, want ik moest vanmorgen ook nog naar de tandarts/implantoloog voor 4 implantaten om mijn ondergebit aan te bevestigen.

Vroeger was ik van te voren in alle staten geweest en nu is er rust. Ongelofelijk Toen we in Bemmel aankwamen bleek alle stroom daar te zijn uitgevallen en kon ik na een uur weer naar huis. Maar goed dat hij nog geen gaten aan het boren was en dat ik me totaal niet druk had gemaakt. Dan had ik met pijn in mijn mond en buik gelopen voor niets en nu leef ik gewoon door.

Alleen dat al zou je moeten kunnen overdragen aan mensen met problemen. Zo van, ga nu maar, ervaar nu maar. Jammer he Miek dat dat niet kan.

Daardoor kan wel de motivatie steeds groter worden om een Boeddha te willen worden, want dan weet je hoe je kunt helpen. Dan doe je gewoon de juiste dingen. Dan heb je volledig inzicht. Het is zo verdrietig als je al die ellende om je heen ziet. Vaak vlak onder je neus.

Gister was er een jongen op de TV van 18 met botkanker die het heel moeilijk had en toch kon zeggen dat hij het liever zelf had dan zijn zusje of broer. Ik denk dat dat het misschien wel is wat ons op weg helpt. Die motivatie om er op de juiste manier mee om te leren gaan. En op zijn minst begrip te leren krijgen.

Dus gaan we opgewekt verder. Want deze dingen lijken zo negatief, maar keren allemaal in positieve zin door de juiste motivatie.

Wat heerlijk dat we daarmee mogen werken.

Met mijn kleinkinderen gaat het ook lekker en er wordt steeds vaker een beroep om mijn oma capaciteiten gedaan.

Verder ben ik nog onverwachts drie dagen naar Noorwegen geweest als bijrijder van Rob en heb gefotografeerd en genoten. Kan je je voorstellen.

Een dag door Duitsland, Denemarken en de oversteek. Een dag langs de zuidkust en zelfs nog een overstekende eland gezien en een dag terug. Het was heerlijk Miek.


Nou hier moet je het weer even mee doen. En ik ook. Ik hoop  binnenkort een keertje langs te komen.

Heb jij de gedichten van Suze weleens gelezen? Ik heb een boekje van haar. Zo mooi.

Ik heb haar teruggeschreven dat ik graag meer van haar hoor.

Miek groetjes en veel liefs.


Elly.

Nostalgie en makke

Ik zit er helemaal 'in'.

Als ik die oude fotootjes tegenkom wil ik er van alles mee proberen en dus heb ik mezelf geschilderd als misschien nog geen 4 jarige peuter. uit het raam hangend om naar buiten te kijken.

Heel leuk om te doen maar gelijk word ik ook geconfronteerd met mijn slechter wordende ogen. Ik zie vooral in de lichtere vlakken het contrast niet meer tussen de verschillende witten.
Het lukt nog wel maar houdt niet over.  Toch wel jammer. Maar het zal me hopelijk nog lang niet weerhouden

Wensvolle gedachten

Citaat

Mag er vrede zijn in de wereld en voorspoed in het jaar. Mag er welvaart zijn op aarde en de Dharma bloeien. Moge al het goede en gelukkige zich voordoen en alle wensen worden vervuld

Mooier kan ik het niet zeggen. 😇

Dagelijks leven

Ik had nog een blogje als concept opgeslagen staan.
Hier is ie dan.

Spiritualiteit is niet iets anders dan het dagelijks leven. Het leven is een groot geheel  van ervaringen door oorzaken en omstandigheden waar we onze weg in vinden.  Daarmee om leren gaan en er het beste van maken is niet alleen voor onszelf maar ook voor de ander een weg die ieder voor zich gaat. Toch is ons eigen geluk onlosmakelijk verbonden met het geluk en welzijn van de ander.

Hoe meer een mens zich bewust is van dat wat hij is en doet en hoe de omstandigheden invloed op hem uitoefenen, des te meer en beter kan hij inzien dat de ander daar evenveel mee te maken heeft en kan hij vandaar uit heilzame of onheilzame keuzes maken. Het geluk is nooit iets op zich zelf staand maar altijd afhankelijk. Daarom is het belangrijk niet alleen het geluk voor onszelf te zoeken maar ook voor de ander.

Zo scheppen we onze eigen wereld waarin we ons verantwoordelijk kunnen maken voor het welzijn van onszelf, de ander en uiteindelijk voor de wereld.



Het doosje van de kubus heeft uitgeklapt de mogelijkheid in zich van de  lijnen die een kruis vormen en kunnen staan voor de horizontale tijdlijn en de verticale lijn van de indaling of verbinding in het moment.
Zo krijgen vormen een uitgebreide symbolische betekenis in het hier en nu.

Anita Vermeeren

Enorm boeiend die kleine balpennekes van Anita. Ik heb er mijn ogen op uitgekeken. Wat mooi zulke kleine expresieve protretjes op bierviltjes. Ik zou er uren naar kunnen kijken.
Het Henriëtte Polak museum Zutphen

Maar ook groot is haar handschrift terug te vinden

Suzanne Schuttelaar

Vandaag haalde we de scha in, in Zutphen. De vorige keer waren we te laat voor museumbezoek omdat we Het Henrieëtte Polak museum niet konden vinden maar dat hebben we vandaag ruimschoots goed gemaakt. Ik was heel benieuwd naar het werk van Suzanne Schuttelaar en ze heeft me niet teleurgesteld.
Haar vakvrouwschap gecombineerd met de creatieve vindingen waren zeer de moeite waard om weer terug te gaan naar Zutphen. Prachtig om te zien hoe ze van haar schilderijen mooie objecten weet te maken.

Maar er was nog veel  meer te zien, dat in een volgend blogje.