Posts tonen met het label overgave. Alle posts tonen
Posts tonen met het label overgave. Alle posts tonen

zaterdag 22 oktober 2016

Opofferen en overgave

Wat is het toch verschrikkelijk lastig om zowel in het dagelijks leven en binnen een religieuze context duidelijjkheid te krijgen over offeren, opofferen, onderwerping en overgave. Ook in verschillende oude en mythologische verhalen komt dat onderwerp regelmatig naar boven. Het zou je doen geloven dat er niets meer van je persoonlijkheid over blijft als je graag een goed mens wil zijn. Wat is de werkelijke ultieme liefde voor ja naasten? Daar is zoveel verwarring over. Niet dat het voor mij altijd even duidelijk is maar er zit wel enorm veel verschil in de benadering en vooral in de uitleg en interpretatie die eraan gegeven wordt, waardoor er veel verschillende uitwerkingen in het persoonlijk leven mogelijk zijn.

Allereerst wordt er vaak voorbijgegaan aan het belangrijkste in de eerste fase. De mogelijkheid iets voor een ander te kunnen betekenen als je niet zelf goed in je vel zit. Wanneer je niet goed en tevreden met jezelf kunt zijn in de overtuiging dat je er mag zijn zoals je bent, komen er onherroepelijk frustraties naar boven bij het offeren of beter gezegd dan wordt liefde al gauw opofferen. Dan heeft al dat zogenaamde liefdevolle geoffer  een tegengestelde uitwerking. Je komt jezelf en de ander tegen.  Er blijft niets over van een sterke persoonlijkheid die nodig is om de offering aan te gaan met allegevolgen van dien.

Die wisselwerking tussen de kracht en vrede in jezelf en de liefde voor de ander is een heel pad van bewustwording om te gaan. Als daar heel langzamerhand iets meer duidelijkheid in komt, nou dat is al heel wat. Iedere keer naar jezelf kijken en leren erkennen dat er dingen een onmogelijke opgaaf voor je zijn. En dan heel mischien een volgend keer een stapje meer kunnen offeren, of misschien ook niet. En dan toch tevreden  met jezelf zijn zonder oordeel kijken naar wat is, naar wie je werkelijk bent.

Als je het goed beschouwd is dat op zich al een hele overgave aan jezelf. Want je hoeft niet beter te zijn dan je bent. En dat willen we veel te vaak veel te graag en erkennen niet liefdevol onze eigen tekortkomingen.
Al overdenkend kom ik tot de conclusie.
Overgave aan je hele zelf brengt rust en vandaaruit kun je er voor een ander of/en voor je spirituele levensweg zijn.


Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...