De stralende Boeddha zei:
Beschouw deze vergankelijke wereld als volgt:
als sterren die bij zonsopgang vervagen en verdwijnen,
als luchtbellen op een snelle waterstroom,
als dauwdruppels die verdampen op sprieten gras,
als een kaars die flakkert in een stevige wind,
als echo’s, luchtspiegelingen, en geestverschijningen, hallucinaties,
en als een droom.
De acht gelijkenissen van de illusie, uit de Prajna Paramita Soetra’s
In de context van Boeddha's leringen denk ik dat er bedoelt wordt.
Het is er wel en we ervaren alles wel degelijk, maar wij zien het niet zuiver omdat we denken dat het op zichzelf bestaat, terwijl alles afhankelijk is van oorsprong en vergankelijkheid. Dat overzien we niet en daar leven we niet mee.
In de context van Boeddha's leringen denk ik dat er bedoelt wordt.
Het is er wel en we ervaren alles wel degelijk, maar wij zien het niet zuiver omdat we denken dat het op zichzelf bestaat, terwijl alles afhankelijk is van oorsprong en vergankelijkheid. Dat overzien we niet en daar leven we niet mee.
