De lust ontbreekt me een beetje, niet in de laatste plaats door mijn fysieke conditie. In de vakantie ging het al minder goed en het gaat nog niet veel beter. Mijn energie is matig tot minimaal, wordt opgeslokt door regelmatige buikpijn en zorgt ervoor dat ik weinig lust heb om iets aan te pakken.
Iedere dag hoop ik op verbetering, maar dat laat nog niet van zich horen. Alles wat ik zou willen doen of zou moeten doen, hangt als een regenwolk boven mijn hoofd. Toch weet ik dat het zo om kan slaan en er weer dagen kunnen komen dat ik me wat energieker voel en beter met de pijn om kan gaan.
En dan vraag ik me weer af, wat is er eerder, de kip of het ei? komen mijn fysieke klachten voort uit onrust, teveel willen en niet kunnen, de innerlijke drang om meer te doen dan op het moment mogelijk is, of is het andersom heb ik fysieke klachten waardoor ik liever stilletjes blijf zitten en alleen maar doe wat noodzakelijk is, wat me soms al teveel is?
Hoe kom ik uit de cirkel? En dan plotseling tijdens een meditatie gaat me een lichtje op. Een heel klein lichtje. Eigenlijk dingen die ik wel weet, maar die ik niet altijd leef. Het heeft met aandacht, loslaten en overgave te maken. Als ik leef vanuit mijn middelpunt de rust en ruimte die heel diep in mijzelf aanwezig is, vanuit dat middelpunt dat niets meer met MIJN wil en MIJN moeten te maken heeft maar alles laat zijn en komen zoals het is, dan begint de rust en de energie zich weer heel langzaam op te bouwen. Als ik die ruimte weer opzoek diep in mijzelf en daarop mediteer als ik me daar vaker en het liefst doorlopend bewust van ben, dan merk ik dat er rust in mijn lijf ontstaat. Dat de klachten nog wel aanwezig zijn maar dat ik ze op een andere manier ervaar.
Zo laat mijn lijf aan mijn bewustzijn weten dat er een andere manier van leven is een manier die veel meer inhoud aan het leven kan geven dan de dagelijkse beslommeringen waarin ik me mee laat nemen waardoor ik me uit mijn midden laat trekken. De beslommeringen die de oorzaak zijn van mijn idee over moeten en willen. Een doorlopende beweging van mijn bewustzijn van binnen naar buiten en weer terug, die me bewust maakt van de mens die ik ben.
Misschien ben ik me nu na een paar weken tobben weer even bewust van de juiste houding. Ik moet weer eens even wat meer tijd inbouwen voor mijn dagelijkse ondersteunende meditaties die ik gewoon ben te doen. Ze helpen me door de dag heen bewuster met het leven om te gaan en rust in te bouwen waar nodig. En soms, evenals bij mensen die dagelijks noodzakelijke lichamelijke oefeningen doen, staan ze op een te laag pitje. Mijn lijf laat me weten hoe noodzakelijk het is om met bewuste aandacht in het leven te staan.
Hoe uitgeleefd kun je je voelen?
