Hoe reageer ik.
Wat zitten wij mensen toch ingewikkeld in elkaar. En wat kan het leven een chaos worden. Hoe los ik sommige problemen op?
Als ik me dan niet met de ´fouten´ van een ander moet bemoeien, betekent dat dan ook dat ik alles maar goed moet vinden? Als ik het zo uit zou leggen loop ik tegen leerstellingen aan die iets opleggen en tot 'moeten' dwingen zoals wij dat hier in het calvinistische westen helaas maar al te vaak gewend zijn. Dan kom ik voor grote problemen te staan. Dit mag wel en dat mag niet. En je moet van alles. Het is dan geen ver van mijn bed show meer om als deurmat gebruikt te worden. Ik hoef toch niet alles maar toe te laten!
Ik antwoorde Es in het vorige blogje:
"In het Boeddhisme zit het anders in elkaar Es. Dat betekent dat het er niet om gaat dat je dat niet zou kunnen doen, maar het gaat altijd om de staat van je eigen bewustzijn. In welke staat verkeer je (boos, opgewonden, jaloers, hebzuchtig, geduldig, mededogend) en veroordeel je de persoon als persoon of ben je het niet eens met de handeling die hij verricht? Als ik het Vóór ben, wil ik daarmee zeggen dat ik herken in wat voor staat mijn bewustzijn verkeerd nog Vóór ik reageer nog voor ik me over de ander of zijn handeling uitlaat, zoals jij ook schrijft. Dat gaat razendsnel en dan heb ik een bewuste keuze om te reageren of niet. Als ik vanuit mijn gewoontereactie reageer heb ik geen enkele keus en ben geen baas over mijn eigen reactie. De uitkomst van de reactie kan precies hetzelfde zijn en soms ook niet maar je bent door oefening in staat je reactie patroon te veranderen als je dat zou willen. In het bewustzijn wordt het anders. Het zijn subtiele verschillen die voor de buitenwereld niet herkenbaar zijn, maar voor mezelf veel verschil uitmaken, is mijn dagelijkse ervaring.
Het zijn diepgaande processen die je leert kennen in jezelf door je bewust te worden en steeds verder te kijken in je eigen doen en laten. Ook jij weet daar veel over te vertellen Es."
Heel successievelijk door de jaren heen heb ik door die methodiek van leren, denken en mediteren, mediteren in bewuste aandacht, (er zijn drie vormen van meditatie) in het Boeddhisme de antwoorden gevonden die steeds herkenbaarder werden door me meer bewust te worden van mijn eigen functioneren in een diepere laag.
Die antwoorden liggen allemaal diep van binnen in de chaos van ons bewustzijn verscholen. Het is alleen de kunst om ze er ook uit te halen. Daar is geduld en aandacht voor nodig. Aandacht voor hoe alles functioneert. Ook Jezus en andere grote leraren zoals Krishnamurti waren helemaal doordrongen van die wijsheid die in de diepste lagen van het bewustzijn ligt opgeslagen.
Maar nu over mijzelf met mijn beperkingen en mijn nog niet ontwikkelde bewustzijn. Niet alleen maar stil zijn, geduldig en oplettend, maar ook leren en denken komen daarbij. We hebben ons brein niet voor niets gekregen en het is goed om de 'hele mens' te leren gebruiken op de juiste wijze. Vaak is het handig daar handvatten bij te krijgen. Als ik geen uitleg krijg over mijn computer van iemand die er bekend mee is, wordt het veel lastiger om zelf in die brei van mogelijkheden mijn eigen weg te vinden en te weten wat ik wel of niet van die computer wil gebruiken. En dan al lezend, lerend, denkend, aandachtig en geduldig zijnde, kom ik stapje voor stapje zelf tot conclusies en leer ik ermee werken. Zo is het ook met bewustzijn.
Natuurlijk zijn er ook mensen die totaal geen interesse hebben in computers, prima ook dat is een keus.
Blij ben ik met de handvatten die de Boeddha gaf en de uitgewerkte lessen die daarvan het gevolg waren en die nooit dwingend zijn. Ze geven mij een heel pad zoals een kind vanaf de lagere school leert denken, leven en handelingen verrichten en dat allemaal binnen zijn eigen individuele leven. Ik leer van mijn eigen manier van functioneren en door de mogelijkheid tot analyseren en conclusies trekken heel langzamerhand. Op die manier leert iedereen alleen maar op zijn en haar eigen manier toegepast op het individu en is er geen dogma waarbij ik me in allerlei bochten moet wringen om eraan te gehoorzamen. Ik begin een weg te vinden in de filosofiën over wijsheid (het ontbreken van een op zichzelf staand zelf) en liefde mededogen. De fundamenten voor een gelukkig bestaan in deze wereld van chaos. Ik sta aan het begin van die weg en heb nog een heel eind te wandelen. Maar dat is geen enkel probleem. Met enthousiasme kom je een heel eind en het gaat niet om het doel maar om het pad, want zoals H.P. Blavatsky schrijft in de 'Stem van de Stilte': Je kunt het pad niet gaan als je het niet geworden bent.
Zoals autorijden waarbij je eerst over iedere handeling na moet denken, koppeling, schakelen, koppeling, remmen, richting aanwijzers etc. En na verloop van tijd gaat het vanzelf. Doe je de juiste handelingen omdat het je eigen is geworden.
In het geval van aandacht, wordt je bewust van je bewustzijn. Zo leer ik langzamerhand volledig
(dat vind ik toch z'n mooi woord) leven.
Daar gaat het voor mij om. Een weg zonder vaststaand doel in de verte maar iedere dag nieuw en iedere dag weer vreugdevol met alles erop en eraan.
