woensdag 31 december 2014

dinsdag 30 december 2014

Geen doel maar doen !

Wat is het leuk om te stoeien met vormen en kleuren op het tablet. Het is nog lang niet zoals ik het zou willen, maar dat is misschien niet haalbaar voor mij. Gelukkig is dat ook niet belangrijk.
Geen doel maar doen.

Een bijzonder kerstdiner

Ik had jullie nog niet verteld over het kerstdiner dat onze kleinkinderen (bijna 14 en 17) voor ons bereidde op de eerste kerstdag. Dagen van te voren zijn ze aan het koken geweest om het uit te proberen en hebben hun ouders heel wat hapjes voorbij zien komen om te keuren.
Eerste kerstdag werden we, de vier grootouders verwelkomt met een drankje en terwijl we gezellig zaten te praten, waren de jongens druk doende in de keuken. Een keurig schema waarop de tijden voor de oven stonden en we waren verrast toen we de eettafel keurig verzorgd en gedekt zagen met alles erop en eraan voor een feestelijke maaltijd. 
Martin voorzag ons zonder mankeren steeds weer van een drankje en Niels wist ons als een professional te vertellen wat er op tafel stond. Het was een heel bijzondere ervaring en tot in de puntjes verzorgd. Geweldig.

maandag 29 december 2014

Ik mag niet mopperen

Drie weken pijnvrij is heerlijk en iedere dag verwonderde ik me daarover na jarenlange klachten.  Heel langzamerhand ging het steeds beter. Tot vandaag.
Eigenlijk was het wel te verwachten want ik heb me niet aan de regels gehouden die ik langzamerhand zelf heb uitgevonden. Dat valt tegen. Ja eigen schuld dikke bult. Maar wie weet misschien kunnen we toch morgen dat doen wat in de planning lag en is de pijn een incidentje.

Zo vlak voor de laatste dag van het jaar  terugkijken. Wat is er allemaal gebeurd en dan om met LOESJE te spreken
Maar vooruitkijken dan, daar ben ik ook niet zo'n voorstander van. Misschien heb ik dat zo langzamerhand afgeleerd. Ik heb gemerkt dat het onmogelijk is. Ik kom tegenwoordig niet verder dan het boodschappen lijstje en dat is moeilijk genoeg. Ik heb geen enkele grip op de toekomst. Er kan van alles gebeuren en ik heb daar gelukkig tot nog toe geen problemen mee. Ieder moment doen wat mogelijk is en wat me aanspreekt.

Ik ben met de meeste wekelijkse verplichtingen gestopt, haak en doodle er lustig op los en zorg dat het eten op tafel staat. Op tijd? Gelukkig ook niet meer belangrijk. Mijn jongste zoon wil geraniums voor me gaan kopen en ik vind het prima. Het zijn toch prachtige bloemetjes. Ik wil, nu ik zeventig ben genieten van ieder moment dat ik nog op mijn pad kan verwachten. En als er dingen zijn die minder plezierig zijn, zoals pijn en andere ongemakken hoop ik ze in vrede te kunnen aanvaarden.

Het gedicht van Toon Tellegen spreekt me erg aan en daarmee ga ik graag het nieuwe jaar in.

1. Ik mocht kiezen
Ik wist het niet.
Ik koos de vrede.

De waarheid en de schoonheid,
ik liet ze gaan,
en ook de wijsheid en de weemoed -
zelfs de liefde
die zo verwonderd naar mij keek, 
zwarte wolken dreven met haar mee.

Vrede, het was vrede.
En in de verste hoeken van mijn ziel
dansten wezens
waarvan ik zelfs nog nooit had gehoord!

En in de hemel hing een andere zon. 

Uit: Gedichten 1977 - 1999.
© Amsterdam, 2000. 



Ik ben benieuwd of het strebertje echt het hoofd op het kussen heeft gelegd en als ze de kop weer opsteekt, ach dan is dat ook prima. Als het van binnen maar vrede is.

En dat is nou precies wat ik iedereen in het nieuwe jaar toewens.



Boeddhisme voor denkers

Een boek vanHan de Wit, eminence gris van het Nederlandse boeddhisme en de filosoof historicus Jeroen Hopster.
In een klein pocketformaat boekje wordt kort en duidelijk  uitgelegd dat boeddhisme een ervarings onderzoek is en een levenskunst die in het westen bijna geen rol meer speelt. De filosofische achtergronden worden in 'hapklare brokken' uitgelegd en vergeleken met verschillende zienswijze van bekende filosofen.
Ik vond het heel plezierig om goed verwoord te lezen waar het mijzelf soms zoveel moeite kost en niet lukt om duidelijk onder woorden te brengen waar ik in gesprekken  tegenaan loop, de verkeerde interpretatie van de boeddhistische filosogie van veel mensen waar ik mee spreek of schrijf doordat het door velen wordt geinterpreteerd of  vergeleken met een godsdienst zoals we die traditiegetrouw  bewust of onbewust meenemen binnen onze westerse denkwereld.
Een aanrader wanneer je iets meer duidelijkheid zou willen hebben over de boeddhistische filosofie.
ISBN 978 90 259 0400 5
ISBN e kbook 978 90 259 0401 2

zondag 28 december 2014

Doodles

Doodles zijn gewoon alle dingen die je kunt maken en niet zoveel om het lijf hebben maar desalniettemin veel plezier bezorgen.
Zo heb ik mijn doodles, eldoodle genoemd.
Het begon op mijn telefoontje met een vinger en een gratis gedownload scketchbook programma. Ik had er veel plezier in en met één vinger kon ik leuke doodles maken.
Kijk maar






Ja en zoals met zoveel dingen waar je aan begint en plezier in hebt, dan wil je als het ff kan meer. Dat zit in ons geboren lijkt het wel. Niet dat het nodig is want het is natuurlijk heerlijk als je dat wat je MEER  WILT niet persee hoeft.
Nou durf ik van mezelf te beweren dat ik daar wel mee om kan gaan. Ik rij met een auto en de auto rijdt niet met mij zou je kunnen zeggen. Alles wat niet meer kan, nou jammer dan maar voorlopig zou ik er waarschijnlijk niet ongelukkiger van worden. Ik heb een heel leven achter de rug waarin niet alles kon en ik ben daar nooit ongelukkig van geworden.
Maar nu.... ja  nu heb ik ook nog een dure tablet met een tekenprogramma en een drukgevoelig beeldscherm en daarop zit ik tot nog toe dagelijks te doodlen. De ene keer lukken de doodles beter dan de andere keer, maar het is heerlijk om het tekenprogramma te leren kennen, de verschillende mogelijkheden en te zien wat de effecten zijn, hoe ermee te werken.
Ik vind het ook leuk om ze rond te strooien en daarom plaag ik jullie er hier ook mee en plaats ze onder het labeltje 1 eldoodle. Vinger en pentekeningen door elkaar.
Ik krijg zowaar ook weer zin om actiever te woorden op blogspot.

We zullen zien.

Hier nog een van mijn laatste tablet tekeningen en het kopje dat nu boven Het Magazijn staat, komt daar ook vandaan.

Wachten op de winter zette ik erbij maar op dit moment zitten we er middenin.




zaterdag 27 december 2014

Denkend aan Noorwegen

Proberen

Gelukt. Maar iets goeds erin ontdekken wil nog niet zeggen dat alles goed is .

Foutje!

Ben ik plotseling mijn hele vorige verhaal kwijtgeraakt via mijn tablet.
Ik heb kennelijk nog niet alle ins en outs begrepen van het werken met apps. Helaas. Dan maar zonder het vorige berichtje verder leven. Dat zal best lukken.

Ik wilde een fotootje van een app delen in Mijn Magazijn maar ik vrees dat het niet lukt vanuit de computer.
Toch nog maar weer eens iets anders uitproberen. En vooral geen concepten zonder titel vanuit de tablet weggooien, want dat ging dus mis want het was toch het vorige bericht dat nu is verdwenen.




donderdag 13 november 2014

Omstandigheden

Zit ik weer even achter de computer in plaats van met het tablet op de knieën. Dat betekent dat ik ook weer even een blogje kan schrijven. Ik zou er helemaal aan ontwennen.

Natuurlijk moet ik er af en toe toch achter want er zijn nou eenmaal dingen die je niet kunt doen op het tablet. Misschien kan het wel maar wil ik het niet omdat de routine van de computer toch iets makkelijker werkt en ik heb de juiste programma's niet op het tablet staan. Dat werkt allemaal met Apps. Ook leuk maar anders.

Foto's bewerk ik het liefst op de computer met Adobe fotoshop. De laatste tijd hebben we weer wat foto's gemaakt dus daar kan ik nog wel even verder mee. Maar toch ben ik momenteel liever aan het tekenen en schilderen.

Haken dat wil ook nog wel en van lezen komt op dit moment maar weinig. Wie weet. er kan zo maar weer een leesvlaag op komen zetten en dan ga ik weer met de verschillende boeken aan de gang die in de boekenkast staan en waar ik nog niet aan toe ben gekomen.

Mijn Boeddhistische beoefeningen ja, daar komt niet veel verandering in. Die doe ik gewoon dagelijks. Die geven  rust, ruimte en aandachts oefening als basis die kan ik  best  gebruiken voor de broodnodige rust in deze hektische tijden waardoor ik me zo min mogelijk mee wil laten nemen. Iedere keer weer een stapje achteruit en kijken naar hoe ik erin sta en ermee omga. Niet alleen met de maatschappij, maar met het hele leven. De omstandigheden heb ik niet allemaal zelf in de hand maar wel de manier waarop ik ermee omga.


We waren in Zwolle. 
In De Fundatie worden prachtige beelden tentoongesteld.





woensdag 12 november 2014

Verslaafd

Ik geloof dat ik op moet gaan passen. Ik raak helemaal verslaafd aan het doodlen.  De ene na de andere tekening komt te voorschijn en ze gaan achter elkaar op het web.hier dan ook maar wat.

maandag 10 november 2014

Irritatie

Irritatie is het begin van oorlog.
We denken dat oorlog een ver van mijn  bed show is maar ik denk dat er in iedere irritatie een doorbreken van de innerlijke vrede aanwezig is.
Er van uit gaande dat er niets is dat op zichzelf bestaat, betekent het dat de gevolgen van een irritatie desastreus zouden kunnen zijn. Gelukkig is dat niet altijd zo en kunnen we onze kleine ongenoegens best wel onder controle houden en een uitstraling proberen te produceren alsof er niets aan de hand is.
Ontkenning van de innerlijke boosheid is nog het meest vermoeiend en niet handig want wat je niet kent en verstopt daar hoef je ook niets aan te doen en zo kan de irritatie door woekeren.  Dus erken het maar, zeg ik dan tegen mezelf. Zie maar dat je boos en geïrriteerd bent. En op het moment dat ik dat tegen mezelf zeg en een stapje achteruitgegaan ben terwijl ik naar mezelf kijk. Tja dan gebeurt er al iets.
Maar het lastigst is nog de irritatie een stapje voor te zijn en het erkennen nog voor het opkomt. En toch lukt dat nu na jaren opletten SOMS. En geloof me, het geeft meer rust en thuiskomen bij jezelf.
Zo leuk om te haken. Ik heb het weer ontdekt.
En nu eens kijken hoe het blog er via de tablet uitziet.

vrijdag 7 november 2014

Doodles

Ik ben druk aan het doodles op mijn nieuwe tablet. Alles uitproberen . Dat houd je wel van de straat. Ik kocht het speciaal om op te kunnen tekenen en schetsen.  Erg leuk om te doen en goede oefeningetjes. Hier wat Eldoodle.
Nu proberen dit berichtje op het web te krijgen en hoe dat er dan uit gaat zien weet ik niet.

zondag 2 november 2014

Nogmaals Arboretum

En vandaag de laatste zomerse dag van dit jaar? We hebben er in ieder geval goed gebruik van gemaakt en nogmaals heerlijk gefotografeerd in het Arboretum van Wageningen. Tegen vier uur werd het toch wat kouder en dan is het heerlijk thuiskomen. Drankje, foto's downloaden en het resultaat bekijken. Ik heb weer heel wat om mee te stoeien. Een en ander zal wel weer op mijn fotoblog terecht komen.

Hier een voorproefje.





Marlene Dumas

Wat heb ik genoten van de tentoonstelling in het gemeente museum van Amsterdam.


Ja ze heeft voor en tegenstanders maar ik vind haar geweldig, Wat ze durft neer te zetten en vooral de emotionele lading die haar werk heeft is ongekend. Stuk voor stuk werk waar ik in kan dwalen, kennen en herkennen. 
We waren met vijf schilders van het open atelier in Amsterdam en hebben genoten van een heerlijke dag inspiratie.

dinsdag 28 oktober 2014

Ik houd zo van mijn bed

Wat een genot om 's avonds in een bed te kunnen stappen. Dat doe ik toch iedere avond weer maar stel het erin stappen zo lang mogelijk uit. Zo dubbel. Ik kan mijn bed niet inkomen omdat ik een avondmens ben. Zo noemen ze dat geloof ik, en toch realiseer ik me wat een voorrecht en hoe heerlijk het is erin te kunnen liggen en een goede nachtrust te genieten.
De volgende morgen heb ik dan weer moeite eruit te komen.

Is dat nou niet van de gekke. Waar slaat dat nou op. En dan maar beweren dat we in het moment willen leven, in het hier en nu. Als ik dat echt zou kunnen was ieder moment zoals het was en zou er niet die 'worsteling' zijn om erin of eruit te gaan hahahaha.

Al die dingen, kleine dingen (maar ook grote) worden in het boeddhisme onder lijden verstaan. Maar daar moet je echt iets langer bij stilstaan om erachter te komen dat we altijd wel iets hebben waardoor we niet in rust en in ons midden zijn. Er zijn veel emoties waar we overheen walsen zonder het ons bewust te maken.

Nog afgezien van het feit dat ik een bed HEB. Er zijn ontelbare mensen die die weelde niet eens kennen.

Er is ook veel om blij over te zijn.

Het gaat er niet om een oplossing te bedenken voor alle kleinigheden (of grotigheden) maar om op te merken.
Opmerken en aandachtig zijn is belangrijker dan oplossingen bedenken.


plaatje van internet.

woensdag 22 oktober 2014

Raoul Dufy

Zes uur in de ochtend en nog niet helemaal wakker. Wat zal het heerlijk zijn om iedere morgen niet voor zeven of acht uur op te hoeven staan. Aan de andere kant is het wel lekker zo vroeg achter de computer. Even kijken of de treinen rijden en geen vertraging hebben, zwaaien naar Fer als hij drie keer in de week zo vroeg de deur uitgaat en dan nog verder op compie zoals nu, een berichtje schrijven. Als ik later op ga staan wanneer hij niet meer hoeft te werken, zal dat er ook niet van komen en begint de dag met een ontbijtje samen, heerlijk. Nu stel ik dat nog even uit.

Intussen hoor ik de trein langzaam vanaf het stationnetje hier vertrekken. Regen druppelt op een raster van de flat. Het is koud buiten. De winter is in aantocht en deze prachtige nazomer loopt ten einde. Zal het echt gaan winteren dit jaar? Eigenlijk hoeft dat voor mij niet. Ik houd meer van de warmte.

Ik neem zodadelijk mijn spiegelreflex maar niet mee. We gaan met zijn vieren vast vooruit naar Laren en ik heb geen zin om met dat grote ding in de regen te sjouwen. Ik heb nog zo'n oud kleintje en die past makkelijk in de tas. Daar red ik me wel mee. Zonder fotograferen... dat ben ik al in geen jaren meer gewend. Ik heb altijd wel wat bij me al gebruik ik het niet meer zo vaak als vroeger. Ik hoop dat mijn darmkrampen hun gemak houden pfff. Tot nog toe is het rustig maar daar kun je geen peil op trekken.
De anderen van de groep vertrekken later en als wij uitgekeken zijn in Laren ontmoeten we elkaar bij het Singer. Raoul Dufy... Ik ben heel benieuwd. Zijn geschilderde tekeningen spreken me erg aan. Het zal zeker heel inspirerend zijn. Als ik dit zie heb ik zo zin om aan de slag te gaan.






dinsdag 21 oktober 2014

Kwaliteit

Plato roept op tot schrijven en zet meteen een heel waar stukje neer op zijn blog.
http://platoonline.wordpress.com/2014/10/13/we-300-oktober-2014/#comment-9414

Het zet me aan het denken want ik heb er niet zoveel plezier meer in, in dat schrijven op mijn blog, niet zoveel meer als een tijdje geleden. Misschien komt het wel weer terug maar nu denk ik: Wie zit er nu echt op mijn dagelijkse dingen, schrijfsels en hersenspinsels te wachten? Niemand toch. Ook voel ik me niet meer 'verplicht' overal en op alle blogjes te reageren. De kijkcijfers zijn dan ook hard achteruit gelopen en wat maakt het allemaal uit.

Er is de laatste tijd veel gebeurd. Je loopt toch niet te zeuren op een blogje over je pijntjes en de kwaaltjes die onvermijdelijk bij het ouder worden horen. Niet dat ik daar nu dagelijks mee bezig ben ik heb wel wat anders te doen. Maar pijn... daar kom je niet omheen. Gelukkig gaat het nu weer wat beter. Ik krijg extra D vitamine en mijn suikerspiegel is gezakt. Dat scheelt een slok op een borrel en ik zit weer beter in mijn energie alhoewel de werkelijke pijnklachten minder zijn maar niet overgaan.

Ik ben gestopt met 'verplichtingen' buitenshuis en dat geeft meer rust. En wat zo heerlijk is: ik schilder volop, teken, ga naar het open atelier van het KWA, experimenteer met foto's en  ook facebook laat me niet koud.  Daar vind ik weliswaar vluchtige maar toch leuke contacten met familie en bekenden en... heel belangrijk, ik heb meer tijd voor de mensen om me heen. Ja het is wel goed zo.
Moet mijn blogje kwaliteit hebben vraag ik me dan af naar aanleiding van Plato's blog? Ook daar maak ik me niet druk om. Ik wil er gewon lol in hebben en inspiratie komt niet uit de lucht vallen. Net als met het schilderen, je moet gewoon beginnen als je iets wilt doen en dan begint het vanzelf te borrelen. Zoals ik ook nu weer merk bij het schrijven. Wie weet komt er weer een periode van meer aandacht voor "Mijn Magazijn" waar uiteindelijk van alles inpast. We zullen zien.

Nog een plaatje van het Arboretum Wageningen.







maandag 20 oktober 2014

Arboretum Wageningen

Gistermiddag waren we in het Arboretum van Wageningen. Het was er prachtig om te fotograferen.










Er was genoeg om op te rapen.






donderdag 25 september 2014

Doodles

Ik maak doodles op mijn telefoontje erg leuk om te doen.

En soms denk ik ook nog na ;-)



dinsdag 16 september 2014

Rupsen en reïncarnatie

Net zoals een rups aan het einde van een grasspriet reikt naar de volgende spriet en zich erop trekt, zo reikt de ziel als die een lichaam en onwijsheid achter zich laat, naar een ander lichaam en trekt zich erin.

Upanishads

En op zulke reïncarnatiegedachten kun je dan allerlei fantasiën loslaten. Maar zoals je uit het citaat ook mag concluderen, zijn we kennelijk niet ECHT wijs zolang het lichaam onderdeel is van onze ziel. Die is tijdens het leven onlosmakelijk verbonden met het lijf. Het denken (ook lijfelijk) zit altijd tussen ziel en lichaam en wil ons van alles duidelijk maken wat niets met wijsheid heeft te maken. Vaak zelfs verwarren we ons denken met dat wat ziel zou zijn.

Kunnen we Wijs worden door ons bewust te worden van dat wat we altijd bedenken en alleen ervaren zonder onze doorlopende invullingen van het brein? Zijn we tijdens ons leven werkelijk in staat de ziel te ervaren en te weten wat dat is en inhoudt?
Velen zeggen dat het mogelijk is en hebben dat zelf ervaren omdat ze hun denken onderkennen en zich daar werkelijk doorlopend bewust van zijn. Pas wanneer je je werkelijk van iets bewust bent kun je er iets mee doen en weten dat DAT niet de ziel is.

Als het ons duidelijk wordt dat altijd de hersenen tussen ziel en lichaam inzitten, komen alle fantasieën en meningen die we loslaten op reincarnatie en vele andere invullingen over goed en kwaad en niet te vergeten over onszelf, op losse schroeven te staan. Dan worden ze van generlei belang. Dan gaan er andere waarden een rol spelen.

Misschien kunnen we dan uiteindelijk werkelijk met liefde en mededogen een gedreven en waardevolle levenshouding invullen. Dan is het brein tot rust gebracht en wordt het daar gebruikt waarvoor het nodig is.
Dan is de dood niet meer afschrikwekkend want dan WEET je.


plaatje van internet



donderdag 4 september 2014

Het beeld voorbij

God is dag en nacht, winter en zomer, oorlog en vrede, overdaad en honger.
Heraclitus  ca. 540-480 v.chr.
ALS GOD ALLES IS, IS GOD OOK NIETS
Wat weten we nou eigenlijk?
Helemaal niets.
Met lege handen in het NIET IETS staan.
Me niet meer afvragen of God wel of niet bestaat in een wereld vol ellende en narigheid. Werken aan de dingen die ik heb te doen. Alles naar eer en geweten durven zien en ervaren in mezelf en er zijn voor het geheel. Alles is er, alles mag er zijn. Zowel in mijzelf als in de ander. Niet meer in een kringetje om mezelf heen draaien, in al mijn gedachten, ideeën en fixaties.
Zien wat er om me heen gebeurd en de vrede in mezelf bewaren waardoor ik nergens voor wegloop maar er in alles kan zijn.


'Nazomeren'





maandag 1 september 2014

Rust in de fundatie

Ik ga het wat kalmer aan doen. Ik ben naar de dokter geweest en we gaan eens kijken of er iets aan mijn lijfelijk welzijn te verbeteren valt. Daarom ben ik begonnen veel vrijwillige taken en activiteiten definitief af te zeggen. 
Ik ben het beu, het regelmatig af moeten zeggen met alle gevoelens van frustratie daarover of het tegenovergestelde, door de ellende heen bijten en desondanks toch maar gaan. Tijd voor andere misschien wat meer rustgevend zaken die kunnen als het gaat zonder verplichtingen. Deze maand word ik zeventig en ik wil een beetje met pensioen gaan voor zover dat mogelijk is. 

Vanaf afgelopen woensdag gaat het ook al dagelijks een beetje beter. Dus tijd en de mogelijkheid voor museumbezoek. De Fundatie in Zwolle.



Er werd net een nieuwe tentoonstelling ingericht dus het was niet helemaal op orde maar dat nam niet weg dat ik bijzonder genoten heb,

Er komen O.A. Werkelijk schitterende beelden te staan de komende tijd







donderdag 28 augustus 2014

Egyptisch dodenboek.

In het Egyptisch dodenboek staan prachtige liturgieën en voorgeschreven rituelen die de doden op weg helpen door de onderwereld. Daarbij wordt logischerwijs duidelijk dat hij in zijn leven heeft geleerd waar de liturgieën over gaan. Een prachtig stuk vind ik daar waar Ani zich identificeert met de goden. De opgeheven handen is een houding die vertaald zou kunnen worden naar de houding die wij hebben in gebed. Het wordt gezien bij offeringen en tegenover de goden. Op mijn schildering identificeert Ani zich met de god die licht brengt in de duisternis.


Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...