Vroeger was het een badhuis waar ik met een bonnetje van de lagere school in de jaren vijftig, naar toe mocht op woensdagmiddag. Het onderstaande verhaal over haar kindertijd waarover mijn moeder mij vertelde, gaat daarover. Dan heb ik het over de tijd van de eerst wereldoorlog 1914-1918
Het Badhuis
“Moeder ik ga naar oom Ap,” roept Anske “en ik neem Jopie
mee.”
Ze heeft twee handdoeken uit de kast gepakt en opgerold onder
haar arm staat ze in de keuken om via de achterdeur en de binnenplaats Jopie
mee te nemen. Moeder is in de winkel bezig met een klant die zojuist het winkeltje
wil verlaten en dan haast zij zich naar achter.
“Kind, dat kan toch niet, Jopie is daar nog veel te klein
voor”.
“Ach moeder, je kunt haar toch niet vastbinden. Ze loopt hier
altijd maar in de rondte, ik neem haar mee.” Anske is een wijs en doortastend
kind voor haar leeftijd. Amper twaalf jaar neemt ze Jopie regelmatig onder haar
hoede en nu wil ze naar het badhuis een klein eindje verderop in de West
Peterstraat, waar een broer van moeder badmeester is. Iedere week krijgt ze
drie cent mee voor een heerlijk warme douche. Ook vader, de jongens en de
knechts maken wekelijks gebruik van het openbare badhuis dat zo dicht achter
hun nieuwe woning is gevestigd en beheerd wordt door oom Ap.
“Zal je goed op haar passen? Misschien wil ze helemaal niet
en huilt ze”
“Ach moeder, zo klein is ze niet meer. Ik denk dat ze het heel leuk gaat vinden.”
“Nou vooruit dan maar” en moeder loopt de winkel weer in om
zes cent uit de lade te pakken.
Anske pakt Jopie
stevig bij de hand en daar gaan ze.
“We gaan lekker badderen Jopie, heerlijk met een heleboel warm
water. Dat is zo fijn. Je zal zien dat je het heel leuk vind.” zegt Anske.
“Word ik dan nat?” vraagt Jopie.
“Ja natuurlijk, maar je moet eerst al je kleertjes
uittrekken. Ik zal je wel helpen hoor.”
Anske duwt de zware deur van het badhuis open. De warme
waterdamp slaat hen tegemoet. Jopie knippert even met haar oogjes. Tegenover de deur is een loket, maar daar
zit niemand. Rechts naast de ingang is de afdeling voor mannen en links voor de
vrouwen waar oom Ap met een grote slang de betegelde hokjes schoonspuit.
“Kijk daar komt oom Ap al aan.” zegt Anske.
Hij legt de zware slang
langs de muur aan de andere kant van de hokjes en loopt op hen af.
“Zo Anske, heb je Jopie meegenomen”, zegt hij terwijl hij de
centen van haar aanpakt. “Dat is knap van je hoor. Willen jullie samen in een
hokje of apart?”
“Apart,”zegt Anske kordaat.
“Denk je dat het zal lukken?”
“Natuurlijk, ik help haar toch eerst even.”
“Kom maar mee, dan geef ik jullie twee hokjes naast elkaar.”
Anske loopt met Jopie mee haar hokje in, helpt haar
met het uitkleden en zet de douche aan. Als het water lekker warm is geeft ze
Jopie het stuk zeep en laat haar de handdoek zien die ze op het plankje in het
voorste gedeelte van het hokje legt op het houten bankje. Als Jopie onder de
douche staat verdwijnt ze naar haar eigen hokje.
Jopie weet niet wat haar overkomt. Heerlijk vindt ze het. Ze
staat zich te wassen en te genieten van het warme water en begint te zingen. Ze
kent alle woorden van de liedjes die moeder altijd zingt als ze aan het werk
is, Ze luistert er graag naar en zingt vaak met moeder mee. Nu komen de
tonen als vanzelfsprekend uit het kindermondje. Ze heeft het grootste plezier.
De hele betegelde ruimte lijkt zich te vullen met het spontane kindergezang.
Het tovert een glimlach op het gezicht van oom Ap.
Als de tijd voor het douchen om is klopt hij op de deur van de
meisjes. Op haar teentjes weet ze de
kraan dicht te draaien. Hè wat jammer nou en gauw pakt ze de handdoek van het
bankje om zich te drogen. Ze probeert de punten zo hoog mogelijk te houden want
als ze op de grond vallen dan wordt de handdoek veel te nat en kan ze zich niet
meer drogen. Maar daar ontkomt ze toch niet helemaal aan.
Daar is Anske al. Ze heeft het badhokje van Jopie niet op de
knip kunnen doen en het kind kon er zelf niet bij. Ach wel zo makkelijk. Nu is Anske
meteen bij de hand om haar verder te helpen.
Even later huppelt Jopie aan de hand van haar zus vrolijk
babbelend over het avontuur terug naar huis.
