Je kunt ernaar kijken tot je een ons weegt en steeds weer iets anders zien.
Het is maar gewoon een beetje water. H20 weet je wel. Je kunt het drinken. Maar hier ziet het er toch heel anders uit. Het is hard en koud niet handig om het te consumeren.
Schaatsen kun je er ook op en dan doe je meteen iets aan je conditie. Maar wel oppassen als je valt kun je wel je botten breken.
Maar wat is het nou eigenlijk? Waterstof en zuurstof in een bepaalde verhouding, En je hoeft er maar een vuurtje onder aan te steken dan verdampt het en lijkt het helemaal niets meer. Weg is het.
We denken dat we daarmee precies weten wat er aan de hand is. Wat het is en hoe het zich gedraagt terwijl er onderzoekingen zijn die uitwijzen dat de kleinste deeltjes zich anders gerdragen dan in onze wetenschappelijke onderzoekingen met haar uitkomsten mogelijk is.
En dan nog, hoe komt het water hier. Hoe is alles hier op aarde begonnen, waar komen we vandaan met aarde en al? Nou dan kunnen we nog veel verder onderzoeken en komen in het universum terecht en vandaaruit bij de oerknal en dan....
Stop
Dan kom ik in een ruimte te staan waar ik niets meer van weet.
Laatst zag ik een documentaire over een reis naar het binnenste van de aarde. De ene korst na de ander werd bekeken en ik zag schitterende gesteente tot in het vuur van het midden der aarde en dan is er ook nog de kern... ja daar weten we helemaal niet over. Totale onwetendheid. Hoe wordt onze aarde in stand gehouden? Kennelijk door die kern waar we totaal niets over weten.
Waarop is ons leven opgebouwd?
Op totale onwetendheid.
Wie durft er nog te staan in die ruimte? Wie durft nog ervaren dat alles opgebouwd is uit oorzaken en gevolg waarover we niets weten als we tot de kern door willen dringen. De micro en de macro wereld zijn uit dezelfde structuren opgebouwd ook ons persoonlijk leven hangt daarmee samen.
De kern, de bron, het alomvattende waar het uit voortkomt. Wat weten we? Niets. Wat is god? Waarom denken we dat we dat weten?
Waarom interpreteren we van alles over 'hem', iets dat aan onze interpretatie te boven gaat, met een geloof en zeggen dat het de waarheid is?
We doen niet anders dan met ons domme verstand interpreteren op basis van niet weten. Een leuke bezigheid, maar zeg alstjeblieft niet dat jij weet wat de waarheid is. Zolang we niet weten waar we vandaan komen is het ook onmogelijk te weten waar we heengaan. En als je zo'n geloof wel nodig hebt is dat prima. Niets mis mee, maar denk niet dat je er de wereld mee moet redden.
Ik wens iedereen de moed toe om in 2013 in die ruimte te staan en alles te laten zijn zoals het zich voordoet zonder interpretatie en oordeel op basis van eigen ideeën. Een ruimte die alle mogelijkheden biedt om er te zijn zoals we er zijn. Ieder in zijn of haar unieke bestaan. Met alles erop en eraan. Laten we er zijn voor elkaar en daar een zinvol leven uit opbouwen. Iemand op haar sterfbed zei eens in volle rust: 'ik laat me verrassen'. Misschien kunnen we ons dan na zo'n opgebouwd zinvol leven laten verrassen door het alomvattende.
