Posts tonen met het label werkstukken. Alle posts tonen
Posts tonen met het label werkstukken. Alle posts tonen

dinsdag 12 juni 2018

Groepsproject

Aankomende Zaterdag is de opening van de tentoonstelling. Werk van 22 kunstenaars van de KWA komen te staan en hangen in Poelwijk.
We zijn met de hele groep aan het schilderen geweest en dit gaat ook mee.

Ik hoop dat het droog blijft want veel werk komt buiten te hangen.
Ik neem mijn acrylverfschetsen van Poelwijk en ander werk op A3 mee.
Netjes dichtgeplakt in showtassen.
Beeldhouwers en schilders 22 mensen die eraan meewerken.
Wordt vast heel leuk.
Welkom

donderdag 29 januari 2015

Doodlen

Doodlen is een leuke bezigheid en je kunt met een goed programma heel wat mooie en leuke dingen maken, maar doodlen is geen schilderen. De penseelstreek is niet te evenaren. De loop van het water kan niet worden nagebootst op dezelfde manier als met het penseel. De effecten die je bereikt op het tablet zijn gewoon anders. Ik vind het een prima middel om mee te stoeien en intussen ga ik steeds iets meer 'VAT' krijgen  op vormen en structuren. Ik leer er wat van, leuk maar het is niet te vergelijken met schilderen en wat ik daarmee aldoende kan neerzetten
.
Plotseling dringt zich hetzelfde idee aan me op over oude tradities met alle symbool werkingen en diepgaande verhalen die 'verstaan' kunnen worden als je je erin verdiept. Ze hebben meer te betekenen dan we aan de oppervlakte zouden vermoeden, betekenissen die een grote invloed kunnen hebben in ons dagelijks leven. In deze tijd wordt er vaak vanuit gegaan dat we het allemaal niet meer nodig hebben er is zoveel nieuws op de markt en de wetenschapper rekent af met oude tradities waar zij/hij in de diepte nauwelijks weet van heeft. En wij hobbelen er gemakzuchtig achteraan in de veronderstelling dat het oude er niet meer toe doet. We weten ons met allerlei andere invullingen goed bezig te houden.

 Nieuwe dingen lijken ons veel heilzamer omdat het gemakkelijker en leuker lijkt en we verdiepen ons niet meer in de oorsprong van de wijsheid. Ook hier, we doodlen wat af!

Ik zou een pleidooi willen houden voor waardevolle oude tradities en wijsheden waar we nauwelijks meer van weten dan affirmaties en kreten in een nieuwe jasje gegoten. Alles wordt op niet altijd even zuivere manier vertaald voor de snelle lezer, die daar ook weer zijn/haar eigen interpretatie op loslaat en geen kennis heeft van de context waarin het bedoeld en geschreven is. 

Het dubbele aan al die dingen is dat pas wanneer je ermee en ervan op de hoogte bent er ook iets los kan worden gelaten. het gaat er niet om je eraan vast te klampen, maar om te weten en ermee te kunnen werken of niet. Voor je op de hoogte bent van de mogelijkheden en je ziet dat het allemaal mogelijkheden zijn om te gebruiken word je keus pas vrij om het wel of niet te gebruiken. Dubbel, maar zo werkt het. Wat niet weet, wat niet deert klopt, maar er is dan ook geen keus want je weet niet.

Afhankelijk van waar iemand WERKELIJK naar op zoek is kan verdieping heel noodzakelijk zijn is mijn  ervaring. De diepte ervan te zien en te ervaren IN jezelf. Maar net als het verschil tussen schilderen en doodlen heeft het te maken met waar je intersse en motivatie ligt voor je eraan begint.
Natuurlijk kun je je hele leven gewoon blijven doodlen prima.
We zouden ons wel af kunnen vragen:
Wat wil ik werkelijk.

Met doodlen is nooit een zelfde resultaat haalbaar als met schilderen. Die structuren zijn niet door nabootsen te evenaren.


Detail




maandag 12 mei 2014

Exposeren

Het komt er de laatste tijd gewoon niet van. Van blogjes schrijven. Heel snel even iets op Facebook zetten dat gaat nog wel, maar uitgebreid iets schrijven daar staat mijn hoofd niet na. En toch... als ik nu even de tijd neem en wat schrijf merk ik hoe leuk ik het vind. Ach ik pak het maar gewoon op zoals het me uitkomt.

Het weekje Nijmegen is weer achter de rug en daaraanvolgend heb ik besloten niet naar de Dalai Lama in Rotterdam te gaan. Enkele mensen van Jewel Heart waren bij de organisatie betrokken van het hele gebeuren en ik kan je verzekeren dat ze er enorm druk mee zijn geweest. En ook dat is nu alweer achter de rug.

En ook moederdag is weer voorbij. Het was heel gezellig. Mijn oudste zoon kan er helaas niet altijd bijzijn. Ook nu niet. Hij was vanuit Italië in Munchen gestrand en kan dan niet eerder thuis zijn dan vandaag. Zo is het leven van een vrachtwagenchauffeur.

Tja en exposeren. Ook al lang niet meer gedaan. Ik had er geen behoefte meer aan. Dat krijg je bij het ouder worden, maar nu had ik er weer zin in. Ik ben bezig met het in orde maken van de schilderijen die ik mee wil nemen naar de expositie van de Kunstroute Presihaaf. Ik heb een plek in de bibliotheek Presikhaaf gekregen waar ik a.s. woensdag mijn werk op ga hangen en op 1 juni is de kunstroute. Dan zit ik daar de hele dag. Ik heb een kribbe gekocht waar mijn oude aquarelletjes, tekeningen en enkele oude acrylwerken op papier in gaan, die neem ik op 1 juni ook mee. Ik ben er al een tijdje druk mee. Uitzoeken en voor een paar euro per stuk geprijsd, gaan ze weg. Misschien ruimt het op hahaha.

Dan ga ik nu maar langzamerhand aan de dag beginnen. Eens kijken of ik nog tijd heb om naar het open atelier te gaan of dat ik mijn tijd voor andere dingen moet gebruiken. Ik heb de aquarelkwast weer in de hand genomen. Jarenlang heb ik die techniek niet meer geoefend, maar het is toch wel heerlijk en leuk ontspannend om daarmee te werken. Ik kan er echt van genieten alhoewel ik helemaal niet zo houd van het resultaat. In mijn acrylwerk leef ik me op een heel andere manier uit dan in de landschapjes, stillevens en bloemetjes die ik in aquarel probeer na te bootsen en waarvan het resultaat me niet echt aanspreekt. Maar het DOEN daar gaat het me om. En dat is hetzelfde plezier als wat ik heb in het werken met acrylverf.


wil je meer zien of weten wat ik in de kribbe meeneem?


Kiojk en zo ziet de kribbe eruit



woensdag 29 januari 2014

Geen oor-zaken maar oog-zaken

Het goede bericht is dat het nog geen natte Macula Degeneratie is.
Het slechte bericht is dat mijn ogen erg achteruit zijn gegaan en ik dicht tegen de natte MD aanzit dus heel goed op moet letten en bij verslechtering meteen langs moet komen om te kijken of behandeling (injecteren) noodzakelijk is.

Ik ga maar eens kijken of ik mijn bril kan aanpassen en ipv varifocus aparte brillen moet nemen voor lezen veraf en computer want met een groter kijkoppervlak is het misschien makkelijker om de grijze vlek in het midden van de focus heen te kijken. Ik heb nog zicht voor 35 % en met een goede bril 65% . Nou dat is echt niet zo slecht. Het grootste probleem is dat ik met fotograferen niet met de hand scherp kan stellen en ook dat heeft de inventiviteit van de cameraontwikkelaar voor mij (speciaal) aangepast met een automatische autofocus. Mijn hartje wat wil je nog meer.
Ik lijk mijn vader wel die zei altijd toen hij slechter ging lopen dat de bankjes in het park er speciaal voor hem neer waren gezet.

Toen ik thuiskwam vroeg ik me af. Voel ik me nu aangeslagen?
 Nee gelukkig niet. Ik kan nog steeds alles doen wat ik wil. Ik leef in een wereld waar enorm veel mogelijkheden en hulpmiddelen zijn en ik ben een gezegend mens met een diep down under altijd vrolijk gevoel. Daar wil ik me op blijven richten. Het is zo zinloos zorgen te maken over een toekomst waarover je nooit iets met zekerheid kunt zeggen. Wel is het goed om voorbereid te zijn, maar dat wil niet zeggen dat ik me door angst of door een zorgenscenario's laat meenemen. Ik denk dat ik daar meer aan zou lijden dan aan het feit zelf. Gelukkig kan ik nog steeds dagelijks genieten van alle beelden die zich aan mijn ogen voltrekken en ik ben van plan  lang gebruik te maken van al die genietingen en die goed op te slaan in mijn brein. Als het zien dan moeilijker wordt dan zit ik achter de geraniums alle beelden weer in mijn geest op te roepen en verheug me in alle herinneringen. (En laat me door iedereen verwennen  ssssst. niet verder vertellen hoor)

Vandaag wordt mijn kleinzoon alweer 16 jaar.
Een snel schetsje van verleden jaar aan de ontbijttafel


maandag 1 juli 2013

Metamorfose

In februari ging ik na ruim dertig jaar weer terug naar het open atelier van de KWA waar ik in de jaren zeventig mijn eerste aquarel lessen kreeg. In de tussentijd was er enorm veel gebeurd. Al die jaren heb ik met kleine tussenpozen wel door geschilderd maar het was toch heel spannend om daar weer naartoe te gaan. Er was natuurlijk veel veranderd en ik bemerkte dat het niveau van veel deelnemers behoorlijk hoog is.
Ik had me voorgenomen om alle instructies op te volgen en te ervaren wat ik voor nieuwe dingen zou kunnen doen. Natuurlijk mag je in een open atelier helemaal je eigen ding doen, maar dat heb ik nu al dertig jaar gedaan. dus...
spannend en griezelig om me bloot te geven

"Schilder wat je uit het raam ziet " zei Annemarie. Daarbij benadrukt ze dat het goed is te schilderen wat het lijkt, wat het voor jou is en dat geeft een grote vrijheid tot interpretatie op het papier.
Ik keurig netjes aan de gang met een groot vel en het viel werkelijk niet mee om los te laten dat het iets moest worden met mensen om mij heen die mee kunnen kijken. Dat ben ik niet meer gewend.  Het werd dan ook niet veel bijzonders. Maar ik had een fijne ochtend en ik merkte dat ik het durfde: alles loslaten en mijn faal angst was tot een minimum beperkt.;-)



Ik geloof dat ik bovenstaande foto al eens plaatste.
Intussen is er niet veel overgebleven van het beschilderde papiertje. Het is heerlijk om erop door te fantaseren. Dat ligt meer in mijn aard. Wat me niet bevalt, daar gaat de 'witkwast'over. Zo worstelde verder. Het is een prima manier om allemaal nieuwe dingen uit te vinden en uiteindelijk is het heel iets anders geworden. Kijk maar.


Je ziet, er zijn nog slechts een paar groen uitgeslagen tegeltjes overgebleven.



dinsdag 11 juni 2013

Schets rode beuk

Dank voor jullie lieve woorden en goede raad.
Op het moment dat na drie weken pijn en balen ik het gevoel krijg:' ik moet er iets aan gaan doen',  en met het verhaal naar buiten kom dan loopt het proces gelukkig op zijn eindje en begint zich weer een meer normale regel voor te doen.
Zondag heb ik de hele dag liggen slapen en dat doet kennelijk ook goed. Het lijkt wel of ik dan helemaal uitgeput ben en bij moet tanken.
Verder IS er gewoon niet veel aan te doen ik ben er al vaker mee bij de arts geweest en heb medicatie die in extreme situaties niet meer helpt. Het beste is gewoon stilletjes thuis blijven zitten en geen spannende zaken zoals vakanties en andere leuke dingen inplannen, maar ja... dat is Elly niet van plan te doen en ze wil gewoon doorgaan met op te pakken wat voor haar voeten komt en daar ook van  genieten. :-). Dat op zich, zoals al het nieuwe en vreemde, geeft al klachten evenals sommige producten zoals zuur, sla en kool.
Als ik na een uitstapje of vakantie dan weer tot rust kom worden de klachten soms extremer.
Niemand wil last van zijn/haar lijf hebben, maar soms moeten we ermee om leren gaan en er het beste van maken. De wetenschap dat het geen ernstige ziekte is, geeft op zich natuurlijk wel rust.
Gelukkig, ik voel dat ik nu de draad weer kalm aan op kan pakken in de dagelijkse routine en bezigheden.
En wat niet onbelangrijk is, ik ben weer heerlijk aan het tekenen en schilderen.

Vanmorgen op een stuk pakpapier dat om de rol papier zat die ik kocht, in een half uur een schets gemaakt van die prachtige beuk die voor ons raam staat. Niet dat ik de illusie heb hem zo mooi te maken als hij is, maar het is heerlijk te stoeien met de nieuwe oliepastels die ik pas kocht en de beperkte kleurtjes die in dat doosje zitten. Dat soort experimenteren na aanleiding van de natuur heb ik al zolang niet meer gedaan. Ik vind het heerlijk om zonder beperkingen die ik mezelf opleg, alles te schilderen  en uit te proberen wat in mij opkomt. Dat geeft nieuwe energie.




vrijdag 12 april 2013

Schilderen en loslaten

Komt het omdat ik nu teveel afgeleid ben door het Magazine waar ik aan werk of heeft het toch nog iets met die oude faalangst te maken?

Ik heb toch moeite om te schilderen bij het KWA

A.s. Maandag gaan we tekenen bij de buren in de manege . Ik verheug me daar op want dan heb ik houvast en weet ik wat ik moet doen. Natuurlijk breng ik er niets van terecht, want tekenen is niet mijn sterkste kant en paarden in beweging snel tekenen vind ik het moeilijkst dat er is, maar ik vind het toch leuk om te doen en daardoor merk ik dat mijn oude faalangst me geen parten meer speelt, maar om vrij te werken zoals ik het thuis doe, dat lukt me niet op het KWA. Schilderen wat ik wil en wat ik ermee wil laten zien, was daar ook niet mijn bedoeling dus ga ik  wel gewoon door met oefenen en lekker bezig zijn met anderen.

Voor andere dingen schilderen, daar heb ik gewoon mijn eigen omgeving en de rust voor nodig van weglopen, stoppen en weer verder gaan. Er staan meestal meerdere dingen klaar om iets aan te kunnen doen.

Thuis werk ik nu weer verder aan dit doek waar ik in vastliep

http://magazijn.blogspot.nl/2012/11/making-of-koude-vis.html


Misschien is het wel een hopeloze zaak en gaat er uiteindelijk de witkwast overheen. Dat doe ik wel vaker als het me niet bevalt. Ook dat is loslaten en opnieuw beginnen. En het is verwonderlijk wat er dan weer voor nieuwe dingen in naar voren komen. Het blijft voor mij een kwestie van aandachtig kijken en soms komt er alleen al door te kijken iets naar boven.

Wat het uiteindelijk gaat worden???
Ik weet het ook nog niet hoor.






maandag 18 maart 2013

Schetsen

Wat een gedoe.
Er schijnt toch een virus in mijn computer gekropen te zijn. Ik hoop nog alle bestanden terug te krijgen. Natuurlijk heb ik van de foto's en dergelijke wel back ups dus dat loopt wel los, maar alle adressen en mails. Tja, we zien wel weer maar ik vertrouw erop dat het goed gaat.
Nu ben ik heel druk met G mail een beetje op mijn manier aan te kleden en te verkennen.
Vanmorgen weer getekend. bij KWA. Voorlopig wil ik me even met schetsen en studies bezig houden. Daarin is nog heel wat te leren. Ach, dat leren houdt toch eigenlijk nooit op. Heerlijk is dat. Het gaat niet om het resultaat, maar om het doen. Het leren kijken is zo belangrijk en het vinden van de juiste verhoudingen. Ik krijg geweldige aanwijzingen in leren zien. Aan dit schetsje mankeert wel een en ander. Maar ja, als dat niet zo was hoefde ik misschien niets meer te leren. Ik ben al blij dat ik nu zie waar het aan schort. Ik hoop ooit nog eens iets heel krachtigs en juist neer te zetten in een paar lijnen.


zondag 17 maart 2013

Workshop

Zaterdag gingen we aan de gang met fotograferen en schilderen.


Heel leuk om te onderzoeken en uit te proberen. Ook heerlijk dat ik tot de conclusie ben gekomen dat de faalangst die me jaren parten heeft gespeeld hier geen rol meer speelde. Ik wapperde er vrolijk op los zonder innerlijke hindernissen.
Ik besloot om een van de foto's te gebruiken waar dingen op stonden die ik in mijn persoonlijk leven en in mijn karakter kon herkennen. Het is niet alleen een zelfportret maar ook een uitdrukking van mijn zelfbeeld geworden.

Ik heb er een leuke manier van werken bij gekregen en het activeert me om ook weer te gaan tekenen. Ik ben al druk bezig. Helaas zijn er nog weinig mogelijkheden om het met jullie te delen. Want de bewerkingen voor het plaatsen,gaan op dit apparaatje maar zeer moeizaam. Maar hier is toch het besproken werkstuk.



 En nog een snelle schildering van een dubbelportretje.





maandag 18 februari 2013

schilderen

Ik ben benieuwd wat ze ervan zegt en wat er verbeterd kan worden. Ik heb er heel veel aan gedaan want ik ging vorige week weg van het atelier met deze.


En of het nu een verbetering is of niet. Ik heb er deze week heerlijk op doorgefantaseerd. Hij is nog niet helemaal klaar. Ik heb er plezier in.



woensdag 6 februari 2013

Wat vind je er zelf van?

Maandagmorgen stond ik een beetje onwennig met mijn plastic tasje acrilverf in de ruimte van het atelier. Met Annemarie de begeleidester had ik bij binnenkomst al opnieuw kennis gemaakt. Ik kende haar. Ze was ooit met me meegereden naar Eefde voor een tentoonstelling in het kasteel, waar wij beiden een schilderij hadden hangen. Dat was een leuk weerzien. Mede daardoor was er ook een gevoel van herkenning. Ik had lang geleden al vele uurtjes in deze atelier ruimte doorgebracht en daardoor was er toch het gevoel hier thuis te zijn.  De gang van zaken voelde niet anders dan jaren geleden. Iedereen was bezig een plekje te installeren om aan het werk te gaan. Er kwam een jonge vrouw op me af lopen die zich voorstelde en ze vertelde dat ze ook voor de eerste keer kwam. We organiseerden een ezel voor het raam en stalden onze spulletjes uit.

En daar sta ik dan. Geen notie wat ik op papier zal gaan zetten. Maar als we willen, kunnen we een opdracht krijgen. Je hoeft niets maar als opwarmer stelt Annemarie voor een schets te maken van wat we door het raam zien. Het lijkt me een goed idee om me maar eens helemaal naar die opdracht te richten  Er liggen A4tjes klaar en allerlei tekenmateriaal en ik vergrijp me aan het houtskool. Daar heb ik al tijden niet mee gewerkt en ik vind het leuk om te doen. Ik ben niet meer gewend op zo'n klein papier te werken maar het is inderdaad een goede binnenkomer.   Ik voel me losser worden. Ik hoef niets maar mag alles. Houtskool is zo leuk om mee te werken. Dat zou ik vaker moeten doen.

En dan verder. Weet je ik ga gewoon door met hetzelfde in kleur opzetten en zie wel waar ik uitkom. Annemarie moedigt me aan en geeft bemoedigende feed back. Zelf sta ik er nog wat onwennig tegenover en aan het eind van de morgen vraagt ze terwijl we naar mijn werkstuk kijken: "en wat vind je er zelf van?"
Ik antwoord kritisch kijkend:
"Laat ik het zo zeggen, ík heb er weer plezier in gekregen."
"Nou geweldig en dat is toch waar het om gaat."
We zijn het helemaal met elkaar eens en ik kijk al uit naar de volgende keer.


Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...