Appel, Judith en Edith

Je kunt toch goed merken dat het voorjaar eraan komt. Ook al is het vaak nog koud of regenachtig, de keren dat we op stap gaan, geven me weer dat blijde vakantie vrij gevoel. Het is nu alweer een jaar dat we alle tijd voor onszelf hebben en dat doet me goed. Mijn lijf 'doet' het wat beter, incidenten daar gelaten en ondanks het ouder worden, dus alle reden tot blijdschap.

We waren in Den Haag want ik wilde erg graag Judith van Klimt zien

Ze hing moederziel alleen in de mooie grijze rustige ruimte tussen verlichte parfumflesjes. Maar mooi is ze! 

We waren de eerst die haar op deze ochtend zagen.

In de witte kamer ernaast hing ingetogen
Edith van Egon Schiele.

Ik ben blij dat ik ze heb kunnen bekijken.

Een verrassing was de tentoonstelling van het werk van Appel. Ik had daar helemaal geen aandacht aan besteed. Tot nog toe had ik mij niet zo in zijn werk verdiept en er nauwelijks naar gekeken. Nu werd ik met de neus op de feiten gedrukt. Ik was gefascineerd door wat ik te zien kreeg. Eindelijk kwam het bij me binnen. Ik vind hem bijzonder. Dat bewijst maar weer eens dat een mens nooit te oud is om van mening te veranderen door dieper in de stof door te dringen.

Aan het strand

Rudi Fuchs

Ontmoeting met God

De zondvloed

Dans in de woestijn

Sandberg