Gisteravond met de mij bekende buikpijn naar bed maar gelukkig niet zo erg en kon ik er gewoon doorheen slapen maar vanmorgen stond ik er wel weer mee op. Na het gewone ochtendritueel 🙄🤣 zakte de pijn en kan ik weer een mooie dag tegemooet.
Wat geniet ik toch van onze gesprekken die we met regelmaat aan de ontbijttafel voeren. De hele wereld komt in onze gesprekken voorbij samen kijken we naar alles wat zich voordoet, links en rechts terwijl wij in het midden toekijken en proberen op een simpele manier rustig en kalm onze eigen invulling te geven aan ons leven van alle dag. De dingen waar we ons van binnenuit toe verplicht voelen, niet als een verplichting op zich maar als iets wat bij ons leven hoort. De betrokkenheid met degene die deel aan ons leven hebben. Op wat voor manier dan ook.
Want betrokkenneid met al wat leeft is een groot goed. Dan geniet ik weer van alles wat er op mijn pad komt en kan ik voor en tegenspoed gebruiken om ermee te leren omgaan.
