Zoals mijn tante haar huis versierde... dat was zo prachtig.
"Ga je mee", zei mijn moeder "dan gaan we even bij tante Miep naar de kerstboom kijken."
De zuster van mijn vader woonde in het portiek naast het onze. Op een glimmend dressoir lag een witte loper en daarbovenop stond de kerstboom die straalde van al het zilver en zorgde voor een warme tinteling in mijn gevoel. Op de andere hoek van het dressoir stond een grote schemerlamp die al vroeg aan was in de kleine huiskamer. De tafel was rijk versierd met een wit kleed en het hele huis rook naar het dennengroen en bloemen. Alles ademde een wit zilveren kerstsfeer. Kosten noch moeite leken gespaard om er een rijk kerstfeest van te maken.
In het alkoofje, een kleine ruimte tussen de voor en achterkamer, was de verlichting ook aan en mijn twee nichtjes en neefje waren er aan het spelen. Datzelfde kamertje was in ons huis mijn slaapkamertje want onze kelder was onbewoonbaar vanwege afgebladderde wanden en vocht. De kelder van tante Miep was gerenoveerd en er waren slaapkamers gemaakt waardoor hetzelfde huis meer woonruimte had.
Nee, nu maar even niet spelen met Sonja, die even oud was als ik, maar zwaar lichamelijk gehandicapt. Ik speelde graag met mijn nichtje. In de zomer hinkelden we samen op de stoep. Dan nam ik haar voor me in mijn armen. Samen met haar droeg ik haar door het hinkelpotje en hadden we groot plezier. Nu zat ze op de grond met haar poppen te spelen
"Kom meisje, gaan we weer naar huis want papa komt zo thuis van de fabriek."
Gelukkig hadden wij ook een boom met zilveren ballen, maar zo mooi als bij tante Miep... Nee dat was niet mogelijk.
Morgenavond zouden we elkaar weer bij Oma zien, want daar vierden we met de hele familie het kerstfeest en dan lagen er cadeautjes in de tussenkamer. De sterretjes mochten we niet meer in de kamer afsteken, want die brandden gaatjes in het tafelkleed of in de kleine pluche rode fauteuiltjes. Op de achterplaats, ja daar kon het wel. Zeven nichtjes en neefjes hadden groot plezier met die prachtige lichtgevende spetteraars.
Na het afsteken van de sterretjes weer gauw terug in de warme kamer en vanuit de tussenkamer deelde oma de cadeautjes uit die daar lagen. Oh oo wat moest ik lang wachten tot eindelijk mijn pakje tevoorschijn kwam. Vol verwachting opende ik het en een prachtige pop met lang haar kwam tevoorschijn. Ze had een jurkje aan met een klokrokje in blauw witte baantjes gehaakt door mijn moeder. Ik had nog nooit een pop gehad en was zo blij en tevreden.
Nu zestig jaar later staat het me allemaal nog duidelijk voor de geest.
De tijden zijn veranderd maar het blijde kerstgevoel kan ik zo weer oproepen. Wat ook is gebleven is mijn idee en herinnering aan de bijzondere kerstversiering. Het mooiste vind ik nog altijd een zilveren kerst.
De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.
Alle blogs op data volgorde
vrijdag 23 december 2011
Als ik even een momentje voor mijzelf neem
is het heerlijk stil in mijn kamer te zijn en rond te kijken. De stilte en de rust op te zoeken. Aanwezig in alle dingen in en om mij heen. Momenten van rust hier en nu. Alle opkomende gedachten weg te laten vloeien op de ademhaling en gewoon thuis te zijn in aandacht. Niet meegaan in gedachten die weer oppoppen. Terug naar de rust van de ademhaling hier en nu. Ontspannen bewustzijn van mijn hele lijf in rust terwijl ik in en uitadem. Adem komt en adem gaat. Ik hoef er niets voor te doen.
En dan ga ik weer verder waar ik even mee was gestopt. En dat zijn nu de boodschappen voor de kerst.
En dan ga ik weer verder waar ik even mee was gestopt. En dat zijn nu de boodschappen voor de kerst.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Blogarchief
-
▼
2011
(105)
- ► augustus 2011 (18)
- ► september 2011 (14)
- ► oktober 2011 (16)
- ► november 2011 (21)
- ▼ december 2011 (36)
-
►
2012
(346)
- ► januari 2012 (42)
- ► februari 2012 (18)
- ► maart 2012 (31)
- ► april 2012 (16)
- ► augustus 2012 (27)
- ► september 2012 (38)
- ► oktober 2012 (32)
- ► november 2012 (27)
-
►
2013
(151)
- ► januari 2013 (22)
- ► februari 2013 (20)
- ► maart 2013 (19)
- ► april 2013 (13)
- ► augustus 2013 (10)
- ► september 2013 (9)
- ► oktober 2013 (9)
- ► november 2013 (9)
-
►
2014
(106)
- ► januari 2014 (15)
- ► februari 2014 (11)
- ► maart 2014 (15)
- ► april 2014 (14)
-
►
2015
(106)
- ► januari 2015 (14)
- ► februari 2015 (22)
- ► april 2015 (1)
- ► september 2015 (20)
-
►
2016
(116)
- ► februari 2016 (25)
- ► april 2016 (1)
- ► augustus 2016 (11)
- ► oktober 2016 (21)
-
►
2017
(87)
- ► januari 2017 (13)
- ► maart 2017 (1)
- ► oktober 2017 (10)
-
►
2018
(146)
- ► januari 2018 (16)
- ► maart 2018 (26)
- ► april 2018 (21)
- ► augustus 2018 (15)
- ► september 2018 (11)
- ► oktober 2018 (10)
-
►
2019
(110)
- ► januari 2019 (16)
- ► februari 2019 (14)
- ► maart 2019 (17)
- ► april 2019 (12)
- ► oktober 2019 (8)
-
►
2020
(161)
- ► maart 2020 (9)
- ► april 2020 (7)
- ► augustus 2020 (17)
- ► september 2020 (17)
- ► oktober 2020 (9)
- ► november 2020 (25)
-
►
2021
(268)
- ► januari 2021 (26)
- ► februari 2021 (21)
- ► maart 2021 (24)
- ► april 2021 (22)
- ► augustus 2021 (23)
- ► september 2021 (32)
- ► oktober 2021 (19)
- ► november 2021 (15)
-
►
2022
(121)
- ► januari 2022 (11)
- ► februari 2022 (15)
- ► maart 2022 (13)
- ► april 2022 (12)
- ► augustus 2022 (20)
- ► september 2022 (13)