Ooit schreef ik dat het schilderen synchroon loopt met mijn leven. Maar dat klopt niet helemaal. Het is anders. Eens kijken of ik daar de juiste woorden voor kan vinden.
Nu na 75 jaar terugkijkend, is mijn hele leven niet meer en niet minder dan een bundeling van heel veel grote en kleine verhalen. En dat is waar mijn schilderijen over vertellen. Je zou het leven in kunnen delen in hele grote en kleine perioden. Daarbij vind ik het beeld dat ik in theosofie en boeddhisme leerde van een snoer kralen ook heel passend. Iedere kraal is een eigenheid en er loopt een draad doorheen die ze tot een snoer maakt. Dat geld in het groot voor reincarnatie en laat duidelijk zien dat in principe de ene kraal iets heel anders is dan de andere kraal wat meteen aangeeft dat reïncarnatie niets met de persoonlijkheid te maken heeft.
Maar zo is het mijns inziens ook in één heel leven. Iedermoment en jedere periode is anders. Steeds nieuwe verhalen die ontstaan op de draad van het bewustzijn dat mij vormt. Waaraan ik uitdrukking geef door middel van mijn leven en creativitiet. Het is de bewustzijnsstroom die alles verbind en tot een geheel maakt.
Ieder schilderij dat ik maak geeft daar uitdrukking aan.
Nu begrijp ik ook waarom ik abstracte schilderijen wel enorm waardeer en prachtig vind maar ze niet zelf kan maken omdat ik er dan mijn verhaal niet in terugvind. Als ik iets abstracts heb gemaakt wat ik wel goed vind, kijk ik er in vertwifeling naar en denk... EN NU? ...
Pas op het moment dat ik die link met mijn verhaal kan leggen op wat voor manier dan ook wordt het mijn werk en is het klaar. Dan geeft het uitdrukking aan wat ik wil vertellen. Dat is de synchronisatie met mijn leven. Het kan terugspringen op herinneringen die in mijn bewustzijn zijn opgeslagen. Herinneringen van de korte maar ook van de lange termijn.
Dat is ook de reden waardoor mijn werk zulke grote verschillen vertoont omdat het niet alleen gaat over wat ik zie maar ook over wat ik leef en beleef. Daar loopt de rode draad van mijn bewustzijn en fysiek van mijn handschrift doorheen, herkenbaar in zijn eigenheid.
ellyvandoorn@blogspot.com schilderijen blog
Wat ter tafel komt
De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.
Alle blogs op data volgorde
woensdag 22 januari 2020
Abonneren op:
Posts (Atom)
Blogarchief
-
►
2011
(105)
- ► augustus 2011 (18)
- ► september 2011 (14)
- ► oktober 2011 (16)
- ► november 2011 (21)
-
►
2012
(346)
- ► januari 2012 (42)
- ► februari 2012 (18)
- ► maart 2012 (31)
- ► april 2012 (16)
- ► augustus 2012 (27)
- ► september 2012 (38)
- ► oktober 2012 (32)
- ► november 2012 (27)
-
►
2013
(151)
- ► januari 2013 (22)
- ► februari 2013 (20)
- ► maart 2013 (19)
- ► april 2013 (13)
- ► augustus 2013 (10)
- ► september 2013 (9)
- ► oktober 2013 (9)
- ► november 2013 (9)
-
►
2014
(106)
- ► januari 2014 (15)
- ► februari 2014 (11)
- ► maart 2014 (15)
- ► april 2014 (14)
-
►
2015
(106)
- ► januari 2015 (14)
- ► februari 2015 (22)
- ► april 2015 (1)
- ► september 2015 (20)
-
►
2016
(116)
- ► februari 2016 (25)
- ► april 2016 (1)
- ► augustus 2016 (11)
- ► oktober 2016 (21)
-
►
2017
(87)
- ► januari 2017 (13)
- ► maart 2017 (1)
- ► oktober 2017 (10)
-
►
2018
(146)
- ► januari 2018 (16)
- ► maart 2018 (26)
- ► april 2018 (21)
- ► augustus 2018 (15)
- ► september 2018 (11)
- ► oktober 2018 (10)
-
►
2019
(110)
- ► januari 2019 (16)
- ► februari 2019 (14)
- ► maart 2019 (17)
- ► april 2019 (12)
- ► oktober 2019 (8)
-
▼
2020
(161)
- ▼ januari 2020 (4)
- ► maart 2020 (9)
- ► april 2020 (7)
- ► augustus 2020 (17)
- ► september 2020 (17)
- ► oktober 2020 (9)
- ► november 2020 (25)
-
►
2021
(268)
- ► januari 2021 (26)
- ► februari 2021 (21)
- ► maart 2021 (24)
- ► april 2021 (22)
- ► augustus 2021 (23)
- ► september 2021 (32)
- ► oktober 2021 (19)
- ► november 2021 (15)
-
►
2022
(121)
- ► januari 2022 (11)
- ► februari 2022 (15)
- ► maart 2022 (13)
- ► april 2022 (12)
- ► augustus 2022 (20)
- ► september 2022 (13)